Η ΚΥΠΡΟΣ πάντοτε κοίταζε προς Δυσμάς. Να δει ελληνικές τριήρεις να πλέουν ως ελευθερώτριες του Ελληνισμού της. Ανέκαθεν, παρά τις συγκρούσεις και τις καχυποψίες, η Κύπρος προσβλέπει στην Ελλάδα ως το στήριγμα, το αποκούμπι και η αδελφική ενίσχυσή μας. Όταν πάσχει η Ελλάδα, υποφέρει και η Κύπρος. Όταν η Ελλάδα κρυολογεί, φταρνίζεται και η Κύπρος. Και όταν η Ελλάδα περιδινείται σε δυσκολίες, η Κύπρος ανησυχεί και συμπάσχει. Ο Γεώργιος Μάτσος είναι νέος, φέρελπις και ικανός δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη. Από πολλών ετών είναι τακτικός, καθημερινός αναγνώστης της «Σ» και της στήλης. Είναι από τους Έλληνες αδελφούς που ανησυχούν, σκέπτονται, προβληματίζονται και ενδιαφέρονται γνήσια για τον Ελληνισμό. Και ειδικά για την Κύπρο. Με αφορμή ανάλυση το γράφοντος για την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, στο νησί και την ευθύς αμέσως περίεργη επίσκεψη της Ντόρας Μπακογιάννη, που ήρθε απρόσκλητη, μου έστειλε τις παρακάτω σκέψεις και προβληματισμούς:«Θα ήθελα να σας συγχαρώ για το άρθρο σας (5.3.2010) για το νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά. Δεν γνωρίζουμε βέβαια ποιος έστειλε την Ντόρα στην Κύπρο, αλλά πάντως γνωρίζουμε ποιος έστειλε τον Σαμαρά: Όλοι εκείνοι οι Ελλαδίτες, που με πάθος και ένταση πρωτόγνωρη για τα δεδομένα των τελευταίων δύο δεκαετιών στην Ελλάδα, κατάφεραν, ενάντια στην επιβολή της κ. Μπακογιάννη από κάθε είδους εξουσίες και παραξουσίες, να τον κάνουν αρχηγό ενός ελλαδικού κόμματος εξουσίας, σχεδόν από το πουθενά. »
Είναι ίσως η πρώτη φορά, μετά το 1964, που ένας Ελλαδίτης πολιτικός πρώτης γραμμής βγαίνει με θέσεις πιο “προωθημένες” στο Κυπριακό, από ό,τι ο Κύπριος ομόλογός του. Και, επίσης, είναι ίσως η πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, που ένας Ελλαδίτης πολιτικός ξεφεύγει από το σύνηθες νερόβραστο και μειοδοτικό, “η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται”. Το μόνιμο, δηλαδή, άλλοθι για να αποφύγει να αναλάβει η Ελλάδα τις ευθύνες της. Η Κύπρος είναι Ελλάδα όσο και το ελλαδικό κράτος, όπως λέγει και ο Άντης Ροδίτης, ο διανοητής, που κυρίως εκπροσωπεί αυτή τη σχολή σκέψης. Δεν μπορούμε να δούμε την Κύπρο να επιβιώνει εθνικά, να επιβιώνει, δηλαδή, ως ελληνικό έδαφος, μακριά από την ελλαδική κρατική υπόσταση. Από αυτή την άποψη, ναι, η ένωση (που, ως λέξη, την προτιμώ με μικρό, ας ξεφύγουμε από την αναπόληση χαμένων ευκαιριών του παρελθόντος) είναι η μόνη επίλυση του Κυπριακού, που μπορεί αντικειμενικά να λειτουργήσει υπέρ των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Όλες οι άλλες λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι βλαπτικές. Γιατί ένωση σήμερα, στην ουσία, μπορεί να σημαίνει μόνον απελευθέρωση, καθώς απελευθέρωση δεν μπορεί παρά να σημαίνει και ένωση, αφού κάτι τέτοιο προϋποθέτει τις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας.
»Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ουτοπικά ή ρομαντικά, αλλά η ουσία παραμένει ότι η ενδεχόμενη παρουσία Σαμαρά αύριο στο πηδάλιο της Ελλάδας μπορεί να αλλάξει πάρα πολλά πράγματα προς το καλύτερο. Οι εξελίξεις, που εντοπίζετε στο άρθρο σας είναι καταλυτικής σημασίας. Σημαίνουν, ίσως, ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, σύντομα ο ΔΗΣΥ να ξαναμπεί στο πολιτικό παιχνίδι ως πατριωτική δύναμη, μάλιστα, ως η κατεξοχήν πατριωτική δύναμη. Ο ίδιος εντοπίσατε ορισμένες πρόσφατες αντιφατικές δηλώσεις στο άρθρο σας της 27-2-2010 (“Τα πρακτικά για την εκ περιτροπής και μια μυστική συμφωνία”). Σχεδόν αυθόρμητα τείνει να τις συνδυάσει κανείς με την επίσκεψη Σαμαρά. Διότι αφενός δεν μπορεί να δεχθεί εύκολα το κυπριακό φιλότιμο των Συναγερμικών τον καλαμαρά Σαμαρά να έχει πιο πατριωτικές θέσεις από τις δικές τους, ενώ, αφετέρου, δεν έχουμε να κάνουμε με οποιοδήποτε κυπριακό κόμμα, αλλά με τον ΔΗΣΥ, το κατ’ εξοχήν δηλαδή “κόμμα των Ελλήνων” στην Κύπρο (όχι ότι οι άλλοι δεν είναι Έλληνες, αλλά αντιλαμβάνεστε τι εννοώ), που στενάζει όχι μόνον μυστικά, αλλά και φανερά, προς τη μεριά της Μάνας Ελλάδας.
»Αν, λοιπόν, η σταθερότητα, που επέδειξε ο Σαμαράς στις πατριωτικές θέσεις του, δύναται να επιφέρει μεταβολή στη στάση του ΔΗΣΥ απέναντι στην ετοιμαζόμενη νέα προδοσία της Κύπρου, αναρωτιέται κανείς μήπως η Ντόρα ήρθε για να στηρίξει την ηγεσία του ΔΗΣΥ σε φιλο-ανανικές θέσεις. Να είδαν, δηλαδή οι πάτρωνες, της Κύπρου ότι κινδυνεύουν να χάσουν το Συναγερμό από το φιλο-ανανικό μπλοκ, οπότε η πολιτική τους κινδυνεύει, καθώς ο Χριστόφιας θα βρεθεί τότε μόνος του, με μόνο σύμμαχο τον Καρογιάν και ούτε καν, καλά-καλά, το δικό του κόμμα, το ΑΚΕΛ.
»Ας πληροφορηθούν άπαντες, όμως, στην Κύπρο ότι η Ντόρα, όπως και όλη η οικογένεια Μητσοτάκη, είναι τελειωμένη στην Ελλάδα. Έχουν μείνει με μια μικρή ομάδα οπαδών μέσα στο κόμμα της Ν.Δ., με μηδενικό εκτόπισμα στο εκλογικό σώμα. Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ εξακολουθούν, βέβαια, να την προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν, αλλά μάταια. Η 29η Νοεμβρίου 2009 είναι μια ημερομηνία που, ίσως, η ελληνική ιστορία γράψει κάποτε με χρυσά γράμματα. Είναι η ημερομηνία, στην οποία ένα πλειοψηφικό ρεύμα του ελληνικού λαού, που υπερβαίνει τις κομματικές γραμμές, έδωσε καίριο χτύπημα στην ιδεολογία του ελλαδικού κοτζαμπασισμού.
»Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται ουτοπικά ή ρομαντικά, αλλά η ουσία παραμένει ότι η ενδεχόμενη παρουσία Σαμαρά αύριο στο πηδάλιο της Ελλάδας μπορεί να αλλάξει πάρα πολλά πράγματα προς το καλύτερο. Οι εξελίξεις, που εντοπίζετε στο άρθρο σας είναι καταλυτικής σημασίας. Σημαίνουν, ίσως, ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, σύντομα ο ΔΗΣΥ να ξαναμπεί στο πολιτικό παιχνίδι ως πατριωτική δύναμη, μάλιστα, ως η κατεξοχήν πατριωτική δύναμη. Ο ίδιος εντοπίσατε ορισμένες πρόσφατες αντιφατικές δηλώσεις στο άρθρο σας της 27-2-2010 (“Τα πρακτικά για την εκ περιτροπής και μια μυστική συμφωνία”). Σχεδόν αυθόρμητα τείνει να τις συνδυάσει κανείς με την επίσκεψη Σαμαρά. Διότι αφενός δεν μπορεί να δεχθεί εύκολα το κυπριακό φιλότιμο των Συναγερμικών τον καλαμαρά Σαμαρά να έχει πιο πατριωτικές θέσεις από τις δικές τους, ενώ, αφετέρου, δεν έχουμε να κάνουμε με οποιοδήποτε κυπριακό κόμμα, αλλά με τον ΔΗΣΥ, το κατ’ εξοχήν δηλαδή “κόμμα των Ελλήνων” στην Κύπρο (όχι ότι οι άλλοι δεν είναι Έλληνες, αλλά αντιλαμβάνεστε τι εννοώ), που στενάζει όχι μόνον μυστικά, αλλά και φανερά, προς τη μεριά της Μάνας Ελλάδας.
»Αν, λοιπόν, η σταθερότητα, που επέδειξε ο Σαμαράς στις πατριωτικές θέσεις του, δύναται να επιφέρει μεταβολή στη στάση του ΔΗΣΥ απέναντι στην ετοιμαζόμενη νέα προδοσία της Κύπρου, αναρωτιέται κανείς μήπως η Ντόρα ήρθε για να στηρίξει την ηγεσία του ΔΗΣΥ σε φιλο-ανανικές θέσεις. Να είδαν, δηλαδή οι πάτρωνες, της Κύπρου ότι κινδυνεύουν να χάσουν το Συναγερμό από το φιλο-ανανικό μπλοκ, οπότε η πολιτική τους κινδυνεύει, καθώς ο Χριστόφιας θα βρεθεί τότε μόνος του, με μόνο σύμμαχο τον Καρογιάν και ούτε καν, καλά-καλά, το δικό του κόμμα, το ΑΚΕΛ.
»Ας πληροφορηθούν άπαντες, όμως, στην Κύπρο ότι η Ντόρα, όπως και όλη η οικογένεια Μητσοτάκη, είναι τελειωμένη στην Ελλάδα. Έχουν μείνει με μια μικρή ομάδα οπαδών μέσα στο κόμμα της Ν.Δ., με μηδενικό εκτόπισμα στο εκλογικό σώμα. Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ εξακολουθούν, βέβαια, να την προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν, αλλά μάταια. Η 29η Νοεμβρίου 2009 είναι μια ημερομηνία που, ίσως, η ελληνική ιστορία γράψει κάποτε με χρυσά γράμματα. Είναι η ημερομηνία, στην οποία ένα πλειοψηφικό ρεύμα του ελληνικού λαού, που υπερβαίνει τις κομματικές γραμμές, έδωσε καίριο χτύπημα στην ιδεολογία του ελλαδικού κοτζαμπασισμού.
Αναρτήσεις
0 ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ:
Δημοσίευση σχολίου