Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

ΠΡΟΣ ΘΕΡΜΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΕ ΑΙΓΑΙΟ ή ΚΥΠΡΟ

ΠΡΟΣ ΘΕΡΜΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΣΕ ΑΙΓΑΙΟ ή ΚΥΠΡΟ

«Η τουρκική απειλή δεν είναι θεωρητική, είναι υπαρκτή.Το βλέπουμε αυτό στο Αιγαίο και στην Κύπρο δια της κατοχικής παρουσίας των τουρκικών στρατευμάτων, ως αποτέλεσμα της εισβολής του 1974» δήλωσε από την Κύπρο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης, προκαλώντας διαφόρους συνειρμούς αναφορικά με την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και με την εξέλιξη της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και στην Κύπρο τους επόμενους μήνες.
Διάφοροι κύκλοι έχουν εκλάβει την δήλωση του κου Μπεγλίτη ως ένδειξη της πληροφόρησης, η οποία μπορεί να υπάρχει στο Πεντάγωνο αναφορικά με το ενδεχόμενο πρόκλησης θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο ή στην Κύπρο.
Η δήλωση Μπεγλίτη συμπίπτει, εξάλλου, με τη συγκυρία της τεράστιας καταστροφής την οποία προκάλεσε η έκρηξη των πυρομαχικών στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», η οποία είναι η μεγαλύτερη της Κύπρου.
Από καλά πληροφορημένους κύκλους επισημαίνεται ότι ανεξάρτητα από τα αίτια που προκάλεσαν την έκρηξη και τις ευθύνες, οι οποίες εντοπίζονται καταλογίζονται, το συμβάν έχει ως άμεση επίπτωση την αποδυνάμωση του πλέγματος εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας της Κύπρου.
Στο ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας παρακολουθούν με ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή το τελευταίο χρονικό διάστημα τις εξελίξεις στην γειτονική Τουρκία, πριν και μετά την Τρίτη στη σειρά επικράτηση του Ταγίπ Ερντογάν στις τουρκικές εκλογές.
Ήδη πριν από τις τουρκικές εκλογές είχε προκληθεί μεγάλη ανησυχία τόσο στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, όσο και στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας εξαιτίας της πρόθεσης του προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος στη Τουρκία Ναμίκ Κεμάλ Ζεϊμπέκ να αποβιβαστεί στο Αγαθανονήσι και στο Φαρμακονήσι.
Γενικότερα είχε συζητηθεί στην Αθήνα το ενδεχόμενο το κεμαλικό κατεστημένο να είχε απεργαστεί σενάρια θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο εν όψει των εκλογών του περασμένου Ιουνίου.
Η Τουρκία πρόσφατα αναδείχθηκε η μεγαλύτερη μεγεθυνόμενη οικονομία στον κόσμο για το πρώτο τρίμηνο του 2011, γεγονός το οποίο προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού στην πολιτική και επιχειρηματική ελίτ της χώρας. Ωστόσο, πολλές φορές έχει αναφερθεί ότι η Τουρκία είναι ένας «γίγαντας με πήλινα πόδια».
Η Τουρκία αδυνατεί να ξεφύγει από τις ανασφάλειές της και ανεξάρτητα από την εντυπωσιακή άνοδο των αναπτυξιακών δεικτών της και έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα σταθερότητας στο εσωτερικό της.
Επίσης έχει προκαλέσει δυσπιστία στη Δύση εξαιτίας της προσέγγισης που έχει πραγματοποιήσει με το Ιράν, τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, αλλά και εξαιτίας της πλήρους διάρρηξης των σχέσεων της με το Ισραήλ, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται στο παρασκήνιο ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες επαναπροσέγγισης της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ.
Η Τουρκία έχει λόγους να θεωρεί ότι απειλούνται ζωτικής σημασίας συμφέροντά της στην ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας της ενεργειακής πολιτικής που ακολουθεί η Κύπρος στο θέμα της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, το οποίο έχει εντοπιστεί την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, της διαφαινόμενης μελλοντικής εμπλοκής αμερικανικών και ισραηλινών (ή ακόμη και γαλλικών) εταιρειών στο θέμα της ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο Αιγαίο και ευρύτερα στην ανατολική Μεσόγειο, της προσέγγισης Ελλάδας – Ισραήλ, αλλά και εξαιτίας των αντιδράσεων, οι οποίες εκδηλώνονται στην βόρεια κατεχόμενη Κύπρο εναντίον της παρουσίας του τουρκικού στρατού.
Μπορεί κορυφαίοι Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και πλέον και ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας να έχουν επιδείξει αλαζονική συμπεριφορά έναντι της οικονομικά εξασθενημένης Ελλάδας, αλλά η υποδοχή της οποίας έτυχε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου δημιουργεί προβληματισμό στην Άγκυρα για το τι μέλλει γενέσθαι.
Ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να δηλώνει ότι το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος έχει πετύχει αξιοζήλευτα αποτελέσματα στον τομέα των δημοσίων οικονομικών, σε αντίθεση με κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν τα έχουν καταφέρει, αλλά οι Τουρκοκύπριοι αποκαλώντας τον ιμπεριαλιστή έδωσαν την ηχηρή απάντησή τους.
Και μπορεί ο κ. Ερντογάν να κατέστησε σαφές ότι δεν αποσύρει τις κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά η απάντηση των Τουρκοκυπρίων έφτασε μέχρι την Άγκυρα.
Οι τουρκοκύπριοι αντιδρώντας στην παρουσία του Τούρκου πρωθυπουργού στα Κατεχόμενα εδάφη φώναξαν συνθήματα όπως «να πεθάνει ο φασισμός» και ανήρτησαν πανό το οποίο έγραφε «Αρνούμαστε την πολιορκία του ιμπεριαλιστή. Δεν θέλουμε ούτε τους υπαλλήλους, ούτε τα λεφτά, ούτε το πακέτο του».

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Σημαντικές περικοπές θα έχουν οι μισθοί χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Με τροπολογία που κατέθεσε σήμερα το υπουργείο Οικονομικών εφαρμόζονται από 1ης Ι

Σημαντικές περικοπές θα έχουν οι μισθοί χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Με τροπολογία που κατέθεσε σήμερα το υπουργείο Οικονομικών εφαρμόζονται από 1ης Ι

Σημαντικές περικοπές θα έχουν οι μισθοί χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Με τροπολογία που κατέθεσε σήμερα το υπουργείο Οικονομικών εφαρμόζονται από 1ης Ιουλίου μειώσεις σε κρίσιμα επιδόματα.
Ετσι:
- Μειώνεται κατά 50% το κίνητρο απόδοσης το οποίο ανάλογα με τη βαθμίδα φτάνει από 86 έως και 120 ευρώ.
- Ερχεται περικοπή των επιδομάτων που λαμβάνουν εργαζόμενοι στο υπουργείο Εξωτερικών. Περικοπές θα υπάρξουν για τους πρέσβεις και τους γραμματείς. Θα φτάνουν στο 30% επί των σημερινών επιδομάτων (140 - 137 ευρώ).
-25% το ποσό του ειδικού ερευνητικού επιδόματος των Ειδικών Λειτουργικών Επιστημόνων των Ερευνητικών Κέντρων και Ανεξάρτητων Ερευνητικών Ινστιτούτων. (Σήμερα το επίδομα κυμαίνεται από 140 ευρώ μέχρι 388 ευρώ).
- 20% το ποσό του ειδικού ερευνητικού επιδόματος των μελών ΔΕΠ (Σήμερα κυμαίνεται από 316 ευρώ μέχρι 426 ευρώ), του ερευνητικού επιδόματος του εκπαιδευτικού προσωπικού των ΤΕΙ (Σήμερα κυμαίνεται από 136 ευρώ μέχρι 385 ευρώ), του επιδόματος για την ταχύτερη προώθηση των ερευνητικών προγραμμάτων Επιστημονικού Ερευνητικού Προσωπικού ΚΕΠΕ, του ειδικού ερευνητικού επιδόματος Συμβούλων και Παρέδρων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Σήμερα κυμαίνεται από 172 ευρώ μέχρι 394 ευρώ), του επιδόματος νοσοκομειακής απασχόλησης των γιατρών του Ε.Σ.Υ. (κυμαίνεται από 355 ευρώ μέχρι 450 ευρώ), του επιδόματος του αποκλειστικού ειδικού λειτουργήματος των Αρχιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος (Σήμερα ανέρχεται στα 274 ευρώ), του επιδόματος ειδικής απασχόλησης των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας (Κυμαίνεται από 179 ευρώ μέχρι 464 ευρώ), του ειδικού επιδόματος Ναυτικής Εκπαίδευσης του εκπαιδευτικού προσωπικού των Ακαδημιών του Εμπορικού Ναυτικού (Κυμαίνεται από 125 ευρώ μέχρι 364 ευρώ), του ειδικού ερευνητικού επιδόματος του διδακτικού προσωπικού των ΑΣΕ (Κυμαίνεται από 180 ευρώ έως 370 ευρώ), του ερευνητικού επιδόματος των μελών ΕΕΔΙΠ των ΑΣΕΙ (Κυμαίνεται από 80 ευρώ έως 110 ευρώ), του ερευνητικού επιδόματος του διδακτικού εν γένει προσωπικού των Εκκλησιαστικών Ακαδημιών (Κυμαίνεται από 125 ευρώ μέχρι 364 ευρώ), του ερευνητικού επιδόματος του επιστημονικού προσωπικού των Ινστιτούτων Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Κυμαίνεται από 258 ευρώ μέχρι 328 ευρώ), του ειδικού ερευνητικού επιδόματος του ειδικού και εργαστηριακού διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ (Κυμαίνεται από 118 ευρώ μέχρι 153 ευρώ).
- 15% το ποσό του επιδόματος δημιουργίας και ενημέρωσης βιβλιοθήκης των δικαστικών λειτουργών και του κύριου προσωπικού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, της πάγιας αποζημίωσης των Ιατροδικαστών (Σήμερα ανέρχεται στα 500 ευρώ), του ειδικού μουσικού επιδόματος του μόνιμου καλλιτεχνικού προσωπικού της Κ.Ο.Α., Κ.Ο.Θ. και Ε.Λ.Σ. (Σήμερα ανέρχεται σε 647 ευρώ) και του ειδικού ερευνητικού επιδόματος των καθηγητών της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (Σήμερα ανέρχεται στο ποσό των 426 ευρώ).

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Ερχεται η φοροκάρτα αντί για αποδείξεις

Ερχεται η φοροκάρτα αντί για αποδείξεις

Η φοροκάρτα, στην οποία θα καταγράφονται απευθείας τα στοιχεία των αποδείξεων λιανικής πώλησης και παροχής υπηρεσιών θα απαλλάξει τους φορολογούμενους από την ταλαιπωρία της συλλογής αποδείξεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κάθε οικογένεια θα μπορούν να χρησιμοποιούνται περισσότερες από μία κάρτες. Οι φορολογούμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι:
Τέλος στην συλλογή αποδείξεων με το τσουβάλι
1. Η χρήση της κάρτας αποδείξεων θα είναι προαιρετική. Οι πολίτες θα μπορούν να προμηθεύονται την «κάρτα» δωρεάν από τις τράπεζες. Στις τράπεζες δεν θα επιτρέπεται η καταγραφή των ΑΦΜ ή των λοιπών στοιχείων ταυτοποίησης των φυσικών προσώπων που λαμβάνουν και χρησιμοποιούν τις κάρτες.
2. Η κάρτα θα είναι ανώνυμη και θα έχει τις διαστάσεις μίας συνηθισμένης πιστωτικής κάρτας. Η μπροστινή όψη θα έχει χρώμα λευκό και θα περιέχει την ονομασία «Κάρτα Αποδείξεων» μαζί με το σλόγκαν «δίνω την κάρτα, συλλέγω έξοδα», ενώ η πίσω όψη θα φέρει μία μαγνητική ταινία, όπως κάθε πιστωτική κάρτα.
3. Κάθε κάρτα θα έχει ένα 10ψήφιο κωδικό, τον οποίο ο καταναλωτής θα πρέπει να αντιστοιχίσει με τον ΑΦΜ του μόνο στη ΓΓΠΣ. Αυτό θα γίνει είτε με SMS είτε μέσω διαδικτύου.
Συγκεκριμένα ο κάτοχος της κάρτας μπορεί να αποστείλει SMS στο 54053, γράφοντας τον ΑΦΜ του, εν συνεχεία κενό, και μετά τον 10ψήφιο αριθμό της κάρτας. Ενας άλλος τρόπος ενεργοποίησης είναι μέσω διαδικτύου και συγκεκριμένα στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://link.minfin.gr/karta, που ετοιμάζει η ΓΓΠΣ.
4. Με ποιό τρόπο θα γίνεταιη καταγραφή και μεταφορά των δεδομένων κάθε συναλλαγής;
Εφόσον το κατάστημα στο οποίο πραγματοποιείται η συναλλαγή έχει μηχάνημα Point of Sales (POS), για την υποδοχή χρεωστικών και πιστωτικών καρτών, ο καταστηματάρχης ή ο υπάλληλος του καταστήματος θα παραλαμβάνει την «κάρτα αποδείξεων» από τον πελάτη που θα την προσκομίζει και θα την περνά από το ίδιο μηχάνημα. Με τον τρόπο αυτό, θα καταγράφονται τα στοιχεία της απόδειξης.
Το κέντρο επεξεργασίας συναλλαγών της τράπεζας που εξέδωσε την κάρτα θα ενημερώνεται για τη συναλλαγή και θα μεταβιβάζει τα στοιχεία αυτής στη ΓΓΠΣ. Μετά τη λήξη του έτους το συνολικό ποσό των αγορών αυτών θα προεκτυπώνεται στη φορολογική δήλωση του κατόχου της κάρτας.

Ετσι, στο τέλος του χρόνου οι φορολογούμενοι που είναι πιστοποιημένοι στο Taxisnet θα μπορούν να μπουν στο διαδίκτυο και να δουν στον λογαριασμό τους τι έχουν ξοδέψει για αγορές μέσω της «κάρτας αποδείξεων».

5. Είναι δυνατό να δηλωθούν έως τρεις κάρτες για έναν ΑΦΜ εντός ενός ημερολογιακού μήνα, είτε λόγω αντικατάστασής τους σε περίπτωση καταστροφής ή απώλειας, είτε λόγω διάθεσής τους σε προστατευόμενα μέλη της οικογένειάς του.

6. Για να κατοχυρωθεί το αφορολόγητο όριο θα πρέπει να συγκεντρωθούν αποδείξεις αξίας ίσης με το 25% του ετησίου ατομικού εισοδήματος. Αν δεν καταφέρει ο φορολογούμενος να μαζέψει την απαιτούμενη αξία αποδείξεων τότε επί της διαφοράς που δεν μπορεί να καλύψει θα πληρώνει φόρο 10%.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Ούτε οι δόσεις των 110 δισ. ευρώ στα Δημόσια Ταμεία!

Ούτε οι δόσεις των 110 δισ. ευρώ στα Δημόσια Ταμεία!

Οι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι δεν εμπιστεύονται ούτε τη διάθεση των δόσεων από το πρώτο πακέτο στην Ελλάδα, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν μέσω του Reuters το EFSF θα... εκταμιεύσει τα κεφάλαια που δεν έχουν διανεμηθεί ακόμη από το πρώτο πακέτο στήριξης της Ελλάδας. Δηλαδή τις υπόλοιπες των 110 δις. ευρώ που θα έρθουν στα δημόσια ταμεία εάν η χώρα μας αξιολογείται θετικά ανά τρίμηνο.
Σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν στο Reuters αξιωματούχοι της ευρωζώνης, για «τεχνικούς λόγους» το ίδιο το EFSF θα κάνει τις επαναγορές ελληνικών ομολόγων και όχι η ελληνική κυβέρνηση, ενώ ο προσωρινός μηχανισμός πιθανον να μην χρειαστεί να συγκεντρώσει όλα τα κεφάλαια για την Ελλάδα σε ρευστό.
Έως τα τέλη του έτους θα έχει διαμορφωθεί το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο ώστε να αγοράζει το ίδιο τα κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες πιθανόν να επικεντρωθεί σε αυτά που η τιμή τους θα είναι κάτω από το 65%. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι υπάρχει περίπτωση η δυναμικότητα του EFSF να ξεπεράσει τα 20 δις. ευρώ.
Υπενθυμίζεται ότι το πρωί, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε έδωσε μία γεύση του τι θα επακολουθήσει ζητώντας από τα προβληματικά κράτη να παραχωρούν μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας στην ΕΕ.
Η γερμανική κυβέρνηση είναι αντίθετη στη χορήγηση "λευκής επιταγής" στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθεροτήτας για την αγορά ομολόγων στην δευτερογενή αγορά

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Ψάχνουν τον Έλληνα από το "Τάγμα" του μακελάρη!

Ψάχνουν τον Έλληνα από το "Τάγμα" του μακελάρη!

Tον Ελληνα σύνδεσμο του Νορβηγού μακελάρη αναζητούν οι νορβηγικές αρχές, μετά την αποκάλυψη ότι ο κατά συρροή δολοφόνος του Οσλο ήταν μαζί με αρκετούς ακόμα Ευρωπαίους ιδρυτικό στέλεχος του «Νέου Τάγματος των Ναϊτών», μιας οργάνωσης με... στόχο την ανατροπή κυβερνήσεων που δείχνουν ανοχή απέναντι στο Ισλάμ. Στο πολυσέλιδο μανιφέστο του ο Αντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ αποκαλύπτει ότι η μεσαιωνική οργάνωση επανιδρύθηκε το 2002 κατά τη διάρκεια μυστικής συνάντησης στο Λονδίνο.
Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αναφέρει ότι είναι ένας Ελληνας, δύο Βρετανοί, ένας Γάλλος, ένας Γερμανός, ένας Ολλανδός, ένας Ρώσος, ένας Νορβηγός και ένας Σέρβος, χωρίς όμως να τους κατονομάζει. Δεν κατονομάζει επίσης τον ιδεολογικό του μέντορα, έναν Αγγλο που τον αναφέρει απλώς ως «Ρίτσαρντ». Αποκαλύπτει ωστόσο ότι τα περισσότερα ιδρυτικά μέλη είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες και πολιτικοί ηγέτες.
Κατά τη χθεσινή πρώτη ακροαματική κεκλεισμένων των θυρών διαδικασία ο δράστης μίλησε εξάλλου για ύπαρξη συνεργών, παραδέχτηκε τα εγκλήματά του και μίλησε για δράση με τη βοήθεια δύο ακόμα ομάδων συνεργών, κάτι το οποίο η αστυνομία δεν είχε αποκλείσει.
Ο 32χρονος Μπρέιβικ, ο οποίος έφτασε στο δικαστήριο του Οσλο εν μέσω επιθέσεων του εξαγριωμένου συγκεντρωμένου πλήθους εναντίον του αυτοκινήτου που τον μετέφερε, έριξε το φταίξιμο για τις πράξεις του στο Εργατικό Κόμμα, επειδή, όπως υποστήριξε, κάνει «μαζικές εισαγωγές μουσουλμάνων και προδίδει την πατρίδα». Ο δικαστής Κιμ Χέγκερ, ο οποίος είχε ζητήσει να μην επιτραπεί η είσοδος για το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης, διέταξε την προσωρινή κράτηση του κατηγορουμένου για οκτώ εβδομάδες. Η περίοδος κράτησης μπορεί να παραταθεί, πρόσθεσε ο δικαστής, σημειώνοντας ότι η δίκη μπορεί να διεξαχθεί σε ένα έτος. Αν κριθεί ένοχος μπορεί να φυλλακιστεί έως είκοσι ένα χρόνια, μιας κι αυτή είναι η μεγαλύτερη ποινή στο ποινικό δίκαιο της χώρας. Ωστόσο, ο κατηγορούμενος εμφανίστηκε έτοιμος να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στη φυλακή.
Ο δικαστής διευκρίνισε ακόμα ότι ο κατηγορούμενος θα τεθεί σε απομόνωση και δεν θα του επιτρέπεται να λαμβάνει γράμματα, να ενημερώνεται από τα μέσα ενημέρωσης ή να δέχεται επισκέψεις, με μόνη εξαίρεση τον δικηγόρο του. «Ο κατηγορούμενος έκανε σήμερα δηλώσεις που απαιτούν περαιτέρω έρευνες, συμπεριλαμβανομένης αυτής ότι υπάρχουν δύο ακόμα πυρήνες στην οργάνωσή του» είπε ο δικαστής Κιμ Χέγκερ, αποκαλύπτοντας ακόμα ότι ο δράστης κατέθεσε ότι επιθυμία του ήταν να σώσει την Ευρώπη από το Ισλάμ.

Εν τω μεταξύ οι αρχές αναθεώρησαν τον απολογισμό των νεκρών, κάνοντας λόγο για εβδομήντα έξι θύματα, αφού τα τελευταία στοιχεία έδειξαν ότι ήταν λιγότεροι οι νεκροί στο νησί Οτόγια. Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός Γενς Στόλτενμπεργκ, η βασιλική οικογένεια και χιλιάδες πολίτες της Νορβηγίας τήρησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων. Από το Χρηματιστήριο του Οσλο έως τα αεροδρόμια και τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες, ολόκληρη η χώρα έπαυσε κάθε δραστηριότητα για να αποτίσει φόρο τιμής στους αδικοχαμένους.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Αυξήθηκε η εξάρτηση των τραπεζών από την ΕΚΤ

Αυξήθηκε η εξάρτηση των τραπεζών από την ΕΚΤ

Οι εχθροί του πλανήτη είναι οι πλεονασματικές οικονομίες – συγκεκριμένα εκείνες οι βιομηχανικές χώρες, οι οποίες στηρίζουν τα υπερβολικά πλεονάσματα τους αφενός μεν στην εκμετάλλευση, στην καταπίεση καλύτερα των Πολιτών τους, αφετέρου στα τεχνητά υποτιμημένα νομίσματα τους.
Επομένως η Γερμανία, η οποία είναι επί πλέον ο μεγάλος εχθρός της Ευρώπης, διασφαλίζοντας την υποτίμηση του νομίσματος της εις βάρος των χωρών του Νότου, η Κίνα, η χώρα στην οποία εδρεύει ο απολυταρχικός καπιταλισμός και η Ιαπωνία - η οποία, μεταξύ άλλων, συνεχίζει να στηρίζει την ανάπτυξη της στις εξαγωγές, όπως ακριβώς η Γερμανία και η Κίνα, εμποδίζοντας με κάθε τρόπο τις εισαγωγές (αν και ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει από την «τιμωρία» που της επέβαλλαν οι Η.Π.Α. τη δεκαετία του ’80, αναγκάζοντας την τότε, μεταξύ άλλων, να αυξήσει την ισοτιμία του νομίσματος της κατά 30%).
Περαιτέρω, τα προβλήματα του πλανήτη δεν είναι τα ελλείμματα και τα δημόσια χρέη, αλλά η άδικη, η ανύπαρκτη καλύτερα αναδιανομή των εισοδημάτων (κρατών και Πολιτών), καθώς επίσης η συνεχώς μειούμενη απασχόληση. Η «εντάσεως ανεργίας» ανάπτυξη, σε συνδυασμό με τον διαρκή περιορισμό των πραγματικών αμοιβών των εργαζομένων προς όφελος μίας μικρής ολιγαρχίας, αποτελούν δυστυχώς μία θλιβερή πραγματικότητα της εποχής μας.
Οι παράγοντες αυτοί (οι πλεονασματικές χώρες δηλαδή, η ανύπαρκτη αναδιανομή εισοδημάτων και η ανεργία) ανατροφοδοτούν τις επαναλαμβανόμενες υφέσεις που βιώνουμε - οι οποίες ουσιαστικά «παράγουν» τα δημόσια ελλείμματα και τα χρέη. Επίσης, «εκτρέφουν» τα συναλλαγματικά και λοιπά «μέτωπα» του πρώτου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, ενώ ενισχύουν τόσο το Καρτέλ, όσο και το διεθνές, μανιοκαταθλιπτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα - τα οποία έχουν πλέον καταλάβει την εξουσία, με τη βοήθεια της «διατεταγμένης» Πολιτικής (άρθρο μας).
ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΟ Η ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΟ;
Ανεξάρτητα τώρα από τις παραπάνω «κεντρικές διαπιστώσεις», οφείλουμε να εξετάσουμε την απόλυτα ασαφή συμφωνία που επιτεύχθηκε, κυριολεκτικά ερήμην της Ελλάδας, κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνόδου κορυφής της Ευρωζώνης - προσπαθώντας να καταλάβουμε εάν τελικά θα λειτουργήσει σαν ηρεμιστικό ή, ως συνήθως, σαν διεγερτικό για τις «αγορές», καθώς επίσης εάν είχε κάτι το θετικό για τη χώρα μας. Στα πλαίσια αυτά, ίσως βοηθούν οι παρακάτω τοποθετήσεις, σε ελεύθερη απόδοση, κάποιων ευρωπαϊκών εντύπων:
Die Presse, Βιέννη: “Το σχέδιο των ηγετών της Ευρωζώνης, σύμφωνα με το οποίο θα μεταλλασσόταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε μία οικονομική διακυβέρνηση της ένωσης, μάλλον οφείλει να ενταφιαστεί - μετά τα αποτελέσματα της τελευταίας συνόδου κορυφής. Πάνω από δέκα φορές μέχρι σήμερα έχουν ασχοληθεί οι Βρυξέλες με την κρίση χρέους και δανεισμού. Κάθε φορά οι συμμετέχοντες ισχυρίζονταν ότι θα έκαναν τα πάντα, για να εξασφαλίσουν τη σταθερότητα του Ευρώ – κάθε φορά η επόμενη ημέρα ήταν χειρότερη από την προηγούμενη. Η ευρωπαϊκή «κουστωδία» (ο «περιπλανώμενος θίασος», οι γυμνοί βασιλιάδες-πιόνια των αγορών) προτείνει συνεχώς ηρεμιστικά, τα οποία όμως λειτουργούν ως διεγερτικά, «ντοπάροντας» τις αγορές”.
Aftonbladet, Στοκχόλμη: “Οι ηγέτες της Ευρωζώνης αποφάσισαν τελικά ένα νέο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας – οτιδήποτε άλλο θα αποτελούσε μία ολοκληρωτική καταστροφή. Οι οικονομικές απαντήσεις για την παρούσα κρίση υπήρχαν από πολύ καιρό πριν – αφού οικονομικά ήταν εύκολο να αντιμετωπισθεί. Το πρόβλημα είναι πολιτικό: δεν υπάρχει κανένας ικανός ηγέτης ενώ, όλοι όσοι θα μπορούσαν να ηγηθούν, δεν το επιθυμούν.
Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία, η διαπίστωση πως έχει κερδίσει πάρα πολλά από το Ευρώ, οπότε θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για να μην καταστραφεί η Ευρωζώνη, φαίνεται ότι έχει «παρασυρθεί από τον άνεμο». Είναι δε εμφανές ότι, οι ηγέτες της Ευρωζώνης μπορούν να αποφασίζουν μόνο όταν ευρίσκονται κάτω από τη λαιμητόμο – όπως σήμερα, στη σύνοδο κορυφής”.
P.Bofinger, Γερμανία: “Το μέλλον της υπερχρεωμένης Ευρώπης ευρίσκεται κατά25% στα χέρια των κυβερνήσεων και κατά 75% στα χέρια των αγορών – ενώ μέχρι σήμερα κανένα σχέδιο διάσωσης ή πρόγραμμα λιτότητας δεν σταμάτησε τη νευρικότητα των αγορών. Οι επιθέσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος εναντίον των κρατών θα συνεχισθούν”.
Manager, Γερμανία: “Σε τελική ανάλυση, αυτό που συνέβη χθες ήταν μία διαγραφή χρέους της Ελλάδας (haircut), ύψους περίπου 20% - εάν συμμετέχουν πράγματι οι ιδιώτες. Απλούστερα, πρόκειται για μία light-χρεοκοπία – για την υπαγωγή της Ελλάδας δηλαδή στο «άρθρο 99» της προστασίας της από τους πιστωτές, όπου όμως τις διαπραγματεύσεις έχουν αναλάβει οι ηγετικές δυνάμεις της Ευρωζώνης: η Γερμανία δηλαδή, συνεπικουρούμενη από την αδύναμη πλέον Γαλλία (σ.σ.).
Ουσιαστικά το Ευρώ είναι ένα ξένο νόμισμα, για κάθε χώρα της Ευρωζώνης. Για παράδειγμα, σε αντίθεση με τις Η.Π.Α., τα κράτη-μέλη δεν μπορούν πλέον να βοηθηθούν από τις κεντρικές τράπεζες τους, όσον αφορά τα προβλήματα χρέους που τυχόν αντιμετωπίζουν.
Δεν μπορούν λοιπόν να τυπώσουν χρήματα, αντιμετωπίζοντας με τη βοήθεια του πληθωρισμού το χρέος οπότε, συνδεδεμένα κυριολεκτικά με ένα ξένο νόμισμα, είναι «καταδικασμένα» είτε σε επώδυνες διασώσεις, είτε σε τρομακτικές χρεοκοπίες. Επομένως, εάν η ΕΚΤ και η Ευρωζώνη συνεχίσουν να έχουν τη συγκεκριμένη «κατασκευή», το τέλος του Ευρώ, μέσα από τις «Merkel-κρίσεις», είναι προδιαγεγραμμένο ”.

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Για την ολοκλήρωση των παραπάνω αναφορών των διεθνών εντύπων, οφείλουμε να προσθέσουμε ότι, η ευρωπαϊκή κρίση χρέους δημιουργείται από μία ανατροφοδοτούμενη «διαδικασία-ντόμινο», η οποία λειτουργεί ως εξής

Μία χώρα αντιμετωπίζει συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα, με αποτέλεσμα ο χωρίς νομισματικά όπλα αγώνας επιβίωσης της να δημιουργεί αμφιβολίες, σε σχέση με τη σταθερότητα άλλων κρατών-μελών. Σε όλες αυτές τις χώρες λοιπόν αυξάνονται σταδιακά τα επιτόκια δανεισμού, τα οποία επιδεινώνουν τους προϋπολογισμούς τους, οπότε δημιουργούνται περαιτέρω αμφιβολίες στις αγορές - ειδικά όταν τα κράτη ψηφίζουν βιαστικά προγράμματα λιτότητας, όπως πρόσφατα η Ιταλία, τα οποία μειώνουν το ΑΕΠ (οδηγούν σε υφέσεις), οπότε αυξάνουν τη σχέση χρέους προς ΑΕΠ.
Όσο περισσότερο αυξάνονται τώρα τα επιτόκια, τόσο επιδεινώνονται οι προϋπολογισμοί και μεγαλώνει το χρέος – κάτι που αποσταθεροποιεί ακόμη πιο πολύ τη χώρα. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνονται ξανά τα επιτόκια (να «τιμολογείται» δηλαδή ακόμη πιο ακριβά το πιστωτικό ρίσκο από τις αγορές), να χρειάζεται δεύτερο πακέτο διάσωσης της, να διευρύνεται περαιτέρω η κρίση σε άλλες χώρες κοκ. - έως τη στιγμή που είτε χρεοκοπεί, είτε μεταλλάσσεται σε προτεκτοράτο των υπολοίπων, ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία της κλπ.
Η «διαδικασία» αυτή συνεχίζεται με την επόμενη χώρα, με τελική κατάληξη την υποταγή όλων στην πλέον ισχυρή – κάτι που πιθανολογούμε ότι σχεδιάζει σιωπηλά, ερήμην τόσο των «υπηκόων», όσο και των «εταίρων» της, ημερκαντιλίστρια Γερμανίδα καγκελάριος (ακολουθώντας πιστά, αν και με άλλα «όπλα», τα «ίχνη» του Χίτλερ).
Ένας από τους τρόπους που συζητούνται ευρέως για να διασπαστεί ο κύκλος αυτός του διαβόλου είναι τα ευρωομόλογα – μέσω των οποίων θα μπορούσαν να δανεισθούν οι χώρες που αντιμετωπίζουν την επίθεση των αγορών, με χαμηλά επιτόκια. Αυτό όμως σημαίνει αφενός μεν ότι, τα πλεονασματικά κράτη της Ευρωζώνης θα έπρεπε να εγγυώνται για τα ελλειμματικά, αφετέρου πως θα ήταν υποχρεωμένα (η Γερμανία ουσιαστικά), να επιβαρύνονται με υψηλότερα επιτόκια. Κατ’ επέκταση, απαραίτητη προϋπόθεση θα ήταν μία αλληλέγγυα Ευρωζώνη - η οποία όμως θα μπορούσε τότε μόνο να υπάρξει, εάν προγραμματιζόταν σοβαρά η πολιτική της ένωση.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Το Ενιαίο Μισθολόγιο με αριθμούς ...

Το Ενιαίο Μισθολόγιο με αριθμούς ...

Στα 2.700 ευρώ ο ανώτατος μισθός στο Δημόσιο
Η πρόταση της μεικτής επιτροπής στελεχών των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών επιφέρει πλήρη ανατροπή στο σύστημα αμοιβών, με κατάργηση των επιδομάτων και άμβλυνση των κραυγαλέων μισθολογικών ανισοτήτων

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ευθεία εισήλθε η κατάρτιση του νέου μισθολογίου στο Δημόσιο, το οποίο θα δοθεί επίσημα στη δημοσιότητα ως τις αρχές Αυγούστου, προκειμένου να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση προτού έλθει προς ψήφιση στη Βουλή. Το επικρατέστερο σενάριο, το σενάριο δηλαδή το οποίο παρέδωσε ήδη η μεικτή επιτροπή που συστάθηκε από στελέχη των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών στους αρμόδιους υπουργούς κκ. Δ. Ρέππα και Ευάγγελο Βενιζέλο, επιφέρει πλήρη ανατροπή στο υφιστάμενο σύστημα αμοιβών με την κατάργηση των επιδομάτων και την άμβλυνση των κραυγαλέων μισθολογικών ανισοτήτων οι οποίες επικρατούν ακόμη και στον «στενό» δημόσιο τομέα.
Η αρχή η οποία υιοθετείται είναι: «Ιση αμοιβή για τους υπαλλήλους με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας, τα ίδια προσόντα και το ίδιο αντικείμενο εργασίας». Ως εκ τούτου, το σενάριο που επεξεργάστηκε η μεικτή επιτροπή, όπως αναφέρουν πληροφορίες που διαθέτει «Το Βήμα», προβλέπει τα εξής:
Εξομοίωση στις αμοιβές
Πρώτον, θεσπίζεται ανώτατο όριο αμοιβής στους βασικούς μισθούς των υπαλλήλων στο Δημόσιο, το οποίο θα κυμαίνεται περίπου στα 2.300 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι σχεδόν ίσο (2.284 ευρώ) με τον μέσο όρο των προβλεπομένων αμοιβών που προέκυψε από τη μελέτη για την εξέλιξη του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο για τους υπαλλήλους της κατηγορίας ΠΕ με 33 χρόνια υπηρεσίας. Η θέσπισή του θεωρείται μάλιστα «εκ των ων ουκ άνευ» προκειμένου να επέλθει σε βάθος χρόνου εξομοίωση στις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας και το ίδιο αντικείμενο εργασίας.
Δεύτερον, τη διατήρηση τριών μόνο (γενικών) επιδομάτων τα οποία χορηγούνται και σήμερα- του οικογενειακού επιδόματος, του επιδόματος σπουδών και του επιδόματος θέσης ευθύνης.
Τρίτον, την κατάργηση όλων των ειδικών επιδομάτων και την αντικατάστασή τους από ένα ποσό που θα φτάνει ως τα 400 ευρώ και η χορήγησή του θα κλιμακώνεται ανάλογα με την κατηγορία των υπαλλήλων. Το ποσό αυτό θα μειώνεται σε βάθος χρόνου, ανάλογα με το ποσό το οποίο θα ενσωματώνεται στον βασικό μισθό, έτσι ώστε να μην κατρακυλήσουν οι υφιστάμενες ονομαστικές αμοιβές της πλειονότητας των υπαλλήλων, οι οποίες διαμορφώνονται σήμερα κυρίως από το ύψος των επιδομάτων.
Ερχεται το πριμ παραγωγικότητας
Τέταρτον, τη μετατροπή του κινήτρου απόδοσης- που κυμαίνεται από 60 ως 110 ευρώ τον μήνα- σε πριμ παραγωγικότητας, το οποίο θα χορηγείται όμως στους υπαλλήλους έπειτα από αξιολόγησή τους. Στόχος είναι το επίδομα αυτό να αποτελέσει κίνητρο για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών στις συναλλαγές τους με τις υπηρεσίες του Δημοσίου. Η υιοθέτηση τελικά αυτού του σεναρίου, που θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν σίγουρη, είναι απολύτως βέβαιον ότι θα επιφέρει τεράστιες ανατροπές στο μισθολογικό καθεστώς στο Δημόσιο. Στόχος της κυβέρνησης- η οποία αποτελεί εξάλλου και ρύθμιση που συμπεριλήφθη στο Μεσοπρόθεσμο- είναι η μισθολογική δαπάνη να μειωθεί την προσεχή τριετία στα 16,5 δισ. ευρώ, έτσι ώστε να βρίσκεται κάτω από τον μέσο όρο όλων των χωρών της ευρωζώνης. Η μείωση του μισθολογικού κόστους εκτιμάται ότι θα επιτευχθεί τόσο με τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά περίπου 150.000 όσο και με την περαιτέρω συρρίκνωση των αποδοχών.
Οι «χαμένοι» του Οικονομικών
Με το νέο καθεστώς αμοιβών στο Δημόσιο οι υπάλληλοι οι οποίοι θα πληγούν άμεσα είναι κυρίως οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, ο μέσος όρος αμοιβής των οποίων σήμερα κυμαίνεται (για τους ΠΕ με 33 χρόνια υπηρεσίας) σε 3.524 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι απώλειες για αυτή την κατηγορία των υπαλλήλων θα υπερβούν τα 550 ευρώ μηνιαίως. Επειδή όμως κάτι τέτοιο θα προκαλούσε έντονες κοινωνικές αναταράξεις και τριγμούς εξετάζεται μέρος ή ακόμη και το σύνολο σε ορισμένες περιπτώσεις της απώλειας να χορηγείται για μια μεταβατική περίοδο, έως ότου δηλαδή υπάρξει πλήρης ισορροπία του νέου συστήματος με τη μορφή της «προσωπικής διαφοράς». Παραμένει ωστόσο ένα θέμα ανοικτό για το οποίο θα κληθεί να δώσει απάντηση η πολιτική ηγεσία των υπουργείων Οικονομικών και Εσωτερικών, αν και θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι η «προσωπική διαφορά» δεν θα καλύψει το σύνολο των απωλειών, αλλά θα μετακυλίσει κυρίως τις απώλειες σε βάθος χρόνου. Την προσωπική διαφορά θα τη λαμβάνουν οι υπάλληλοι για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα χωρίς την περίοδο αυτή να λαμβάνουν οποιαδήποτε επιπλέον αμοιβή που θα οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση των αποδοχών τους, γεγονός που σημαίνει ότι θα βλέπουν απεναντίας μια συνεχή μείωσή τους.
Το υπό επεξεργασία σενάριο οδηγεί σε σταδιακή ονομαστική αύξηση του βασικού μισθού χωρίς να προκύπτει παράλληλα και αύξηση (σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις θα υπάρξει και μείωση) των συνολικών ονομαστικών αποδοχών των εργαζομένων στο Δημόσιο. Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί έναν γόρδιο δεσμό τον οποίο έχει κληθεί να επιλύσει το πολιτικό επιτελείο της κυβέρνησης, καθώς θα επηρεάσει και το συνταξιοδοτικό καθεστώς των υπαλλήλων. Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε αύξηση στον βασικό μισθό θα συμπαρασύρει προς τα επάνω και τις συντάξεις, γεγονός που επιβαρύνει το κράτος με την εξεύρεση επιπλέον πόρων ώστε να καλυφθούν οι αυξημένες μισθολογικές δαπάνες.

Προκειμένου να υπερπηδηθεί αυτός ο σκόπελος- αν και λειτουργεί από την άλλη πλευρά και ως κίνητρο για την πρόωρη συνταξιοδότησή τους, γεγονός που μειώνει περαιτέρω τον αριθμό των υπηρετούντων δημοσίων υπαλλήλων-, στο τραπέζι έχουν πέσει προτάσεις για επιμήκυνση της μεταβατικής περιόδου εφαρμογής του νέου μισθολογίου. Γίνεται λόγος με άλλα λόγια η μεταβατική περίοδος να μην είναι τρία αλλά πέντε ή ακόμη και επτά ή οκτώ χρόνια. Και αυτό για να υπάρξει ομαλή και χωρίς επιπλέον κόστος μετάβαση στο νέο σύστημα αμοιβών στο Δημόσιο, το οποίο μάλιστα θα εφαρμοστεί και στις ΔΕΚΟ, καθώς είναι ειλημμένη κυβερνητική απόφαση το νέο μισθολόγιο να ισχύσει και για τους εργαζομένους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αντιθέτως, το νέο μισθολόγιο δεν θα επηρεάσει τα κλαδικά μισθολόγια, όπως είναι των στρατιωτικών και των δικαστικών λειτουργών.
Αύξηση... 9 ευρώ για τους νέους
Για τους νεοεισερχόμενους υπαλλήλους στόχος της κυβέρνησης είναι να ισχύσει αμέσως το νέο σύστημα αμοιβών στο Δημόσιο, γεγονός που οδηγεί στην εξομοίωση ουσιαστικά των αμοιβών τους με τις αμοιβές που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό σημαίνει ότι ο μισθός του νεοεισερχομένου υπαλλήλου της κατηγορίας ΥΕ από 711 ευρώ που είναι σήμερα θα...εκτοξευθεί στα 720 ευρώ, ενώ ανάλογη θα είναι και η «αύξηση» για τους υπαλλήλους των άλλων κατηγοριών. Ετσι, για τους νεοεισερχομένους της κατηγορίας ΠΕ θα διαμορφωθεί στα 990 ευρώ.
Δέσμευση της κυβέρνησης είναι ότι με το νέο σύστημα αμοιβών δεν θα επέλθει μείωση της συνολικής μισθολογικής δαπάνης. Βεβαίως, στις τελικές αποφάσεις που θα ληφθούν θα προσμετρηθεί η πορεία των δημοσίων εσόδων, η ευθύνη που έχει αναλάβει η κυβέρνηση έναντι της τρόικας να εξοικονομηθούν κατά το τρέχον έτος περίπου 600 εκατ. ευρώ (αν και κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει αλλά η διατύπωση αυτή στο επικαιροποιημένο μνημόνιο...

σέρνεται από το 2010) και κυρίως η ρύθμιση που έχει συμπεριληφθεί στο Μεσοπρόθεσμο για διαμόρφωση των μισθολογικών δαπανών στα 16,5 δισ. ευρώ το 2015.
«Ορθολογικά κριτήρια»
Με το υπό επεξεργασία σενάριο εξυπηρετούνται πάντως οι αρχές που είχε θέσει η κυβέρνηση για τη διαμόρφωση του νέου μισθολογίου. Οι αρχές αυτές ήταν «η άσκηση της μισθολογικής πολιτικής με ορθολογικά κριτήρια, ύστερα από κεντρικό σχεδιασμό και προγράμματα, που θα καλύπτει όλες τις κατηγορίες προσωπικού, η άσκηση επιδοματικής πολιτικής με ενιαία και αντικειμενικά κριτήρια από κεντρικό φορέα εκταμίευσης και η ανταμοιβή της γνώσης και της ικανότητας όπου κι αν υπάρχει στο Δημόσιο». Με το νέο σύστημα αμοιβών διευκολύνεται και η απόφαση της κυβέρνησης για τη σταδιακή διαμόρφωση ενός νέου τύπου δημοσίου υπαλλήλου, του «κρατικού υπαλλήλου» όπως θα ονομάζεται, που θα μετακινείται σε ολόκληρο το εύρος του δημοσίου τομέα, όπου θα προκύπτουν ανάγκες, μετά και τη δραστική μείωση του προσωπικού που θα επιφέρει το κλείσιμο της στρόφιγγας των προσλήψεων. Διότι, η αναλογία του «ένας προς πέντε» που διαμορφώνεται στην πράξη σε «ένας προς δέκα» θα διατηρηθεί τουλάχιστον ως το 2015, γεγονός που σε συνδυασμό με την αύξηση των συνταξιοδοτήσεων θα δημιουργήσει περίπου 150.000 κενές θέσεις στον δημόσιο τομέα, οι οποίες θα πρέπει να «καλυφθούν» χωρίς την πρόσληψη νέου προσωπικού.
ΓΡΙΦΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
Οι εμπειρογνώμονες των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών οι οποίοι έχουν επεξεργαστεί το νέο μισθολογικό σύστημα στο Δημόσιο έχουν διατυπώσει αίτημα προς την πολιτική ηγεσία των δύο υπουργείων να αποσαφηνίσει, πρώτον, την ακριβή διάρκεια της μεταβατικής περιόδου προκειμένου να τεθούν σε πλήρη ισχύ οι νέες διατάξεις, δεύτερον, την περίοδο που θα καλύψει η χορήγηση της «προσωπικής διαφοράς» για τις κατηγορίες των υπαλλήλων οι οποίοι πλήττονται άμεσα και, τρίτον, αν θα γίνει τελικά άμεσα η ενσωμάτωση στον βασικό μισθό του ποσού των περίπου 400 ευρώ που θα αντικαταστήσει την κατάργηση όλων των ειδικών επιδομάτων.
Από την απάντηση που θα δοθεί σε αυτά τα ερωτήματα θα εξαρτηθεί και η διαμόρφωση των ονομαστικών μισθών οι οποίοι θα προκύψουν για τους δημοσίους υπαλλήλους αμέσως μετά την ισχύ των διατάξεων για το νέο σύστημα αμοιβών.Από τον χρόνο της μεταβατικής περιόδου με άλλα λόγια θα εξαρτάται κάθε φορά το ύψος του ποσού που θα ενσωματώνεται στον βασικό μισθό από τα υπό κατάργηση επιδόματα, καθώς και το ύψος της αμοιβής που θα δίδεται με τη μορφή της «προσωπικής διαφοράς». Γεγονός είναι πάντως,όπως προκύπτει και από τη μελέτη για τις μισθολογικές εξελίξεις στο Δημόσιο,ότι οι «χαμένοι» από το νέο μισθολόγιο θα είναι οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών των οποίων οι αμοιβές υπερβαίνουν σήμερα από 40% ως και 55% τον μέσο όρο και,δευτερευόντως,του υπουργείου Εσωτερικών (επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης) των οποίων οι αμοιβές υπερβαίνουν τον μέσο όρο από 9% ως 12%.


Χάνουν από 1,5 ως και 3 μισθούς τον χρόνο
Από 1,5 ως και 3 μισθούς, ανάλογα με το αντικείμενο εργασίας τους, θα είναι οι συνολικές ετήσιες απώλειες στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων που συνεπάγονται τα μέτρα τα οποία έχει λάβει ως τώρα η κυβέρνηση, σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΑΔΕΔΥ. Στα ποσά αυτά δεν συνυπολογίζονται οι απώλειες που θα επιφέρει κυρίως στα «ρετιρέ» του Δημοσίου το νέο μισθολόγιο. Μόνο τα μέτρα τα οποία περιλαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο, ορισμένα εκ των οποίων μάλιστα θα εφαρμοστούν αναδρομικά από τις αρχές του έτους, έχουν ως αποτέλεσμα οι υπάλληλοι να επιβαρυνθούν με ένα νέο χαράτσι που θα κυμανθεί από 10% ως 15% των μηνιαίων αποδοχών τους. Σε αυτό το ποσοστό δεν προσμετρώνται βεβαίως οι έκτακτες εισφορές τις οποίες θα κληθούν να καταβάλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι όπως και όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας.

Συγκεκριμένα, σε διάταξη που ενσωματώθηκε στο άρθρο 24 του νέου εφαρμοστικού νόμου, προβλέπεται ότι οι ειδικές εισφορές συνολικού ποσοστού 3% υπέρ των ανέργων και του Ταμείου Πρόνοιας που επιβλήθηκαν επί των αποδοχών των υπαλλήλων θα εφαρμοστούν αναδρομικά από 1ης Ιανουαρίου 2011. Αυτό θα έχει ως επακόλουθο οι εισφορές 2% επί των ανέργων και 1% υπέρ του Ταμείου Πρόνοιας, που θα αρχίσουν να παρακρατούνται από τον Αύγουστο 2011, να μην είναι τελικά 3% αλλά 7,2%, αν συνυπολοστεί και η παρακράτηση του διαστήματος ΙανουαρίουΑυγούστου 2011.

Εκτός τούτου, εντός των προσεχών ημερών αναμένεται να διευκρινιστεί και η διαδικασία παρακράτησης από τον μισθό των υπαλλήλων των «χαρατσιών» που έχουν επιβληθεί με το Μεσοπρόθεσμο. Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις που έχουν ήδη ψηφιστεί: Το κίνητρο απόδοσης μειώνεται από 57 σε 28,50 ευρώ για την κατηγορία ΥΕ, από 64 σε 32 ευρώ για την κατηγορία ΔΕ, από 90 σε 45 ευρώ για την κατηγορία ΤΕ και από 100 σε 50 ευρώ για την κατηγορία ΠΕ. Το επίδομα ειδικής απασχόλησης για τους υπαλλήλους των ΟΤΑ μειώνεται από 170 σε 85 ευρώ για την κατηγορία ΥΕ, από 121,44 σε 60,72 ευρώ για τις κατηγορίες ΔΕ και ΤΕ και από 89,05 σε 44,50 ευρώ για την κατηγορία ΠΕ. Το επίδομα ειδικής απασχόλησης για τους υπαλλήλους των πρώην Νομαρχιακών Διοικήσεων μειώνεται από 40,48 σε 20,24 ευρώ τον μήνα.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Η πολιτική διακήρυξη του Δ' Ράιχ

Η πολιτική διακήρυξη του Δ' Ράιχ

Ρίγος προκαλεί η απλή ανάγνωση στο περιοδικό DerSpiegel του βαρυσήμαντου –με όλη τη σημασία της λέξης– άρθρου υπό τον εύγλωττο τίτλο «Όλη η εξουσία στο κέντρο» (σ.σ. εννοεί το Βερολίνο και αναφέρεται στην εξουσία της ΕΕ) και τον εξίσου αποκαλυπτικό υπότιτλο «Γιατί ένας εκδημοκρατισμός δεν μπορεί να σώσει την Ευρώπη». Συγγραφέας, ο Χέρφριντ Μίνκλερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου. Χωρίς υπερβολή, μπορούμε να ομολογήσουμε ότι πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη, την πιο άριστα δομημένη πολιτική διακήρυξη υπέρ της προώθησης του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας σε όλη την έκταση της Ευρώπης!
Οι θέσεις αυτού του άρθρου-πολιτικής διακήρυξης διακρίνονται από τη σαφήνεια και την ακριβολογία που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους Γερμανούς.
Ο συγγραφέας απορρίπτει αναφανδόν κάθε ιδέα όχι μόνο περαιτέρω προώθησης της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, αλλά και εκδημοκρατισμού των θεσμών της.
«Όποιος προωθεί τώρα τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης παρακινεί σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, το οποίο μπορεί να καταλήξει σύντομα στην κατάρρευση της Ευρώπης», υποστηρίζει.

Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις«Μια δημοκρατία χρειάζεται προϋποθέσεις, οι οποίες τώρα δεν υπάρχουν στην Ευρώπη... Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός ούτε ήταν ούτε είναι ευρωπαϊκός λαός... Η ανυπαρξία κοινωνικο-οικονομικών και πολιτικο-πολιτιστικών προϋποθέσεων φαίνεται πολύ καθαρά με τη διευρυνόμενη αμοιβαία δυσπιστία μεταξύ των Ευρωπαίων που προκάλεσε η κρίση του ευρώ. Όποιος βασίζεται τώρα στον εκδημοκρατισμό ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρώπη», υποστηρίζει ο Γερμανός καθηγητής.
Επικρίνει τις ευρωπαϊκές ελίτ για τα μέχρι τώρα λάθη τους. «Οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης παρουσιάζουν σήμερα μια εικόνα της συμφοράς», υπογραμμίζει αρχίζοντας το άρθρο του. «Η κακή εικόνα που δίνει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη οφείλεται ουσιωδώς στην ανικανότητα των ελίτ της», προσθέτει μεταξύ πολλών άλλων επικριτικών σχολίων.
Δεν έχει, όμως, καμιά πρόθεση να στραφεί προς τους λαούς της Ευρώπης. «Παρ’ όλα τα λάθη και τις αδεξιότητές τους, οι ελίτ είναι αυτές που κρατούν την Ευρώπη ενωμένη. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να σκέφτεται κανείς τώρα όχι για εκδημοκρατισμό, αλλά για μια βελτιωμένη ικανότητα χειρισμών των ελίτ;» αναρωτιέται ρητορικά ο Χέρφριντ Μίνκλερ, και δίνει αμέσως ο ίδιος την απάντηση: «Η παρούσα κρίση πρέπει, λοιπόν, να θεωρηθεί ως κάλεσμα για να αναδομήσουμε την Ευρώπη, έτσι ώστε να παράγει καλύτερες ελίτ και να προσφέρει σε αυτές τις ελίτ καλύτερες δυνατότητες χειρισμών», τονίζει.

«Όλη η εξουσία στη Γερμανία!»
Το πνεύμα που διαπνέει αυτές τις θέσεις είναι διάχυτο: «όχι» στον εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών, «ναι» στη συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια των ελίτ. Οι Γερμανοί, όμως, δεν συνηθίζουν να αφήνουν ιδέες να αιωρούνται. Προτιμούν να τις προσδιορίζουν με σαφήνεια.
«Είναι αποφασιστικής σημασίας το γεγονός ότι τα σφάλματα των ελίτ μπορούν να διορθωθούν μόνο από τις ίδιες τις ελίτ και ότι η προσπάθεια να διορ θωθούν τα σφάλματα των ελίτ μέσω καταναγκαστικού εκδημοκρατισμού θα κατέληγαν σε άτακτη κατάρρευση της συντεταγμένης Ευρώπης», αναφέρει ο αρθρογράφος, και συνεχίζει: «Η κατευθυντήρια ιδέα για την αναδόμηση της Ευρώπης συνίσταται, λοιπόν, στο ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις, οι οποίες μεγαλώνουν από τις απαιτήσεις εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών που συνεχίζουν να υπάρχουν και από τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές διαφορές των επιμέρους περιοχών, πρέπει όχι μόνο να τιθασευτούν, αλλά και να μεταβληθούν σε κεντρομόλες δυνάμεις».
Επειτα από αυτά, έρχεται η πρόταση που εμπεριέχει την ουσία της υπόθεσης: «Με άλλα λόγια, η Ευρώπη χρειά ζεται ένα δυνατό μέσο, ένα κέντρο πλήρες εξουσιών – αλλιώς θα αποτύχει», τονίζει!
Όλη η εξουσία στο ισχυρό πολιτικό κέντρο της ηπείρου λοιπόν, με άλλα λόγια... στη Γερμανία!

Ανακατανομή της εξουσίας
Ο Γερμανός καθηγητής έχει πλήρεις προτάσεις για την ανακατανομή της εξουσίας που, κατά την άποψή του, επιβάλλεται να λάβει χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε να εναρμονιστεί με τη σημερινή ηγεμονική θέση της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της ΕΕ. Αρχίζοντας από τα ουσιώδη, θεωρεί με κομψό τρόπο «τελειωμένο» τον περιβόητο γαλλογερμανικό άξονα!
«Στο παρελθόν γινόταν συχνά λόγος για τον άξονα Παρισιού - Βόννης (σ.σ. όσο η Βόννη ήταν πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας, πριν από την ενσωμάτωση της Ανατολικής) και αντίστοιχα Παρισιού - Βερολίνου, ο οποίος θα έπρεπε να είναι άθικτος για να μπορεί η Ευρώπη να συνεχίζει την πορεία της. Στο μεταξύ, το φορτίο που βρίσκεται πάνω σε αυτό τον άξονα έγινε πολύ βαρύ», αναλύει ο αρθρογράφος του DerSpiegel και έρχεται «στο ψητό»:
«Ζητείται από τους Γερμανούς η άσκηση περισσότερης ηγεσίας, αλλά αμέσως μόλις επιδειχτεί έστω και λίγη, την αρνούνται, αν δεν την καταπολεμούν».
Τέρμα, λοιπόν, ο γαλλογερμανικός άξονας ως κινητήρια δύναμη της Ευρώπης. Το ζητούμενο, πλέον, είναι η άσκηση της γερμανικής ηγεμονίας, η οποία δήθεν προβάλλεται ως... «απαίτηση» των Ευρωπαίων (!), με παράλληλη αντιμετώπιση των αντιστάσεων που εμφανίζονται στην πανευρωπαϊκή γερμανική επικυριαρχία.
Εδώ ο Χέρφριντ Μίνκλερ αρχίζει να αναπτύσσει θεωρίες που δεν ευσταθούν, είναι όμως αποκαλυπτικές της νέας γερμανικής θεώρησης της κατάστασης που επικρατεί στην ΕΕ και υποδηλώνουν το πώς βλέπουν οι Γερμανοί την εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
«Στην Ευρώπη η περιφέρεια έχει υπερβολικά μεγάλη εξουσία και το κέντρο πολύ μικρή. Όσο δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση, δεν θα βγουν από την κρίση η ΕΕ και το ευρώ. Μια ανακατανομή του πολιτικού βάρους (σ.σ. των κρατών-μελών της ΕΕ και της Ευρωζώνης) στην Ευρώπη μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά αυτό δεν αλλάζει καθόλου το γεγονός ότι είναι αναγκαία», υπογραμμίζει με ιδιαίτερη έμφαση, μη παραλείποντας να εκφράσει τη λύπη του για το φανταστικό «γεγονός» ότι δήθεν «στο μεταξύ κυριαρχεί η περιφέρεια επί του κέντρου και επιβάλλει αυτή τόσο την πολιτική ατζέντα όσο και τους ρυθμούς της διαδικασίας λήψης αποφάσεων»!

Λατρεία της δύναμης
Η γερμανική λατρεία της ισχύος αποτυπώνεται ανάγλυφα στο βαρυσήμαντο αυτό άρθρο, όπου ανακηρύσσεται σε μέγιστο σφάλμα των ηγετικών κύκλων της Ευρώπης το ότι δεν ήταν επαρκώς επιθετικοί τόσο στη διεθνή σκηνή όσο και στο εσωτερικό των χωρών τους.
«Τα λάθη του παρελθόντος μπορούν ίσως να εξηγηθούν μόνο μέσω του γεγονότος ότι οι (σ.σ. ευρωπαϊκές) ελίτ φρόντιζαν μόνο για τη διαχείριση της ευημερίας και όχι περισσότερο για το στρατηγικό αγώνα για εξουσία και επιρροή», γράφει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Ίσως οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι θύμα των διακηρύξεών τους, οι οποίες αποσκοπούν στη νομιμοποίη ση του σχεδίου (της ευρωπαϊκής ενοποίησης) στα μάτια των πληθυσμών τους. Είδαν τον εαυτό τους ως ένα είδος ήρεμων γιγάντων και όχι ως ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες, που προς τα έξω αγωνίζονται για τα συμφέροντά τους και προς τα μέσα επιβάλλονται. Το να εναλλάσσει κανείς τη νομιμοποίηση με τη στρατηγική αποτελεί ολέθριο σφάλμα στην πολιτική, το οποίο δεν μπορεί να συγχωρηθεί».
Ο Χέρφριντ Μίνκλερ είναι σταθερά προσηλωμένος στο στόχο: «Μια περισσότερο ή λιγότερο συντεταγμένη κρατική χρεοκοπία της Ελλάδας θα ήταν μόνο ένα βηματάκι για τη σωτηρία του ευρώ. Το αποφασιστικό βήμα είναι ένα πολιτικό Σύνταγμα της Ευρώπης», τονίζει στο άρθρο του.

Μίσος κατά των λαών
Δεν ανησυχεί καθόλου ως προς το αν οι ηγέτες χωρών της ΕΕ θα εμποδίσουν την υλοποίηση αυτών των σχεδίων. Δεν θέλει, όμως, απολύτως καμία ανάμειξη των λαών της Ευρώπης. Πάση θυσία πρέπει να μην τεθεί το σχέδιο υπό την έγκρισή τους.
«Πάνω απ’ όλα το όργανο του δημοψηφίσματος έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ως σκληρό ρόπαλο, το οποίο οι λαϊκιστές παράγοντες έχουν χώσει στις ακτίνες του τροχού της Ευρώπης», γράφει έντρομος και βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες σίγουρα θα ψήφιζαν εναντίον κάθε σχεδίου επιβολής της γερμανικής κυριαρχίας του Δ’ Ράιχ στη Γηραιά Ήπειρο.
«Στη σημερινή κατάσταση, ο εκδημοκρατισμός της ΕΕ θα δυνάμωνε τη δυνατότητα χειρισμών των αντιευρωπαϊκών παραγόντων και θα μεγάλωνε τον αριθμό αυτών που παίζουν με το βέτο στις Βρυξέλλες», ομολογεί με προφανή εχθρότητα και μίσος κατά των λαών των χωρών της Ευρώπης...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 14/7/11

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Επίσημη χρεοκοπία απο τους Οίκους...

Επίσημη χρεοκοπία απο τους Οίκους...

Ο πρώτος Οίκος κήρυξε ήδη την Ελλάδα σε “περιορισμένη χρεοκοπία” (Restricted default) και όχι “επιλεκτική χρεοκοπία”(selected default). Είναι ο οίκος Fitch, ο οποίος δεν περίμενε καν να περάσει η Παρασκευή. Αναμένεται εντός της ημέρας και η Standars & Poors να θέσει την Ελλάδα σε καθεστώς “περιορισμένης χρεοκοπίας”.
Κανέις δεν γνωρίζει για πόσο καιρό θα μείνουμε σε αυτό το καθεστώς και πως ακριβώς θα εκτιμηθεί αυτή η κατάσταση από τις αγορές. Από την κυβέρνηση προσπαθούν να περάσουν κλίμα ότι ¨”Όλα θα πάνε καλά”, αλλά ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν τι πρόκειται να συμβεί και τι αλυσιδωτές επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν.
Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση του οίκου, «μια πιο ενιαία και συνεκτική πολιτική απάντηση απέναντι στην ελληνική κρίση και απέναντι στην ευρύτερη χρηματοπιστωτική αστάθεια στην Ευρωζώνη μετριάζει τη βραχυπρόθεσμη πίεση στα πιστωτικά προφίλ των χωρών της περιοχής».
Ο οίκος ανακοίνωσε ότι θα υποβαθμίσει την αξιολόγηση της Ελλάδας σε “Restricted Default” μετά το κλείσιμο της σημερινής συνεδρίασης του ΧΑ.
Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα σήμερα ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Διεθνούς Χρηματοοικονομικής (IIF), Charles Dallara, είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα θα τεθεί σε καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας» από τους οίκους αξιολόγησης, αλλά για λίγο. Ο γενικός διευθυντής του IIF, τόνισε επίσης ότι ο οργανισμός ξόδεψε πολύ χρόνο μελετώντας τους κινδύνους που σχετίζονται με την τοποθέτηση της Ελλάδας σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας από τους οίκους αξιολόγησης.
«Είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι δεδομένου του εύρους του προγράμματος και της συνολικής βελτίωσης του outlook για την Ελλάδα, ότι η ‘επιλεκτική χρεοκοπία’ είναι μία προσωρινή κατάσταση για την Ελλάδα που θα περάσει πολύ γρήγορα», υπογράμμισε.
Η πρώτη βέβαιη επίπτωση είναι ότι από την Δευτέρα (και εφ’όσον στο μεταξύ και άλλοι δύο οίκοι μας θέσουν υπό καθεστώς χρεοκοπίας) οι ελληνικές τράπεζες θα παύσουν να αντλούν ρευστότητα από την ΕΚΤ με διαδοχικές, ελπίζουμε βραχυπρόθεσμες επιτώσεις στην ελληνική πραγματική οικονομία…

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Τα μέτρα που αποφασίσθηκαν στις Βρυξέλλες

Τα μέτρα που αποφασίσθηκαν στις Βρυξέλλες

Ολοκληρώθηκε η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες με ουσιαστική αποδοχή βοήθειας προς την Ελλάδα, αλλά και την επιβολή μίας πρωτότυπης λειτουργίας της χώρας μας η οποία θα κινείται με ασφυκτικό έλεγχο (οριζοντίως και καθέτως) και στην ουσία δεν θα είναι ανεξάρτητο κράτος…
Τα 7 σημεία - μέτρα που αποφασίσθηκαν:
1.1. 120 δισ. δάνειο (αγορά παλαιών ομολόγων) με συμμετοχή και του ΔΝΤ
2.2. Επιπλέον θα υπάρξει συμμετοχή ιδιωτών (τραπεζών), μέχρι 150 δισ. (δεν έχει αναφερθεί κανείς στους πιθανούς όρους των ιδιωτών και για το εάν θα απαιτήσουν εμπράγματες υποθήκες ή με τι επιτόκιο θα δανείσουν την Ελλάδα)
3.3. Επιμήκυνση αποπληρωμής του/των δανείων από 7,5 σε 15 χρόνια + περίοδος χάριτος
4.Μείωση από του επιτοκίου από 4,5% σε 3,5% για Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία
5.Βέτο έθεσαν η Ολλανδία και η Φιλανδία ζητήσανε εμπράγματες εγγυήσεις από Αθήνα
6.Η επιλεκτική χρεοκοπία είναι ήδη αποφασισμένη και δεν θα γίνει τώρα, αλλά σε 6 εβδομάδες για λίγες ώρες έως λίγους μήνες, χωρίς αντίκτυπο στην κοινωνία, αφού θα καλύπτεται η Ελλάδα με ρευστότητα μέχρι το 2014 από την ΕΚΤ
7.Θα επιβληθεί ένα σχέδιο (τύπου) Μάρσαλ για ανάπτυξη, σχέδιο βοήθειας (άγνωστο το τι εννοούν και πως θα λειτουργήσει…)
Επίσης το EFSF (Ταμείο στήριξης) θα στηρίξει την ΕΚΤ ώστε να συνεχίσει να αγοράζει ομόλογα (έστω και σαν σκουπίδια) ακόμη και αν η Ελλάδα αξιολογηθεί ως χρεοκοπημένη (ήδη αποφάσισαν την χρεοκοπία μας.
Με απλά λόγια θα επιβληθεί μία πλήρης εξάρτηση από τους εταίρους μας, οι οποίοι θα μας «δανείζουν», αλλά ταυτόχρονα θα παίρνουν οτιδήποτε τους αρέσει από την Ελλάδα…
Επίσης, αποφασίσθηκε η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού μηχανισμού άμυνας κατά των "λειτουργιών" των οίκων αξιολόγησης, προκειμένου να μην επαναληφθεί στο μέλλον παρόμοια πίεση κατά της Ευρώπης...

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Στα 988,4 εκατ. ευρώ οι ακάλυπτες επιταγές

Στα 988,4 εκατ. ευρώ οι ακάλυπτες επιταγές

Στα 988,4 εκατ. ευρώ διαμορφώθηκε στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους το σύνολο των ακάλυπτων επιταγών, έναντι 797 εκατ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2010, σύμφωνα με στοιχεία στη δημοσιότητα η εταιρεία Τειρεσίας ΑΕ. Σε τεμάχια οι ακάλυπτες επιταγές ανήλθαν...στο πρώτο εξάμηνο του έτους σε 95.692, σε σύγκριση με 85.969 το αντίστοιχο εξάμηνο του 2010... Ειδικότερα, τον Ιούνιο του 2011 οι ακάλυπτες επιταγές σε τεμάχια διαμορφώθηκαν σε 15.679 και σε αξία σε 168,1 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση 3,12% και 1,96% αντίστοιχα σε σχέση με τον περασμένο μήνα του ιδίου έτους. Σε σχέση με το αντίστοιχο μήνα του 2010 οι ακάλυπτες επιταγές παρουσίασαν μείωση 11,06% σε τεμάχια και αύξηση 7,75% σε αξία.
Σε ό,τι αφορά τις απλήρωτες συναλλαγματικές, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τειρεσίας ΑΕ, στο πρώτο εξάμηνο του 2011 ανήλθαν σε τεμάχια σε 74.883 και σε αξία σε 115,7 εκατ. ευρώ.
Τον Ιούνιο του 2011 οι απλήρωτες συναλλαγματικές σε τεμάχια έφθασαν τις 11.881 και σε αξία σε 15,9 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας μείωση 7,32% και μείωση 16,80% αντίστοιχα σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα του ιδίου έτους. Σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου έτους οι απλήρωτες συναλλαγματικές τον Ιούνιο του 2011 σε τεμάχια παρουσίασαν αύξηση 1,26% και σε αξία μείωση 14,95%.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου

Ο αντιπερισπασμός της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ενός τεράστιου εγκλήματος ...Ενός εγκλήματος κατά της πατρίδας μας και του ελληνικού έθνους ...Ενός εγκλήματος, στο οποίο συμμετέχει εξίσου το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Δεν είναι μόνον το ΠΑΣΟΚ, που έχει αποφασίσει να μας προδώσει στους "δανειστές" μας. Κοντά του είναι ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της μεταπολίτευσης. Ο καθένας απλά παίζει διαφορετικό ρόλο στο ίδιο προδοτικό έργο. Είναι προφανές λοιπόν ότι η μεταπολίτευση έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Αφού για δεκαετίες ολόκληρες έτρωγε και έπινε εις βάρος ενός λαού, που είχε την αφέλεια να την εμπιστευτεί, τώρα του στέλνει τον τελικό "λογαριασμό". Για τη μεγάλη "ζωή" και την τεράστια "επιτυχία" των "φεουδαρχών" της μεταπολίτευσης παραδίδεται η χώρα σε ξένους. Παραδίδεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο που κάποτε παραδόθηκε στους Ναζί. Ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει σ' αυτήν τη χώρα θα παραδοθεί στα νέα αφεντικά ...Ό,τι είχαν διεκδικήσει και είχαν πάρει την τελευταία φορά που μας "επισκέφτηκαν" οι "πολιτισμένοι" και οι "κοσμοπολίτες" ...Οι "λάτρεις" της ενωμένης Ευρώπης ...Οι "στρατιώτες" της γερμανικής Ευρώπης.
Δεν χρειάζεται πλέον να είναι κανείς μάντης, για να καταλάβει τι θα συμβεί. Η βιασύνη του αρχιπροδότη Καρατζαφέρη και η αθλιότητα του χαφιέ Γιούγκερ "αποκάλυψε" τον πραγματικό "σχεδιασμό" της άλωσης του ελληνικού κράτους. Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα στην κυριολεξία βρίσκεται στο μέσον μιας παγίδας θανάτου. Υπάρχει όμως ελπίδα. Πάντα υπάρχει ελπίδα, όταν γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις και είσαι αποφασισμένος ν' αγωνιστείς για τα συμφέροντά σου. Τα πράγματα μπορεί να είναι εφιαλτικά για την Ελλάδα, αλλά δεν θα λέγαμε ότι είναι και "περίπατος" γι' αυτούς που επιδιώκουν να τη λεηλατήσουν.
Μπορεί να είναι οικονομικά ισχυροί και να διαθέτουν τεράστια μέσα επιρροής και τρομοκράτησης της κοινής γνώμης, αλλά στην πραγματικότητα είναι αδύναμοι. Είναι αδύναμοι, γιατί είναι ιδιώτες κερδοσκόποι, οι οποίοι στρέφονται εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους και ενός κυρίαρχου λαού. Είναι αδύναμοι, γιατί πρέπει να περάσουν τον πονηρό σχεδιασμό τους στην κυριολεξία μεταξύ "Σκύλλας" και "Χάρυβδης". Μεταξύ μιας "Σκύλλας", που είναι οι πανίσχυροι συνταγματικοί νόμοι, οι οποίοι προστατεύουν τα συμφέροντα ενός λαού και μιας "Χάρυβδης", που είναι το τέρας, το οποίο λέγεται λαός και το οποίο, αν καταλάβει τι γίνεται, μπορεί να κρεμάσει στα τσιγκέλια τους συνεργάτες τους.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, που έχουν έναν τέτοιον πονηρό σχεδιασμό να φέρουν εις πέρας, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν όλους τους συνωμοτικούς κανόνες, προκειμένου να τον ολοκληρώσουν. Αυτό όμως δεν βλέπουμε να συμβαίνει. Είναι φλύαροι οι ίδιοι και έχουν κακής ποιότητας συνεργάτες. Είναι φλύαρος ο άθλιος Γιούγκερ, όταν μιλάει για σχέδιο Treuhand, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αυτό το σχέδιο ήταν όχι απλά αποτυχημένο, αλλά τραγικό γι' αυτούς που το υπέστησαν. Ο Γιούγκερ θα έπρεπε να είναι αυτός, ο οποίος θα έπρεπε "ορκίζεται" ότι καμία σχέση δεν θα έχει το ελληνικό σχέδιο με εκείνον τον εφιάλτη που έζησαν οι Ανατολικογερμανοί, όταν οι υπόλοιποι θα ορκίζονταν για το αντίθετο.

Το ίδιο άσχετοι είναι και οι συνεργάτες τους στην Ελλάδα. Βιάζονται και αναλίσκονται στους εξυπνακισμούς. Με συνεργάτη έναν σανοπώλη, που έγινε γαλατάς, δεν πας μακριά. Ο Καρατζαφέρης δεν είχε ολοκληρώσει ακόμα τον "καταδικαστικό" του λόγο για το Μεσοπρόθεσμο και βιάστηκε να προτείνει "διοίκηση" για το εγκληματικό Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, το οποίο προέκυπτε από αυτό το Μεσοπρόθεσμο. Όλα αυτά είναι λάθη και οι συνέπειές τους δεν θ' αργήσουν να φανούν. Δεν θ' αργήσουν, γιατί αποκαλύπτουν τον "σκελετό" που κρύβεται πίσω από την "κουρτίνα" και αυτό δεν πρέπει να φαίνεται.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι θέλουμε να πούμε. Όσο και να μας φαίνεται παράξενο, η στρατηγική τέχνη δεν είναι μια τέχνη, η οποία αφορά μόνον τον ευφυή άνθρωπο. Είναι κάτι το οποίο αφορά όλα τα μέλη της φύσης. Ακόμα και το πιο αγαθό και άκακο ζώο έχει την πονηριά να εκτελέσει όχι μόνον έναν, αλλά πολλούς στρατηγικούς ελιγμούς. Η φύση είναι σκληρή και τα μέλη της αναγκαστικά θα πρέπει να είναι πονηρά, αν θέλουν να επιβιώσουν. Ένα ζώο, για παράδειγμα, υπό συνθήκες καταδίωξης δεν καταφεύγει στη φωλιά του για να προστατευτεί το ίδιο από αυτήν, αλλά αντίθετα κατευθύνεται μακριά από αυτήν, για να προστατεύσει την ίδια. Ένα ζώο, το οποίο βρίσκεται ήδη στη φωλιά του και αντιλαμβάνεται κίνδυνο από κάποιον που προσεγγίζει τη φωλιά αυτήν, βγαίνει από εκεί και δίνει μια μάχη αντιπερισπασμού μακριά από αυτήν, για να μην την αποκαλύψει. Ρισκάρει μια σύγκρουση, προκειμένου να διασφαλίσει τη μυστικότητα της φωλιάς. Δίνει "αντιπαροχή" μια ψευδοήττα και φεύγει μακριά, για να μην αποκαλύψει ό,τι πιο πολύτιμο έχει και είναι η φωλιά με τους βλαστούς του.
Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι πολλές φορές μια μάχη, την οποία δίνει κάποιος με μεγάλο πάθος, μπορεί και να μην είναι πραγματική. Μπορεί να είναι αντιπερισπασμός. Μπορεί να είναι μια "προκάλυψη", για να εκμεταλλευτούν κάποιοι τις παράπλευρες συνέπειες. Αυτό δεν γίνεται μόνον στη φύση από τα ζώα. Γίνεται και από τους ανθρώπους. Κάνεις φασαρία με έναν φύλακα για να τον απασχολήσεις και περνάει κάποιος φίλος σου στον απαγορευμένο χώρο. Το κάνουν οι στρατιώτες στις μυστικές αποστολές τους και το κάνουν και οι έφηβοι στους θερινούς κινηματογράφους.

Αντιλαμβανόμαστε ότι στους καιρούς που ζούμε θα πρέπει να είμαστε πονηροί απέναντι σε ό,τι βλέπουμε. Να είμαστε πονηροί, γιατί τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως φαίνονται. Αν η "αγαθή" φύση είναι πονηρή ή αν ο άβγαλτος έφηβος είναι καταφερτζής, ευνόητο είναι ότι ως σύνολο η ανθρώπινη κοινωνία είναι εφιαλτικά πονηρή. Εφόσον σήμερα δίνεται μια μάχη γύρω από την Ελλάδα, ευνόητο επίσης είναι ότι τα πράγματα δεν θα είναι ούτε εύκολα ούτε αγαθά ...Ειδικά τώρα, που επιχειρείται η κατάκτηση μιας ολόκληρης χώρας με την πονηριά και χωρίς την απειλή όπλων ...Ειδικά τώρα, που οι ιμπεριαλιστές δεν φέρουν πραγματικά όπλα και θα πρέπει να ξεγελάσουν τα θύματά τους.
Για να φέρουν εις πέρας αυτήν τη μάχη, θα πρέπει να επιστρατεύσουν όλη την πονηριά τους. Είναι υποχρεωμένοι να φερθούν πονηρά, γιατί δεν έχουν ούτε Πάντσερ ούτε Μέσερσμιτ για να πετύχουν τους στόχους τους ...Για να πετύχουν τον βασικό τους στόχο, που είναι να καταβάλουν την αντίσταση του λαού, ο οποίος θίγεται από τις πράξεις τους. Αυτό είναι το πρόβλημά τους τώρα. Έχουν εξασφαλίσει τη συνεργασία των δωσίλογων που εξουσιάζουν την Ελλάδα, αλλά, για να την κατακτήσουν, θα πρέπει να ξεπεράσουν το "πρόβλημα" του λαού, ο οποίος αρνείται να το αποδεχθεί ως τετελεσμένο. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι θα πάρουν τα "αντίμετρα" για μια τέτοια φυσιολογική εξέλιξη. Όταν είναι βέβαιο ότι ο πανίσχυρος λαός θα επιδιώξει σε κάποια στιγμή να συγκρουστεί μ' αυτούς, προκειμένου να υπερασπιστεί την πατρίδα του και το μέλλον των παιδιών του, είναι επίσης βέβαιο ότι θα προσπαθήσουν οι πονηροί να τον παρασύρουν εκεί όπου αυτήν η ισχύς εξουδετερώνεται.
Κάτι τέτοιο πιστεύουμε ότι έγινε στην πρόσφατη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ ήταν όλη αυτή η "φασαρία" με τους "αγανακτισμένους" και τους διωκόμενους βουλευτές. Ήταν ένα "σώου", για ν' "απασχοληθεί" ο λαός τη λάθος ώρα, στο λάθος μέρος, με λάθος αντίπαλο. Όλος ο "θίασος" της προδοσίας μπήκε στην "παράσταση", για να τον παγιδεύσει. Μιλάμε, δηλαδή, για κανονικό "θέατρο". Ήταν θέατρο" οι δραματικές εκκλήσεις του Γιωργάκη για συνεργασία με τα υπόλοιπα κόμματα και κυρίως με τη ΝΔ. Ήταν "θέατρο" οι πιέσεις των Ευρωπαίων για συναίνεση. Ήταν "θέατρο" η αντίσταση του Σαμαρά. Ήταν "θέατρο" ο φόβος των βουλευτών απέναντι στην οργή των "αγανακτισμένων". Ήταν "θέατρο" το παιχνίδι των ΜΑΤ με το παρακράτος, για να δείξουν ότι δήθεν φοβούνταν τους "αγανακτισμένους".
Όλα αυτά ήταν μια "παράσταση" με πολλούς πρωταγωνιστές. Λογικό είναι να υπάρχει μια τέτοια "υπερπαραγωγή", όταν τα προσδοκόμενα κέρδη είναι τεράστια και ένας πρωταγωνιστής μόνος του δεν μπορεί να τα δώσει. Ο βλάκας ο Γιωργάκης δεν ήταν δυνατόν να πάρει μόνος του το "παιχνίδι" της προδοσίας στις δικές του "πλάτες". Τον βοήθησε ολόκληρο το κύκλωμα του Κολεγίου Αθηνών. Εκτός από τον "συνοδοιπόρο" Παπακωνσταντίνου τον βοήθησε και ο συμμαθητής και φίλος Σαμαράς ...Τον βοήθησαν οι συμμαθητές και φίλοι πολιτικοί, τραπεζίτες και δημοσιογράφοι το Κολεγίου.

Από τον Βορίδη και τον Μητσοτάκη μέχρι τον Νανόπουλο, τον Φιλιππίδη και τον Κλέωνα. Από τον Παπαχελά και τον Στραβελάκη μέχρι τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο. Όλα τα "παιδιά" του Κολεγίου, της διαπλοκής και των ΜΜΕ αναφανδόν υπέρ της "σωτηρίας" του Μνημονίου. Μέχρι και ο γνωστός "συγγραφέας" του Κολεγίου ο Χωμενίδης σταμάτησε την ομφαλοσκόπηση και βγήκε φουριόζος στα κανάλια να υπερασπιστεί το Μνημόνιο. Ολόκληρο το Κολέγιο σε θέση "μάχης", για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών ...Τα συμφέροντα των ιδρυτών, των χορηγών και των πλέον αξιόπιστων και γενναιόδωρων εργοδοτών του.
Γι' αυτόν τον λόγο και η γνωστή Τρέμη —του γνωστού Καναλιού του Κολεγίου— είδε με "συμπάθεια" το κίνημα της Πλατείας. Το είδε με "συμπάθεια" η παλιά "αγωνίστρια" του Πολυτεχνείου ...Η "αγωνίστρια", η οποία τιμήθηκε από τη Διαπλοκή με τα "παράσημα" της Βαν Κλιφ και τώρα σαν μια νέα Αντουανέτα απορεί που ο λαός με τέτοια ζέστη κάθεται στην Πλατεία και δεν πάει σε ένα resort για ολιγοήμερες διακοπές ...Η "αγωνίστρια" του μπότοξ, που είδε με "συμπάθεια" το "αφτιασίδωτο" κίνημα των "αγανακτισμένων" ...Το κίνημα εκείνο, που, απ' ό,τι λένε, εντελώς "συμπτωματικά" ξεκίνησε από το Facebook από έναν απόφοιτο του Κολεγίου Αθηνών. Εκ του πονηρού έγιναν όλα. Έσπρωξαν τον λαό σε μια αντίδραση, η οποία εκτός από θεαματική δεν ήταν τίποτε άλλο. Ήταν άκαιρη, ήταν εσφαλμένη και βέβαια εκτελέστηκε σε λάθος πεδίο "μάχης".
Αυτό το λάθος ήταν —όπως φαίνεται— το πραγματικό ζητούμενο γι' αυτούς, οι οποίοι παρέσυραν τον Λαό σ' αυτήν τη μάχη αντιπερισπασμού. Θέλησαν να εκτονώσουν τη συσσωρευμένη "οργή" του σε λάθος χρόνο και λάθος τόπο ...Θέλησαν να βάλουν τον λαό να χτυπήσει ένα ψεύτικο "είδωλο", για να μην "χτυπήσει" όταν πραγματικά θα μπορούσε να τους κάνει ζημιά.

Πως έγινε και γιατί επιδιώχθηκε η συγκρουσιακή μεθόδευση των Μνημονίων 1 και 2;
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τη μεθόδευση. Θα ξεκινήσουμε από το βασικό, που είναι το θέμα των ψηφισμάτων των Μνημονίων. Από αυτά ξεκινάει η μεθόδευση και αυτό είναι ηλίου φαεινότερο. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί "έσπασαν" το Μνημόνιο και το "πέρασαν" με τρόπο εκείνον, που να τους επιτρέπει να προστατεύσουν τον δικομματισμό. Ήθελαν καί την "πίτα" της προδοσίας ολόκληρη καί τους "σκύλους" της εξουσίας χορτάτους. Δεν ήθελαν, εξαιτίας του μνημονίου και της παράδοσης της χώρας, να απειλήσουν την επιβίωση των δικών τους κομμάτων. Δεν ήθελαν να προκαλέσουν διασπαστικές τάσεις στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Το "έσπασαν" με τέτοιον τρόπο, που να δείχνει σύγκρουση μεταξύ των δύο κομμάτων, αλλά αυτή η σύγκρουση να μην είναι πραγματική. Έδωσαν στην κυβέρνηση αναγκαστικά τον ρόλο του "κακού", αλλά ταυτόχρονα έδωσαν στην αντιπολίτευση τη δυνατότητα να κάνει τον "καλό", χωρίς να απειλεί τα συμφέροντά τους.
Αυτό το κατάφεραν με το "σπάσιμο" του Μνημονίου. Έβαλαν τη Δανειακή Σύμβαση στην "άκρη" —γιατί δεν μπορούσαν και προφανώς δεν τους ενδιέφερε σ' αυτήν τη φάση να την περάσουν— και "έσπρωξαν" στη Βουλή το υπόλοιπο Μνημόνιο. Γιατί την έβαλαν στην "άκρη"; Γιατί μια τέτοια σύμβαση αποτελεί διεθνή σύμβαση της χώρας και απαιτεί την πλειοψηφία πλέον των 180 βουλευτών. Γνώριζαν λοιπόν από την αρχή ότι δεν θα ήταν εύκολο να βρουν αυτές τις ψήφους, γιατί θα είχαν διαρροές από το σύνολο των κομμάτων. Ήταν θέμα χρόνου να σπάσει καί για τα δύο κόμματα η κομματική πειθαρχία. Τι έκαναν; Πέρασαν το Ψευδομνημόνιο 1, το οποίο αφορούσε μόνον τις πολιτικές που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση, εξαιτίας της υποτιθέμενης Δανειακής Σύμβασης ...η οποία είχε μείνει στο "συρτάρι".
Να σημειώσουμε δε ότι αυτή η Δανειακή Σύμβαση δεν έχει ψηφιστεί ούτε για το πρώτο δάνειο ούτε για το δεύτερο. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα πάντα —ακόμα και σήμερα— είναι στον "αέρα". Θεωρητικά, ενώ έχουμε πάρει τα χρήματα και τα έχουμε χρησιμοποιήσει, δεν έχουμε "υπογράψει" τίποτε. Οι δανειστές μας, δηλαδή, είναι εκτεθειμένοι σε μεγάλο ρίσκο. Είναι δυνατόν όμως αυτοί να είναι τόσο αφελείς; Είναι δυνατόν να διακινδυνεύουν τόσα πολλά δις για το τίποτε; Όχι βέβαια. Άρα; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει. Το πρόβλημα των δανειστών δεν είναι τα χρήματα. Τα χρήματα είναι για να "μπερδεύουν" εμάς και όχι αυτούς.

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Η Δυναστεία των Παπανδρέου και οι καταστροφές που έφεραν στον τόπο...

Η Δυναστεία των Παπανδρέου και οι καταστροφές που έφεραν στον τόπο...

NYTimes: Από τον Γεώργιο στον Ανδρέα και μετά στον Γιώργο Παπανδρέου
Αφιέρωμα στη «δυναστεία» Παπανδρέου, από την οποία προήλθαν τρεις πρωθυπουργοί που κυριάρχησαν στη Μεταπολεμική Ελλάδα φιλοξενούν οι New York Times
. Μάλιστα, τις διαφορές των Παπανδρέου και την αποστολή ενός εκάστου τις αναδεικνύει ο αδερφός του σημερινού πρωθυπουργού, Νίκος Παπανδρέου.
Τρεις πρωθυπουργοί σε μία φωτογραφία
Ο νυν πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ένα από τα.....
μεγαλύτερα έργα που καλείται να κάνει είναι να διαλύσει το ελληνικό κράτος πρόνοιας, που σε μεγάλο βαθμό έχει δημιουργηθεί από τον πατέρα του, Ανδρέα.
«Αυτή είναι η στιγμή του» δηλώνει ο Νίκος Παπανδρέου από το ηλιόλουστο γραφείο του στο ίδρυμα «Ανδρέας Γ. Παπανδρέου» , διευκρινίζοντας βέβαια ότι η θητεία του αδελφού του εξελίσσεται στη χειρότερη στιγμή για την ελληνική ιστορία. Δίπλα στο γραφείο του, δεσπόζει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που δείχνει τις τρεις γενιές των πρωθυπουργών της οικογένειας.
Η φωτογραφία δείχνει τον πατριάρχη της οικογένειας, Γεώργιο Παπανδρέου, που πέθανε το 1968, τελώντας υπό στρατιωτική κράτηση. Δίπλα του, ο γιος του Ανδρέας, κρατώντας μια πίπα στο χέρι, ο «χαρισματικός αμερικανοτραφής οικονομολόγος», όπως αναφέρει η εφημερίδα.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε ήρωας όταν εξορίστηκε από την Ελλάδα από τη στρατιωτική Χούντα και ως πρωθυπουργός τη δεκαετία του 1980, πρωτοστάτησε στην ανακατανομή του πλούτου. Ωστόσο, αύξησε κατά πολύ το δημόσιο χρέος της χώρας, που το πήρε στο 20% του ΑΕΠ όταν ανέλαβε την εξουσία και το παρέδωσε φουσκωμένο σε ποσοστό πάνω από 80% στο τέλος της δεύτερης θητείας του, το 1989.
Στην ίδια φωτογραφία, υπάρχει κι ο Γιώργος Παπανδρέου, που τότε ήταν 10 ετών. «Σήμερα, ο 59χρονος πρωθυπουργός, που εξελέγη τον Οκτώβριο του 2009, αναγκάστηκε να επιβάλλει μέτρα λιτότητας που θα βάλουν τέλος σε πολλές από τις κοινωνικές παροχές του πατέρα του», σημειώνουν οι New York Times.
Αμφιβολίες για τις ικανότητες του Γ. Παπανδρέου

Στην Ευρώπη, οι υπουργοί Οικονομικών, δεν κατάφεραν στο Eurogroup να επιλύσουν τα βασικά ζητήματα και να καταλήξουν στο νέο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Πολιτικοί κύκλοι στην Αθήνα διερωτώνται αν ο σημερινός πρωθυπουργός έχει την ικανότητα και τις απαιτούμενες επικοινωνιακές δεξιότητες για να πείσει τους πολίτες ότι οι περικοπές που ζητούν οι Βρυξέλλες είναι επιβεβλημένες. Ωστόσο, ο Νίκος Παπανδρέου, υποστηρίζει ότι ο αδελφός του μπορεί να τα καταφέρει.
«Όπως εξελίσσονται τα γεγονότα, η ιστορία της οικογένειας Παπανδρέου θα μπορούσε να έχει γραφτεί από τον Σοφοκλή. Όπως στις καλύτερες τραγωδίες, οι Παπανδρέου είναι γεμάτοι από αντιφάσεις και ασάφειες».
Σοσιαλιστής ηγέτης ή δημαγωγός;
Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, που πέθανε το 1996, ένας σοσιαλιστής ηγέτης που χρησιμοποίησε τις δημόσιες δαπάνες διευρύνοντας την αστική τάξη της Ελλάδας και δημιουργώντας στους Έλληνες αίσθημα υπερηφάνειας και εμπιστοσύνης; Ή ήταν ένας σκανδαλώδης δημαγωγός που επιβάρυνε δυσβάστακτα και δημιούργησε ένα τεράστιο κράτος, κάτι που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση πτώχευσης στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα.
«Περιέργως, η Αθήνα δεν έχει ούτε ένα άγαλμα ή μνημείο στη μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το ίδρυμα «Ανδρέας Γ. Παπανδρέου», που εποπτεύει ο γιος του, Νίκος, στηρίζεται στα κονδύλια της ΕΕ και τις ιδιωτικές εισφορές», αναφέρει το δημοσίευμα.
Μία από τις λίγες φορές που ο γιος του, Γιώργος αναφέρθηκε δημοσίως στον πατέρα του, ήταν για να υπενθυμίσει μια δήλωσή του, στις αρχές του 1990: «Ή θα εξαφανίσουμε το χρέος ή το χρέος θα εξαφανίσει τη χώρα».
Παρότι τα greek statistics, ο εκτοχιασμός του χρέους και το υπερβολικό έλλειμμα ήταν επιτεύγματα της προηγούμενης διακυβέρνησης, λίγοι αμφισβητούν ότι αυτή η έκρηξη δανεισμού της Ελλάδας ξεκίνησε από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Πάντως, ο γιος του Νίκος, έχει τη δική του άποψη για το ζήτημα. «Ναι, το χρέος ανέβηκε, αλλά υπήρξαν οφέλη. Φτιάχτηκαν νοσοκομεία και υπήρξε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Το εισόδημα αυξήθηκε και μαζί με τις ελπίδες των πολιτών».
Στα βιβλία του, ο Νίκος Παπανδρέου περιγράφει τον πατέρα του ως απόμακρο, συχνά απόντα, με έντονα συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και πάθη.

μως, στη σημερινή Αθήνα, που έχει τυλιχθεί στις διαμαρτυρίες και στο φόβο, είναι πολλοί αυτοί που ρίχνουν το φταίξιμο για την κατάσταση στον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού.
«Ο Ανδρέα Παπανδρέου διέφθειρε τους Έλληνες και δημιούργησε μια κουλτούρα που στηρίχθηκε στην επιβίωσή

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Διετάχθη εισαγγελική έρευνα για τον Αντρίκο Παπανδρέου

Διετάχθη εισαγγελική έρευνα για τον Αντρίκο Παπανδρέου

Προκαταρκτική έρευνα με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας « Ελευθεροτυπία» σύμφωνα με το οποίο ο αδελφός του πρωθυπουργού κ. Αντρίκος Παπανδρέου μετέχει ως υψηλόβαθμο στέλεχος στρατηγικού σχεδιασμού στην διεθνή εταιρεία διαχείρισης Unigestion, η οποία προτείνει CDS σε χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα διενεργείται από το οικονομικό τμήμα της Εισαγγελίας Εφετών.
Η έρευνα θα διενεργηθεί από Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ο οποίος καλείται να εξακριβώσει την... βασιμότητα του δημοσιεύματος και να διαπιστώσει αν τίθεται θέμα διάπραξης αδικημάτων σε βάρος της εθνικής οικονομίας.
Από την πλευρά του πάντως ο κ. Παπανδρέου με γραπτή ανακοίνωση που εξέδωσε επιβεβαίωσε την συμμετοχή του σε επιτροπή της εταιρείας για θέματα περιβαλλοντικής πολιτικής και υποστήριξε οτι δεν έχει καμία σχέση με CDS.
Πηγή: eurotoday.gr - AΠΕ

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Παρά τα σκληρά μέτρα νέα μαύρη τρύπα στα έσοδα 12 δισ ευρώ

Παρά τα σκληρά μέτρα νέα μαύρη τρύπα στα έσοδα 12 δισ ευρώ

Νέα υστέρηση παρουσιάζουν τα έσοδα του προϋπολογισμού σε σχέση με τον στόχο της κυβέρνησης το α' εξάμηνο του 2011, όπως προκύπτει από τα προσωρινά στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα.Ειδικότερα, για το εξάμηνο Ιανουάριου-Ιουνίου 2011, σε δημοσιονομική βάση, το έλλειμμα του διαμορφώνεται στα 12.781 εκατ. ευρώ έναντι στόχου 10.374 εκατ. ευρώ και ελλείμματος 9.997 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2010.
Τα συνολικά έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού κατά το πρώτο εξάμηνο (Τακτικός και ΠΔΕ) υστερούν έναντι του στόχου κατά 3.051 εκατ. ευρώ, ενώ οι συνολικές δαπάνες (Τακτικός και ΠΔΕ) παρουσιάζονται μειωμένες κατά 644 εκατ. ευρώ.
Τα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού μειώθηκαν κατά 8,3% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2010 και διαμορφώθηκαν σε 21.814 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, η υστέρηση των εσόδων σε επίπεδο εξαμήνου οφείλεται κυρίως στη μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη, κατά την περίοδο σύνταξης του προϋπολογισμού, ύφεση, στη μη επανάληψη των εισπράξεων τελών κυκλοφορίας κατά 393 εκατ. ευρώ τον μήνα Ιανουάριο, αφού φέτος δεν δόθηκε η ίδια παράταση στην εξόφληση των τελών, στις μειωμένες εισπράξεις από παρακράτηση φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων κατά το τρέχον έτος λόγω της ευνοϊκότερης φορολόγησης βάσει του νέου φορολογικού νόμου, και στη μείωση των εισοδημάτων, στη μετάθεση για τον Ιούλιο της καταβολής από τα πιστωτικά ιδρύματα του ποσοστού 10% επί της αξίας των προνομιούχων μετοχών που κατέχει το Δημόσιο και στις αυξημένες επιστροφές φόρων λόγω συμψηφισμού εκκρεμοτήτων παρελθόντων ετών.
Από την άλλη πλευρά, τα έσοδα του ΠΔΕ είναι αυξημένα κατά 79,6% ή κατά 306 εκατ. ευρώ.
Στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου τονίζεται ότι η παρούσα υστέρηση των εσόδων αναμένεται να αντιμετωπισθεί κατά το δεύτερο εξάμηνο, με την απόδοση των φορολογικών μέτρων που περιέχονται στον εφαρμοστικό νόμο του Μεσοπρόθεσμου.
Επισημαίνεται ότι τα έσοδα του πενταμήνου βάσει του δελτίου εκτέλεσης του Π/Υ είναι σε ταμειακή βάση. Το συνολικό όμως αποτέλεσμα επί των εσόδων του 2011 σε εθνικολογιστική βάση καθορίζεται και από την πορεία των εσόδων έως το πρώτο δίμηνο του 2012 , ενώ μέρος των εσόδων της τρέχουσας περιόδου λογίζονται εθνικολογιστικά στα έσοδα του 2010.
Οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού είναι αυξημένες κατά 8,8% - αύξηση η οποία οφείλεται κυρίως στη διάθεση ποσού ύψους 429 εκατ. ευρώ για παλαιές οφειλές νοσοκομείων και στις αυξημένες δαπάνες για τόκους κατά 1.277 εκατ. ευρώ.
Οι πρωτογενείς δαπάνες είναι αυξημένες κατά 4,5% ή κατά 1.110 εκατ. ευρώ, λόγω κυρίως των αυξημένων επιχορηγήσεων στα Ασφαλιστικά Ταμεία (κυρίως στον ΟΓΑ και στο ΙΚΑ λόγω μείωσης των εσόδων τους από ασφαλιστικές εισφορές, στον ΟΑΕΔ για την καταβολή επιδομάτων ανεργίας και στα Νοσοκομεία για την πληρωμή των προμηθευτών τους.
Τέλος, οι δαπάνες του ΠΔΕ παρουσιάζουν μείωση κατά 42,3% ή 1.563 εκατ. ευρώ.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

«Παιδιά» του καπιταλισμού και της κερδοσκοπίας.

«Παιδιά» του καπιταλισμού και της κερδοσκοπίας.

Τους επέβαλαν παγκοσμίως μεγάλες πολυεθνικές, ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και συνασπισμοί κρατών, όπως η ΕΕ.
Εκτιμήσεις και πορίσματα, ανάλογα με το βαλάντιο και τα συμφέροντα των μεγάλων πελατών.

Η επιζητούμενη «εμπιστοσύνη των αγορών» αποτελεί εδώ και ενάμιση χρόνο τον μπούσουλα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Το λέει σε όλους τους τόνους ο Γ. Παπανδρέου, υποστηρίζοντας ότι μόνον όταν ανακτηθεί αυτή η εμπιστοσύνη, θα είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μπορέσει να εξασφαλίσει νέα δάνεια.
Ωστόσο, την πρόσβαση στις αγορές για νέα δάνεια μπορούν να την προσφέρουν μόνον οι οίκοι αξιολόγησης, οι οποίοι τις τελευταίες βδομάδες καταγγέλλονται από την ΕΕ ότι παρεμποδίζουν τα σχέδια διαχείρισης των κρατικών χρεών σε χώρες - μέλη της Ενωσης.
Αν τα πράγματα είναι έτσι, τότε τι μπορεί να συμβαίνει; Ποιες είναι οι «αγορές» και ποιοι οι «οίκοι αξιολόγησης»; Τι διαφορές έχουν μεταξύ τους;
Αγορές, στην προκειμένη περίπτωση, θεωρούνται κατά κύριο λόγο ο μεγάλες τράπεζες, που αγοράζουν κρατικά ομόλογα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, τα οποία στη συνέχεια διοχετεύουν σε διάφορους χρηματοοικονομικούς ομίλους και σε λεγόμενους θεσμικούς επενδυτές. Οι οίκοι αξιολόγησης, που ουσιαστικά αποτελούν συμβούλους των τραπεζών, αποφαίνονται μέσω των βαθμολογιών τους, αν αξίζει τον κόπο να αγοραστούν κάποια ομόλογα ή όχι. Οταν η βαθμολογία είναι υψηλή, οι διάφοροι ληστές - κερδοσκόποι των χρηματαγορών τρέχουν να αγοράσουν, ενώ στις χαμηλές βαθμολογίες όπου φύγει - φύγει.
Αρα, με αυτήν την έννοια οι βαθμολογίες των οίκων αξιολόγησης είναι ένα εργαλείο στα χέρια της αγοράς των τραπεζών και ως εκ τούτου δε φαίνεται να υπάρχει κάποια εμφανής μεταξύ τους αντίθεση. Στην ουσία, είναι ένα και το αυτό, ομάδες της οικονομικής ολιγαρχίας που επιδιώκουν να αποσπάσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα κέρδη από τις αγοραπωλησίες μετοχών, ομολόγων και άλλων τοκοφόρων τίτλων. Μόνο που το πολιτικό προσωπικό της οικονομικής ολιγαρχίας, μαζί και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μπροστά στην άρνησή τους να παραδεχτούν ότι υπάρχει βαθύτατη οικονομική κρίση, κάνουν λόγο για κρίση υπερχρέωσης, την οποία, μια και δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν, τη χρεώνουν σε ξεχωριστά κομμάτια της πλουτοκρατίας, όπως κάνουν τώρα με τους οίκους αξιολόγησης.
«Παιδιά» του συστήματος
Οι οίκοι αξιολόγησης δεν έπεσαν από τον ουρανό.
Πρώτον, είναι παιδιά του καπιταλισμού, που εμφανίστηκαν ως εταιρείες διακρίβωσης της πιστοληπτικής ικανότητας εταιρειών που εξέδιδαν ομολογιακά δάνεια από τα τέλη ακόμα του 19ου αιώνα.
Πελάτες τους ήταν τόσο οι επιχειρήσεις που ενδιαφέρονταν να εκδώσουν ομόλογα, όσο και επίδοξοι επενδυτές που ήθελαν μια προσοδοφόρα τοποθέτηση των χρημάτων τους. Ως εταιρείες παροχής οικονομικών υπηρεσιών, συγκέντρωναν (και συγκεντρώνουν) επί αμοιβή τα απαιτούμενα χρηματοοικονομικά στοιχεία που αφορούσαν την οικονομική θέση και τις προοπτικές του εκδότη των ομολογιών, στοιχεία τα οποία στη συνέχεια πωλούσαν (και εξακολουθούν να πωλούν) σε υποψήφιους αγοραστές ομολόγων.
Δεύτερον, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών συναλλαγών, αφού ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες οι πελάτες τους, που τώρα είναι τράπεζες, επιχειρήσεις, οργανισμοί και κράτη, πρέπειυποχρεωτικά να παίρνουν υπόψη τους τα πορίσματα και τις εκθέσεις που εκδίδουν για τους διάφορους τίτλους. Με δυο λόγια, για μια τράπεζα σήμερα είναι απαγορευτικό να αγοράζει ομόλογα μιας χώρας χαμηλής βαθμολογίας και την ίδια στιγμή είναι κανόνας να αποκτά τίτλους υψηλής βαθμολογίας.
Τρίτον, στον κλάδο κυριαρχούν τρία μονοπώλια, που ελέγχουν το 95% ολόκληρης της αγοράς, έχοντας στα πελατολόγιά τους πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες, μεταξύ των οποίων εκατοντάδες κράτη. Οι τρεις αυτές εταιρείες είναι:
Η «Στάνταρ & Πουρς», που δημιουργήθηκε το 1941, από τη συγχώνευση δύο μικρότερων αμερικανικών εταιρειών.
Η «Μούντις», που λειτουργεί από το 1909 με έδρα τις ΗΠΑ.
Η «Φιτς», που ιδρύθηκε το 1913 και έχει έδρα τη Ν. Υόρκη και το Λονδίνο.
Τέταρτον, έχουν ως αποκλειστικό τους στόχο τα όσο γίνεται μεγαλύτερα υπερκέρδη, κάτι που εξελικτικά τους μετατρέπει από εκτιμητές της πιστοληπτικής ικανότητας, σε μεγάλους παίχτες χρηματοοικονομικών συναλλαγών, που τις περισσότερες φορές γίνονται στο ημίφως, κάτι που ενισχύει συνεχώς το ρόλο τους στη χειραγώγηση των εξελίξεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Με βάση τα στοιχεία του 2008, οι τρεις μεγάλοι οίκοι είχαν τζίρο 5,3 δισ. δολάρια, ενώ τα καθαρά κέρδη που εμφάνισαν επίσημα ξεπέρασαν τα 2 δισ. δολάρια. Στην πραγματικότητα, τα κέρδη που αποσπάστηκαν με βάση τις βαθμολογίες - οδηγίες των οίκων αξιολόγησης είναι πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία αποσπάστηκαν από αδύνατους κρίκους των χρηματοοικονομικών συναλλαγών και προστέθηκαν στα θησαυροφυλάκια κάποιων μεγάλων.
Οι κυβερνήσεις τούς έδωσαν τη δύναμη
Ιδιαίτερη ώθηση στο ρόλο των οίκων αξιολόγησης έδωσε η διεθνής τους αναγνώριση, μετά από αποφάσεις και επιλογές μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, χωρών, διαφόρων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ), αλλά και συνασπισμών χωρών, όπως η ΕΕ. Σε άμεση σύνδεση με τα πολυεθνικά μονοπώλια και τις κυβερνήσεις των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, κατάφεραν να αποκτήσουν δικαιώματα κυριαρχικού χαρακτήρα στο σύνολο των κερδοσκοπικών συναλλαγών, αφού οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι του παγκόσμιου καπιταλισμού τους αναγόρευσαν σε μοναδικό και αναγκαίο κρίκο στην αποτίμηση της πιστοληπτικής ικανότητας επιχειρήσεων, ομίλων και κρατών.
Η πολύ πρόσφατη ιστορία των «οίκων αξιολόγησης» είναι συνδεδεμένη με απίστευτα σκάνδαλα, μέσα από τα οποία κάποια κοράκια των χρηματιστηρίων κέρδισαν απίστευτα ποσά, αλλά εκατομμύρια εργαζόμενοι σε διάφορες χώρες έχασαν το σύνολο των αποταμιεύσεών τους.
Η περίπτωση της κατάρρευσης της ενεργειακής «Enron», το 2002, είναι γνωστή. Οι οίκοι αξιολόγησης προέτρεπαν τα ασφαλιστικά ταμεία που είχαν πελάτες τους να τοποθετήσουν τα αποθεματικά τους στις μετοχές της συγκεκριμένης εταιρείας και αφού οι τοποθετήσεις ολοκληρώθηκαν, τότε έσκασε το κανόνι, αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς χωρίς συντάξεις.
Στις 13 του Σεπτέμβρη του 2008 έσκασε στις ΗΠΑ η «φούσκα» της Lehman Brothers, με την κατάρρευση της οποίας ταυτίζεται και η αρχή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη. Κι όμως οι οίκοι αξιολόγησης μέχρι και την προηγουμένη προσπαθούσαν να προωθήσουν τις μετοχές της Lehman σε ολόκληρο τον κόσμο. Η χάρη τους έφτασε μέχρι και την Ελλάδα, όπου εκατοντάδες αφελείς είχαν πιστέψει στις αξιολογήσεις των οίκων και τελικά έχασαν τα χρήματά τους.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιηθεί είναι ότι αφού για τα πάντα κάνει κουμάντο το επιχειρηματικό κέρδος, οι οίκοι αξιολόγησης μπορεί να έχουν ευρύτατο δίκτυο πελατών, που όλοι πληρώνουν για τις προσφερόμενες από αυτούς υπηρεσίες, κερδισμένοι όμως τελικά βγαίνουν οι μεγάλοι πελάτες, που καταβάλλουν μεγάλες αμοιβές και υψηλές προμήθειες.
Το κόλπο με τα ομόλογα
Κάπως έτσι στήθηκε και το σκηνικό με τα ελληνικά ομόλογα.
Το Φλεβάρη του 2009 οι οίκοι αξιολόγησης, που κανονικά όφειλαν να έχουν μελετήσει και να γνωρίζουν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας καλύτερα και από την ελληνική κυβέρνηση, πρότειναν στους πελάτες τους να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, με αποτέλεσμα τα διάφορα κοράκια, που επενδύουν στο κρατικό χρέος, να τρέξουν να αγοράσουν τα ομόλογα που εκδόθηκαν εκείνη την εποχή με επιτόκιο 5,5%. Το ίδιο προέτρεπαν ακόμα και το Δεκέμβρη, παρά το γεγονός ότι ο Παπανδρέου είχε αρχίσει την καμπάνια περί του «Τιτανικού», άσχετα αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τελικά δεν προσέφυγε τότε σε δανεισμό.
Τον Απρίλη του 2010, τότε πια που ο πρωθυπουργός Παπανδρέου πρόσθετε καθημερινά και ένα δισεκατομμύριο στους υπολογισμούς για το δημόσιο έλλειμμα, οι ίδιοι οίκοι αρχίζουν να διατυπώνουν επιφυλάξεις για την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και πρώτη φορά μίλησαν για τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας. Το αποτέλεσμα ήταν οι μυημένοι πελάτες τους να αρχίσουν να πωλούν τα ελληνικά ομόλογα των οποίων οι τιμές αρχίζουν να πέφτουν κατακόρυφα, ενώ την ίδια στιγμή ξεκινά και η μεγάλη άνοδος των αποδόσεων στα λεγόμενα CDS, στα ασφάλιστρα, δηλαδή, κινδύνου επί των ελληνικών ομολόγων.
Τον Ιούνη του 2011 οι οίκοι αξιολόγησης βαθμολογούν ήδη τα ελληνικά ομόλογα με το βαθμό «σκουπίδια». Οι τιμές των ομολόγων πέφτουν στο 60% της τιμής τους, ενώ οι πελάτες των οίκων που αγόρασαν CDS, κερδίζουν ήδη 23%, αφού υπάρχει η εκτίμηση ότι δεν πρόκειται να αποφευχθεί η αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους, κάτι που τώρα οι οίκοι αξιολόγησης εκτιμούν ότι ισοδυναμεί με «επιλεκτική χρεοκοπία».
Είναι φανερό ότι ενώ το 2010 οι οίκοι κέρδιζαν από τα κέρδη των πελατών που είχαν στην κατοχή τους ελληνικά, τώρα το ενδιαφέρον τους έχει μεταφερθεί σε εκείνους τους πελάτες που διαθέτουν CDS, επειδή ξέρουν ότι οι πελάτες τους που ποντάρουν στην «πτώχευση» διαθέτουν περισσότερα κεφάλαια.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά

Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά

Η διαφθορά είναι μια από τις τρεις πληγές στην ψυχή του έθνους μας και σχετίζεται άμεσα με την έλλειψη κοινωνικής συνείδησης (Οι άλλες δύο είναι ο εμφύλιος σπαραγμός και η έλλειψη αυτό-εκτίμησης).
Μια όψη της διαφθοράς είναι η υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, με όποιον τρόπο κι αν αυτό επιτυγχάνεται, όπως επίσης και η φοροδιαφυγή ή φοροαποφυγή- δεν κόβω απόδειξη ή δεν δηλώνω όλα τα εισοδήματά μου στην εφορία. Νομίζουμε ότι όταν κλέβουμε δημόσιο χρήμα, οι συνέπειες διαχέονται στο πλατύ και απρόσωπο κράτος (μέσα στο οποίο ούτως ή άλλως κλέβουν τόσοι άλλοι, οπότε λέμε στον εαυτό μας ότι είμαστε εντάξει) και είμαστε πεπεισμένοι ότι οι συνέπειες σίγουρα δεν θα επιστρέψουν σε εμάς προσωπικά.
Λάθος. «Ό,τι δίνεις στη ζωή, αυτό παίρνεις»Πιστεύω ότι πάντα εκπληρώνεται αυτός ο κανόνας. Αργά ή γρήγορα. Όταν λοιπόν κλέψει κάποιος υπάλληλος από το αφεντικό του, τον μαγαζάτορα, κάποιες από τις εισπράξεις της ημέρας, μπορεί τη συγκεκριμένη εκείνη ημέρα να φύγει με περισσότερα λεφτά, αλλά, δεν υπάρχει περίπτωση, θα έρθει η ζωή και θα του τα πάρει αργότερα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Θεία δίκη θα μου πείτε? Ίσως. Σε βάθος χρόνου, αυτό που κάναμε θα μας έρθει πίσω σαν μπουμεραγκ, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Πάντα. Επιπλέον, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε το κόστος της υποσυνείδητης ενοχής (που θα την έχουμε, όσο και αν νομίζουμε ότι δεν τη έχουμε), η οποία θα μεταφραστεί σε υποσυνείδητο αίσθημα αναξιότητας («Και γιατί η ζωή να σου φέρει εσένα κάτι καλό? Σου το χρωστάει? Ειδικά μετά από αυτά που έχεις κάνει?...» θα ψιθυρίζει η φωνούλα της αόρατης ενοχής…). Η ζημιά και το σαμποτάζ που θα προκαλέσει το αίσθημα αναξιότητας είναι πολύ μεγαλύτερες από όσο θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Τα τυχόν ευκαιριακά χρήματα που θα έχουμε κερδίσει θα είναι ψίχουλα μπροστά σε αυτά που θα χάσουμε μακροπρόθεσμα. Δεν υπάρχει ισχυρότερος μαγνήτης για καλά πράγματα στη ζωή από μια καθαρή συνείδηση. Τότε σου έρχονται πολλά καλά πράγματα (όχι μόνο χρήματα, αλλά πολλά καλά πράγματα, πολλές ευλογίες όλων των ειδών, οι οποίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποκτηθούν με χρήματα). Δεν υπάρχει μεγαλύτερος «διώκτης» της καλής τύχης από την ένοχη γνώση μας ότι κάπου κι εμείς έχουμε κάνει τη λαδιά μας. Ακόμη κι αν βλέπουμε άλλους που ενώ έχουν κάνει απίστευτες κομπίνες, φαίνονται να μην έχουν κανένα είδος ενοχής, αυτό δεν ισχύει. Η συνείδηση τα καταγράφει αναλυτικότατα όλα. Ένας χρυσός κανόνας για την ακεραιότητά μας σε θέματα οικονομικά, επαγγελματικά κλπ. είναι «Μην κάνεις οτιδήποτε, που δεν θα το έκανες δημοσίως».

Επίσης, η ζημιά που γίνεται με την υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος δεν είναι απρόσωπη, είναι προσωπική. Όταν φοροδιαφεύγεις εσύ, αναγκάζεις το συνταξιούχο του ΟΓΑ τον κύριο Γιώργο, στη διπλανή πολυκατοικία, να πληρώσει το δικό σου φόρο. Αυτό το βλέπουμε να συμβαίνει τώρα σε μαζική κλίμακα. Μισθωτοί και συνταξιούχοι επωμίζονται τους φόρους ετών, που δεν πλήρωσαν πολλοί άλλοι, ναι πολλοί μεγαλοκαρχαρίες-αλλά όχι μόνο…Υπάρχει και μαζική φοροδιαφυγή σε μικροποσά, που όμως μαζεύονται…. Η δικαιολογία που βεβαίως πάντα χρησιμοποιείται είναι «Γιατί να είμαι εγώ τίμιος με το κράτος, αφού το κράτος με κλέβει?». Μήπως αυτό όμως είναι μια υπεκφυγή και ωραία δικαιολογία για το λόγο ότι ούτως ή άλλως θα θέλαμε να κρατήσουμε τα ωραία μας λεφτά για εμάς? Σε αυτήν την περίπτωση, αντί να δώσεις το φόρο στο κράτος, θα τον έδινες σε κάποια ανθρωπιστική οργάνωση που πραγματικά θα τα δώσει εκεί που υπάρχει ανάγκη? ή θα προτιμούσες να τα κρατήσεις όλα για τον εαυτό σου…Με άλλα λόγια, είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε αυτό που μας αναλογεί για το κοινό καλό? Και δυστυχώς πιστεύω ότι σε ένα μέρος του είναι καθαρά λόγω νοοτροπίας «ο καθένας για την πάρτη του». Πρέπει να είμαστε πρώτα εντάξει με τον εαυτό μας και, μετά να διαμαρτυρηθούμε για την αδικία των άλλων, πολιτικών κλπ., - εντονότατα αν χρειαστεί.

Δυστυχώς, ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού λάδωσε, λαδώθηκε, βισμάτωσε, ρουσφετολόγησε κ.ο.κ., χρησιμοποιώντας την δικαιολογία ότι «δεν γίνεται να επιβιώσεις στην Ελλάδα αλλιώς». Μπορείς όμως να επιβιώσεις κι αλλιώς στην Ελλάδα. Πιο δύσκολα μεν, αλλά μπορείς. Πολλοί δεν το προσπάθησαν καν. Για να είμαστε λοιπόν αποτελεσματικοί στον αγώνα κατά της αδικίας από όπου κι αν προέρχεται, πρέπει να είμαστε πρώτα εντάξει με τον εαυτό μας. Όπως είπα και πριν, η καθαρή συνείδηση είναι το πιο ισχυρό όπλο αυτοπεποίθησης. Όχι η βία. Αλλά η καθαρή συνείδηση είναι εκείνο που θα δημιουργήσει ένα λαό που δεν θα ξανα-ανεχτεί διεφθαρμένους πολιτικούς ή άδικες πολιτικές, αλλά και δεν θα επιδιώξει ίδιον όφελος από αυτούς. Η καθαρή συνείδηση είναι δύναμη. Αν ένα πολύ μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού είχε καθαρότερη τη συνείδησή του, θα είχαμε από καιρό απαλλαγεί από διεφθαρμένους και αναποτελεσματικούς κρατικούς λειτουργούς και πολιτικούς.
Οι πολιτικοί αποδυναμώνουν το λαό, όχι τόσο πια με τη βία, αλλά με τον να τον διαφθείρουν, να τον λαδώνουν, να του δίνουν ανταλλάγματα και να τον γλυκαίνουν…. Ο λαός θα πρέπει να αρνηθεί να συμμετέχει σε αυτό, όσο δελεαστικό και είναι, γιατί χάνει τη δύναμή του χωρίς να το καταλαβαίνει. Το ρουσφέτι είναι σιωπηλός ευνουχισμός του λαού. Πού να ξεσηκωθεί μετά ο λαός, όταν γνωρίζει ότι κι εκείνος έφαγε κρυφά από το γλυκό? Ένας ακόμη λόγος γιατί η διαφθορά είναι καταστροφική.

Κάποιες φορές διατυπώνεται το ερώτημα «γιατί να πληρώνω φόρους, εφόσον τα λεφτά θα τα φάνε?» Είναι όμως αυτό μια βολική δικαιολογία, απλά και μόνο για να μην πληρώνουμε φόρους? Αν σκέφτονταν όλοι έτσι, τι θα γινόταν? Δεν πηγαίνουν όλα τα χρήματα στις τσέπες κάποιων. Οι έκτακτοι φόροι τώρα είναι άδικοι. Σύμφωνοι. Όμως δεν ανακαλύφθηκε τώρα η φοροδιαφυγή! Υπήρχε και στην εποχή της αφθονίας, την εφάρμοζαν και άνθρωποι που έβγαζαν πάρα πολλά χρήματα. Η δική μου θεώρηση είναι κάπως ευρύτερη: Πληρώνοντας με συνέπεια τους φόρους μου, γνωρίζω ότι είμαι εντάξει με τον εαυτό μου κι ότι επίσης προσφέρω στην πατρίδα μου τη σωστή ενεργειακή δέσμευση που αντιπροσωπεύει το ποσό του φόρου, που μου αναλογεί. Ανεξάρτητα από το πού πηγαίνουν τα λεφτά, είναι μια πράξη δέσμευσης προς την πατρίδα, αντί για το προσωπικό μου όφελος. Το τι κάνουν οι διαχειριστές του κρατικού χρήματος, αυτό οφείλει να αντιμετωπισθεί με άλλο τρόπο, όχι με τη φοροδιαφυγή. Αν το δούμε λοιπόν έτσι, ότι το ποσοστό των φόρων που οι Έλληνες απέφευγαν, ακόμη και στη δίκαιη φορολόγηση, αντανακλά τη δέσμευση προς την πατρίδα τους και το κοινό καλό, μπορούμε να δούμε πόση δέσμευση έχουμε για το καλό του τόπου. Δεν μιλώ για την τωρινή έκτακτη κατάσταση, που πράγματι είναι άδικη για πολλούς, αλλά για την κατάσταση που προϋπήρχε τόσα χρόνια, όπου αποφεύγαμε, κρύβαμε, τα πάντα στα έσοδα. Χωρίς να πεινάμε. Υπάρχει ένα μέτρο σε όλα.

Άλλο πρόβλημα είναι η έλλειψη αξιοκρατίας. Δεν ευθύνονται μόνο εκείνοι που είναι το «μέσο», ευθύνονται κι εκείνοι που χρησιμοποιούν το «μέσο» ή που ωφελούνται από το «μέσο», εις βάρος συναδέλφων. Ακολουθεί ένας διάλογος μεταξύ ενός νέου, που ΔΕΝ θέλει να βάλει «μέσο» και του περίγυρου, που αδυνατεί εντελώς να το κατανοήσει. (Ναι ο διάλογος είναι πραγματικός, υπάρχουν τέτοιοι νέοι και μάλιστα πιο πολλοί από ότι θα φανταζόμασταν).
-Γιατί δε θες το μέσο?
-Γιατί δεν είναι σωστό. Δεν μου πάει καλά, δεν μου βγαίνει…
-Μα όλοι το κάνουν. Αν δε το κάνεις εσύ, κάποιος άλλος, που μπορεί να έχει και λιγότερα προσόντα από εσένα, θα σου πάρει τη θέση κι όχι τίποτα άλλο, δε θα προσφέρει και τίποτα στη δουλειά.
-Το γεγονός ότι το κάνουν όλοι οι άλλοι, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το κάνω κι εγώ.
-Μα δεν μπορείς να επιβιώσεις σε αυτή τη χώρα αλλιώς, αν είσαι τόσο τίμιος. Έτσι δουλεύει το σύστημα.
-Εμείς φτιάχνουμε το σύστημα. Έχω εμπιστοσύνη ότι θα με οδηγήσει η ζωή εκεί που πρέπει να πάω. Έχω πίστη στον εαυτό μου και στο δρόμο μου, κι όχι στις διασυνδέσεις. Ας δίνουμε τη δύναμη εκεί που είναι.
-Μα έλα, μη το κάνεις τόσο θέμα… ένα μόνο άτομο δε θα καταστρέψεις εσύ την κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση οι προθέσεις οι δικές σου για τη δουλειά είναι καλές. Θα προσφέρεις πολλά.
-Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Αν πάρω τη δουλειά με αδιαφανή κι άδικο τρόπο, η ενέργεια της αδιαφάνειας και της απάτης, θα ακολουθεί ό,τι κι αν κάνω σε αυτή τη δουλειά. Δεν θα πάει καλά. Και θα αδικήσω υποψήφιους συναδέλφους προσωπικά, όχι γενικά. Επίσης, αυτός ο τρόπος πρόσληψης δείχνει φόβο, φόβο έλλειψης. Αν ξεκινήσω με το φόβο της έλλειψης, η έλλειψη θα με ακολουθεί μια ζωή.
-Νομίζω ότι κάνεις βλακεία. Σκέψου τουλάχιστον εκείνους που θα ωφεληθούν από την εργασία σου, μην είσαι τόσο εγωιστής.
-Αν θες να το δούμε αλτρουιστικά, ότι κάποιοι θα ωφεληθούν από την εργασία μου, τότε ο Θεός θα με στείλει σε εκείνους που μπορώ να βοηθήσω. Και σίγουρα ο Θεός δεν χρειάζεται «μέσα» για να κάνει τη δουλειά Του.
-Αδύνατον. Οι δουλειές σήμερα είναι πολύ δύσκολες. Είσαι αιθεροβάμων.


Λοιπόν τίποτα δεν είναι αδύνατο. Το παιδί αυτό βρήκε με την αξία του μια πολύ αξιόλογη θέση και δημιούργησε και τη δική του δουλειά με μεγάλη επιτυχία, προσφέροντας πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσε στη «βαλτή» θέση με το «μέσο». Και οι συνάδελφοί του τον σέβονταν πολύ περισσότερο, γιατί ήταν καθαρός. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το μέσο δεν είναι μονόδρομος. Αν κάποιος το έχει κάνει, δεν είναι το τέλος του κόσμου: μπορεί να το ξανασκεφτεί, να καταλάβει ότι είναι λάθος, ότι επηρεάζει αρνητικά τη ζωή του και να ξεκινήσει σε πιο δίκαιη και λειτουργική βάση. Δυστυχώς δεν έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε τη δύναμη του νου μας, Βασισμένοι στο φόβο, επιλέγουμε μη-ηθικές πρακτικές γιατί έτσι νομίζουμε ότι θα επιβιώσουμε. Όμως, ο φόβος έτσι δεν μας εγκαταλείπει, αντίθετα ενισχύεται. Συν το ότι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε σίγουρα το μπούμεραγκ των πράξεών μας, δεν υπάρχει περίπτωση να μην επιστρέψει η αδικία σε εμάς. Υπάρχει όμως κι άλλη επιλογή. Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε το νου μας, τη θετική σκέψη και την πίστη σε κάτι καλύτερο και να το δημιουργήσουμε. Έχει πολύ μεγάλη δύναμη, και μόνο αν το δοκιμάσουμε μπορούμε να το καταλάβουμε. Θα μας βοηθήσει ως έθνος να εξυγιανθούμε, να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση και να φύγουμε από το φαύλο κύκλο εγωκεντρισμού-απάτης-ενοχής-φόβου-περισσότερη απάτη. Θα μας βοηθήσει ατομικά και συλλογικά. Πριν το απορρίψουμε, οφείλουμε να το δοκιμάσουμε. Ούτως ή άλλως το παλιό σύστημα δεν θα κρατήσει για πολύ. Τα «μέσα» δεν έχουν άλλες δουλειές στο δημόσιο να μοιράσουν…. Ας δοκιμάσουμε λοιπόν τον άλλο δρόμο. Είναι καλύτερος για όλους.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Μέρκελ: «Η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα τα καταφέρουν»

Μέρκελ: «Η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα τα καταφέρουν»

Η γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ υπερασπίστηκε σήμερα τις συμφωνίες δανεισμού της Ελλάδας και της Πορτογαλίας και προέβλεψε ότι και οι δυο χώρες-μέλη της ευρωζώνης θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τις κρίσεις χρέους που αντιμετωπίζουν.
Οι συμφωνίες στήριξης των οικονομιών της Ελλάδας και της Πορτογαλίας ελάχιστη στήριξη έχουν από τη γερμανική κοινή γνώμη. Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος από τους πιστωτές των δύο αυτών χωρών.
Σε συνέντευξή της η καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε ότι «είμαι εντελώς πεπεισμένη ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει (και) ότι η Πορτογαλία θα τα καταφέρει»...
Πρόσθεσε ότι «προσπαθούμε να επιδείξουμε αλληλεγγύη, η οποία είναι σημαντική συνολικά για το ευρώ».
Η Ελλάδα χρειάστηκε να εισαγάγει «επώδυνες» μεταρρυθμίσεις, πρόσθεσε, και απέρριψε τη θέση ότι η Ελλάδα είναι ένα «βαρέλι χωρίς πάτο» σε ό,τι αφορά το χρέος.
«Φυσικά αυτό δεν είναι σωστό. Σήμερα παρέχουμε στην Ελλάδα εγγυήσεις. Η Ελλάδα είναι πολύ χρεωμένη. Αλλά δεν μπορεί κανείς να πει ότι η χώρα αυτή δεν έχει ελπίδα. Υπήρξαν πολλές χώρες που χρειάστηκε να υποβληθούν σε πολύ πιο σκληρές αναδιαρθρώσεις από αυτήν», τόνισε η γερμανίδα καγκελάριος.