Το μήνυμα του Γέροντος Παϊσίου

«Πρώτα πιστεύουμε στον Θεό καί ύστερα αγαπάμε τον Θεό καί την εικόνα Του, τον άνθρωπο. Η πίστη αυξάνει με την προσευχή. "Πρόσθες ημίν πίστιν"».
«Όπως έχω καταλάβει, όλο το κακό προέρχεται από την απιστία. Όταν ο άνθρωπος δεν πιστεύει στον Θεό, θέλει να γλεντήσει την ζωή του. Γι' αυτό καί επιδίδεται σε κάθε είδους αμαρτία»...
«Ο άνθρωπος πρέπει να συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής, ότι αυτή η ζωή είναι να ετοιμαστούμε για την άλλη. Από ’κεί καί πέρα, όπως ένας πού ταξιδεύει να πάει κάπου χρειάζεται έναν οδηγό, έτσι καί για το ουράνιο ταξίδι, πρέπει να βρει έναν οδηγό (Πνευματικό). Μετά, να τον βάλει σε ένα πρόγραμμα, λίγη μελέτη, λίγη προσευχή, να αποφεύγει τις αφορμές της αμαρτίας καί το κοσμικό φρόνημα πού είναι το χειρότερο απ’ όλα. Οπότε έτσι η καρδιά του θα είναι στον Χριστό».
«Πρέπει να αγωνιστούμε με φιλότιμο να σωθούμε, για να μη λυπήσουμε τον Χριστό. Θα μας πει ο Χριστός: "Παιδί μου, εγώ έκανα τόσα για να σε σώσω. Έχυσα το αίμα μου καί υπέμεινα τόσα πάθη• εσύ τί έκανες για να σωθείς;"»
«Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει καί να αγιάσει την κλίση του. Ο προκομμένος άνθρωπος, όπου καί να βρεθεί, είτε στον γάμο είτε στον μοναχισμό, θα είναι επιτυχημένος».
«Να προτιμούμε τις θλίψεις καί να τις δεχόμαστε καλύτερα από τις χαρές. Το πικρό φάρμακο πολλές φορές είναι καλύτερο από το γλυκό, διότι θεραπεύει. Η πραγματική χαρά γεννιέται από τον πόνο».
«Εκείνο πού εμποδίζει τον άνθρωπο στην προκοπή του στα πνευματικά είναι ότι δεν δουλεύει το μυαλό του σε ό,τι τον ωφελεί πνευματικά, αλλά σε άλλα πράγματα».
«Πρέπει να μπει μέσα μας ο πόνος για την σύγχρονη κατάσταση, για να μπορέσουμε να κάνουμε καρδιακή προσευχή».
«Σήμερα ήρθε η εποχή να διαχωριστούν τα πρόβατα από τα κατσίκια, οι πιστοί από τους απίστους. Αργότερα θα ’ρθει καιρός πού θα δώσουμε εξετάσεις, θα υποστούμε καί διωγμούς για την πίστη μας, καί τότε θα φανεί το μπακίρι από τον χρυσό».
«Όταν κάποιος στενοχωρείται γιατί υποφέρει για τους άλλους, πονά τους άλλους, κάνει τα δικά τους προβλήματα δικά του, τότε αυτός έχει μισθό μάρτυρος. Οι άνθρωποι πού θυσιάζουν τα πάντα πόσο χαριτωμένοι είναι! Ούτε προβλήματα έχουν καί λάμπει το πρόσωπό τους γιατί έχουν την θεϊκή χαρά συνέχεια».
«Όλη η βάση της πνευματικής ζωής είναι να σκέφτεται ο καθένας τον άλλον καί τον εαυτό του να τον βάζει τελευταίο, να μην τον υπολογίζει. Όταν έρθουμε στην θέση του άλλου καί τον καταλάβουμε, τότε συγγενεύουμε με τον Χριστό».
«Η χάρις του Θεού είναι ακριβό πράγμα. Για να ’ρθει να κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο, πρέπει να βρει τον άνθρωπο να συμφωνεί κατά Πνεύμα με τον Θεό καί ο άνθρωπος να εξασκήσει (εξαντλήσει) όλο το ανθρώπινο. Ενώ εμείς θέλομε να έλθει η θεία χάρις για να μας απαλλάξει από τις αδυναμίες χωρίς αγώνα. Για να κατοικήσει στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται πολλή αυταπάρνηση, πολύ φιλότιμο, ταπείνωση, αρχοντιά, θυσία. Η πνευματική ζωή δεν είναι απόλαυση. Ο Χριστός έχει τοποθετήσει την μπρίζα, αλλά τα δικά μας καλώδια είναι σκουριασμένα καί δεν δέχονται την θεία χάρι. Να ξεσκουριάσουμε τα καλώδια, ν’ αγωνιστούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να κόψουμε τα πάθη μας, να αποκτήσουμε τις αρετές καί έτσι θα μας επισκεφθεί η χάρις του Θεού». Αυτώ η δόξα καί το κράτος εις τους αιώνας. Αμήν.
Πηγή: «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου» του Ιερομονάχου Ισαάκ.