ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ Γαλάζιες σημαίες

Δεν έγιναν φέτος μεγάλες γιορτές για την ανάρτηση γαλάζιων σημαιών στις παραλίες και τούτο έχει βάλει σε σκέψεις πολλούς τοπικούς παράγοντες, αλλά και άλλους περίεργους κατά κανόνα και αυτόκλητους  οικολογούντες και προστάτες δήθεν των οικοσυστημάτων της περιοχής και ακόμη  παραπέρα.

Επί της ουσίας  απονομής των σημαιών φαίνεται πως δεν άλλαξε κάτι, δηλαδή όροι, προϋποθέσεις και  ικανότητα επικοινωνίας των ενδιαφερομένων ,είναι σίγουρο όμως πως στην περιοχή μας έχουν απαξιωθεί από την πολιτεία ,αλλά και συγκεκριμένους ανταγωνιστές,  αρκετές περιοχές, παραλίες  ή όχι, που στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν ,αποτελούσαν σοβαρούς τουριστικούς προορισμούς.

Για να είμαστε πιο σαφείς ,ειδικά στην νότια Ηλεία, φαίνεται ότι  βρίσκεται στο στόχαστρο της απαξίωσης, ολόκληρη η παραλιακή ζώνη από τον Αλφειό μέχρι την Νέδα ,ασφαλώς ο Καϊάφας και κατ  επέκταση ολόκληρη η περιοχή, πεδινή και ορεινή, με συγκεκριμένες πράξεις και παραλήψεις της κεντρικής εξουσίας, με την αποχή και την έλλειψη ενδιαφέροντος από την τοπική εξουσία και φυσικά την απουσία σοβαρών επενδυτών που θα μπορούσαν να επενδύσουν, αλλά δυστυχώς ανεξήγητα αποφεύγουν.

Όταν μιλάμε για τον Κυπαρισσιακό κόλπο, μήκους παραλίας περίπου 60 χιλιόμετρα, δεν μπορεί να περιμένουμε τουριστική αξιοποίηση με τις καντίνες στις παραλίες, και συνθήκες τριτοκοσμικές, με παράνομη αλιεία, με το δάσος της στροφυλιάς  εγκατελελειμμένο και απροστάτευτο και με τον Καϊάφα στα αζήτητα ως προορισμό τουρισμού, Ιαματικού, θρησκευτικού, αναψυχής,  και φυσικά με ημιτελή από το 1974 την περίφημη Μαρίνα.

Φυσικό είναι με μία πρωτόγονη νότια Ηλεία ,να μην ενδιαφέρεται κανείς να αναλώσει τις διακοπές του με τις χελώνες-καρέτες, με τα βατράχια του Καϊάφα και τα αιγοπρόβατα του δάσους της στροφυλιάς, δεν  προσφέρει αυτή η κατάσταση προοπτικές για τίποτα, δεν υπάρχει ούτε το ελάχιστο, η απαξίωση έφτασε στο απροχώρητο, αλλά δυστυχώς υπάρχει ακόμη μεγάλη κατηφόρα για το άγγιγμα του πάτου.

Το τρένο έφυγε και δεν ξαναγύρισε, ο αυτοκινητόδρομος  σταματάει στον Πύργο  όπως λένε και στην Τσακώνα, ο Καϊάφας  παρακμάζει  ως κοιμώμενος γίγαντας, το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Αρχαίας Ολυμπίας, ξεχάστηκε απ όλους, δεν το χρειάζονται μην τυχόν αλλάξει  η κουλτούρα της στασιμότητας, και κάτι άλλα που έλεγαν παλαιότερα για Γκόλφ Αγουλινίτσας, ξενοδοχείο στην Μούτελη  κλπ, αποτελούν όλα παρελθόν και χαμένα όνειρα.

Ασφαλώς η Μεσσηνία  αναπτύσσεται ταχύτατα με δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις ,ακολουθώντας  με  πιο αργούς ρυθμούς η βόρεια Ηλεία και φυσικό πλέον είναι για την νότια Ηλεία,  να αγανακτεί, να ζηλεύει, να εκνευρίζεται και να ψάχνει για κακούς ανταγωνιστές, για δράκους και φαντάσματα και να κοντεύει να  μην κάνει όνειρα και να χάνει τις ελπίδες της.

Και φέτος,  μάλλον χάθηκαν και οι γαλάζιες σημαίες.

Δημήτρης Μάλλιος