Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (Κυριακή 15 Νοέμβρη) και την Παγκόσμια Διυπουργική Συνδιάσκεψη με θέμα τη οδική ασφάλεια (Μόσχα στις 19 & 20 Νοέμβρη) συγκεντρώνουμε υπογραφές στο παρακάτω κείμενο που απευθύνεται στην Υπουργό Υγείας, απαιτώντας ριζική αναθεώρηση των απόψεων και των πρακτικών που αναπαράγουν το πρόβλημα των τροχαίων συγκρούσεων.
Όποια και όποιος συνάδελφος επιθυμεί να υπογράψει κάνοντας κλικ εδώ βρίσκεται στην ιστοσελίδα Petition On Line, η οποία παρέχει εχέγγυα αμεροληψίας, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να αμφισβητηθεί η εγκυρότητα των υπογραφών μας.
Σαν άνθρωποι που επανειλημμένα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα των τροχαίων συγκρούσεων, όχι σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά με άμεση σωματική και ψυχική επαφή, συμπαραστάτες στην συνήθως άνιση μάχη που δίνουν τα θύματα, έχοντας γνωρίσει από κοντά τον πόνο και τις αβάσταχτες επιπτώσεις που ακόμα και μια μικρή σύγκρουση προκαλεί σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, δεν μπορούμε να παρατηρούμε απαθείς την αδυναμία επίτευξης των στόχων που κατά καιρούς τίθενται τόσο από την ΕΕ όσο και από τη χώρα μας, ειδικότερα σε σχέση με την μείωση του αριθμού των τροχαίων και των θυμάτων τους.
Αν με ένα γενικό τρόπο η αχαλίνωτη πριμοδότηση του ΙΧ, η ιστορική ανεπάρκεια του οδικού δικτύου, η επιθετική οδήγηση αλλά και η διαφθορά και η έλλειψη οποιασδήποτε συνέπειας για τους θύτες δημιουργούν το πλαίσιο για την διαρκή αναπαραγωγή των τροχαίων συγκρούσεων, η θεωρία πως οι τροχαίες συγκρούσεις είναι «ατυχήματα» και μάλιστα «εξ αμελείας» έρχεται με ένα πολύ ειδικό τρόπο να ξεπλύνει, εφησυχάσει και απενοχοποιήσει τους εμπλεκομένους.
Ως πρώτο βήμα κατάθεσης μιας δήλωσης πως θέλουμε πραγματικά κάτι να αλλάξει, αλλά και σαν ένδειξη σεβασμού στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες από τις τροχαίες συγκρούσεις στη χώρα μας, ζητάμε από όλους -άτομα και φορείς- να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τον όρο «ατύχημα» όταν αναφέρονται σε τροχαίες συγκρούσεις. Ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε πως κανένας τελικά δεν φταίει. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του με ότι αυτό συνεπάγεται.
-Ζητάμε από το Υπουργείο Υγείας να αναλάβει άμεσα δραστικό ρολό στο θέμα της πρόληψης όσο και της μετά τη σύγκρουση φροντίδας. Πρόκειται για ένα μείζον θέμα της δημόσιας Υγείας και του Πολιτισμού (ενδεικτικά: πρώτη αιτία θανάτου και αναπηριών για τους κάτω των 45 ετών ) και όχι θέμα τεχνοκρατικών διευθετήσεων.
-Καλούμε τους συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς του χώρου της Υγείας να υποστηρίξουν ενεργά όλες τις πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των συμφερόντων των θυμάτων και την αύξηση της οδικής ασφαλείας. Να συμμετάσχουν ενεργά στην Διεθνή Συνεργασία ενάντια στο Οδικό Τραύμα (ICART).
-Ζητάμε από τα πολιτικά κόμματα και την κυβέρνηση να αναγνωρίσουν, όπως έχει κάνει ο ΟΗΕ από το 2005, την Παγκόσμια Μέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων.
-Ζητάμε από την κυβέρνηση να έχει ουσιαστικό λόγο στην Διυπουργική συνάντηση της Μόσχας, να υποστηρίξει το ψήφισμα που με πρωτοβουλία του Π.Ο.Υ. έχουν υπογράψει πάνω από 70 ΜΚΟ από 40 χώρες του κόσμου που ασχολούνται με την οδική ασφάλεια και, σαν ένδειξη αλλαγής πορείας, να μην εκπροσωπηθεί από τον Υπουργό Μεταφορών. Μιλάμε για τις ζωές και όχι για τα αυτοκίνητα η δρόμους.