Η νέα τρομοκρατική επίθεση και η διεθνής συγκυρία

"...Αν το διακύβευμα (αυτού) του ασφαλιστικού είναι ο έλεγχος του χρήματος στην Ελλάδα, το διακύβευμα στην υπόθεση “χρεωκοπία της Ελλάδας” είναι ο παγκόσμιος έλεγχος του χρήματος..."
Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης συνέβη κατά σύμπτωση αυτές ακριβώς τις ημέρες που θεριεύει η αντίδραση κατά του ασφαλιστικού ολετήρα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται αν πρόκειται για απλή σύμπτωση ή αν αυτό συμπίπτει με την επιδίωξη να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από το ασφαλιστικό.
Ασχέτως του αν ευσταθεί ή μπορεί να ευσταθεί η τελευταία αυτή εκδοχή, χρήσιμο είναι σε κάθε περίπτωση να εξεταστεί το συνολικότερο πλαίσιο του προβλήματος της οικονομικής κρίσης, που αντιμετωπίζει η χώρα. Ένα πλαίσιο πολύ ευρύτερο από αυτό της Ελλάδας.
Η κρίση που βιώνουμε σαφώς εξυπηρετεί τα συμφέροντα του διεθνούς τραπεζο-πετρελαϊκού (κυρίως) καρτέλ, που ακούει στο σχηματικό όνομα “Νέα Τάξη”. Είναι ακριβώς αυτό το τραπεζο-πετρελαϊκό καρτέλ, που “πολιτικά” εκφράζεται μέσα από οργανώσεις σαν κι αυτές του Σόρος. Είναι αναγκαίο λοιπόν να δοθούν εκτενείς πληροφορίες υποβάθρου, προκειμένου να γίνει κατανοητό το τι ακριβώς συμβαίνει. Ας με συγχωρήσετε, συνεπώς, φίλοι, για τη μακρηγορία που ακολουθεί.
Ο μηχανισμός παγκόσμιας ισχύος του δολαρίου
Η κυριαρχία των διεθνών (στην ουσία: αμερικανικών) τραπεζών βασίζεται σε δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι ο ιδιοκτησιακός-μετοχικός έλεγχος της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας (Federal Reserve) από τις διεθνείς τράπεζες. Το δολάριο δεν ελέγχεται από την αμερικανική κυβέρνηση, αλλά από τις αμερικανικές τράπεζες! Από ιδιώτες! Το γεγονός αυτό (ο έλεγχος της Fed από τις αμερικανικές τράπεζες) είναι γενικότερα γνωστό, αλλά το τι συνέπειες έχει αυτό, το καταλαβαίνει κανείς μόνον αν παρακολουθήσει το «The Money Masters». Παρά τη μεγάλη του διάρκεια, αξίζει τον κόπο.
Ο δεύτερος παράγοντας ισχύος του δολαρίου είναι η κυριαρχία του μέσω της τιμολόγησης των διεθνών εμπορευμάτων (commodities) σε δολάρια. Τα κυριότερα commodities είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Ο έλεγχος, λοιπόν, του εμπορίου αυτών των αγαθών είναι πάρα πολύ σημαντικός για την κυριαρχία των αμερικανικών τραπεζών. Και αυτό συμβαίνει με τον εξής τρόπο:
Το ντοκιμαντέρ The Money Masters μας εξηγεί πώς ακριβώς κυριαρχούσαν οι διεθνές τράπεζες μέσω του ελέγχου του χρυσού τους τελευταίους αιώνες και έως το 1971, που κατέρρευσε το σύστημα Bretton-Woods. Το σύστημα Bretton-Woods προέβλεπε σύνδεση των παγκόσμιων νομισμάτων με το δολάριο, που με τη σειρά του ήταν συνδεδεμένο με το χρυσό. Δηλαδή, όλο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα εξαρτιόταν από το χρυσό. Όταν σταμάτησε η σύνδεση δολαρίου-χρυσού και δολαρίου-λοιπών νομισμάτων, κατέρρευσε ο έλεγχος των διεθνών τραπεζών επί του παγκόσμιο χρηματοπιστωτικού συστήματος. Βρέθηκαν λοιπόν στην ανάγκη να ελεγχθεί ολιγοπωλιακά ένα άλλο εμπόρευμα, που θα κυριαρχούσε στην παγκόσμια οικονομία, θα τιμολογούνταν σε δολάρια και θα προσέδιδε παγκόσμια ισχύ στο δολάριο. Όχι πια νομική ισχύ (όπως γινόταν με το σύστημα Bretton-Woods), αλλά πραγματική, οικονομική ισχύ. Το προϊόν αυτό ήταν το υπερπολύτιμο για όλον τον πλανήτη πετρέλαιο.
Όχι τυχαία, λοιπόν, προκλήθηκε η πετρελαϊκή κρίση του 1973 δύο μόλις χρόνια μετά την κατάρρευση του συστήματος Bretton-Woods! Μετά και τη δεύτερη του 1979, η τιμή του πετρελαίου αυξήθηκε υπερβολικά, το πετρέλαιο άξιζε πια ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πλούτου, και μπόρεσε να αντικαταστήσει το χρυσό ως κόμβος της διεθνούς νομισματικής κυριαρχίας των αμερικανικών τραπεζών, μέσω του δολαρίου και μέσω του ιδιοκτησιακού ελέγχου της Federal Reserve. Το πετρέλαιο δικαίωσε την ονομασία του “μαύρος χρυσός” και από την άποψη ότι αντικατέστησε, στην πράξη, το ρόλο που είχε παλιότερα ο χρυσός στο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. Έτσι δημιουργήθηκε και η έκφραση “πετροδολάρια”, λόγω της τιμολόγησης του πετρελαίου σε δολάρια.
Η απειλή του ευρώ
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμιστεί ένα σημαντικό λάθος που κάνει το The Money Masters (προφανώς λόγω της συνήθους έλλειψης γνώσεων που διακρίνει τους περισσότερους Αμερικανούς σε σχέση με τα ευρωπαϊκά πράγματα). Αναφέρει ότι το σύστημα έκδοσης των ευρωπαϊκών νομισμάτων είναι το ίδιο με αυτό της Αμερικής, επειδή βασίζεται κι αυτό σε κεντρικές τράπεζες. Πρόκειται για διπλό λάθος. Πρώτον, οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες είναι όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου, τουλάχιστον τυπικά, η εξουσία βρίσκεται στα χέρα των κρατών μελών και όχι απευθείας στα χέρια των τραπεζών (όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ). Δεύτερον, εξ όσων γνωρίζω (και παρακαλώ όποιον γνωρίζει κάτι περισσότερο να με διορθώσει αν τυχόν κάνω λάθος), το ευρώ όπως και τα λοιπά ευρωπαϊκά νομίσματα δεν βασίζονται στην έκδοση κυβερνητικού χρέους, όπως το δολάριο. Πρόκειται για νόμισμα που το επιβάλει έτσι απλά, νέτα σκέτα, η κάθε κυβέρνηση. Στην περίπτωσή μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για όποιον έχει δει το ντοκιμαντέρ, το ευρώ είναι δηλαδή όπως τα Greenbacks που εξέδωσε ο Λίνκολν το 1862. Δεν βασίζονται σε κυβερνητικό χρέος, είναι νόμισμα επειδή έτσι το συμφωνήσαμε, επειδή έτσι το δεχόμαστε. Είναι νόμισμα “χωρίς αντίκρισμα”, να το πούμε έτσι, είναι νόμισμα πρωτογενές. Όπως κάποτε συμφωνούσαμε, όλη η ανθρωπότητα, ότι θα έχουμε για νόμισμα το χρυσό. Ποιο ήταν το αντίκρισμα του χρυσού; Δεν υπήρχε, ήταν από μόνος του νόμισμα. Έτσι και σήμερα με το ευρώ.
Αν λοιπόν υποτεθεί ότι αύριο το πετρέλαιο αρχίζει να τιμολογείται σε ευρώ, οι διεθνείς τράπεζες χάνουν αυτομάτως το υπερεργαλείο που είχαν στα χέρια τους, μέσω του ελέγχου του δολαρίου και του ελέγχου του εμπορίου πετρελαίου. Αυτό θα συμβεί, γιατί το δολάριο θα πάψει τότε να είναι παγκόσμιο νόμισμα και ο έλεγχός του, μέσω της Fed, δεν θα δίνει πια στους αμερικανούς τραπεζίτες την παγκόσμια ισχύ που έχουν σήμερα. Θα περιοριστούν αναγκαστικά σε περιφερειακό ρόλο.
Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι ο Σαντάμ χτυπήθηκε όταν αποφάσισε, για να ασκήσει πίεση στις ΗΠΑ, να τιμολογεί το πετρέλαιό του σε ευρώ. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το Ιράν τιμολογεί εδώ και μερικά χρόνια το πετρέλαιό του σε ευρώ! Το ίδιο και η “κακιά” Ρωσία, τουλάχιστον όταν πουλάει φυσικό αέριο σε Ευρωπαίους, Γερμανούς και άλλους.
Να λοιπόν ένας πολύ σημαντικός λόγος για να χτυπηθεί το Ιράν, κι ένας πολύ σημαντικός λόγος για να χαλάσουν τους αγωγούς του Πούτιν!
Το διακύβευμα δεν είναι το ποιο πετρέλαιο θα πουλιέται περισσότερο, αλλά η διεθνής κυριαρχία των αμερικανικών τραπεζών! Του διεθνούς τραπεζικού και πετρελαϊκού καρτέλ!
Όταν η Αμερική χτυπήθηκε βαριά από την κρίση του 2008, δημιουργήθηκε σοβαρή κρίση εμπιστοσύνης προς το δολάριο. Μετά τις ανεπιτυχείς προσπάθειες του Μπους και του Ομπάμα να βάλουν και την Ευρώπη να πληρώνει για τις ζημιές των αμερικανικών τραπεζών, το ευρώ φάνταζε πια ως το ασφαλέστερο νόμισμα. Η παγκόσμια τιμολόγηση του πετρελαίου σε ευρώ ήταν πια θέμα χρόνου: Οι εμίρηδες φοβούνταν για τα λεφτά τους, αν τα κρατούσαν σε δολάρια. Τόσο απλά. Θα έκαναν τα λεφτά τους ευρώ σε μια νύχτα και, έτσι, το δολάριο θα γινόταν ξανά το νόμισμα μίας και μόνον χώρας, σημαντικής μεν, αλλά μίας και μόνον χώρας.
Ήταν λοιπόν αναγκαίο να χτυπηθεί το ευρώ και να ενισχυθεί το δολάριο.