Που ειναι θαμμένα τα θύματα του Πολυτεχνείου;

Τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από τη νύχτα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κι όμως η επέτειός της αρνείται κατηγορηματικά να αποσυρθεί από το πολιτικό προσκήνιο. Αντιστέκεται πεισματικά σε όλες τις προσπάθειες ενσωμάτωσης ή καταστολής της που άρχισαν ήδη από το 1974 όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όρισε στις 17 Νοέμβρη τις πρώτες εκλογές μετά την κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών θέλοντας να δείξει ότι οι σκοποί της εξέγερσης του 1973 εκπληρώθηκαν με την επάνοδο του κοινοβουλευτισμού.

Η αντιδικτατορική πτυχή της επετείου του Πολυτεχνείου έχει μόνο ιστορικό χαρακτήρα. Στην πορεία συμμετέχουν πλέον κυρίως όσοι θέλουν να εκφράσουν την άρνησή τους να συμβιβαστούν με την κατάσταση που επικρατεί κάθε φορά, όσοι θέλουν να αντλήσουν ελπίδα ότι μπορούν τα πράγματα να αλλάξουν προς το καλύτερο ακόμη και όταν τα πάντα γύρω μας είναι μαύρα όπως ήταν κατάμαυρα στα ζοφερά χρόνια της χούντας. Συμμετέχουν δηλαδή αυτοί που τιμούν την εξέγερση και τους νεκρούς της με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον όχι αναπολώντας το παρελθόν.

Ωστόσο δεν μπόρεσα να βρούμε που είναι θαμμένα τα θύματα του Πολυτεχνείου όσο κι αν αναζητήσαμε σε κάποιο Κοιμητήριο. Το ερώτημα που γεννάται είναι αν τελικά τα θύματα ήταν μπαρούφα και κουραφέξαλα των δήθεν αγωνιστών που σήμερα έχουν βουλευτικά έδρανα;