Δυσοίωνες προσδοκίες νοικοκυριών για οικονομία και εισόδημα – Στο ναδίρ η καταναλωτική εμπιστοσύνη

 Η απαισιοδοξία των νοικοκυριών είναι γενικευμένη και αποτυπώνεται σε όλους σχεδόν τους επιμέρους δείκτες.

Ασθενέστερη σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα εμφανίζεται η καταναλωτική εμπιστοσύνη στην Ελλάδα τον Ιούλιο, σύμφωνα με την Έρευνα Οικονομικής Συγκυρίας του ΙΟΒΕ, με τον σχετικό δείκτη να διαμορφώνεται στις -47,6 μονάδες από -46,9 τον Ιούνιο.

Οι Έλληνες εξακολουθούν να είναι οι πιο απαισιόδοξοι καταναλωτές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με μεγάλη απόσταση από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (-14,5 στην ΕΕ και -14,7 στην Ευρωζώνη), αλλά και από τις επόμενες χώρες σε επίπεδο απαισιοδοξίας – Εσθονία (-38,9) και Ουγγαρία (-29,1).

Η απαισιοδοξία των νοικοκυριών είναι γενικευμένη και αποτυπώνεται σε όλους σχεδόν τους επιμέρους δείκτες:

• Το 64% των πολιτών εκτιμά ότι η οικονομική κατάσταση του νοικοκυριού του έχει επιδεινωθεί τους τελευταίους 12 μήνες, ενώ μόνο το 2% διαπιστώνει κάποια βελτίωση. Ο σχετικός δείκτης επιδεινώθηκε ελαφρώς στις -49,3 μονάδες, από -48,9 τον Ιούνιο. Ανησυχητικά είναι και τα στοιχεία για το μέλλον, καθώς το 59% των ερωτηθέντων προβλέπει περαιτέρω επιδείνωση για το επόμενο έτος, ανεβάζοντας τον δείκτη προβλέψεων στις -45,2 μονάδες από -42,8.
• Ακόμη πιο έντονη είναι η απαισιοδοξία σε σχέση με την πορεία της συνολικής οικονομίας. Το 64% των καταναλωτών βλέπει επιδείνωση της κατάστασης σε ορίζοντα 12μήνου, ενώ μόλις το 19% προβλέπει σταθερότητα. Ο δείκτης προσδοκιών για την ελληνική οικονομία διαμορφώθηκε στις -46,9 μονάδες, έναντι -44,1 τον Ιούνιο – επίπεδο σημαντικά χειρότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (-28,6 στην ΕΕ και -29,2 στην Ευρωζώνη).
• Το 59% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι «μόλις τα βγάζει πέρα», ενώ ένα στα δέκα νοικοκυριά συνεχίζει να αντλεί από τις αποταμιεύσεις του για να καλύψει βασικές ανάγκες. Θετικά, καταγράφηκε μικρή υποχώρηση στο ποσοστό όσων δηλώνουν «χρεωμένοι» (8% από 10% τον Ιούνιο). Σε κάθε περίπτωση, περισσότεροι από τους μισούς καταναλωτές (58,5%) δηλώνουν ότι αδυνατούν να προβλέψουν τις μελλοντικές εξελίξεις για τα οικονομικά τους, υποδηλώνοντας διάχυτη αβεβαιότητα.
• Ιδιαίτερα έντονη είναι η ανησυχία των καταναλωτών για περαιτέρω αυξήσεις τιμών. Ο σχετικός δείκτης διαμορφώθηκε στις +36,4 μονάδες (από +34,5), με το 65% να αναμένει συνέχιση ή επιτάχυνση του πληθωρισμού. Στο ίδιο μοτίβο και οι προσδοκίες για την ανεργία, καθώς το 36% των νοικοκυριών προβλέπει άνοδο του δείκτη, που διαμορφώθηκε στις +14,4 μονάδες (από +11,7).
• Η πρόθεση αγοράς ή κατασκευής κατοικίας παραμένει σχεδόν ανύπαρκτη, με το σχετικό δείκτη να βυθίζεται στις -94,8 μονάδες και μόλις το 1,7% των νοικοκυριών να δηλώνει ενδιαφέρον. Αντίθετα, μικρή βελτίωση καταγράφηκε στην πρόθεση πραγματοποίησης δαπανών για βελτίωση ή ανανέωση της κατοικίας, με το σχετικό δείκτη στις -74,6 μονάδες και το ποσοστό πρόθεσης να φτάνει στο 11,2%.

Continue Reading

Ακρίβεια: Άτακτη υποχώρηση των καταναλωτών στις δαπάνες – Αποκαλυπτικά στοιχεία για το λιανεμπόριο

 

«Καμπανάκι» κινδύνου κρούουν τα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα για το λιανεμπόριο, αναδεικνύοντας το βασικό ζήτημα της πτώσης των εισοδημάτων των πολιτών, εξαιτίας της ακρίβειας. Όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία ο τζίρος «έπεσε» κατά 4,4% ενώ ο όγκος πωλήσεων (δηλαδή τα τεμάχια των προϊόντων) σημείωση μείωση της τάξης του 5,6%, κάτι που προκαλεί μεγάλη ανησυχία, ενόψει και της δύσκολης συνέχειας.  Σε περιβάλλον πληθωριστικών πιέσεων, η προαναφερθείσα πτώση συνιστά μείωση της ζήτησης, η οποία δείχνει ότι τα νοικοκυριά έχουν ξεκινήσει τις περικοπές σε μια σειρά από προϊόντα, καθότι η κυβέρνηση δεν έχει αντιμετωπίσει ουσιαστικά τις συνεχιζόμενες ανατιμήσεις.

Σε ποιους τομείς όμως καταγράφηκε μείωση των πωλήσεων; Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή τα στοιχεία έχουν ως εξής: Ένδυση- Υπόδηση (12,8%), Τρόφιμα- Ποτά- Καπνό (10,3%), Πολυκαταστήματα (9,4%), Καύσιμα και λιπαντικά αυτοκινήτων (9%) και Μεγάλα καταστήματα τροφίμων (4,4%). Στον αντίποδα, αυξήθηκαν σε: Φαρμακευτικά-Καλλυντικά (4,4%), Βιβλία- Χαρτικά- Λοιπά είδη (3,2%) και Έπιπλα-Ηλεκτρικά είδη- Οικιακό εξοπλισμό (2,8%).

Η τάση που φαινόταν

Τα παραπάνω στοιχεία έρχονται να επιβεβαιώσουν και την τάση η οποία ήταν ήδη εμφανής και πιο πριν, αν και κατά τους πρώτους μήνες τους έτους ο συνολικός τζίρος -έστω και…πληθωριστικός- αυξανόταν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΕΛΚΑ και του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις του λιανεμπορίου, κατέγραψαν πτώση τζίρου στο πρώτο τρίμηνο του έτους, ιδίως εάν δεν είχαν σχέση με τα τρόφιμα. Παράλληλα, οι όγκοι πωλήσεων μειώνονται σταθερά, κάτι που αναδεικνύει την περιστολή δαπανών από την πλευρά των νοικοκυριών.

in.gr

Continue Reading

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ για το ασφαλιστικό – Σε κρίσιμο σημείο η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους

 Έντονη ανησυχία προκαλεί η συνεχιζόμενη πληθυσμιακή συρρίκνωση της Ελλάδας, με τις νέες γενιές να μειώνονται σταθερά και τον πληθυσμό άνω των 65 ετών να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο επιταχύνθηκε τα τελευταία 20 χρόνια, απειλεί πλέον ευθέως τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας και φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη για άμεσες και ουσιαστικές παρεμβάσεις.

Η υπογεννητικότητα, σε συνδυασμό με τη μαζική μετανάστευση των νέων στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, έχουν επιδεινώσει δραματικά το δημογραφικό ισοζύγιο. Το αποτέλεσμα είναι η συρρίκνωση του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και η διεύρυνση του ποσοστού των συνταξιούχων, αυξάνοντας την πίεση στα ταμεία και στην αγορά εργασίας.

Στο 1,7 προς 1 η αναλογία μισθωτών προς συνταξιούχους

Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, η αναλογία μισθωτών προς συνταξιούχους διαμορφώνεται πλέον στο 1,7 προς 1, όταν για ένα βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα απαιτείται τουλάχιστον 4 εργαζόμενοι για κάθε συνταξιούχο. Η εικόνα αυτή αποτυπώνει το μέγεθος του προβλήματος και τη δυσαρμονία μεταξύ εισφορών και συνταξιοδοτικών υποχρεώσεων.

Ειδικοί επισημαίνουν ότι χωρίς πολιτικές ενίσχυσης της γεννητικότητας, προσέλκυσης νέων εργαζομένων από το εξωτερικό και σταθερής στήριξης της οικογένειας, το πρόβλημα θα λάβει διαστάσεις μη αναστρέψιμες μέσα στις επόμενες δεκαετίες.

Ταυτόχρονα, ήδη εξετάζονται σενάρια μακροπρόθεσμης προσαρμογής του ασφαλιστικού μοντέλου, με εστίαση στην ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού πυλώνα, αλλά και στην αξιοποίηση των αποθεματικών για μελλοντική κάλυψη ελλειμμάτων.

Το δημογραφικό πρόβλημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αγορά εργασίας και την κοινωνική συνοχή, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την Ελλάδα του 21ου αιώνα – μια πρόκληση που απαιτεί συλλογική επίλυση, ευρύτερες συναινέσεις και συνεκτικές πολιτικές.

Πρόσφατες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ageing Report, 2024) προσδιορίζουν τον δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων σε 39 στη χώρα μας, όταν σε επίπεδο ΕΕ είναι στο 36,1, ενώ ο δείκτης οικονομικής εξάρτησης των ηλικιωμένων ήταν περίπου δέκα μονάδες υψηλότερος στην Ελλάδα το 2022 (56,2 έναντι 45,7), σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Η ίδια έκθεση προβλέπει ότι οι δείκτες εξάρτησης ηλικιωμένων θα αυξηθούν τα επόμενα έτη, φτάνοντας το 46% το 2030 στην Ελλάδα και το 42% στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μειώθηκε ο πληθυσμός κατά 720.000 άτομα

Η σωρευτική μείωση του πληθυσμού της χώρας κατά την περίοδο 2008-2025 έφτασε το 8,5%, ξεπερνώντας οριακά τα 720.000 άτομα. Παρά το γεγονός ότι η μείωση συνεχίζεται και τους πρώτους μήνες του 2025, αυτή είναι σαφώς μικρότερη σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη. Με κάποιες παροδικές εξάρσεις, η μείωση του πληθυσμού έχει επιβραδυνθεί και φαίνεται να έχει πτωτική τάση, σύμφωνα με τον επιστημονικό συνεργάτη του ΚΕΠΕ, Ιωάννη Χολέζα.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα:

– Η μείωση του πληθυσμού άνω των 15 ετών το 2024 έφτασε τις 22,14 χιλ. άτομα. Η μεγαλύτερη μείωση καταγράφηκε για την ηλικιακή ομάδα 30-44 ετών (78,3 χιλ. ή 4%) και η δεύτερη μεγαλύτερη στην ομάδα 20-24 ετών (15,1 χιλ. ή 3,1%).

– Αντίθετα, αυξήθηκε το μέγεθος της ομάδας 15-19 ετών (29,5 χιλ. ή 5,1%) και τα άτομα άνω των 65 ετών (32,9 χιλ. ή 1,3%). Ισχυρότερη μείωση εμφάνισαν οι γυναίκες έναντι των ανδρών (13 χιλ. έναντι 9,1 χιλ.), ενώ διαφοροποιήσεις μεταξύ των φύλων είναι εμφανείς σε κάποιες ηλικιακές ομάδες, όπως η ομάδα 15-19 ετών, όπου ο αριθμός των ανδρών παρέμεινε σχετικά σταθερός (0,7%), ενώ των γυναικών κατέγραψε ισχυρή αύξηση (9,9%).

– Συγκρίνοντας το τέλος του 2024 με το τέλος του 2008, η μείωση του πληθυσμού άνω των 15 ετών ξεπέρασε τις 425 χιλ. (ή 4,5%). Ο μέσος ετήσιος ρυθμός μείωσης είναι περίπου 0,7% την περίοδο 2008-2024.

– Τρεις ηλικιακές ομάδες εμφανίζονται διευρυμένες (15-19, 45-64 και 65+) και τρεις ηλικιακές ομάδες ευθύνονται για αναλογικά σημαντικές μειώσεις (20-24, 25-29 και 30-44), οι οποίες ξεπερνούν το 25% και αγγίζουν το 30% κατά περίπτωση (25-29). Στην ηλικιακή ομάδα 30-44 ετών καταγράφεται η μεγαλύτερη μείωση που αγγίζει τα 683 χιλ. άτομα, ενώ στην ηλικιακή ομάδα 65+ η μεγαλύτερη αύξηση, η οποία αγγίζει τα 405 χιλ. άτομα.

Οι αρνητικές προοπτικές εξέλιξης του πληθυσμού στη χώρα μας αντικατοπτρίζονται σε πρόσφατη έκδοση του Ageing Report της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εκεί εκτιμάται ότι ο πληθυσμός της χώρας θα μειωθεί σε περίπου 10 εκατ. άτομα ως το 2030 καταγράφοντας σωρευτική μείωση άνω του 4% την περίοδο 2022-2030 ή μέσο όρο ετήσιας μείωσης άνω του 0,5%.

flash.gr

Continue Reading

Πρωτιά της Ελλάδας στο κόστος στέγασης – Δυστυχώς επιβαρύνονται οι φτωχότεροι

 Στη δίνη του τεράστιου κόστους στέγασης βρίσκονται τα νοικοκυριά στην Ελλάδα με την επιβάρυνση να είναι επιβλαβής, κυρίως για τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού. Τα όποια μέτρα έχουν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση κατά τα τελευταία χρόνια δεν έχουν αναχαιτίσει την τεράστια άνοδο των τιμών, η οποία «ανεβάζει» και τα ενοίκια. Είναι ενδεικτικό ότι τα φτωχά νοικοκυριά ξοδεύουν σχεδόν τα 2/3 του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την κάλυψη των αναγκών στέγασης. Συνολικά, το μέσο νοικοκυριό στην Ελλάδα ξοδεύει το 35,5% του διαθέσιμου εισοδήματος για τη στέγη. Ακολουθεί η Δανία με σχεδόν δέκα μονάδες λιγότερες, στο 26,3% ενώ ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 19,2%

Για το θέμα αυτό, ο Κύκλος Οικονομικής & Κοινωνικής Ανάλυσης του ΕΝΑ δημοσίευσε τη σειρά Focus ENA | Oικονομία, η οποία περιλαμβάνει “flash” αναλύσεις μακροοικονομικών δεικτών και μεγεθών της ελληνικής οικονομίας.

Δεν είναι μόνο το ενοίκιο

Πρόσφατα, η  Eurostat δημοσίευσε πρόσφατα τα στοιχεία για το κόστος στέγασης σαν ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2024. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, το κόστος στέγασης δεν περιλαμβάνει μόνο το ενοίκιο ή τη δόση στεγαστικού δανείου αλλά και το σύνολο των λογαριασμών που συνδέονται με την κατοικία όπως ηλεκτρισμό, ύδρευση, πετρέλαιο, φυσικό αέριο καθώς και φόρους και τέλη που συνδέονται με την κατοικία, ενώ έχουν αφαιρεθεί τα στεγαστικά επιδόματα. Το διαθέσιμο εισόδημα είναι το ισοδύναμο εισόδημα των νοικοκυριών μετά την πληρωμή των φόρων εισοδήματος και των ασφαλιστικών εισφορών. Και τα δύο μεγέθη υπολογίζονται σε μονάδες αγοραστικής δύναμης.

Πόσο μεγαλύτερο γίνεται το πρόβλημα για τους φτωχότερους

Όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα, η Ελλάδα έχει με διαφορά το υψηλότερο κόστος στέγασης μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με απλά λόγια, το μέσο νοικοκυριό στην Ελλάδα ξοδεύει το 35,5% του διαθέσιμου εισοδήματος για τη στέγη. Ακολουθεί η Δανία με σχεδόν δέκα μονάδες λιγότερες, στο 26,3% ενώ ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 19,2%. Είναι πέρα από σαφές ότι πρόκειται για μία επίδοση, η οποία δείχνει τις τεράστιες συνέπειες που προκύπτουν για τα νοικοκυριά.

Είναι προφανές ότι το κόστος στέγασης επιβαρύνει σαφώς περισσότερο τα ελληνικά νοικοκυριά σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα αν φύγουμε από το μέσο νοικοκυριό και εστιάσουμε στα φτωχότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το διάγραμμα που ακολουθεί δείχνει το κόστος στέγασης για τα νοικοκυριά με εισόδημα κάτω από το 60% του διάμεσου εισοδήματος.

Τα παραπάνω στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά, καθότι τα φτωχά νοικοκυριά ξοδεύουν σχεδόν τα 2/3 του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την κάλυψη των αναγκών στέγασης. Η Ελλάδα παραμένει φυσικά στην πρώτη θέση με δεύτερη τη Δανία. Ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι στο 36,9%, δηλαδή ελάχιστα υψηλότερο από τον μέσο όρο των νοικοκυριών στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, το ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος που δαπανά για τη στέγαση ένα μέσο ελληνικό νοικοκυριό είναι περίπου ίσο με το ποσοστό που ξοδεύει ένα φτωχό ευρωπαϊκό νοικοκυριό.

Είναι πρόσφατο το πρόβλημα;

Αξίζει, τέλος, να δούμε τη διαχρονική εξέλιξη του κόστους στέγασης στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση για να δούμε αν το πρόβλημα είναι σχετικά πρόσφατο ή υπήρχε από το παρελθόν. Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει την εξέλιξη του κόστους στέγασης στην Ελλάδα (από το 2004) και την Ευρωπαϊκή Ένωση (από το 2010).

Όπως φαίνεται, το πρόβλημα δεν είναι εντελώς πρόσφατο. Το 2010 το κόστος στέγασης ήταν 29% του διαθέσιμου εισοδήματος στην Ελλάδα και 21,5% στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διαφορά ήταν ήδη σημαντική, ωστόσο, μέχρι το 2014 έφτασε στο 42,5% σχεδόν διπλάσιο από το 22,4% της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φαίνεται ότι η περίοδος του μνημονίου προκάλεσε μεγάλη επιδείνωση του προβλήματος, προφανώς λόγω της απότομης μείωσης των εισοδημάτων. Από το 2015 το κόστος στέγασης παρουσίασε αργή πτώση φτάνοντας στο 40,9% το 2018 η οποία στη συνέχεια επιταχύνθηκε πέφτοντας στο 34,2% το 2021. Όμως, από το 2022 και έπειτα, το κόστος στέγασης καταγράφει και πάλι αυξητική τάση για να φτάσει στο 35,5% το 2024.

Πηγή: OT

Continue Reading

Ακίνητα: Γιατί οι ξένοι αγοράζουν σπίτια στην Ελλάδα παρά το ράλι τιμών

 Φθηνότερα και με προοπτικές για μεγαλύτερο κέρδος, τα ελληνικά ακίνητα προσελκύουν τους ξένους επενδυτές, αλλά η άνοδος των τιμών ξεφεύγει από τις δυνατότητες των ελληνικών νοικοκυριών

Τα διαμερίσματα στην Ελλάδα είναι έως και 773,08% φθηνότερα από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, σε μέσες τιμές, ενώ έχουν προοπτικές για μεγαλύτερη επενδυτική απόδοση, έως και 8%. Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι πίσω από την έκρηξη των ξένων επενδύσεων στο ελληνικό real estate την τελευταία 6ετία και όπως εξηγούν οι επαγγελματίες της αγοράς που εξειδικεύονται στην πώληση ακινήτων σε αλλοδαπούς ενδιαφερόμενους, «για τους Ελληνες είναι ακριβά, αλλά για τους ξένους φθηνά».

Η μέση τιμή για ένα μικρό ποιοτικό διαμέρισμα στην Αθήνα, με ένα υπνοδωμάτιο είναι 130.000 ευρώ, όμως για συγκρίσιμο ακίνητο στο Αμστερνταμ είναι 422.000 ευρώ, στο Βερολίνο 329.000 ευρώ, στο Παρίσι 439.000 ευρώ και στη Ζυρίχη 1.005.000 ευρώ. Η διαφορά τιμής είναι χαώδης, με τη μέση τιμή στην Ελλάδα να είναι χαμηλότερη κατά 253,08% σε σχέση με το Βερολίνο, 324,62% συγκριτικά με το Αμστερνταμ, 337,69% με το Παρίσι και 773,08% σε σχέση με τη Ζυρίχη.

Την ίδια ώρα, οι ευρωπαϊκές αγορές είναι πιο ώριμες από ό,τι η ελληνική, που ακόμα ανεβάζει ρυθμούς μετά τη δοκιμασία της κρίσης. Την περίοδο των μνημονίων οι τιμές στην Ελλάδα κατέρρευσαν, όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη συνέχισαν μία σχετικά ομαλή πορεία. Από το 2018 και μετά, που η Ελλάδα αναπληρώνει το χαμένο έδαφος, οι τιμές ανεβαίνουν με μεγαλύτερο ετήσιο ρυθμό από ό,τι στις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές αγορές και η επένδυση εδώ υπόσχεται περισσότερα κέρδη.

Μεγάλα κέρδη

Η ζήτηση από το εξωτερικό έχει μεταφραστεί σε «έκρηξη» ξένων επενδύσεων στην αγορά ακινήτων. Το 2024 έφτασαν τα 2,75 δισ. ευρώ από 2,133 δισ. ευρώ το 2023. Την πενταετία 2019-2023 ήρθαν κεφάλαια σχεδόν 10 δισ. ευρώ, όταν για όλη την προηγούμενη περίοδο 2002-2018 (17 χρόνια) οι εισροές ήταν μόλις 5,5 δισ. ευρώ.

Το κίνητρο των ξένων επενδυτών είναι προφανώς το κέρδος και τα νούμερα της ελληνικής αγοράς τούς επιβεβαιώνουν. Οσοι έχουν επενδύσει από το 2017 σε ελληνικά διαμερίσματα έχουν δει την αξία τους να… σκαρφαλώνει. Συνολικά στην ελληνική επικράτεια, οι τιμές στις αγγελίες πώλησης κατοικιών έχουν αυξηθεί σχεδόν 60%, όμως αυτό περιλαμβάνει όλη την Ελλάδα. Στα μέρη υψηλής ζήτησης, Αττική, Θεσσαλονίκη και περιοχές με τουριστικό ενδιαφέρον, η άνοδος φτάνει έως και το 200% (δυάρι στη Νεάπολη Εξαρχείων). Χαρακτηριστικά παραδείγματα η Γλυφάδα για τα νότια προάστια της Αθήνας και οι Αμπελόκηποι για το κέντρο. Η Γλυφάδα είχε μέση τιμή 5.141 ευρώ/τ.μ. τον Ιούνιο φέτος, από 2.905 ευρώ/τ.μ. τον Ιούνιο του 2017. Ανοδος της τάξης του 76,97%. Στους Αμπελόκηπους η μέση τιμή τον Ιούνιο φέτος ήταν 2.980 ευρώ/τ.μ., από 1.584 ευρώ/τ.μ. το 2017. Αύξηση μέσης αξίας κατά 88,13%. Ποσοστά που αυξάνονται ακόμα περισσότερο σε γειτονιές και ακίνητα υψηλής ζήτησης.

Σύγκριση

Η διαφορά στις τιμές Ελλάδας και Ευρώπης είναι χαώδης. Συγκρίνοντας πρωτεύουσες, τα στοιχεία του Global Property Guide δείχνουν ότι με τα χρήματα που κάποιος μπορεί να αγοράσει ένα διαμέρισμα στην Ευρώπη (Λονδίνο, Παρίσι, Αμστερνταμ), μπορεί να αγοράσει τρία ή και τέσσερα αντίστοιχα στην Αθήνα. Τα «παραδοσιακά» ενοίκια προσφέρουν μεγαλύτερη απόδοση και οι εμπορικές αξίες ανεβαίνουν ταχύτερα. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερα κέρδη ανά επένδυση, ενώ η προοπτική τουριστικής αξιοποίησης πολλών ελληνικών ακινήτων πολλαπλασιάζει την επιστροφή στην επένδυση.

Η ακριβότερη πόλη, σε όρους μέσων τιμών αγοράς, είναι με διαφορά η Ζυρίχη. Μπορεί η πρωτεύουσα της Ελβετίας να είναι η Βέρνη (μέση τιμή για διαμέρισμα με 1 υπνοδωμάτιο 1.819,51 ευρώ/τ.μ.), όμως οι τιμές της Ζυρίχης (1.972,21 ευρώ/τ.μ.) είναι πολύ υψηλότερες. Κάτι που γίνεται και στην Ιταλία, όπου μπορεί να είναι πρωτεύουσα η Ρώμη (1.165,56 ευρώ/τ.μ.), όμως το Μιλάνο (1.382,89 ευρώ/τ.μ.) είναι έως και 18,65% ακριβότερο. Στα… ακριβά της Ευρώπης είναι παραδοσιακά το Λονδίνο με 1.932,84 ευρώ/τ.μ. και το Αμστερνταμ με 1.723,75 ευρώ/τ.μ. Στον αντίποδα η Αθήνα, αν και έχει τα ακριβότερα μέσα ενοίκια της Ελλάδας, είναι από τις φθηνότερες μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, με μόλις 494,19 ευρώ μέσο ενοίκιο για ποιοτικό διαμέρισμα με μόλις ένα δωμάτιο. Σε σύγκριση, η Ζυρίχη είναι 299,08% ακριβότερη και το Μιλάνο κατά 179,83%.

Ενοίκια

Παρόμοια είναι η εικόνα στη σύγκριση ενοικίων για σχεδόν όλους τους τύπους κατοικιών. Μπορεί τα ενοίκια να είναι ακριβά για τους Ελληνες, όμως οι Ευρωπαίοι έχουν μεγαλύτερους μέσους όρους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat και του ΟΟΣΑ, o μέσος όρος της Ε.Ε. στους μέσους μισθούς ήταν 3.155 ευρώ, όταν στην Ελλάδα ήταν 1.428 ευρώ. Με τον τρόπο που τον υπολογίζει η Eurostat, πάντα σε μικτές μηνιαίες απολαβές, τον χαμηλότερο είχε με 1.125 ευρώ η Βουλγαρία και τον μεγαλύτερο με 6.755 ευρώ το Λουξεμβούργο. Οπότε, τα 500 ευρώ ενοίκιο χτυπούν διαφορετικά την τσέπη του Ελληνα και διαφορετικά του μέσου Ευρωπαίου.

Πιο ακριβή από Βερολίνο, Βιέννη, Μιλάνο, Μαδρίτη και Βρυξέλλες, η Βουλιαγμένη

Η Αθηναϊκή Ριβιέρα είναι απλησίαστη για τις δυνατότητες του μέσου ελληνικού νοικοκυριού.

Κάθε χώρα, ακόμα και κάθε πόλη έχει τις ακριβότερες και τις φθηνότερες περιοχές της. Ενδιαφέρον ότι ενώ τα φθηνά της Ελλάδας είναι φθηνότερα από ό,τι τα αντίστοιχα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, τα φιλέτα της Αττικής είναι στα ακριβότερα της Ευρώπης!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Βουλιαγμένη που με μέση τιμή 7.273 ευρώ/τ.μ. έχει ξεπεράσει το Βερολίνο των 5.589 ευρώ/τ.μ., τη Βιέννη των 6.670 ευρώ/τ.μ., το Μιλάνο των 5.434 ευρώ/τ.μ., τη Μαδρίτη των 5.316 ευρώ/τ.μ. και τις Βρυξέλλες των 3.463 ευρώ/τ.μ. Συνολικά η Αθηναϊκή Ριβιέρα έχει τιμές που ξεφεύγουν από τις δυνατότητες του μέσου ελληνικού νοικοκυριού. Αν και οι συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων δεν θα αγοράσουν σπίτι στις πιο ακριβές περιοχές, αυτές έχουν μετατραπεί σε πόλο έλξης επενδυτών από το εξωτερικό.

 Πρώτο «φρένο»

Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση λαμβάνει πλέγμα μέτρων για να αντιμετωπιστεί η στεγαστική κρίση, είναι φυσικό το ενδιαφέρον από το εξωτερικό να μειώνεται, όμως είναι απαραίτητη εξέλιξη για να γίνουν πιο προσιτές οι κατοικίες στους μόνιμους κατοίκους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το α’ τρίμηνο του 2025 οι ξένες άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα για την αγορά ακινήτων να μειωθούν -31,4% και να περιοριστούν σε 356,8 εκατ. ευρώ από 520 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2024.

ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ ΑΓΟΡΑΣ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

	ΤΙΜΗ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ  (ΣΕ ΕΥΡΩ)
ΠΟΛΗ, ΧΩΡΑ	1 ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΟ	2 ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΑ	3 ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΑ
Ζυρίχη, Ελβετία	1.005.000	1.227.000	1.447.000
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο	591.000	883.000	1.334.000
Παρίσι, Γαλλία	439.000	695.000	990.000
Αμστερνταμ, Ολλανδία	422.000	555.000	700.000
Λισαβόνα, Πορτογαλία	380.000	500.000	750.000
Βερολίνο, Γερμανία	329.000	518.000	895.000
Μιλάνο, Ιταλία	303.000	445.000	685.000
Μαδρίτη, Ισπανία	285.000	500.000	680.000
Βρυξέλλες, Βέλγιο	229.000	299.000	450.000
Λευκωσία, Κύπρος	140.000	223.000	330.000
Αθήνα, Ελλάδα	130.000	225.000	430.000

Πηγή: Global Property Guide – Συνολικό κόστος απόκτησης 

ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ ΕΝΟΙΚΙΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

	ΤΙΜΗ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ  (ΣΕ ΕΥΡΩ)
ΠΟΛΗ, ΧΩΡΑ	1 ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΟ	3 ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΑ
Ζυρίχη, Ελβετία	1.972,21	4.389,05
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο	1.932,84	4.677,10
Παρίσι, Γαλλία	1.043,62	3.124,14
Αμστερνταμ, Ολλανδία	1.723,75	3.654,55
Λισαβόνα, Πορτογαλία	1.089	2.630,59
Βερολίνο, Γερμανία	944,69	.381,08
Ρώμη, Ιταλία	1.165,56	2.262,86
Μαδρίτη, Ισπανία	986,97	2.515,15
Βρυξέλλες, Βέλγιο	930,95	1.994
Αθήνα, Ελλάδα	494,19	1.023,26

Πηγή: NUMBEΟ

eleftherostypos.gr

Continue Reading

ΣΤΗΝ Ευρώπη οι τιμές μειώνονται αλλά στην Ελλάδα αυξάνονται στα σούπερ μάρκετ

 Τον Ιούνιο του 2025 καταγράφηκαν μεγάλες αυξήσεις τιμών σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, η ηλεκτρική ενέργεια αυξήθηκε κατά 23,1% σε σχέση με τον Ιούνιο του 2024, τα ενοίκια κατοικιών κατά 11,4%, ενώ σημαντικές ανατιμήσεις σημειώθηκαν και στα τρόφιμα, με τα φρέσκα ψάρια να αυξάνονται κατά 9,7%, τα φρούτα κατά 8,1% και τα κρέατα κατά 6%.

Παρόμοιες αυξήσεις εντοπίζονται και στις τιμές για καφέ, τσάι, παγωτά και υπηρεσίες εστίασης.

Παρότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σημάδια μείωσης του πληθωρισμού, στην Ελλάδα οι τιμές παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Αυτό δεν οφείλεται μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως οι διεθνείς κρίσεις ή οι αυξήσεις στο κόστος ενέργειας. Υπάρχουν και εσωτερικοί λόγοι, που σχετίζονται με τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική οικονομία και η εγχώρια αγορά.

Καταρχάς, η Ελλάδα έχει μικρή εσωτερική αγορά και βρίσκεται γεωγραφικά μακριά από τα μεγάλα κέντρα παραγωγής και διανομής της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει αυξημένα κόστη μεταφοράς και δυσκολία να εισάγονται φθηνά προϊόντα ή πρώτες ύλες. Παράλληλα, το δίκτυο διανομής στη χώρα είναι περιορισμένο και πολλές φορές κατακερματισμένο, με αποτέλεσμα τα αγαθά να περνούν από περισσότερα στάδια μέχρι να φτάσουν στον καταναλωτή, ανεβάζοντας το τελικό τους κόστος.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η περιορισμένη παρουσία μεγάλων λιανικών αλυσίδων ή οργανωμένων μορφών εμπορίου σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Έτσι, το εμπόριο βασίζεται συχνά σε περισσότερους μεσάζοντες, κάτι που επίσης αυξάνει τις τιμές. Επιπλέον, σε κάποιους κλάδους – όπως τα καύσιμα, η ενέργεια και τα τρόφιμα – η αγορά ελέγχεται από λίγες μεγάλες επιχειρήσεις, γεγονός που περιορίζει τον ανταγωνισμό και μειώνει τις πιθανότητες να μειωθούν οι τιμές όταν πέφτουν τα κόστη.

Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι νέες επιχειρήσεις δυσκολεύονται να μπουν σε αγορές που αποφέρουν κέρδη, λόγω γραφειοκρατίας, έλλειψης χρηματοδότησης ή αυστηρών κανονισμών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πάντα πίεση προς τους ήδη υπάρχοντες παρόχους να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους ή να ρίξουν τις τιμές.

Η εποχικότητα της ελληνικής οικονομίας, ιδιαίτερα το καλοκαίρι με την αύξηση της ζήτησης λόγω τουρισμού, δημιουργεί πρόσθετες πιέσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες, κυρίως τρόφιμα, εστίαση και στέγαση. Η αυξημένη ζήτηση ανεβάζει τις τιμές τους για όλους, ακόμα και για τους μόνιμους κατοίκους.

Τέλος, τα κρατικά επιδόματα που δίνονται για την ενίσχυση των νοικοκυριών, αν και χρήσιμα για όσους έχουν ανάγκη, αυξάνουν τη συνολική ζήτηση στην αγορά. Όταν όμως αυτή η αύξηση της ζήτησης δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, οι τιμές ανεβαίνουν.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες μαζί δημιουργούν ένα περιβάλλον στο οποίο οι τιμές δυσκολεύονται να πέσουν, ακόμη και όταν οι διεθνείς συνθήκες γίνονται πιο ευνοϊκές.

Continue Reading

Έρευνα Focus Bari: 1 στους 4 δεν πάει σε διακοπές – Βαρόμετρο για τους ταξιδιώτες η ακρίβεια

 

Ένας στους τέσσερις Έλληνες δεν θα κάνουν φέτος διακοπές, κυρίως λόγω αβεβαιότητας και οικονομικών περιορισμών, αναφέρει η νέα Πανελλαδική Έρευνα της Focus Bari, με στοιχεία από  YOUGOV Profiles.

Γράφει ο Δημήτρης Χριστούλιας

Από όσους πάνε διακοπές δηλώνουν πρώτες προτιμήσεις την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου.  Ειδικότερα το 14% δηλώνει ότι θα επισκεφθεί τα νησιά του Αιγαίου, το 12% την Πελοπόννησο, το 10% την βόρεια Ελλάδα, επίσης 10% την ηπειρωτική Ελλάδα, το 8% στην Κρήτη, το 7% την Αττική, 6% τα νησιά του Ιουνίου, 4%, την Εύβοια, επίσης 4% τα νησιά του Αργοσαρωνικού και 8% χώρες του εξωτερικού.  Δηλαδή ουσιαστικά το 39% των ερωτηθέντων που θα κάνουν διακοπές, δηλαδή 4 στους 10, θα προτιμήσει την ηπειρωτική Ελλάδα για να κάνει τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Βαρόμετρο το κόστος των διακοπών

Το 63% των ερωτηθέντων επιλέγουν το προορισμό τους με βάση το κόστος και το 62% αναζητούν καθαρές παραλίες. Το 43% προτιμά να διαμείνει σε ξενοδοχείο και το 26% σε ενοικιαζόμενα δωμάτια ή Airbnb, 13% σε εξοχικές κατοικίες και το 5% σε camping. Ο μέσος όρος διάρκειας των διακoπών είναι οι 9 ημέρες με με 1 στους 2 ερωτηθέντες να κάνουν διακοπές το πολύ έως μια εβδομάδα. Και 2 στους 10 έως 2 εβδομάδες.

Καθαρές παραλίες, ήρεμη ατμόσφαιρα και προσιτές τιμές είναι τα βασικά κριτήρια επιλογής, ενώ η φυσική ομορφιά και η τοπική γαστρονομία παίζουν καταλυτικό ρόλο.

Το μέσο κόστος διακοπών είναι 446 ευρώ ανά άτομο, με σχεδόν 50 ευρώ την ημέρα ανά άτομο. Ειδικότερα 1 στους 4 έχει προϋπολογισμό 200 ευρώ για τις διακοπές τους, 4 στους 10 έως 500 ευρώ ενώ το 15% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι ο φετινός τους προϋπολογισμός φτάνει έως τα 800 ευρώ.  Αξίζει να σημειωθεί ότι 7 στους 10 θεωρούν την ακρίβεια το βασικότερο μειονέκτημα των καλοκαιρινών διακοπών στην Ελλάδα και ακολουθεί η πολυκοσμία και οι κακές υπηρεσίες.

Σε κάθε περίπτωση, καταλήγει η έρευνα ότι για τους Έλληνες, οι διακοπές σημαίνουν αυθεντικότητα, οικειότητα, ψυχική ανάταση και όχι απόλυτο offline, τουλάχιστον για έναν στους τρεις

enikos.gr

Continue Reading

Πάνω από 10% των Ελλήνων, 1.300.000 άτομα, μετανάστευσαν στο εξωτερικό!

 Δραματικές διαπιστώσεις για την έκταση του brain drain στην Ελλάδα περιλαμβάνει το αναλυτικό κείμενο της τελευταίας έκθεσης της Κομισιόν, ανεβάζοντας σε 1.300.000 τον αριθμό των Ελλήνων που έφυγαν στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια.

Πρόκειται για ποσοστό μεγαλύτερο από το 10% του πληθυσμού και σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα και τη δημογραφική γήρανση η Κομισιόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Οι συνθήκες θυμίζουν εποχές της πρώτης και της δεύτερης δεκαετίας μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο (1950 και 1960), με τις μαζικές μεταναστεύσεις σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία, Βέλγιο κλπ.
Τότε όμως έφευγαν ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, χωρίς επαγγελματικά εφόδια και επαγγελματική κατάρτιση. Τώρα όμως η πλειοψηφία είναι άτομα υψηλής εκπαίδευσης και με επαγγελματική κατάρτιση, που μπορούν να σταδιοδρομήσουν στο εξωτερικό, αλλά δεν βρίσκουν αντίστοιχες δουλειές στην Ελλάδα
Πολλοί νέοι και άτομα υψηλής ειδίκευσης, αναζητούν καλύτερες προοπτικές απασχόλησης στο εξωτερικό, γεγονός που μεγεθύνει αυτές τις εξελίξεις, τονίζεται στην έκθεση και προσθέτει:«Μεταξύ 2008 και 2022 πάνω από 1,3 εκατομμύρια Έλληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό, οι μισοί από τους οποίους ήταν κάτω των 35 ετών».
Η εκροή ταλέντων έχει ενταθεί μεταξύ των πρόσφατων αποφοίτων, με αποτέλεσμα την

απώλεια αποθέματος πτυχιούχων χωρίς αυτό να αναπληρώνεται, τονίζει με έμφαση η έκθεση, που συνοδεύει τη Σύσταση του Συμβουλίου σχετικά με την οικονομική, κοινωνική, διαρθρωτική και δημοσιονομική πολιτική και την πολιτική απασχόλησης της Ελλάδας.
Προσθέτει δε, πως η ελληνική κυβέρνηση έχει δημιουργήσει μια πλατφόρμα για τη σύνδεση Ελλήνων υψηλής ειδίκευσης που εργάζονται στο εξωτερικό με επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και αναμένονται τα αποτελέσματα.
Η Κομισιόν επισημαίνει, πως τα μέτρα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη διατήρηση ταλέντων στην ελληνική αγορά εργασίας ή να επιστρέψουν όσοι έφυγαν, θα μπορούσαν να είναι τα ακόλουθα:

• Η βελτίωση της ποιότητας των προσφορών και των δραστηριοτήτων προβολής, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αφορούν ευάλωτους νέους στο πλαίσιο της ενισχυμένης Ευρωπαϊκής Εγγύησης για τη Νεολαία.
• Η ενίσχυση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.
• Η ανάπτυξη στοχευμένων μέτρων για την απασχόληση.

Περιορισμένες αυξήσεις μισθών
Οι πρόσφατες αυξήσεις των πραγματικών μισθών αντιστάθμισαν μόνο εν μέρει τις προηγούμενες απώλειες, ενώ η διαρθρωτικά χαμηλή αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας περιορίζει την αύξηση των μισθών στο μέλλον.
Η αύξηση των ονομαστικών μισθών αναμένεται να ανέλθει στο 3,2 % το 2025, από 6,0 % το 2024 και, από 3,7 % το 2023. Με τη σειρά τους, οι πραγματικοί μισθοί, μετά από σημαντική πτώση, το 2022, κατά 6,3 % και ελαφρά αύξηση, το 2023, κατά 0,3 %, αυξήθηκαν κατά 2,9 % το 2024 και κατά 1,1 % το 2025.
Αυτή η ανάκαμψη των πραγματικών μισθών αντικατοπτρίζει τόσο τον χαμηλότερο πληθωρισμό όσο και την υψηλότερη αύξηση των ονομαστικών μισθών, αλλά εξακολουθεί να μην είναι επαρκής για να αποκατασταθούν πλήρως οι απώλειες αγοραστικής δύναμης που σημειώθηκαν το 2022 και το 2023, τονίζει η Κομισιόν.
Επίσης, αναφέρει η έκθεση της Κομισιόν ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε, κατά 25% περίπου μεταξύ του Ιανουαρίου 2022 και του Ιανουαρίου 2025, ποσοστό που αντιστοιχεί σε αύξηση κατά περίπου 9,5 % σε πραγματικούς όρους.
Η συγκρατημένη αύξηση των μισθών κατά την τελευταία δεκαετία έδωσε τη δυνατότητα να βελτιωθεί κάπως η ανταγωνιστικότητα κόστους, ιδίως εντός της ζώνης του ευρώ, όπως καταδεικνύεται από την αύξηση των μεριδίων εξαγωγικών αγορών και τη μείωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών. Η αύξηση των μισθών ήταν επίσης πολύ χαμηλότερη από την αναμενόμενη με βάση τις υποκείμενες μακροοικονομικές εξελίξεις.
Κατά τα τελευταία έτη, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα αυξήθηκε λιγότερο απ’ ό,τι στα περισσότερα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ. Η αύξηση του ΚΕΑΜΠ προβλέπεται να ανέλθει από το 2,5 % το 2023 στο 4,9 % το 2024, προτού μειωθεί εκ νέου το 2025 (1,7 %).
Ταυτόχρονα, η διαρθρωτικά χαμηλή αύξηση της παραγωγικότητας στην Ελλάδα αποτελεί πρόκληση, καθώς περιορίζει τα περιθώρια για περαιτέρω αύξηση των μισθών και έχει αντίκτυπο στην ανταγωνιστικότητα με την πάροδο του χρόνου.

Continue Reading

Υποτονική η αγορά παρά τις θερινές εκπτώσεις –Μειωμένη καταναλωτική κίνηση

 

Μειωμένη καταναλωτική κίνηση, απώλεια εσόδων και υψηλό λειτουργικό κόστος προβληματίζουν τους επαγγελματίες του λιανεμπορίου

Παρά την επίσημη έναρξη των θερινών εκπτώσεων, που θα διαρκέσουν έως τις 31 Αυγούστου, η εμπορική κίνηση στις περισσότερες αγορές της χώρας παραμένει υποτονική, με τους καταναλωτές να εμφανίζονται συγκρατημένοι και τους επαγγελματίες να εκφράζουν έντονη ανησυχία για την πορεία του λιανεμπορίου.

Όπως επισημαίνουν φορείς της αγοράς, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις καλούνται να ανταποκριθούν σε ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον, αντιμετωπίζοντας πληθώρα προκλήσεων, παρά την περίοδο των προσφορών.

Μεταξύ των βασικών δυσκολιών που πλήττουν το εγχώριο λιανεμπόριο περιλαμβάνονται:

• Μετατόπιση τζίρου προς τις μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες, με τις μικρές επιχειρήσεις να χάνουν μερίδιο αγοράς
• Περιορισμένη πρόσβαση στη χρηματοδότηση, καθώς μόλις 1 στις 10 επιχειρήσεις δηλώνει ότι μπορεί να δανειοδοτηθεί
• Ανταγωνισμός από φθηνά εισαγόμενα προϊόντα, κυρίως κινεζικής προέλευσης, που πιέζει τις τιμές
• Πτώση 20% στις εισπράξεις από τουρίστες, οι οποίοι παραδοσιακά στήριζαν τις τοπικές αγορές την καλοκαιρινή περίοδο
• Αυξημένα ενοίκια σε εμπορικά σημεία, που δεν συνάδουν με τη μειωμένη ζήτηση
• Υψηλό κόστος ενέργειας, που επιβαρύνει σημαντικά τα λειτουργικά έξοδα των καταστημάτων

Οι επαγγελματίες του εμπορίου ζητούν στοχευμένα μέτρα στήριξης, με έμφαση στη ρευστότητα, τις φοροελαφρύνσεις και τη μείωση του κόστους ενέργειας, ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις πιέσεις και να παραμείνουν βιώσιμοι σε μια δύσκολη χρονιά για το ελληνικό εμπόριο.

Continue Reading

Πόσο διεφθαρμένες θεωρούν τις χώρες τους οι Ευρωπαίοι; Η Ελλάδα πρωταθλήτρια της ΕΕ

 Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, σχεδόν επτά στους δέκα πολίτες της ΕΕ πιστεύουν ότι η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα τους.

Αυτό αντιπροσωπεύει μια μικρή αύξηση κατά 1% σε σχέση με πέρυσι, σύμφωνα με το Euronews.

Η Ελλάδα ξεχωρίζει με 97% να θεωρούν τη διαφθορά διαδεδομένη, ακολουθούμενη από την Κροατία με 92% και την Πορτογαλία με 91%.

Αντίθετα, η Φινλανδία και η Δανία αναφέρουν τα χαμηλότερα ποσοστά ερωτηθέντων που θεωρούν τη διαφθορά διαδεδομένη, με 21% και 28% αντίστοιχα.

Οι μεγαλύτερες αυξήσεις σε αυτές τις απαντήσεις από το 2024 σημειώθηκαν στο Λουξεμβούργο και την Ιρλανδία, με άνοδο 9 και 6 ποσοστιαίων μονάδων αντίστοιχα.

Πώς αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι τη διαφθορά;

Τέσσερις στους πέντε ερωτηθέντες δηλώνουν ότι η παροχή χρημάτων σε δημόσιες διοικήσεις ή δημόσιες υπηρεσίες με αντάλλαγμα την παροχή ευνοϊκής μεταχείρισης δεν είναι ποτέ αποδεκτή.

Η Πορτογαλία (98 %), η Γαλλία (90 %) και η Ισπανία (90 %) είναι τα τρία κράτη μέλη με το υψηλότερο ποσοστό ερωτηθέντων που δηλώνουν ότι αυτό δεν είναι ποτέ αποδεκτό.

Περισσότεροι από επτά στους δέκα Ευρωπαίους θεωρούν μη αποδεκτό να παρέχουν κάποια χάρη για να λάβουν αντάλλαγμα από τους φορείς αυτούς, ενώ το 5% θεωρεί ότι είναι πάντα αποδεκτό.

Περίπου τρεις στους τέσσερις πολίτες της ΕΕ δήλωσαν ότι δεν είναι ποτέ αποδεκτό να προσφέρονται δωροδοκίες.

Οι ερωτηθέντες μεγαλύτερης ηλικίας, 55 ετών και άνω, είναι πιο πιθανό να θεωρούν τη διαφθορά απαράδεκτη σε σύγκριση με τους νεότερους ερωτηθέντες ηλικίας 15 έως 24 ετών.

Πού εντοπίζεται η διαφθορά

Οι μισοί από τους ερωτηθέντες στη Βουλγαρία αναφέρουν την αστυνομία ως τον κυριότερο υπεύθυνο για τη δωροδοκία και την κατάχρηση εξουσίας για προσωπικό όφελος.

Στην Ελλάδα από την άλλη, το 61 % των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των υπαλλήλων που εκδίδουν άδειες για επιχειρήσεις.

Οι ιδιωτικές εταιρείες αναφέρονται συχνότερα στη Σουηδία και τη Δανία.

Αντιμετωπίζεται η διαφθορά;

Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες πιστεύουν ότι η διαφθορά είναι συχνή μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, ενώ το 46 % δηλώνει το ίδιο για τους πολιτικούς σε τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο.

Τα δύο τρίτα των πολιτών της ΕΕ πιστεύουν ότι οι υποθέσεις διαφθοράς υψηλού επιπέδου δεν διώκονται επαρκώς στις χώρες τους.

Παράλληλα, περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες δεν θεωρούν αποτελεσματικές τις προσπάθειες της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Σχεδόν οι μισοί Ευρωπαίοι δεν πιστεύουν επίσης ότι τα μέτρα κατά της διαφθοράς εφαρμόζονται αμερόληπτα και χωρίς κρυφό σκοπό στη χώρα τους.

Σε επίπεδο ΕΕ, το 5 % των ερωτηθέντων αναφέρουν ότι έχουν βιώσει ή έχουν γίνει μάρτυρες διαφθοράς τους τελευταίους 12 μήνες, και μόνο ένας στους πέντε από αυτούς δηλώνει ότι ανέφερε επίσημα το περιστατικό.

Λιγότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες γνωρίζουν πού να αναφέρουν μια περίπτωση διαφθοράς.

Οι άνδρες είναι πιο πιθανό από τις γυναίκες να γνωρίζουν προσωπικά κάποιον που έχει λάβει ή λαμβάνει δωροδοκίες.

in.gr

Continue Reading