Παραλία ή τελικά κάλπη την Κυριακή;

Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για το πιο πονηρό – έως ύπουλο – δίλημμα που αντιμετώπισε ποτέ ο Έλληνας ψηφοφόρος.
Πολύ πιο πονηρό από το μεταχουντικό «Καραμανλής ή τανκς» ή το πιο πρόσφατο «Καραμανλής ή χάος» (αυτή δεν είναι οικογένεια, είναι η αντιπολίτευση της φρίκης) έως το Καστοριαδικής έμπνευσης και Παπανδρεϊκής εκμετάλλευσης δίλημμα - causus belli «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Βέβαια η ιστορία απέδειξε ότι τα δυο σκέλη του διλήμματος, ενίοτε συνυπάρχουν αρμονικότατα. Είναι προφανές ότι κάποιοι επιθυμούν, η απογοήτευση που υπάρχει λόγω της θλιβερής πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας, να εκφραστεί ως αδιαφορία και απάθεια στις παραλίες παρά ως δυσαρέσκεια, αποδοκιμασία και οργή στις κάλπες.
Είναι προφανές ότι αρκετοί κομματικοί λεβέντες προτιμούν πολίτες αμέτοχους και αδαείς γιατί έτσι επιβιώνουν και επιπλέουν πολιτικά οι ίδιοι πολύ πιο εύκολα.
Και μόνον οι δυο παραπάνω λόγοι αποτελούν επαρκείς αιτίες για να προσέλθουν οι πολίτες στις κάλπες και να στείλουν το μήνυμά τους στα κόμματα.
Όσο κι αν η «κατά κεφαλήν νοημοσύνη» των κομματικών κομισάριων είναι σημαντικά μειωμένη στις μέρες μας, αν το μήνυμα είναι αρκετά σαφές θα το αντιληφθούν.
Εν ανάγκη θα τους το εξηγήσουμε και προφορικά αν κριθεί αναγκαίο. (Η χρήση αυγών σε περίοδο οικονομικής κρίσης δεν συνιστάται αν και εφαρμόστηκε πρόσφατα εκτός συνόρων)
Αλλά πέραν τούτων, υπάρχουν πολύ σοβαρότεροι λόγοι που καθιστούν σημαντική την προσέλευσή μας στην κάλπη.
α) Καλό είναι να έχουμε υπόψη μας ότι πολλοί νόμοι που τίθενται σε ισχύ σε κάθε χώρα της ΕΕ - άρα και της Ελλάδας, είναι μεταφορά ευρωπαϊκών αποφάσεων που έχουν ψηφίσει οι ευρωβουλευτές.
β) Οι ευρωβουλευτές συμμετέχουν στις αποφάσεις για το πώς διατίθενται τα κονδύλια της ΕΕ. Κονδύλια για την ανάπτυξη, για τον πολιτισμό, για έργα υποδομής, για την παιδεία, για την υγεία κλπ.
γ) Οι εξουσίες λήψης αποφάσεων των ευρωβουλευτών προβλέπεται να αυξηθούν. Σταδιακά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα γίνει ισότιμος νομοθέτης με τους υπουργούς των κρατών μελών σε όλους σχεδόν τους τομείς πολιτικής της ΕΕ
Οι περισσότεροι νόμοι που θα αφορούν την καθημερινότητά μας θα θεσπίζονται από τους ευρωβουλευτές και τους υπουργούς σε επίπεδο ΕΕ.
δ) Ο προσανατολισμός και η κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί μελλοντικά η ΕΕ εξαρτάται άμεσα από τους ευρωβουλευτές που οι ευρωπαίοι πολίτες στέλνουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ακόμη και αν κάποιες σημαντικές συνθήκες έχουν θεσμοθετηθεί, οριοθετώντας σε μεγάλο βαθμό την πολιτική και οικονομική ιδεολογία της ΕΕ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πάντοτε «τα πάντα ρει».
Άλλωστε αν θέλουμε Ευρώπη των πολιτών, οι ευρωεκλογές είναι η σημαντικότερη ευκαιρία να τα αποδείξουμε.
ε) Συμμετέχοντας αποφασίζουμε – έστω κατά το ελάχιστο ποσοστό της ψήφου μας – ποιος θα καθορίσει το μέλλον μας αλλά και το μέλλον εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων. Μη συμμετέχοντας, αφενός μεν επιτρέπουμε σε κάποιους άλλους να διαμορφώνουν με την ψήφο τους την συνισταμένη των θελήσεων ερήμην της δικής μας θέλησης, αφετέρου δε στερούμε από τον εαυτό μας το ηθικό δικαίωμα της εκ των υστέρων διαμαρτυρίας. Γιατί προφανώς - αν έχουμε στοιχειώδη αξιοπρέπεια – δεν θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας και να αδιαφορεί και να γκρινιάζει.
στ) Ασφαλώς έχουμε τεράστιο έλλειμμα γνώσης και πληροφόρησης σχετικά με τα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενδεχομένως κάποιοι να το επιθυμούν ή και να το επιδιώκουν ακόμη. Αυτό δεν είναι λόγος να αδιαφορούμε αλλά αντιθέτως να συμμετέχουμε περισσότερο ενεργά. Και μάλλον είναι και μια ευκαιρία να καλύψουμε μέρος της άγνοιάς μας.
ζ) Σίγουρα αυτοί που θέλουν να αποφασίζουν για μας – χωρίς εμάς, δεν μας ετοιμάζουν τίποτε ευχάριστο. Με την απουσία μας τους διευκολύνουμε και οδηγούμε τα πράγματα σε μια αντιφατική κατάσταση όπου οι εξουσίες των ευρωβουλευτών προϊόντος του χρόνου θα ενισχύονται, ενώ η συμμετοχή των πολιτών θα μειώνεται!
η) Η ελεύθερη έκφραση της γνώμης μας είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα που δεν επιτρέπεται να το αρνηθούμε στον εαυτό μας. Υπάρχουν κάποια ανθρώπινα δικαιώματα που είναι αδύνατον να τα αρνηθούμε χωρίς ταυτόχρονα να χάσουμε μέρος των ιδιοτήτων που μας καθορίζουν ως ανθρώπινα όντα.
θ) Απομένουν πολλά προβλήματα προς λύση στην ΕΕ. Δεν θα τα λύσουμε εμείς αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όποιο πρόβλημα λύνεται ερήμην μας, λύνεται εις βάρος μας.