"Αποβολή της Ελλάδας για να σωθεί η ευρωζώνη"

Η ανάλυση του Stratfor είναι σκληρή για την Ελλάδα. Βλέπει ως μοναδική και αναπόφευκτη λύση για τη σωτηρία της Ευρωζώνης την …αποβολή μας απ' αυτή.
Το Stratfor ένα από τα μεγαλύτερα αμερικανικά think tank δεν φημιζόταν ποτέ για τις φιλελληνικές του θέσεις. Θα το διαπιστώσετε σε αρκετά σημεία του κειμένου,ειδικά σε ιστορικές αναφορές στη χώρα μας.
Θα διαπιστώσετε όμως ακόμη ότι πολλά απ΄ όσα αναφέρονται στην ανάλυση του Stratfor,έχουμε αρχίσει να τα βλέπουμε να υλοποιούνται και να λέγονται. Όπως για παράδειγμα το δίχτυ προστασίας στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Διαβάστε όλη την ανάλυση.
Η αποβολή της Ελλάδας,μόνη λύση για την Ευρωζώνη
Η οικονομική κρίση της ευρωζώνης έχει εισέλθει στο 19ο μήνα της. Η Γερμανία, η πιο ισχυρή χώρα στην Ευρώπη σήμερα, αντιμετωπίζει περιορισμούς όσον αφορά τις επιλογές της για την αλλαγή λειτουργίας του ευρωπαϊκού συστήματος.Το STRATFOR βλέπει μόνο μία επιλογή για το Βερολίνο αν θέλει τη διάσωση της ευρωζώνης: Αποβολή της Ελλάδς και διαχείριση των επιπτώσεων μ΄ ένα ταμείο διάσωσης.
Οι περιορισμοί της Γερμανίας
Ενώ η Γερμανία είναι μακράν η πιο ισχυρή χώρα της Ευρώπης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα γερμανικό δημιούργημα. Πρόκειται εν μέρει για ένα γαλλικό όραμα της δεκαετίας του 1950 για την ενίσχυση της γαλλικής δύναμης τόσο σε ευρωπαϊκή όσο και σε παγκόσμια κλίμακα. Ωστόσο, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Γαλλία έχασε τον έλεγχο της Ευρώπης από μια επανενωμένη και με νέα ώθηση Γερμανία.
Το Βερολίνο προσπαθεί τώρα να αλλάξει τις ευρωπαϊκές δομές,σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Η Γερμανία χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο την οικονομική της οξυδέρκεια και δύναμη για να επιβάλει τον έλεγχό της.
Σε αντάλλαγμα για την πρόσβαση στον πλούτο του , το Βερολίνο απαιτεί την εφαρμογή απ΄ όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ,μεταρρυθμίσεων που αν αεφαρμοστούν θα μετασχηματίσουν αυτές τις χώρες σε γερμανικές οικονομικές αποικίες.
Αυτό μας φέρνει στην κρίση της ευρωζώνης και στα διάφορα σχέδια μετασχηματισμού της. Τα περισσότερα από αυτά τα σχέδια αγνοούν ότι οι λόγοι για τη συμμετοχή της Γερμανίας στην ευρωζώνη δεν είναι καθαρά οικονομικοί, και αυτά τα μη οικονομικά κίνητρα περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές του Βερολίνου για την αλλαγή της ευρωζώνης.....Η μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή είναι μια χρυσή εποχή στη γερμανική ιστορία. Η χώρα είχε το δικαίωμα για την επανένωση της μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, και οι γείτονές της δεν αισθάνονταν να απειλούνται αρκετά για να αντιδράσουν στη δύναμη του Βερολίνου. Σε οποιαδήποτε άλλη εποχή, μια συμμαχία για τον περιορισμό της Γερμανίας θα είχε αμέσως σχηματιστεί. Ωστόσο, τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως στο ευρώ, επέτρεψαν στη Γερμανία να συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές υποθέσεις σε μια αρένα κατ 'εξοχήν ανταγωνιστική. Η Γερμανία επιθυμούσε να περιορίσει τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό στον τομέα της οικονομίας, δεδομένου ότι δεν θα μπορούσε να υπερισχύσει έναντι ενός συνασπισμού των γειτόνων της.
Αυτό το γεγονός εξαλείφει τις περισσότερες πιθανές λύσεις για τη κρίση της ευρωζώνης. Έξοδος από την ευρωζώνη θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι παραδοσιακοί ανταγωνιστές της Γερμανίας θα μπορούσαν να μετατραπούν σε αντιπάλους. Έτσι, οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική επιλογή που θα μπορούσε να καταλήξει με τη Γερμανία σε μια διαφορετική οικονομική-νομισματική ζώνη από την Αυστρία, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Ισπανία ή την Ιταλία δεν είναι βιώσιμη, εάν το Βερολίνο θέλει να εμποδίσει έναν πυρήνα ανταγωνισμού.
Η Γερμανία αντιμετωπίζει, επίσης, μαθηματικούς περιορισμούς. Η δημιουργία μιας ένωσης στην οποία οικονομικοί πόροι θα μεταφέρονταν από τη Γερμανία προς την Ελλάδα,το πιο αδύναμο μέλος της ευρωζώνης δεν μοιάζει εφικτή.
Η άμεση μεταφορά κονδυλίων, η κυλιώμενη αναδιάρθρωση χρέους, η ελεγχόμενη χρεωκοπία δεν έχουν σημασία. Γιατί ένα τέτοιο σχέδιο θα δημιουργούσε ένα προηγούμενο που θα μπορούσε να επαναληφθεί για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία - και τελικά την Ιταλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και τη Γαλλία. Κάτι που θα κοστίζει περίπου 1 τρις € ($ 1.300 δισεκατομμύρια) κάθε χρόνο. Ακόμη και αν αυτό ήταν μια πολιτική επιλογή της Γερμανίας (και δεν είναι), είναι πολύ πιο πέρα ​​από την οικονομική ικανότητά της .
Για όλα αυτά το STRATFOR βλέπει ένα μόνο δρόμο,σωτηρίας της Ευρωζώνης.