Νερό και Φυσικό αέριο η «προίκα» της συμφωνίας για το Κυπριακό

Του Χρήστου Α. Καπούτση

Το νερό που θα έρθει από την Τουρκία, αλλά και το φυσικό αέριο και τοπετρέλαιο που βρίσκεται στην ΑΟΖ της Κύπρου, είναι ισχυρές προωθητικές δυνάμεις, για την επίλυση του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου.

Σχεδιάζεται η κατασκευή διπλού αγωγού, που θα προχωράει παράλληλα με τη διαδικασία επίλυσης του πολιτικού προβλήματος της Κύπρου.

Ο ένας αγωγός θα μεταφέρει νερό από την Τουρκία στην Κύπρο. Και ο άλλος, το Κυπριακό και Ισραηλινό φυσικό αέριο στην Τουρκία, με προορισμό την Ε.Ε. Η κατασκευή αυτών των αγωγών, θα είναι και η «προίκα» που θα συνοδεύει την συμφωνία επίλυσης του Κυπριακού.

Η αμερικανική διπλωματία, έχει ενθαρρύνει την Τουρκία να προχωρήσει στην υλοποίηση ενός πολύ σημαντικού σχεδίου σε σχέση με την Κύπρο, που είναι αυτό της μεταφοράς νερού από το Αναμούρι της Τουρκίας στη βόρεια κατεχόμενη Κύπρο. Το νερό που πηγάζει από την Τουρκία, θα μεταφέρεται σαν εμπόρευμα στην κατεχόμενη Β. Κύπρο μέσω του θαλάσσιου αγωγού. Είναι ένας τρόπος για να λυθεί οριστικά το σοβαρό πρόβλημα λειψυδρίας που αντιμετωπίζει η ΚΥΠΡΟΣ.

Επίσης, η επίλυση του Κυπριακού, σχετίζεται και με την αξιοποίηση και μεταφορά του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Παράγοντας-«κλειδί» παραμένει πάντοτε ο ιδιωτικός τομέας και πιο συγκεκριμένα οι πολυεθνικές εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ενέργειας.

Το κρίσιμο ζήτημα για την ελληνική και την κυπριακή διπλωματία είναι το εξής: Αν θα προτιμηθεί η εκδοχή της κατασκευής υποθαλάσσιου αγωγού που θα ξεκινά από το Ισραήλ και θα καταλήγει στην Τουρκία, ή αν η εξαγωγή του ισραηλινού φυσικού αερίου θα γίνει μέσω της Κύπρου και του σταθμού αποθήκευσης φυσικού αερίου σε υγροποιημένη μορφή (LNG) στον Βασιλικό; Σύμφωνα με πληροφορίες και αρκετά δημοσιεύματα, φαίνεται ότι η αμερικανική διπλωματία προκρίνει τη μεταφορά του φυσικού αερίου (ΚΥΠΡΟΥ- ΙΣΡΑΗΛ) μέσω Τουρκίας στην Ε.Ε..

Ωστόσο, η λύση του Κυπριακού, δεν σχετίζεται μόνο με το νερό και τη ενέργεια, αλλά και με τις κυοφορούμενες γεωπολιτικές εξελίξεις.

Παράλληλα με τη δρομολογημένη επίλυση του Κυπριακό, κρίσιμη είναι και η αποκατάσταση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, που προωθεί επιμόνως η αμερικανική διπλωματία. Διότι, αν υπάρξει αποκατάσταση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, επιλυθεί το Κυπριακό με τη δημιουργία του νέου Κυπριακού κράτους και ως επακόλουθο έχουμε και εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τότε, διαμορφώνεται ένας ισχυρός και σταθεροποιητικός άξονας στην Αν. Μεσόγειο, που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Κύπρο, την Τουρκία και το Ισραήλ. Θα προκύψει, μια ασφαλής γεωγραφική περιοχή, χωρίς διακρατικές εντάσεις, κατάλληλη για την ανεμπόδιστη εξόρυξη και τη μεταφορά των ενεργειακών πόρων , όπως επιθυμούν οι αμερικανό- ισραηλινές και άλλες εταιρίες , που έχουν κάνει μεγάλες επενδύσεις στους ενεργειακούς πόρους στην περιοχή.

Στην περίπτωση αυτή η Κύπρος θα είναι τμήμα μιας υποδιαμόρφωση ζώνης, αμερικανό-ισραηλινής και τουρκικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο και την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Μια περιοχή, όπου εκ των πραγμάτων θα είναι πολιτικό-διπλωματικό και ενεργειακό άβατο, για τη Ρωσία. Και η προοπτική αυτή είναι που δημιουργεί «σκιές» στις προσπάθειες αναβάθμισης των ελληνο-ρωσικών σχέσεων.

Τα δυνητικά εμπόδια στην υλοποίηση των Στρατηγικών σχεδίων των ΗΠΑ στην Α. Μεσόγειο είναι δύο: το πρώτο, είναι το απρόβλεπτο αποτέλεσμα των Δημοψηφισμάτων στην Κύπρο, που είτε θα επικυρώσουν , είτε θα ακυρώσουν την όποια συμφωνία στην οποία θα καταλήξουν οι ενδοκοινοτικές συνομιλίες. Και το δεύτερο, είναι οι ενστάσεις του Ισραήλ, να αναγνωρίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη Τουρκία, αφού από την Τουρκία θα περνάνε οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και από την Τουρκία θα ξεκινά ο αγωγός μεταφοράς νερού στην Κύπρου καταρχήν, ίσως και σε άλλες περιοχές της Μέσης Ανατολής. Υπενθυμίζω ότι το νερό στην Μ. Ανατολή είναι πιο πολύτιμο και για αυτό και πιο ακριβό, από το πετρέλαιο και η Τουρκία διαθέτει άφθονο νερό!!

Είναι σαφές, ότι επίλυση του Κυπριακού και η μεταφορά του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Αν. Μεσογείου μέσω της Τουρκίας στην Ε.Ε., θα αναβαθμίσει συνολικά το ρόλο της Τουρκίας σε μια περιοχή μεγάλης Στρατηγικής αξίας. Και ακόμη, αναδεικνύεται ο Στρατηγικός ρόλος της Κύπρου, λόγω των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων, αλλά και λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Το δύσκολο, για την αμερικανική διπλωματία θα είναι, η εξισορρόπηση ισχύος και επιρροής, μεταξύ ΤΟΥΡΚΙΑΣ και ΙΣΡΑΗΛ. Και το ακόμη πιο δύσκολο για τους αμερικανούς, είναι να αγνοήσουν τα συμφέροντα της ΡΩΣΊΑΣ στην Αν. Μεσόγειο…

Πάντως, η ανακάλυψη της τεράστιας στρατηγικής αξίας της Κύπρου, δεν είναι «έργο» αυτού ή του περασμένου αιώνα, αλλά των Αθηναίων πριν από 2.500 χρόνια.
(Ο ΚΙΜΩΝ ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ, εκεί στα 450 π.χ., εκτιμώντας την Στρατηγική αξία τη Κύπρου , έπλευσε με τις αθηναϊκές τριήρεις για να απελευθερώσει την ελληνική τότε Κύπρο από τους Πέρσες και τους Φοίνικες. Την πρώτη μέρα της μάχης πέθανε ο ΚΙΜΩΝ. Ο θάνατός του κρατήθηκε μυστικός. Οι αθηναίοι απελευθέρωσαν το νησί και η νίκη αποδόθηκε στον νεκρό ΚΙΜΩΝΑ με την ιστορική φράση «ΚΙΜΩΝ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ που και νεκρός ενίκα».)

Συμπερασματικά: Εδώ και περισσότερο από 40 χρόνια γίνονται προσπάθειες να λυθεί το κυπριακό, αλλά χωρίς θετικά αποτελέσματα. Πολλοί ισχυρίζονται ότι, τώρα, είναι οι συνθήκες πιο ώριμες και η οριστική λύση του Κυπριακού, είναι πλέον, πολύ κοντά. Φυσικά το ερώτημα είναι, ποια θα είναι αυτή η λύση που μεθοδεύεται;

Λύση του Κυπριακού, βιώσιμη και λειτουργική, είναι δυνατόν να προκύψει στο πλαίσιο της διζωνικής, δικοινοτικής , ομοσπονδίας, ως μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο νέο Κυπριακό κράτος, μπορεί να εγκατασταθεί ένα Πολιτειακό καθεστώς, που θα εξασφαλίζει τη δημιουργική συμβίωση των δυο κοινοτήτων, με πολιτική ισότητα με όρους ομοσπονδίας στη βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Η δημιουργία ενιαίου ΚΡΑΤΟΥΣ, που θα είναι κράτος Δημοκρατικό, όπου θα ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας. Μια ενιαία Κύπρος, ένα κράτος χωρίς φραγμούς και διαχωριστικές γραμμές, χωρίς διχοτομικές πολιτικές, χωρίς διακρίσεις για ΟΛΟΥΣ τους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου και χωρίς στρατεύματα κατοχής. Και κυρίως, χωρίς τα επεμβατικά δικαιώματα των τρίτων εγγυητριών κρατών (Ελλάδας-Τουρκίας -Βρετανίας). Στο περιεχόμενο της τελικής συμφωνίας, θα πρέπει να περιλαμβάνεται ως όρος «εκ των ων ουκ άνευ» ( απολύτως απαραίτητη και αναγκαία προϋπόθεση), η καθολική αναγνώριση του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας να ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα εντός της ΑΟΖ της, συμπεριλαμβανομένης της αξιοποίησης των πόρων που βρίσκονται εντός αυτής. Τα δικαιώματα αυτά θα μεταβιβαστούν στο νέο Κυπριακό Κράτος. Εννοείται ότι, δεν αποτελεί Δίκαιη λύση του Κυπριακού, η ίδρυση του νέου κράτους της Κύπρου , όχι ως μετεξέλιξη του υπάρχοντος κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια ομοσπονδία, αλλά ως η εξ υπαρχής ένωση σε μια συνομοσπονδία δύο ισότιμων κρατών, του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού.