Ετοιμη να γυρίσει σελίδα στον εκλογικό νόμο είναι η κυβέρνηση, καθώς έχει πλέον στα χέρια της τις βασικές αρχές και την κατανομή των εδρών με βάση το νέο σύστημα που ακολουθεί το γερμανικό. Ο δεκάλογος των αλλαγών που αποφασίστηκε να προωθηθούν έχει ως εξής:- Σταυρός προτίμησης τέλος!
- Οι 180 από τους 300 της Βουλής θα εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες, με τους εκλογείς να επιλέγουν μονάχα κόμμα, και οι υπόλοιποι 120 σε λίστες των περιφερειών.
- Οι περιφέρειες θα είναι 15 ή 11, καθώς υπάρχει σενάριο αλλαγής της διοικητικής διαίρεσης της χώρας.
- Ο πήχης της αυτοδυναμίας τοποθετείται στο 40,20%.
- Αποσυνδέεται η αυτοδυναμία από το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που θα μένουν εκτός Βουλής.
- Διατηρείται η αναλογικότητα του νόμου Σκανδαλίδη.
- Το πρώτο κόμμα θα πριμοδοτείται με 40 έδρες.
- Παρέχεται η δυνατότητα κατάργησης ή μείωσης του ορίου 3%, χωρίς να διακινδυνεύεται η αυτοδυναμία. Κόμμα που κερδίζει μονοεδρική θα την παίρνει, έστω και αν δεν πιάνει το όριο του 3% (στην περίπτωση που διατηρηθεί). Η αλλαγή αυτή είναι προφανές ότι ανοίγει τον δρόμο για την αυτόνομη κάθοδο στον πολιτικό στίβο μειονοτικών κομμάτων.
- Οι καινούργιες μονοεδρικές περιφέρειες δεν θα παραβιάσουν τα όρια των σημερινών νομών. Κατά πάσα πιθανότητα οι βουλευτές Επικρατείας θα ενταχθούν στις περιφέρειες. Εκεί μπορεί να προβλεφθούν και θέσεις για τους Ελληνες του εξωτερικού.
- Στις μονοεδρικές θα υπάρχει ένας τακτικός και ένας αναπληρωματικός υποψήφιος από κάθε κόμμα.
Ο τακτικός θα έχει τη δυνατότητα να είναι και στη λίστα της περιφέρειας. Ο αναπληρωματικός θα αναμένει την παραίτηση, τον... θάνατο του τακτικού βουλευτή ή τις επόμενες εκλογές για να μπει στη Βουλή ως τακτικός.
Επειτα από δεκάδες σενάρια και επεξεργασίες, η επιστημονική επιτροπή για τον εκλογικό νόμο που συνέστησε ο Γ. Ραγκούσης είναι ένα βήμα πριν από το να ολοκληρώσει το έργο της. Αφού κλείδωσαν τις βασικές αρχές του νέου συστήματος, κατέληξαν και στον καταμερισμό των εδρών.
Το «Εθνος» αποκαλύπτει σήμερα τις μονοεδρικές που θα δημιουργηθούν σε κάθε νομό, καθώς και τις έδρες που θα μοιράζονται στις 15 ή 11 περιφέρειες, ανάλογα με το σενάριο που θα προωθηθεί προς ψήφιση στη Βουλή (πίνακας 1 και 2). Παραθέτει, ακόμη, και την κατανομή των εδρών, όπως θα γινόταν αν ίσχυε στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου ο νέος νόμος (πίνακας 3).
Η αρμόδια επιτροπή (Ν. Αλιβιζάτος, Θ. Διαμαντόπουλος, Σ. Δώδος, Η. Νικολακόπουλος, Λ. Παπαδοπούλου, Φ. Σπυρόπουλος), από κοινού με τους Γ. Σωτηρέλη και Θ. Χατζηπαντελή της επιτροπής για τη διοικητική μεταρρύθμιση, αντιστάθηκε στις πιέσεις για ολιγοεδρικές περιφέρειες και προτείνει το σπάσιμο όλων των περιφερειών σε μονοεδρικές.
Ενδεικτικά μπορεί να αναφερθεί η περίπτωση της Αθήνας που θα διαιρεθεί σε 36 μονοεδρικές, της Θεσσαλονίκης που θα σπάσει σε 14 και του Πειραιά που θα βγάζει 7. Τελειώνουν έτσι οι βουλευτές-βαρόνοι και η ανάγκη εξάρτησης των υποψηφίων από δαπάνες και προσβάσεις προβολής.
Αναρτήσεις
1 ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ:
Αντιπρόταση εκλογικού νόμου
Το ελληνικό εκλογικό σύστημα θα έπρεπε να είναι ένα μείγμα πλειοψηφικών και αναλογικών στοιχείων. Η Ελλάδα θα μπορούσε να διαιρεθεί το περισσότερο σε 6 γεωγραφικές και διοικητικές Περιφέρειες και αυτές σε 150 εκλογικές Περιφέρειες με περίπου τον ίδιο πληθυσμό.
Για την κάθε εκλογική Περιφέρεια θα κατεβάζει κάθε κόμμα έναν υποψήφιο και για την κάθε γεωγραφική Περιφέρεια μία λίστα υποψηφίων.
Κάθε ψηφοφόρος θα έχει δύο ψήφους. Μία ψήφο για τον υποψήφιο των κομμάτων της εκλογικής Περιφέρειας (πλειοψηφικό στοιχείο) και μία ψήφο για τη λίστα των κομμάτων της γεωγραφικής Περιφέρειας (αναλογικό στοιχείο).
Έτσι θα εκλέγονται οι 150 βουλευτές από την πρώτη ψήφο, δηλαδή θα εκλέγεται όποιος πλειοψήφησε στην εκλογική περιφέρεια, και 150 από τη δεύτερη ψήφο με βάση τη λίστα. Οι συνολικές έδρες όμως θα μοιράζονται στα κόμματα και στις εκλογικές περιφέρειες ανάλογα με το ποσοστό ψήφων που πήραν τα κόμματα από τη δεύτερη ψήφο σε όλη την Επικράτεια.
Για την αποφυγή της δημιουργίας πολλών μικρών κομμάτων (κίνδυνος ακυβερνησίας όπως στο παρελθόν στην Ιταλία), πρέπει να ορισθεί ένα ελάχιστο ποσοστό ψήφων για την εισαγωγή ενός κόμματος στη Βουλή. Το 5% που ισχύει στη Γερμανία έχει αποδειχθεί σαν αποτελεσματικό για τον σκοπό αυτό.
Το 5% συμβάλλει επίσης ώστε στο ελληνικό Κοινοβούλιο των 300 βουλευτών να μη εισέλθει κόμμα στη Βουλή με λιγότερες από 15 Έδρες, αν εξαιρεθεί η οριακή περίπτωση πλειοψηφίας μικρού κόμματος σε κάποια εκλογική περιφέρεια στη πρώτη ψήφο, χωρίς να κατορθώσει συγχρόνως να πάρει το ποσοστό του 5% στη δεύτερη ψήφο.
Το προτεινόμενο εκλογικό σύστημα παρέχει επίσης τη δυνατότητα στους εκλογείς να εκλέγουν και υποψηφίους (προσωπικότητες) που δεν ανήκουν στο κόμμα της προτίμησής τους (πρώτη ψήφος), χωρίς συγχρόνως να παραμελήσουν την ποσοστιαία δύναμη του κόμματός τους, αφού μπορούν να του δώσουν τη σημαντική δεύτερη ψήφο τους.
Μία εξίσου πολύ σημαντική ρύθμιση για να λειτουργήσει αυτό το σύστημα είναι η δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων. Αυτή πρέπει να συμβάλλει κατά πολύ στη μείωση της απόλυτης εξουσίας του αρχηγού του κόμματος. Αυτό θα δώσει έντονο κίνητρο στους πολίτες να επιδιώκουν να γίνουν μέλη των κομμάτων για να συμμετάσχουν έτσι στις αποφάσεις των κομμάτων.
Γι΄ αυτό η εκλογή των υποψηφίων και η κατάταξη στη λίστα της εκλογικής περιφέρειας δεν πρέπει να είναι δικαίωμα του αρχηγού ή άλλων κεντρικών οργάνων του κόμματος, αλλά μόνον δικαίωμα των μελών των κομμάτων στις τοπικές οργανώσεις των εκλογικών περιφε-ρειών. Αυτό θα αναβαθμίσει τη βαρύτητα του μέλους του κόμματος και θα μειώσει σημαντικά τη παντοδυναμία του αρχηγού του κόμματος και την εξάρτηση των υποψηφίων απ΄ αυτόν.
Ένα άλλο πολύ σημαντικό προτέρημα της λίστας είναι η καταπολέμηση των πελατειακών σχέσεων μεταξύ ψηφοφόρων και υποψηφίων. Ο υποψήφιος θα απαλλαχθεί από το άγχος της σταυροθηρίας και των συνεχών προσωπικών υποσχέσεων και θα αφοσιωθεί στη διευκρίνηση των ιδεών και των επιδιωκομένων σκοπών του κόμματός του. Αντίπαλοι του δεν θα είναι πλέον οι συνυποψήφιοι στο κόμμα του αλλά οι υποψήφιοι των άλλων κομμάτων.
Ένα πρακτικό παράδειγμα ενός τέτοιου εκλογικού συστήματος έχουν οι γερμανοί. Αυτό συνέβαλε σημαντικά στη σταθεροποίηση του γερμανικού κυβερνητικού συστήματος στα τελευταία 60 περίπου χρόνια της μεταπολεμικής Γερμανίας. Είμαι της γνώμης ότι μπορούμε και πρέπει να το δοκιμάσουμε. Άλλωστε ακόμη χειρότερα από ότι είμαστε σήμερα είναι δύσκολο να γίνουμε.
Δημοσίευση σχολίου