Οι χαμόδρακες των συνεταιρισμών

Ο κύριος Γιώργος, αρκετά μεγάλος αλλά με μυαλό κοφτερό και μνήμη ελέφαντα, παλιός συνδικαλιστής στους αγροτικούς συλλόγους, μου παράγγειλε ότι θέλει να με δει.

«Διάβασα το άρθρο σου με τον τίτλο "Η τελευταία ζαριά" και ήθελα να τα συζητήσουμε», μου είπε όταν συναντηθήκαμε στο καφενείο. «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσεις για τα αγροτικά;», με ρώτησε επιθετικά. «Φυσικά και έχει», του απάντησα. «Πού είναι; Κυκλοφορήσατε κανένα φυλλάδιο, γιατί στις εφημερίδες της Ηλείας δεν είδα τίποτα, κάνατε κάτι να το παρουσιάσετε, να το συζητήσετε με τον κόσμο;», στο ίδιο επιθετικό μοτίβο ο παλιός αγροτοσυνδικαλιστής. «Φυσικά και το συζητήσαμε σε διάφορα χωριά που πήγαν στελέχη του κόμματος». Ο γιος και η νύφη του προσπαθούσαν να του ρίξουν τους τόνους. Αντίθετα, εμένα μου άρεσε. Έβαζε ενοχλητικά, αλλά υπαρκτά ζητήματα. «Τα έχουμε ακούσει τόσες φορές», είπε ο γιος. Απτόητος όμως ο ηλικιωμένος. «Δεν τα λέω στα κουτουρού. Έχω μεγάλο αρχείο, θα στο δώσω», τόνισε.

Εγκατάλειψη και λεηλασία

Πασόκος κι αυτός. Απογοητευμένος με το τέως κόμμα του και εχθρικός με τα στελέχη του νομού. «Να στελεχώσετε τον κρατικό μηχανισμό αξιοκρατικά», ζήτησε με επίταση. «Όταν ο τάδε (μου είπε ένα όνομα κεντρικού στελέχους που είχε διατελέσει πολλάκις υπουργός του Παπανδρέου) είπε στον Ανδρέα περί αξιοκρατίας, αυτός του απάντησε "δεν θέλουμε αξιοκρατία, θέλουμε ανθρώπους που φέρνουν ψήφους", κάνοντας τον υπουργό να μείνει σύξυλος». Να σημειώσουμε, βέβαια, ότι αργότερα ο υπουργός άφηνε σύξυλους τους συμπατριώτες του, γιατί ξεπέρασε τον αρχηγό του στην ψηφοθηρία.

«Στην περιοχή σας είχατε ισχυρούς συνεταιρισμούς», τόλμησα να ανοίξω ένα πονεμένο, γι’ αυτόν, όπως φάνηκε, κεφάλαιο. Εδώ ήταν που μίλησε όχι επιτακτικά, αλλά αυστηρά. «Μπήκαν στους συνεταιρισμούς για να δίνουν ψήφους και για να φάνε. Και τι δεν έφαγαν. Έλα να σε πάω να δεις εγκατάλειψη και λεηλασία», με προκάλεσε. «Παρόμοια κλεψιά με τα εξοπλιστικά, αλλά εκεί τουλάχιστον κάποιοι μπήκαν φυλακή», διατύπωσε. «Είχαν το θράσος να μου στείλουν ειδοποίηση για να πάρω μέρος στις εκλογές του συνεταιρισμού, για τους συσχετισμούς στη ΠΑΣΕΓΕΣ. Ποιοι συνεταιρισμοί. Είναι σφραγίδες. Και πώς θα βγάλουν οι συνεταιρισμοί που είναι πρωτοβάθμιες ενώσεις; Αυτό γίνεται από τις ομοσπονδίες που βρίσκονται όλες υπό εκκαθάριση. Υπάρχει νόμος του ’11 που διαλύονταν οι οργανώσεις αλλά παίρνουν συνεχώς παράταση», ύψωσε τη φωνή του. «Χαμόδρακες ήταν και είναι». «Τι σημαίνει χαμόδρακας, δεν ξέρω αυτή τη λέξη», ρώτησα. «Τα πονηρά ανθρωπάκια, που πάνε όπου φυσάει ο άνεμος».

«Εσείς τι κάνετε; Διαβάζω στις εφημερίδες ονόματα, σαν αυτόν και αυτόν (αραδιάζοντας ονόματα) που θα τους βάλετε στα ψηφοδέλτια». «Μπα, δεν νομίζω. Οι οργανώσεις μας θα εξετάσουν το βίο και την πολιτεία τους και αν είναι λαμόγια ή υπηρέτησαν τις μνημονιακές πολιτικές, θα τους κόψουν», είπα. «Τι "δεν νομίζεις", δεν μιλάς με σιγουριά. Είσαι και στην Κεντρική Επιτροπή», μου αντέτεινε επιτιμητικά. «Ακόμα και ο κύριος του 30% θέλει να 'ναι», σάρκασε. Άλλαξα τη συζήτηση, τον έφερα στις θέσεις μας. «Θα γίνει Περιφερειακή Συνδιάσκεψη», δε ξέρω ακόμα τον τόπο και τη μέρα, αλλά καλό θα είναι για μας να έρθεις να μιλήσεις με την εμπειρία και τις γνώσεις σου. Οι θέσεις μας για τα αγροτικά και τους συνεταιρισμούς, που έχεις ευαισθησία, θα συζητηθούν και θα βγουν ακόμα καλύτερες», του είπα. Είδα το πρόσωπο του να λάμπει. «Θα έρθω, να είσαι σίγουρος και θα μιλήσω ανοιχτά, μήπως και αυτός ο τόπος βρει γιατριά», μου είπε, παραγγέλνοντας άλλο ένα τσίπουρο για μένα…

Οι πληγές της αγροτικής πολιτικής

Την άλλη μέρα, μετά από πρόσκληση του παλιού συντρόφου μας, του Χρήστου, από την Ορεινή Ηλεία, συναντηθήκαμε με έναν γεωπόνο από τη Βουπρασία, γνωστή από την αρχαιότητα για την εύφορη γη της και την ανατροφή και το εμπόριο βοοειδών (βους και πιπράσκειν). Πλούσια στην ιστορία. Ο γεωπόνος, νέος στην ηλικία, μας μίλησε για πολλά. Κάποια στιγμή μου έφερε και ένα βιβλίο του με τον τίτλο «Οι δρόμοι της Ανάπτυξης», που εκδόθηκε από ένα ίδρυμα της περιοχής. Αυτός, σε αντίθεση με τον προηγούμενο συνομιλητή του, ήταν πιο ήρεμος, μιλώντας με τις επιστημονικές γνώσεις του, που τις απόκτησε από τις βαθιές και προχωρημένες σπουδές του.

Αναφέρθηκε στην αναγκαστική, λόγω έλλειψης κρατικών δομών προσφυγή του αγρότη για συμβουλές, στα μαγαζιά γεωργικών εφοδίων. Για την πληγή των μεσαζόντων και προς τους παραγωγούς και προς τους καταναλωτές. Ότι, η μέχρι πρόσφατα κρατική πολιτική, προς άγραν ψήφων, ήταν οι επιδοτήσεις. Για την εκπαίδευση των αγροτών και κτηνοτρόφων, για τις δυνατότητες αγροτικής παραγωγής ανταγωνιστική προς τα αντίστοιχα προϊόντα εισαγωγής, καθώς και νέες καλλιέργειες, όπως τα αρωματικά-φαρμακευτικά φυτά. Για τις ομάδες παραγωγών και τη δημιουργία περιφερειακών αγορών. Πάρα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, που τη μόνη ικανότητα που είχα ήταν να τα γνωρίζω ως επικεφαλίδες.

Τέτοιες συζητήσεις σε κάνουν πιο πλούσιο και πιο σίγουρο για την πορεία μας. Τον κάλεσα και αυτόν στην Περιφερειακή Συνδιάσκεψη, για να συμβάλει και ένας νέος, ανώνυμος επιστήμονας στο πρόγραμμά μας.