Μπαράζ διαβουλεύσεων για το Ελληνικό Ζήτημα

Ενώ η πορεία της ελληνικής οικονομίας αποτελεί βασικό θέμα συζήτησης και ανάλυσης στα πρωτοσέλιδα των μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων και περιοδικών, προεξάρχοντος του γερμανικού Der Spiegel που θεωρεί πώς η πτώχευση της Ελλάδας είναι απαραίτητη έτσι ώστε να δρομολογηθεί μία νέα αρχή, στην Κεντρική Ευρώπη έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για τα δύο ραντεβού του Αντώνη Σαμαρά στο Βερολίνο και το Παρίσι, στις 24 και 25 Αυγούστου αντιστοίχως.
Για την αποτελεσματικότερη προετοιμασία αυτών των συναντήσεων που θα κρίνουν εν πολλοίς την ανακούφιση ή όχι της ελληνικής οικονομίας, οι Μέρκελ και Ολάντ θα συζητήσουν το ελληνικό ζήτημα στις 23 Αυγούστου σε ένα κρίσιμο για την Αθήνα τετ-α-τετ.
Προηγουμένως, στις 22 Αυγούστου ο Αντώνης Σαμαράς θα έχει συνάντηση στην Αθήνα με τον πρόεδρο του Eurogroup Ζαν Κλώντ Γιούνκερ , σε ένα πρώτο γύρο διαβουλεύσεων με άξονα την πολυσυζητημένη επιμήκυνση , την έκθεση προόδου της τρόικας, τη δόση του Φθινοπώρου και ενδεχομένως και το εν καιρώ νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους που ως ζήτημα μπαίνει στην ατζέντα αν πιστέψει κανείς τα δημοσιεύματα του πρακτορείου ειδήσεων «Reuters».
Αν για την ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» το Βερολίνο προετοιμάζεται να πει «Αντίο στην Ελλάδα», για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Eurogroup και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ούτε και τόσο ακραία.
Στη Γερμανία έχει συσταθεί ένα πολιτικό μέτωπο, που Φιλελεύθεροι προς άγραν ψήφων προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά και Χριστιανοί Κοινωνιστές της Βαυαρίας, απαξάπαντες συνεργάτες της Άγκελα Μέρκελ, συνεπικουρούμενοι από διάφορα όχι πάντα απολύτως διαφανή τραπεζικά κέντρα και γνωστά– άγνωστα Think Tanks, χρησιμοποιούν το ελληνικό ζήτημα ως μείζον προεκλογικό χαρτί. Σε αυτό το πλαίσιο, ο γερμανικός τύπος αναπαράγει μία σειρά από δηλώσεις, υπονοούμενα και αναλύσεις που έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Η Γερμανία πρέπει να εξωθήσει την Ελλάδα σε αποχώρηση από το ευρώ για παραδειγματισμό και μάλιστα τώρα που τα αντίστοιχα προβλήματα στην ισπανική και ιταλική οικονομία έχουν εισέλθει σε ένα εκρηκτικό στάδιο.
Επί της ουσίας, οι κύκλοι αυτοί λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Και ο ξενοδόχος στην περίπτωση αυτή είναι ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα ο οποίος δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει μία μείζονα οικονομική κρίση στην Ευρωζώνη και το ευρώ, τουλάχιστον έως τη διεξαγωγή των αμερικανικών προεδρικών εκλογών τον Νοέμβριο του 2012.
Ένας «δεύτερος» ξενοδόχος θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ο ίδιος ο μηχανισμός της Ευρωζώνης, αφού παρά τα περί του αντιθέτου λεχθέντα, κανένας, μα κανένας ευρωπαϊκός θεσμός δεν είναι προετοιμασμένος, ούτε καν γνωρίζει τις πραγματικές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία από μία πτώχευση της Ελλάδας την ώρα μάλιστα που το ευρώ ταλανίζεται με την κρίση χρέους στην Ισπανία και την Ιταλία (πιθανότατα και πολύ σύντομα και στη Γαλλία).
Την ίδια ώρα, από την μάστιγα της δημοσιονομικής προσαρμογής του ευρωπαϊκού νότου, η γερμανική οικονομία έχει αρχίσει να αισθάνεται τις πρώτες επιπτώσεις στις οικονομικές στατιστικές της. Για μία χώρα που η οικονομία της βασίζεται σε ένα ποσοστό πάνω από 90% στην βιομηχανική της παραγωγή, μία πτώση στις εξαγωγές της και μία επιβάρυνση του οικονομικού – επενδυτικού κλίματος, αποτελούν στοιχεία μείζονος σημασίας.
Υπενθυμίζεται πώς οι εξαγωγές της Γερμανίας κατευθύνονται κατά κύριο λόγο στην ευρωπαϊκή κοινοτική αγορά και μάλιστα, σε ποσοστό άνω του 60%. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Αυτός είναι και ο λόγος που οικονομικοί παράγοντες χλεύασαν με χαρακτηριστική επιθετικότητα την Τετάρτη, δηλώσεις γερμανών αξιωματούχων περί επιστροφής της Γερμανίας στο παραδοσιακό της νόμισμα... το μάρκο. «Μακάρι να γίνει κάτι τέτοιο. Με ένα ευλύγιστο και λιγότερο σκληρό ευρώ εμείς οι υπόλοιποι στην Ευρώπη θα αποκτήσουμε αμέσως την χαμένη μας ανταγωνιστικότητα», απάντησαν σκωπτικά ισπανοί και ιταλοί (και γάλλοι) οικονομολόγοι.