Γραφεία «τουρκικών μειονοτήτων» με ρόλο υποπροξενείων ιδρύει η Άγκυρα!

Ακυρώνεται ο ρόλος των προξενείων ή δημιουργούνται «χώροι» στρατηγικής παρέμβασης σε εσωτερικά ζητήματα κρατών στα οποία η Άγκυρα επιθυμεί να «παρέμβει» παντί τρόπω;
Με κονδύλια, αρμοδιότητες και στρατηγικές για ομογενείς του εξωτερικού Ειδική υπηρεσία, η οποία θα ασχολείται με τις υποθέσεις των Tούρκων πολιτών που ζουν εκτός Τουρκίας και θα περιλαμβάνει ένα γραφείο «που θα επιλαμβάνεται των υποθέσεων των τουρκικών μειονοτήτων που ζουν σε γειτονικές χώρες,» ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός Επικρατείας Φαρούκ Τσελίκ.
Ο κ. Τσελίκ δήλωσε ότι η νέα διεύθυνση θα μειώσει τη γραφειοκρατία για τη επίλυση των προβλημάτων των τούρκων πολιτών που ζουν σε ξένες χώρες. “Έχουμε συγγενείς σε γειτονικές χώρες. Η νομοθεσία θα μας βοηθήσει επίσης να αναπτύξουμε τις σχέσεις μας με τους ομογενείς μας”, δήλωσε.
Φυσικά, η Τουρκία δεν έχει μια αυτοκρατορική συμπεριφορά απέναντι σε αυτές τις ομάδες, αλλά έχουμε έξι εκατομμύρια Τούρκους πολίτες και ομογενείς που ζουν εκτός Τουρκίας. Αυτή η νομοθεσία θα συμβάλλει στην επιτάχυνση του διαλόγου με αυτές τις ομάδες”, διευκρίνισε και πρόσθεσε ότι “η νέα διεύθυνση θα περιλαμβάνει επίσης ένα γραφείο το οποίο θα ασχολείται με μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες έχουν συγκροτηθεί από Τούρκους πολίτες σε άλλες χώρες”.
Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση, “οι Τούρκοι πολίτες που ζούσαν στο εξωτερικό αναγκάζονταν να υποβάλλουν αίτηση σε 30 διαφορετικές υπηρεσίες για την επίλυση των προβλημάτων τους. Η νέα διεύθυνση θα κάνει τη ζωή τους ευκολότερη καθώς θα είναι η μοναδική αρχή που θα διαχειρίζεται τα προβλήματά τους”.
Οι δηλώσεις του κ. Τσελίκ ακυρώνονται από την «δράση» των γραφείων εξυπηρέτησης τούρκων. Ή μήπως αυτή η δραστηριότητα δεν θα αρκεστεί σε τούρκους πολίτες αλλά θα επεκταθεί και σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς; Τα ιδιότυπα ΚΕΠ, που θα λειτουργούν υπό την αιγίδα της Άγκυρας, μοιάζουν πολύ περισσότερο με ευθύ παρεμβατισμό σε λειτουργίες κρατών, προς ξένους πολίτες. Κι αυτό, επειδή η Άγκυρα θέτει την «τουρκική μηχανή» αντιμέτωπη με γραφειοκρατικά ζητήματα στα οποία, υπό φυσιολογικές νόμιμες και διεθνείς συνθήκες, δεν έχει καμία δυνατότητα παρέμβασης.
Ο νέο-οθωμανισμός και η πολιτική του Νταβούτογλου βρίσκονται σε πλήρη έκταση μέσα από την διαφαινόμενη πρόθεση της Τουρκίας, να μετατραπεί σε εκπρόσωπο «πολιτών» της επί ιδιωτικών θεμάτων. Ο ρόλος του «νταβατζή» είναι ξεκάθαρος, όπως και πασιφανέστατη είναι η δημιουργία προβλημάτων μέσω των τουρκικών παρεμβάσεων, όπου και όποτε η Άγκυρα το επιθυμήσει. Φυσικά, η αποδοχή των γειτονικών προς την Άγκυρα κρατών, αυτής της πρόθεσης της Τουρκίας, θα αποτελέσει κόλαφο για την ίδια την λειτουργία των πολιτευμάτων των κρατών αυτών.
Έτσι, στην περίπτωση της Θράκης, ενώ ο τούρκος πρόξενος κ. Σαρνίτς, μέχρι πρόσφατα διεκήρυττε πως ο ρόλος και ο λόγος ύπαρξης του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής είναι η υποστήριξη των τούρκων πολιτών-επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στην ελληνική Θράκη, αμέσως μετά την ίδρυση των γραφείων εξυπηρέτησης τούρκων πολιτών, βάλλεται ευθέως η ίδια η ύπαρξη του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, το οποίο σύμφωνα πάντα με παλαιότερες δηλώσεις του τούρκου προξένου, εξυπηρετεί περίπου 900 τούρκους που διαμένουν και δραστηριοποιούνται στη Θράκη (αν και στο μισθολόγιο του προξενείου υπάρχουν περίπου 2.500 έμμισθοι υπάλληλοι!!!).
Σε αυτό το σημείο, δίκαια αναρωτιέται ο έλληνας πολίτης τι ακριβώς θα κάνει ένα τέτοιο γραφείο εξυπηρέτησης, όταν οι αρμοδιότητές του καλύπτονται ήδη από το τουρκικό προξενείο. Μπορεί άραγε η χώρα μας να αποδεχτεί την ύπαρξη ενός «νταβατζή» με τον οποίο θα συνδιαλέγεται για γραφειοκρατικά ζητήματα; Και γιατί, άραγε, θα πρέπει να παρεμβαίνει το τουρκικό κράτος σε νομικά θέματα που αφορούν την λειτουργία της Ελλάδας; Μήπως, η Τουρκία επιδιώκει την διαφορετική μεταχείριση των πολιτών της, εις βάρος των κείμενων αποφάσεων και της ήδη υπάρχουσας νομοθεσίας που αφορά όλους τους συναλλασσόμενους με το ελληνικό δημόσιο πολίτες;
Σαφέστατη είναι η «εικόνα» που λαμβάνει όποιος γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας της Άγκυρας και στην σε βάθος εργασία και προετοιμασία που κάνει σε όλες τις κινήσεις της. Η καλοσχεδιασμένη επιπλέον παρέμβαση της Άγκυρας θεωρείται δεδομένη, αλλά το κύριο ερώτημα που υπάρχει είναι: μήπως αυτά τα γραφεία λειτουργούν ως όργανα παρέμβασης και διάλυσης της αξιοπιστίας του ελληνικού κράτους απέναντι στους μουσουλμάνους της Θράκης (το ίδιο πρόβλημα φυσικά υφίσταται και στη νότιο Βουλγαρία); Μήπως τα γραφεία εξυπηρέτησης παίξουν τον ρόλο εκείνου που συγκεντρώνει –με διάφορες αφορμές- παράτυπη και φυσικά παράνομη εξουσία αντιπροσώπευσης τούρκων αλλά και ελλήνων πολιτών (μουσουλμάνων); Ποιες οι διαθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στην δεδηλωμένη διάθεση της Άγκυρας να παρέμβει στην δυτική – Ελληνική Θράκη, προς όφελος των «δικών της πολιτών»; Αρκούν απλές δηλώσεις ή μήπως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θα πρέπει επιτέλους να πάρει θέση και να πάψει να αποφεύγει να «πιάσει την καυτή πατάτα» που λέγεται Θράκη; Μήπως τελικά αυτά τα γραφεία θα είναι προσανατολισμένα προς την κατεύθυνση οργάνωσης των «τουρκοφρόνων» κατά των κρατών που θα τα φιλοξενήσουν;
Ήδη, μουσουλμανικοί τουρκόφρονες κύκλοι της Θράκης, δηλώνουν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από τις ενέργειες της Άγκυρας και ευελπιστούν σε πολλά περισσότερα από την επίσκεψη του Ερντογάν στην Ελλάδα και στην συζήτηση που θα έχει με τον έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Γνωρίζουν πολύ καλά πως η δυναμική της Τουρκίας, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, είναι δυνατόν να θέσει ζητήματα που παλαιότερα ίσως να ήταν και αιτία πολέμου ανάμεσα στις δύο χώρες. Η δράση των τουρκόφρονων στην Θράκη, παλαιότερα ίσως και να τιμωρούνταν με απώλεια της ιθαγένειας και διωγμό από την Ελλάδα, αλλά σήμερα, μπορούν ανενόχλητοι να δρουν τόσο στην Κομοτηνή, όπου έχουν δημιουργήσει άτυπους χώρους συλλογής πληροφοριών (κυρίως από νεαρούς στρατιώτες στους οποίους ρίχνουν νεαρές ρωσίδες για να συλλέξουν πληροφορίες στρατιωτικού περιεχομένου που αφορούν τις μονάδες στις οποίες οι νεαροί υπηρετούν). Την ίδια στιγμή, ο Αχμέτ Μετέ, ο γνωστός ψευτομουφτής εκπαιδευμένος και μεγαλωμένος στην Τουρκία, έχει δημιουργήσει ένα υποκατάστημα του τουρκικού προξενείου στο κέντρο της πόλης της Ξάνθης, όπου συγκεντρώνονται όλοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν «προβλήματα» κάθε είδους και επιθυμούν την βοήθεια «της μητέρας πατρίδας» Τουρκίας και όχι –φυσικά- του Αλλάχ, στον οποίο υποτίθεται ότι έχει αφιερώσει τη ζωή του ο ψευτομουφτής Αχμέτ Μετέ.
Στις δηλώσεις του κυρίου Τσελίκ, όμως, ξεχωρίζει η αναφορά του για την στήριξη μη κυβερνητικών οργανώσεων που έχουν γίνει από "τούρκους" πολίτες εκτός της Τουρκίας... Σε αυτό το σημείο, ο υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας δηλώνει απερίφραστα την ήδη υπάρχουσα παρουσία, μέσω Μ.Κ.Ο., στις γειτονικές προς την Τουρκία χώρες, ενώ αποφεύγει να προσδιορίσει τον ρόλο που ανέλαβαν αυτές οι Μ.Κ.Ο. και κατά πόσο βοήθησε η Άγκυρα στο να καταφέρουν να δημιουργηθούν αυτές οι οργανώσεις-πυρήνες τουρκισμού.
Τελικά, μήπως θα έπρεπε κάποιοι, εδώ στην Ελλάδα, να αναρωτηθούν ποιοί και γιατί επιτρέπουν την λειτουργία Μ.Κ.Ο. που το καταστατικό τους αφήνει υποψίες ανθελληνικής δράσης; Μήπως θα έπρεπε να αναθεωρηθεί η λειτουργία μερικών Μ.Κ.Ο. ώστε να δοθεί μία έμμεση απάντηση στον επεκτατισμό και τις τάσεις παρεμβατικότητας (αλλά και παραβατικότητας) της Άγκυρας;