H εθνική και πολιτική μας μιζέρια

Έως τον Κόφι Ανάν, οι Γενικοί Γραμματείς των Ηνωμένων Εθνών τηρούσαν στάση Πόντιου Πιλάτου στο Κυπριακό. Προσπαθώντας να διατηρήσουν λεπτές ισορροπίες μεταξύ των δύο πλευρών, κατέληγαν να αδικούν το θύμα και να θωπεύουν τον δράστη. Σχεδόν ουδέποτε η τουρκική εισβολή και κατοχή υπήρξε γι' αυτούς σημείο αναφοράς και επίκρισης. Την αγνοούσαν παντελώς, μαζί με όλες τις εγκληματικές συνέπειές της, και απομόνωναν το Κυπριακό, ως θέμα διαφοράς μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Σε αυτή βεβαίως τη συμπεριφορά τούς οδηγούσε και η πολιτική Ελλάδας και Κύπρου, ιδιαίτερα της κυπριακής ηγεσίας, η οποία επικεντρωνόταν πάντα στο διακοινοτικό διάλογο, ως το Κυπριακό να ήταν θέμα διαφοράς μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, και όχι πρόβλημα εισβολής και κατοχής από μια ξένη δύναμη, σε βάρος ενός άλλου ανεξάρτητου κράτους.
Ο Κόφι Ανάν ούτε καν προσχήματα Πιλάτου δεν τήρησε. Προχώρησε σε μια εντελώς φιλοτουρκική θεώρηση του Κυπριακού, και υπό την καθοδήγηση των αγγλοαμερικανών, προχώρησε στην υποβολή του ρατσιστικού σχεδίου του. Προχωρώντας μάλιστα αργότερα, και μετά την απόρριψή του από την ελληνοκυπριακή πλευρά, στην εκδικητική έκθεσή του διά της οποίας ζητούσε την άρση της λεγόμενης απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων.
Τώρα, έχουμε ενώπιόν μας τον Μπαν Κι Μουν. Ο άνθρωπος, εκτός του ότι αγνοεί πλήρως -ή υποκρίνεται ότι αγνοεί- ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχει τουρκική κατοχή και παραβίαση κάθε αρχής δικαίου και των καταστατικών προνοιών του Χάρτη του Οργανισμού του οποίου προΐσταται, επιδεικνύει και προκλητική τουρκολαγνία. Η πραγματική, ή τεχνητή, αχαμπαροσύνη του Γ.Γ., κατ’ αρχήν, αποδεικνύεται, από την ακράτεια των λόγων του. «Στην Κύπρο βρισκόμαστε κοντά σε μια συμφωνία»(!), δήλωσε με στόμφο στη «Χουριέτ». Για να προσθέσει σε ομιλία του σε Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης: «Σχηματίζεται μια σύγκλιση απόψεων».
Πού είδε ο Γ.Γ. την επικείμενη συμφωνία, μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Και πώς βιάζεται να σχηματίσει άποψη περί συγκλίσεων, όταν τα μεγάλα θέματα δεν έχουν ακόμη συζητηθεί και ο Έρογλου είναι έτοιμος να ανατινάξει και τις όποιες συγκλίσεις υπήρξαν μεταξύ Χριστόφια-Ταλάτ;
Όμως ο Μπαν Κι Μουν παίζει τα παιγνίδια του, ή χορεύει στους ρυθμούς που του παίζουν από τα παρασκήνια οι γνωστοί-άγνωστοι προστάτες του. Με το βάρος του κύρους που εκπέμπει το αξίωμά του, και μιλώντας συνεχώς για επερχόμενη λύση και αόρατες συγκλίσεις, προδιαθέτει τη διεθνή κοινή γνώμη υπέρ της Τουρκίας.
Την αποενοχοποιεί, τη διευκολύνει στην ευρωπαϊκή πορεία της και γενικά την αφήνει εκ των προτέρων έξω από κάθε ευθύνη, σε περίπτωση ναυαγίου των συνομιλιών. Να είναι βέβαιος από τώρα ο Πρόεδρος Χριστόφιας ότι εάν ο διάλογος καταλήξει σε αδιέξοδο, δεν θα βρει σύμμαχο τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε θα υπάρξει άνθρωπος στη Νέα Υόρκη που θα ενοχοποιήσει την τουρκική πλευρά. Όλες οι ευθύνες της αποτυχίας θα φορτωθούν πάνω του και στην ελληνοκυπριακή πλευρά γενικότερα.