Ο εργασιακός μεσαίωνας σ’ όλο το «μεγαλείο» του

Δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα:
• Με 600.000, αδήλωτους - ανασφάλιστους εργαζόμενους μισθωτούς.
• Με 300.000 ψευδο-αυτοαπασχολούμενους, ναπαρουσιάζονται ως «ελεύθεροι επαγγελματίες», ενώ παρέχουν εξαρτημένη εργασία.
• Με 200.000 εργαζόμενους σε «μερική απασχόληση», ενώ απασχολούνται πολλές φορές με πλήρες ωράριο.
• Με 350.000 εργαζόμενους μόνιμα συμβασιούχους.
• Με τους νόμους του κράτουςκαι τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας να βρίσκονται σε αχρησία.
• Με ένα κράτος που δίνει το κακό παράδειγμα παραβίασης των νόμων ως ο χειρότερος εργοδότης (συμβασιούχοι, παράνομες συμβάσεις έργου).
• Με ένα κράτος κλέφτη των πόρων και των θεσμοθετημένων ασφαλιστικών εισφορών των Ταμείων ( εκτός από τις κλοπές των πόρων σε 19 δισ. ευρω ανέρχονται οι οφειλές του κράτους)

Απουσία ελεγκτικών μηχανισμών

Οι επιθεωρήσεις εργασίας είτε υπολειτουργούν είτε είναι διαβρωμένες από τις επιχειρήσεις είτε έχουν περιορισμένες αρμοδιότητες.
Απουσία ελεγκτικών μηχανισμών του ΙΚΑ. Τα τελευταία χρόνια, λόγω έλλειψης προσωπικού, έχουν σταματήσει παντελώς οι έλεγχοι των επιχειρήσεων από τα κατά τόπους υποκαταστήματα του ΙΚΑ, το 80% των επιχειρήσεων έχουν να ελεγχθούν πάνω από 5 χρόνια. Από τα 13 ελεγκτικά κέντρα λειτουργούν μόνο τα 4 και αυτά με τους μισούς υπαλλήλους. Από τις 12.448 οργανικές θέσεις του ΙΚΑ, υπάρχουν 3.995 κενές, ενώ στα επόμενα τρία χρόνια αναμένεται να συνταξιοδοτηθούν ακόμα 3.000 υπάλληλοι. Από τους ελάχιστους ελέγχους που πραγματοποιούνται, διαπιστώνεται πως μία στις επτά επιχειρήσεις λειτουργεί ως φάντασμα και δεν είναι καν δηλωμένη.
Απουσία συνδικάτων. Ως γνωστό η συνδικαλιστική πυκνότητα στη χώρα μας είναι πολύ χαμηλή έως ισχνή, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, όπου μόνο το15% των εργαζομένων συμμετέχουνσε κάποια συνδικαλιστική οργάνωση, αφού οι συνδικαλιστικές ελευθερίες βρίσκονται ακόμα υπό διωγμό.
Η κατάσταση αυτή θα επιδεινώνεται σε συνθήκες μεγάλων αναδιαρθρώσεων των επιχειρήσεων με την παραχώρηση εργασιών σε τρίτους και την έξαρση της προσωρινής απασχόλησης, καθώς και από το μεγάλο αριθμό των μικρών επιχειρήσεων, αφού, ως γνωστό, τα συνδικάτα στην Ελλάδα έχουν αναπτυχθεί κατά βάση σε επίπεδο επιχείρησης.
Επίσης, τα συνδικάτα ελάχιστα έως καθόλου ασχολούνται με το θέμα της ανασφάλιστης εργασίας. Οι όποιες προσπάθειες μεμονωμένων συνδικάτων είναι χωρίς αποτέλεσμα ή έχουν χαθεί από την αδιαφορία των αρμοδίων.
Αυτό που απασχολεί και θα πρέπει να προβληματίσει, είναι πως η αδήλωτη - ανασφάλιστη εργασία, έχει γίνει πλέον καθεστώς και εντάσσεται ή γίνεται προσπάθεια να ενταχθεί, στο πλαίσιο των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Η Ελλάδα συγκριτικά με άλλες χώρες της Ε.Ε. των 15, έχει χαμηλούς δείκτες ελαστικών μορφών απασχόλησης, έχει όμως αριθμούς ρεκόρ παράνομων μορφών απασχόλησης.

Πώς εκδηλώνεται η ανασφάλιστη εργασία

1. Αδήλωτη εργασία (περίπου 600.000 μισθωτοί). Το μεγαλύτερο μέρος της ανασφάλιστης εργασίας προέρχεται από την αδήλωτη εργασία ή τη «μαύρη» εργασία όπως αποκαλείται.Ο τέως υφυπουργός απασχόλησης κ. Ν. Αγγελόπουλος σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», στις 19/3/2006, δηλώνει: « Περίπου ένας στους 4 εργαζόμενους σήμερα είναι ανασφάλιστος»!
Σύμφωνα με ετήσια έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ για την οικονομία και την απασχόληση, στους 4.500.000 που εργάζονται στη χώρα μας, οι 1.100.000 απασχολούνται σε αδήλωτη - ανασφάλιστη εργασία.
Πρόκειται για «αόρατους εργαζόμενους» και με την πιο επικίνδυνη μορφή απασχόλησης, αφού οι εργαζόμενοι αυτοί δεν στοιχειοθετούν δικαιώματα χρόνου ή και είδους εργασίας που παρέχουν, δεν δικαιούνται άδεια, επίδομα αδείας, δώρα Χριστουγέννων - Πάσχα, αποζημίωση, εάν απολυθούν κ.λπ.
2. Περίπου 300.000 ψευδο-αυτοαπασχολούμενοι. Πρόκειται για τις συμβάσεις ανεξαρτήτων υπηρεσιών (δελτίο παροχής υπηρεσιών). Με τις συμβάσεις αυτές θα πρέπει ο εργαζόμενος να διατηρεί την ελευθερία του να καθορίζει ο ίδιος τις συνθήκες εργασίας, τον τρόπο εργασίας, τον τόπο και τον χρόνο εργασίας. Όμως στην πράξη δεν συμβαίνει αυτό, τους όρους αυτούς δεν τους καθορίζουν οι ίδιοι, βρίσκονται στη διάθεση της επιχείρησης και τους καθορίζει τον τρόπο, τον χρόνο και τον τόπο εργασίας, με συνέπεια η εργασία που παρέχουν στην πραγματικότητα να είναι εξαρτημένη μισθωτή εργασία. Οι εργαζόμενοι αυτοί δεν θεωρούνται μισθωτοί, δεν απολαμβάνουν τα νόμιμα δικαιώματα των μισθωτών, μισθό, άδειες, δώρα, κλπ δεν δικαιούνται αποζημίωση εάν απολυθούν. Θεωρούνται «ελεύθεροι επαγγελματίες», με αποτέλεσμα να μην ασφαλίζονται στο ΙΚΑ αλλά στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ)!
3. Ψευδείς δηλώσεις σε «μερικής απασχόλησης (200.000). Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους αυτούς στα χαρτιά φαίνονται ως «μερικά απασχολούμενοι», ενώ στην ουσία εργάζονται με πλήρες ωράριο, με συνέπεια να χάνουν μεγάλα χρηματικά ποσά από υπερωρίες, άδειες, επίδομα άδειας, δώρα Χριστουγέννων - Πάσχα, αποζημίωση, καθώς ασφαλίζονται για λιγότερες ημέρες και δεν τους αναγνωρίζεται η ημέρα του Σαββάτου ή εξαιρούνται από τα βαρέα και ανθυγιεινά.
4. Μειωμένη ασφάλιση. Αρκετές επιχειρήσεις, δεν παρουσιάζουν στο ΙΚΑ τους πραγματικούς μισθούς των εργαζομένων, αλλά μέρος αυτών και για να είναι «σύννομες» τους ασφαλίζουν με τα κατώτερα κλιμάκια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εξαιρώντας όλα τα επιδόματα.
5. Μερική ασφάλιση. Πολλές επιχειρήσεις, κατά βάση μικρές, εντελώς παράνομα ασφαλίζουν τους εργαζόμενους για λιγότερες ημέρες από αυτές που εργάζονται.
6. Τεκμαρτά ημερομίσθια. Σε ορισμένα επαγγέλματα που αμείβονται με κυμαινόμενες αποδοχές, η ασφάλιση γίνεται με τεκμαρτά ημερομίσθια, τα οποία είναι πολύ κάτω από τις συνολικές μηνιαίες αποδοχές.
7. Ένταξη στον ΟΓΑ ασφαλισμένωντου ΙΚΑ. Με τους νόμους 3050/2002 - 3232/2004 και στη συνέχεια το Ν. 3518/2006, καταργείται η ασφάλιση στο ΙΚΑ για τους εποχικούςεργαζόμενους των επιχειρήσεων τυποποίησης τροφίμων, καθώς και οι αλιεργάτες και οι αγρεργάτες, και εντάσσονται στην ασφάλιση του ΟΓΑ. Με τον τρόπο αυτό οι εργοδότες επωφελούνται ανεβάζοντας τα κέρδη τους, αφού η εργοδοτική εισφορά στον ΟΓΑ είναι πολύ χαμηλότερη από αυτή του ΙΚΑ.
8. Παράβαση της εργατικής νομοθεσίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Είναι κανόνας για τις επιχειρήσεις του Ιδιωτικού Τομέα, ιδιαίτερα αυτές που δεν υπάρχουν σωματεία, να μην εφαρμόζουν τις Σ.Σ.Ε., με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να ζημιώνονται με μεγάλα χρηματικά ποσά και το ΙΚΑ να στερείται ασφαλιστικές εισφορές.
9. Ανασφάλιστος χρόνος εργασίας. Αρκετές φορές οι εργαζόμενοι, δικαιολογημένα και για λόγους ανεξαρτήτως της θέλησής τους δεν παρέχουν τις υπηρεσίες τους (στράτευση, ασθένεια) ή δεν βρίσκουν εργασία ( ανεργία). Παρά το γεγονός ότι για τους σκοπούς αυτούς υπάρχουν κρατήσεις (1% των ασφαλιστικών εισφορών για στράτευση, 4% για ανεργία), εντούτοις το επίδομα ανεργίας - επιδοτούμενα προγράμματα, το επίδομα ασθένειας μετά τον 1 μήνα, ο χρόνος στράτευσης, θεωρούνται ανασφάλιστοι χρόνοι