Μαύρα χάλια...για την Ελληνική δισκογραφία

Τα χάλια της έχει και δε φαίνεται να ανακάμπτει. Δείτε εικόνα/στατιστικά από το Πρώτο Θέμα για τις πωλήσεις των χρυσών και πλατινένιων δίσκων στην διαρκεια των χρόνων. To 1990 o πλατινένιος ήταν στις 100.000 πωλήσεις, ενώ τώρα είναι στις 30.000!!!
Και φυσικά ελάχιστοι φτάνουν αυτό το νούμερο. Χρυσό και πολύ είναι.
Είναι γεγονός ο κόσμος δεν αγοράζει πια cd. Το Internet με την ευκολία και τη δωρεάν (ή φτηνότερη) δυνατότητα ωθούν τον κόσμο να αγοράζει μόνο ό,τι ξέρει ότι αξίζει, ή μόνο τα cd του αγαπημένου του καλλιτέχνη. Αυτό πρέπει να τις προβληματίσει τις δισκογραφικές. Να καταλάβουν επιτέλους ότι ο κόσμος δεν θα δώσει 17¤ να αγοράσει ένα μπουζουκοποπ cd που θα έχει 1-2 επιτυχίες, που θα τις ακούει και κάθε μέρα στο ραδιόφωνο.
Βλέπουμε πολλές δουλειές γίνονται με τη μορφή αρπαχτής, με 10 τραγούδια που τα μισά είναι για να γεμίσει ο δίσκος. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλες τις δουλειές.
Υπάρχουν και οι ελπίδες της ελληνικής μουσικής και είναι πολλές. Δε θέλω να αρχίσω να αναφέρομαι σε ονόματα, υπάρχουν όμως και πρέπει να τους προωθούμε.
Να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με δήθεν μεγάλα ονόματα και να αγοράζουμε μόνο ό,τι αξίζει. Ελπίζοντας ότι έτσι θα εξαφανιστούν κάποια στιγμή οι τραγουδιστές που δεν αξίζουν και μας βασανίζουν τα αυτιά....