Δημοψήφισμα: Η έσχατη άμυνα των πολιτών

Πριν από λίγες ημέρες ένα δημοψήφισμα στην Ελβετία κατάφερε να ταράξει τα ήρεμα νερά της πολιτικής και κοινωνικής ζωής ολόκληρης της Ευρώπης. Ένα προηγούμενο δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, που αφορούσε την ολοκλήρωση της Ευρώπης, κατάφερε να δώσει ένα μήνυμα κόντρα στον σχεδιαζόμενο ολοκληρωτισμό και την απαξίωση του ανθρώπου που προωθούσαν οι υπάλληλοι του νεοταξικού συστήματος.
Και στις δύο περιπτώσεις, η άποψη των πολιτών ήρθε σε ευθεία σύγκρουση, σε ουσιαστική ρήξη, με το «σκεπτικό» εκείνων που σχεδιάζουν ένα αύριο χωρίς ........ εικόνα αλλά και πιθανότατα χωρίς ιδανικά και αξίες. Το δημοψήφισμα ήταν και είναι η απόλυτη μέθοδος δημοκρατικής έκφρασης των λαών και αποτελεί το απαύγασμα της συμμετοχής των πολιτών σε πολιτικές αποφάσεις που θα επηρεάσουν άμεσα ή έμμεσα και για μεγάλο χρονικό διάστημα την καθημερινότητα και τον τρόπο διαβίωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Δημοψήφισμα είναι μια διαδικασία άμεσης ψηφοφορίας ολόκληρου του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος.
Δημοψηφίσματα διοργανώνονται συνήθως για σημαντικά ζητήματα, όπως για την υιοθέτηση νέου Συντάγματος, την επικύρωση νέας Συνθήκης, κλπ.
Σε πολλές χώρες τα δημοψηφίσματα αποτελούν συνήθη πρακτική, διοργανώνονται εύκολα, με πρόταση βουλευτών ή συλλογή υπογραφών, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο.
Στην Ελλάδα, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος προβλέπεται από το Σύνταγμα με πρόταση βουλευτών, αλλά το τελευταίο δημοψήφισμα που διεξήχθη στην Ελλάδα ήταν αυτό του 1974 για το θέμα της Βασιλευόμενης ή μη Δημοκρατίας.
Ενώ όμως το δημοψήφισμα αποτελεί ιερό δικαίωμα και αδιαμφισβήτητο καθήκον της πολιτείας είναι η διαφύλαξή του, πως είναι δυνατόν σήμερα οι κυβερνήσεις (δυστυχώς και οι Ελληνικές) να αρνούνται το δικαίωμα των πολιτών και μέσα από συνταγματική παρέμβαση να αναγνωρίζουν δικαίωμα ψήφου για τα μείζονα εθνικά ζητήματα μόνο σε μία μερίδα πολιτών, τους βουλευτές; Γιατί αρνούνται επιμελώς οι «άρχοντες» να καταφύγουν στα δημοψηφίσματα προκειμένου να λειτουργήσουν την δημοκρατία στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια ή στα χαρτιά (συντάγματα) τα οποία συστηματικά οδηγούνται στην ουσιαστική απαξίωση και περιέχονται σε άτυπη αχρηστία;
Γιατί οι πολιτικοί αρνούνται να ακούσουν τις επιθυμίες ή και τις αποφάσεις των λαών; Για ποιόν λόγο αρνούνται την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στην λήψη σημαντικών αποφάσεων; Τι οδηγεί τους εκπροσώπους μεγάλων ιδεολογικών και πολιτικών τάσεων στην άρνηση χρήσης μίας απόλυτα δημοκρατικής διαδικασίας μέσω της οποίας εξυψώνεται η ίδια η δημοκρατία;
Σύμφωνα με τα (δυστυχώς) ισχύοντα, το δημοψήφισμα απειλεί την ισχύ των πολιτικών και των «χορηγών» τους. Τα δημοψηφίσματα μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά στην αντιμετώπιση θεμάτων μείζονος ενδιαφέροντος, αλλά προφανώς τα αποτελέσματα ενός δημοψηφίσματος δεν είναι αρεστά-επιθυμητά στους κρατούντες (της χώρας μας) οι οποίοι έχουν προ καιρού απομακρυνθεί από τη λαϊκή βούληση, δημιουργώντας μία ρήξη με τους πολίτες, αλλά και ένα τεράστιο πολιτικό πρόβλημα στον τόπο.
Γιατί όμως οι πολιτικοί εμμένουν στην άρνηση δημιουργίας δημοψηφισμάτων, όταν οι ίδιοι με τις αποφάσεις και τις πολιτικές τους παρεμβάσεις έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα ή αρνούνται να αντιμετωπίσουν τα ήδη υπάρχοντα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος ζητήματα; Γιατί αρνούνται να μεταβιβάσουν στους πολίτες την ευθύνη να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον το δικό τους αλλά και των παιδιών τους, τη στιγμή μάλιστα που οι πολιτικοί αρνούνται να σταθούν απέναντι στις ευθύνες που αναλαμβάνουν με την είσοδό τους στον πολιτικό στίβο;
Προφανώς, ο φόβος ενός μη αρεστού αποτελέσματος είναι μικρότερος από τον φόβο απώλειας μέρους της εξουσίας των πολιτικών και γι αυτό οι «υπεύθυνοι» προτιμούν την διαιώνιση σοβαρών και δισεπίλυτων θεμάτων, από την αντιμετώπισή τους από τους ίδιους ή από τους πολίτες…
Στη χώρα μας υπάρχουν μία σειρά σοβαρών θεμάτων που άπτονται άμεσης τοποθέτησης – αντιμετώπισης. Το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, το θέμα της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο και η «πιθανή αλλαγή» status στη Θράκη, η ολοένα αυξανόμενη λαθρομετανάστευση που απειλεί να αλλοιώσει τα δημογραφικά και εθνικά χαρακτηριστικά της χώρας, απασχολούν και προβληματίζουν έντονα τους πολίτες. Κι ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ίδιο με τους πολιτικούς, δυστυχώς, καμία ουσιαστική μέριμνα δεν παίρνεται και τα συγκεκριμένα ζητήματα σύρονται άλυτα δημιουργώντας περισσότερα ερείσματα εις βάρος των εθνικών δικαίων και συμφερόντων μας. Η έλλειψη εθνικής πολιτικής, σταθερής σε συγκεκριμένο σκοπό και με διαβαθμισμένους στόχους, είναι πάγια κατάσταση για τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες ασκούν πολιτικές παρακολούθησης των εξελίξεων χωρίς τη δυνατότητα παρέμβασης και ουσιαστικής αποτροπής της εφαρμογής σχεδιασμών από τρίτους…
Τα μείζονος σημασίας ζητήματα που τέθηκαν παραπάνω, αποτελούν απόληξη χρόνιας αδιαφορίας ή σιωπηλής αποδοχής των χθεσινών ή των σημερινών κυβερνώντων. Η αντιμετώπισή τους σήμερα αποτελεί επιτακτικό καθήκον οιουδήποτε σέβεται αυτή τη χώρα και τους πολίτες της. Σε κάθε περίπτωση βάλλεται ευθέως, πλέον, η εθνική-γεωγραφική ακεραιότητα αλλά και η εσωτερική ασφάλειά μας. Ποιες απαντήσεις δίνουν οι κατέχοντες την εξουσία; Ουσιαστικά καμία, ακολουθώντας την πορεία της αδιαφορίας των προηγουμένων, προφανώς αδυνατούντες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και των συγκυριών. Η αδυναμία τους (των πολιτικών) να αντεπεξέλθουν στα αυτονόητα, δυστυχώς δημιουργεί μία νοσηρή κατάσταση στο πολιτικό τοπίο αλλά και στην ήδη νοσούσα πολιτική ζωή της χώρας, αφήνοντας ομιχλώδεις ενδείξεις πως η μυστική διπλωματία της χώρας μας έχει προχωρήσει σε συμφωνίες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα επιθυμούν, θέλουν και πιστεύουν οι πολίτες που είναι και οι ουσιαστικοί εντολοδόχοι τους…
Είναι το δημοψήφισμα κάτι που εναντιώνεται στην λειτουργία της δημοκρατίας ή μήπως αποτελεί «έσχατο όπλο» των πολιτών απέναντι σε προβλήματα ή εξουσίες οι οποίες υπάρχουν και λειτουργούν ως απειλή ενάντια στη φύση του δημοκρατικού πολιτεύματος ή ενίοτε και ενάντια στην ακεραιότητα της χώρας; Κι ενώ όλοι (οι σώφρονες) συμφωνούν για την αναγκαιότητα εφαρμογής μίας σειράς δημοψηφισμάτων στη χώρα, κάποιοι σφυρίζουν αδιάφοροι (αλλά και πανικόβλητοι) μη αποδεχόμενοι τους υπαρκτούς κινδύνους και προτιμώντας να… κοιμούνται ήσυχοι…!!! Η άτυπη κατάργηση των δημοψηφισμάτων από την κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί άτυπο πολιτικό πραξικόπημα και ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την ειρηνική διαβίωση στο εσωτερικό της χώρας. Μόνο ως πραξικοπηματίες, επικίνδυνοι για την δομή του πολιτεύματος, μπορούν να χαρακτηριστούν όσοι εμμένουν στην μη εφαρμογή δημοψηφισμάτων. Φασιστοειδή και έρπουσες επικίνδυνες πολιτικές οντότητες που λειτουργούν εις βάρος των εθνικών θεμάτων αλλά και των δημοκρατικών θεσμών θα χαρακτηριστούν όλοι εκείνοι που θα συνεχίσουν να εκθέτουν την χώρα σε μέγιστους κινδύνους, επειδή απλά αδυνατούν να επωμισθούν τα βάρη των ευθυνών τους (που οικειοθελώς ανέλαβαν έναντι του ελληνικού λαού)… Το δημοψήφισμα είναι δικαίωμα αναφαίρετο και όποιος το αρνείται από τους πολίτες, μάχεται κατά της δημοκρατίας…