Η λιτότητα ως 'καραμέλλα' επίσημων δηλώσεων των Πολιτικών μας

ΤΗΝ λέξη 'λιτότητα' που αποτελεί καραμέλλα στα επίσημα χείλη των Πολιτικών μας την ακούμε χρόνια τώρα, από την εποχή της δεκαετίας του '80 που επικράτησε μάλιστα με την σατυρική ταινία του Θ. Βέγγου' Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι' μέχρι τις μέρες μας. Αφορμή αποτέλεσαν οι δηλώσεις του οικονομικού επιτελείου περί λιτότητας που αποτυπώνεται ευκρινώς και στα ρεπορτάζ των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών.

Θυμόμαστε την περίφημη ρήση που έλεγε φίλος μου καθηγητής ότι 'οι φτωχοί αγοράζουν ακριβά...' υπονοώντας ότι όσοι δεν έχουν χρήματα αγοράζουν μια φορά και κάτι καλό και όχι οτιδήποτε κατώτερης ποιότητας. Υστερα μου ήρθαν στο νου τα λόγια του τότε κ. Σημίτη για τους 'έχοντες και μη έχοντες' και αναλογιστήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτόν τον τόπο. Οπως και οι δηλώσεις με πρόσχημα τώρα την οικονομική κρίση. Ομως μεσα μου γεννήθηκαν σωρεία ερωτημάτων.

Αραγε γιατί δεν υπάρχει λιτότητα για τους μισθούς των συμβούλων υπουργών και Προέδρων Οργανισμών, λιτότητα για τους μισθούς και αποζημιώσεις με τις πρόωρες συντάξεις των βουλευτών μας, λιτότητα για το τέρας της γραφειοκρατίας και τις παχυλές αμοιβές σε δημόσιες ΔΕΚΟ, λιτότητα για τα περίφημα golden boys, λιτότητα για το Κράτος και σεμνότητα για όλους; Απο την στιγμή που οι γνωστοί άγνωστοι της Πολιτικής διορίζουν κουμπάρους, συγγενείς και κολλητούς πως θα επιτευθεί η λιτότητα και η απύθμενη κοροιδία των τελευταίων ετών; Νομίζω ότι την λέξη τούτη θα την ακούμε πολλές δεκαετίες ακόμα, αν κατορθώσουμε να επιβιώσουμε! Γιατι όπως είχε πει και ο Αινστάιν: 'Για 2 πράγματα γνωρίζω, ότι το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία δεν έχουν όρια, αν και για το πρώτο δεν είμαι τόσο σίγουρος...'. Τα συμπεράσματα δικά σας!