ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ! ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ…

Αποδείξεις, αποκαλύψεις και στοιχεία για το σχέδιο επικείμενων πολιτικών διώξεων στην Ελλάδα «Μετά από έρευνα της εισαγγελίας και της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, η Χρυσή Αυγή χαρακτηρίστηκε ως εγκληματική οργάνωση.»Αυτό περίπου είναι το περιεχόμενο όλων των σχετικών επίσημων δηλώσεων, που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία εικοσιτετράωρα. «Όχι», μας είπαν, «η σύλληψη βουλευτών και μελών της Χρυσής Αυγής δεν αποτελεί πολιτική δίωξη, αφορά καθαρά στο ποινικό δίκαιο». Το πόρισμα βγήκε. Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση! Ναι, αλλά… το πόρισμα αυτό δε βγήκε τώρα…. Ούτε και αποτελεί πόρισμα της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Ποιος αποφάσισε πρώτος για το χαρακτηρισμό αυτό της οργάνωσης ως εγκληματικής; Θα το δούμε. Σε λίγο…

Βέβαια –αναμενόμενο, άλλωστε- οι συστημικοί (οι υποστηρικτές και θιασώτες του συστήματος) πολιτικοί και δημοσιογράφοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν περιχαρείς. «Οι δημοκρατίες έχουν μηχανισμούς αυτοπροστασίας» δήλωσε με έξαψη παχυλής πουλάδας σε οίστρο ο κ. Βενιζέλος, ευρισκόμενος στις ΗΠΑ το Σαββατοκύριακο. Και αμέσως μετά, άφησε μια αιχμή (μπηχτή) για τον ΣΥΡΙΖΑ… λέγοντας ότι βλέπει «αμηχανία από την πλευρά της Κουμουνδούρου», συνδέοντας μάλιστα αυτή την «αμηχανία» με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή ήταν από τα κόμματα που αποδοκίμαζαν το μνημόνιο, όπως άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ… Πολύ πιο απροκάλυπτος ο κ. Χρυσοχοΐδης, φωτογράφισε ανοιχτά τον ΣΥΡΙΖΑ!

Κατά τ’ άλλα, δεν υφίσταται ζήτημα πολιτικών διώξεων στην Ελλάδα. Όχι, καλέ! Μπορεί να είναι όλοι οι Έλληνες «εγκληματίες», τελικά. Για κάποιους, τουλάχιστον… ΕΙΝΑΙ!

Και ας το δεχθούμε. Eντάξει –επισήμως- οι Χρυσαυγίτες είναι εγκληματίες -–αν και δίκη δεν έχει γίνει και απόφαση δεν έχει βγει. Μικρή λεπτομέρεια, βέβαια, αυτή σε μια χώρα που έχει υπογράψει τη Συνθήκη Σένγκεν και έχει αποδεχθεί –εκτός των άλλων- και την απώλεια του τεκμηρίου της αθωότητας για τους πολίτες της. Εδώ δικάζει η κάθε τηλεπερσόνα, στις επίσημες δηλώσεις θα κολλήσουμε τώρα; Παραμένει, όμως, ένα ζήτημα ανοιχτό. Το ότι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου συνελήφθησαν με συνοπτικές διαδικασίες. Ξημερώματα. Ακριβώς όπως γίνεται σε μια χούντα. Ξεχάσαμε, λοιπόν, μέσα σε μία στιγμή τα πάντα: Σύνταγμα, Βουλή, θεσμούς, Δημοκρατία… Και γεννάται το εύλογο ερώτημα. Οι άλλοι, όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τον τόπο τόσες δεκαετίες και που διέφθειραν, κατέστρεψαν και παρέδωσαν τη χώρα στους ξένους τοκογλύφους… Παραμένουν στο απυρόβλητο; Μάλλον… Αλλά δε θ’ ασχοληθώ μ’ αυτό το ερώτημα. Γιατί δεν έχει νόημα, όπως είναι σήμερα τα πράγματα. Ας το συνειδητοποιήσουμε. Και ας μη ρωτάμε πια… Το συγκεκριμένο άρθρο θα σας αποδείξει γιατί αυτή η –δίκαιη μεν, αλλά ατυχής- ρητορική ερώτηση δεν έχει κανένα νόημα. Όπως είναι σήμερα τα πράγματα…

Προσοχή! Δε μιλώ για την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής –την οποία, ούτως ή άλλως, δεν ασπάζομαι, τουλάχιστον ως προς το εθνικοσοσιαλιστικό μέρος της –κρατάω μόνο το εθνικό… Όμως, εδώ δε μ’ ενδιαφέρει το τι πιστεύει κανείς, μ’ ενδιαφέρει το πώς λειτουργεί –αν λειτουργεί- πλέον η Δημοκρατία. Μιλώ για τα γεγονότα! Πώς έγιναν, γιατί έγιναν και πού μας οδηγούν.

Γιατί… δεν ήταν στοχοποιημένοι μόνο οι Χρυσαυγίτες –ήταν στοχοποιημένοι, μη γελιόμαστε! Στοχοποιημένοι είναι, όμως, κι άλλοι! Πολλοί! Ποιοι και από ποιον; Δείτε και διαβάστε με προσοχή!

Δε θα μιλήσουμε συνωμοσιολογικά εδώ. Θα βασιστούμε σε πραγματικά στοιχεία. Κι όποιος βούλεται, ας χρησιμοποιήσει τα τεκμήρια αυτά κατά το δοκούν.

Πριν από λίγο καιρό, έπεσα τυχαία σε ένα βιβλίο (μια γραπτή αναφορά μάλλον σε μορφή βιβλίου)
, που αφορούσε τη χώρα μας και προοριζόταν για ενημέρωση, αξιολόγηση και χρήση από ένα στενό οικονομικό (βλ. εξουσιαστικό) κύκλο, κυρίως του εξωτερικού.

Το βιβλίο, που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2012 –προσέξτε, ένα χρόνο πριν!- και είναι δυσεύρετο, είναι γραμμένο στα αγγλικά και φέρει το νεφελώδη για το ευρύ κοινό τίτλο: «National Populism and xenophobia in Greece»: «Εθνικός Λαϊκισμός και ξενοφοβία στην Ελλάδα». Επειδή εμείς δε συνηθίζουμε να… λαϊκίζουμε, όμως, θα αναφερθούμε ρητώς στα του βιβλίου: στις συνδέσεις και τις διασυνδέσεις που αυτό αποκαλύπτει, στα γραφόμενα και στις στοχεύσεις του.

Το βιβλίο υπογράφεται από τους Αρίστο Δοξιάδη και Μάνο Ματσαγγάνη, αμφότερους οικονομολόγους, που συχνά πυκνά διετέλεσαν σύμβουλοι των Ελληνικών Κυβερνήσεων, αλλά έχουν κατά καιρούς πάρει διακριτούς ρόλους σε νευραλγικές θέσεις σε οικονομικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πρώτος έχει φιλοξενηθεί από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Παπαχελά, μόνιμο μέλος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Μάνος Ματσαγγάνης

Αρίστος Δοξιάδης

(Βλ. επίσημη λίστα φετινών προσκεκλημένων της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ:

http://www.telegraph.co.uk/news/politics/10102170/Bilderberg-Group-2013-guest-list-and-agenda.html
).

Ο δεύτερος, αναπληρωτής καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει συμβάλει με τον τρόπο του στην περίφημη «δημοσιονομική αναπροσαρμογή», τα «ευεργετήματα» της οποίας όλοι βιώνουμε σήμερα. Το βιβλίο έχει εκδοθεί από μία καταφανώς σκιώδη και άγνωστη «μη κερδοσκοπική» οργάνωση, την Counterpoint. Η έκδοση έγινε με την υποστήριξη (βλ. χρηματοδότηση) του ιδρύματος «Open Society Foundations», που εδρεύει στη Μεγάλη Βρετανία.Ποιοι είναι αυτοί οι δύο φορείς, ο εκδότης και ο υποστηρικτής (χρηματοδότης) του βιβλίου και τι σημαίνει, στην επίσημη γλώσσα και όχι στη γλώσσα της πολιτικής σπέκουλας και των παπαγάλων της, ο «Λαϊκισμός» (Populism); Ποιοι πολιτικοί χώροι και ποια κόμματα εννοούνται ως «Λαϊκιστές» και γιατί θεωρούνται εχθροί του παγκόσμιου συστήματος; Είναι κάποια από τα ζητήματα που θα δούμε ευθύς αμέσως.

Λαϊκισμός (Populism)

(μετάφραση από την ανάλυση του όρου στη Wikipedia)

«Ο Λαϊκισμός είναι η πολιτική θεωρία όλων όσων υποστηρίζουν «το λαό» εναντίον της ‘ελίτ’.».

Με δυο λόγια, στα καθ’ ημάς, όλα τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα! Που συλλήβδην και σε καθημερινή βάση κατηγορούνται από τους «συστημικούς» και τα παπαγαλάκια τους ότι «λαϊκίζουν». Και βεβαίως, «λαϊκίζουν»! Αφού για την «ελίτ» θεωρούνται ως «Λαϊκιστικά» κόμματα: είναι, δηλαδή, με το μέρος του λαού! Για να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τι σημαίνουν οι έννοιες, και πώς θα πρέπει να αποκωδικοποιούμε κάτι όταν το ακούμε από τα διάφορα επίσημα φερέφωνα.

Counterpoint Για να δούμε τι «δουλειά» κάνει αυτή η Counterpoint…

(μετάφραση από το επίσημο σάιτ του φορέα) «Η Counterpoint εστιάζει το έργο της στον Λαϊκισμό, όχι μόνο επειδή αυτός αποτελεί μια σημαντική πολιτική τάση, αλλά επειδή αποτελεί και ένα δυνατό φακό εστίασης για την εξερεύνηση ως προς την υγεία (!;) και τη σταθερότητα των δημοκρατικών θεσμών μίας χώρας. Ο Λαϊκισμός μάς αποκαλύπτει πολλά σχετικά με το πόσο δεκτικοί και ανοιχτοί είναι οι πολιτικοί θεσμοί μιας χώρας, πόση εμπιστοσύνη έχει το σώμα των πολιτών στο πολιτικό του σύστημα και πόσοπροσβάσιμη είναι μια κοινωνία από εξωτερικούς παράγοντες».

Με λίγα λόγια, η Counterpoint είναι ένα από τα μάτια του Μεγάλου Αδλεφού εντός μιας κοινωνίας και έχει αναλάβει να παρακολουθεί όσους «λαϊκίζουν», όσους, δηλαδή, υποστηρίζουν το λαό και προασπίζουν τα συμφέροντά του έναντι της «ελίτ». Για ποιον δουλεύει η Counterpoint, αλλά και τα «μέλη» της, όπως είναι οι προαναφερόμενοι συγγραφείς του βιβλίου, Δοξιάδης και Ματσαγγάνης;

Δουλεύει για το «Open Society Foundations»! Open Society Foundations (μετάφραση από το επίσημο σάιτ του φορέα) «Τζωρτζ Σόρος

Ιδρυτής / Πρόεδρος

Ο Τζορτζ Σόρος είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος του Open Society –ενός δικτύουιδρυμάτων – εταίρων, με προγράμματα σε περισσότερες από 100 χώρες (!). Η δέσμευσή μας στο ιδεώδες της ανοιχτής κοινωνίας –όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σεβαστά, η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη και κανείς δεν έχει το μονοπώλιο στην αλήθεια- καθιστά το (δίκτυο) Open Society Foundations απαράμιλλο απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη ιδιωτική φιλανθρωπική προσπάθεια στην Ιστορία».