Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Ενα σύστημα εγκληματικό, ένα σύστημα που σαπίζει

Ενα σύστημα εγκληματικό, ένα σύστημα που σαπίζει

Πρέπει ως ευρωπαϊκή οντότητα να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των αγορών», δήλωσε ο κ. Μπαρόζο σε πρόσφατη παρέμβασή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 16ης -17ης Δεκεμβρίου 2010.
Στην «Καθημερινή» της 28-11-10 γραφόταν: «Εν τούτοις οι αγορές ακόμη αμφιβάλλουν τόσο για την αποφασιστικότητα της ΕΕ όσο και για την αποτελεσματικότητα των εργαλείων της». Και ακόμη: «Υποπτεύεται κανείς λοιπόν ότι οι αγορές θα απορρίψουν τις ευρωπαϊκές μωρολογίες». Στην «Ελευθεροτυπία» της 24-11-10 γράφεται ότι η πρόταση της Μέρκελ για «συμμετοχή των επενδυτών» στο μηχανισμό στήριξης «εξοργίζει τις αγορές». Επισημαίνεται ακόμη πως «όσο καθυστερεί η εφαρμογή ενός μνημονίου για την Ιρλανδία τόσο θα αυξάνονται οι κίνδυνοι να δεχτούν επιθέσεις από τις αγορές και η Πορτογαλία με την Ισπανία». Και όπως σημειώνεται στην «Καθημερινή» της 24-11-10, «πλέον κανείς δεν σκέφτεται ότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης με τα 750 δισ. ευρώ είναι ικανός να ”τρομάξει” τις αγορές». Και -με δραματικό τόνο- στο ίδιο: ότι «αν η Μαδρίτη αποκλειστεί από τις αγορές, τότε η Ευρωπαϊκή Ενωση θα βιώσει ”κρίση επιβίωσης”, όπως προειδοποίησε ο πρόεδρός της». Παρόμοιου είδους αναφορές συναντούμε καθημερινά σ’ όλο τον Τύπο (έντυπο και ηλεκτρονικό) και γενικά σ’ ό,τι λέγεται και γράφεται επί του θέματος. Νομίζω ωστόσο ότι οι προηγούμενες αρκούν για να δώσουν μια ιδέα περί του πώς αντιμετωπίζεται το ζήτημα.
Οι αγορές λοιπόν αμφιβάλλουν, απορρίπτουν, εξοργίζονται, επιτίθενται σε χώρες, δεν τρομάζουν από μέτρα, απειλούν την ΕΕ με κρίση επιβίωσης και συνεπώς οφείλουμε, κατά πώς λέει ο Μπαρόζο, να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις τους. Το πρώτο ερώτημα εδώ αφορά το τι εννοείται με τον όρο. Ποιες είναι, τέλος πάντων, αυτές οι «αγορές»; Εχουν πράγματι τόση ισχύ; Κι αν την έχουν, πώς την αποκτήσανε; Με ποιον τρόπο λειτουργούν, με τι στόχους, σκοπούς κ.λπ. κ.λπ.;
Ο τρόπος που σερβίρεται το ζήτημα παραπέμπει σε κάτι αφηρημένο, αόρατο και μυστηριακό. Ενα φαινόμενο περίπου φυσικό, που η ισχύς του έχει «αντικειμενικό» χαρακτήρα και απέναντι στο οποίο δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα άλλο από το να συμμορφώνεται στις υπαγορεύσεις και τις απαιτήσεις του. Αυτό το τελευταίο -τη συμμόρφωση- υπηρετεί αυτή η ομιχλώδης παρουσίαση (συγκάλυψη) του όλου θέματος. Η πραγματικότητα βέβαια δεν είναι και τόσο… μυστηριώδης. Αρκεί κανείς να δώσει συγκεκριμένη μορφή σ’ αυτούς που βρίσκονται πίσω από τον αφηρημένο όρο «αγορές» για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και ν’ αρχίσει να αντιλαμβάνεται ο καθείς περί τίνος πρόκειται.
Εν προκειμένω λοιπόν οι αγορές αποτελούνται από τους… κατόχους κεφαλαίων. (Το αν αυτά απεικονίζονται σε χρήμα, καταθέσεις, μετοχές, ομόλογα και πάσης φύσεως τίτλους είναι άλλο θέμα, όπως επίσης άλλο θέμα το σε ποια κλίμακα αντιστοιχούν σε πραγματικές αξίες). Πιο συγκεκριμένα, οι τράπεζες, οι χρηματιστικοί οίκοι, οι διάφοροι μηχανισμοί «αξιολόγησης» και όλοι όσοι εν γένει κατέχουν, διαχειρίζονται και ελέγχουν την κίνηση κεφαλαίων. Ή, για να το πούμε με την παλιά, «ξύλινη» αλλά σαφέστατη γλώσσα, το τραπεζικό χρηματιστικό κεφάλαιο.


Ποιος χρωστάει σε ποιον
Οι «αγορές» λοιπόν ως κάτοχοι κεφαλαίων τα διακινούν, «δανείζουν», χρεώνουν, πιέζουν, απειλούν. Πώς και γιατί, αλήθεια; Η όλη συζήτηση όπως διεξάγεται στη χώρα μας με εφευρήματα όπως το «καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε» ή και χυδαιότητες τύπου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε» συσκοτίζει παρά αναδεικνύει την ουσία του ζητήματος. Ας το δούμε λοιπόν στην ευρύτερη διάστασή του. «Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ -γράφει η «Καθημερινή» στις 28-11-10- στο σύνολο των βιομηχανικών κρατών το χρέος θα ξεπεράσει το 100% του ΑΕΠ εντός του 2010. Οι προβλέψεις της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων (BIS) -κάτι σαν υπερτράπεζα των κεντρικών τραπεζών- για το 2010 είναι οι εξής: Ιαπωνία 204% του ΑΕΠ, Ιταλία 130%, ΗΠΑ και Γαλλία 100%. Οσο για το 2020, η κατάσταση προβλέπεται εφιαλτική, σε πείσμα των οδυνηρών μέτρων λιτότητας, Ιαπωνία 300%, Βρετανία 200%, Βέλγιο, Γαλλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ιταλία και ΗΠΑ 150%». Και ακόμη: «Η άνοδος των ιρλανδικών και πορτογαλικών spreads -γράφει ο Μ. Λίτσης στην «Ελευθεροτυπία» της 16-11-10- έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η κρίση χρέους δεν είναι ελληνική αλλά ευρωπαϊκή και διεθνής. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, οι κυβερνήσεις των αναπτυγμένων οικονομιών θα χρειαστεί να δανειστούν το ιλιγγιώδες ποσόν των 10,2 τρισ. δολαρίων(!) το 2011 όχι για να δημιουργήσουν κάποιες συνθήκες ανάπτυξης αλλά για να αναχρηματοδοτήσουν παλαιότερα χρέη και να καλύψουν τις τρύπες των ελλειμμάτων».
Εδώ βλέπουμε κάτι «παράξενο». Ολες οι χώρες του κόσμου και μάλιστα οι πιο αναπτυγμένες (και «νοικοκυρεμένες») χρωστάνε στις «αγορές» κάποια ιλιγγιώδη ποσά. Πώς και γιατί, αλήθεια;
Το πρώτο που μπορεί να διαπιστώσει κανείς είναι το πόσο αυθαίρετο και γελοίο είναι εκείνο το «καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε». Το να καταναλώνει όλος ο κόσμος περισσότερα απ’ όσα παράγει όλος ο κόσμος απλώς δεν γίνεται. Τελεία. Από εκεί και πέρα, το πώς γίνεται να «χρωστάνε» όλες οι χώρες αυτά τα ποσά συνδέεται με την όλη εκμεταλλευτική λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος ιδιαίτερα όπως έχει διαμορφωθεί στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο και περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες. Εδώ θα περιοριστώ σε μια επίκαιρη και χαρακτηριστική έκφραση του πράγματος. Στην πρόσφατη κρίση (2008) η αμερικανική κυβέρνηση διέθεσε ένα τρισ. δολάρια για τη διάσωση του τραπεζικού χρηματιστικού συστήματος των ΗΠΑ. Ανάλογα ποσά και στα μέτρα της η καθεμία διέθεσαν για τον ίδιο σκοπό όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Το πιο εκπληκτικό μάλιστα εδώ είναι ότι αυτές που βγαίνουν «χρεωμένες» από αυτή τη συναλλαγή είναι οι… χώρες (τα κράτη). Δηλαδή τα κράτη παρέχουν κεφάλαια στις «αγορές» για να τα δανειστούν μετά απ’ αυτές και να βγαίνουν υπερχρεωμένα. Βεβαίως αυτοί που πληρώνουν το λογαριασμό δεν είναι εκείνοι που ρυθμίζουν την τέτοια λειτουργία «της οικονομίας» αλλά οι εργαζόμενες λαϊκές μάζες. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος ύπαρξης του τραπεζικού χρηματιστικού συστήματος. Η διαμόρφωση ενός μηχανισμού που θα διασφαλίζει τη ροή αξιών «εκ των κάτω προς τα άνω». Από τους εργαζόμενους στο κεφάλαιο, από τις εξαρτημένες χώρες στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις και κατά κύριο λόγο στη Γουόλ Στριτ και το Σίτι.
Με βάση αυτά τα δεδομένα οφείλουμε να δούμε και το ανάλογο ελληνικό πρόβλημα. Εδώ, πέρα από εξυπνακισμούς του τύπου «καταναλώσαμε περισσότερα» ή την παγκαλική αναισχυντία, σαν πιο συνεπής ακούγεται η άποψη πως κάποιοι «τα φάγανε» και τώρα καλούνε το λαό να πληρώσει. Τα πυρά επικεντρώνονται στους πολιτικούς, τα λαδώματα, τις μίζες κ.λπ. (όρα και τα γνωστά σκάνδαλα). Κατ’ αρχάς απόλυτα δικαιολογημένη η οργή απέναντι στους «εκπροσώπους του έθνους». Μόνο που όταν το ζήτημα περιορίζεται σ’ αυτή την πλευρά λειτουργεί και ως συγκάλυψη των πραγματικών διαστάσεων του προβλήματος. Τα πράγματα είναι απλά. Για να πάρει ένας πολιτικός μια μίζα χρειάζεται κάποιος να του τη… δώσει. Κι αυτός ο κάποιος όταν δίνει δέκα ο μόνος λόγος που το κάνει είναι για να φάει εκατόν δέκα.
Η κριτική λοιπόν που περιορίζεται στις -υπαρκτές- ευθύνες των πολιτικών στην ουσία αφήνει στο απυρόβλητο τα μεγάλα αρπακτικά. Δηλαδή το ντόπιο και ιδιαίτερα το ξένο κεφάλαιο που άλλωστε έχει αρπάξει (και συνεχίζει να αρπάζει) τη μερίδα του λέοντος. Εχουν μάλιστα τόσο αποθρασυνθεί από την ασυλία που απολαμβάνουν, ώστε να εμφανίζονται και ως τιμητές, «απαιτώντας» την «εξυγίανση» του δημόσιου βίου και το χτύπημα της διαφθοράς. Το τι πραγματικά θέλουν φαίνεται πεντακάθαρα στις υπαγορεύσεις της «τρόικας», ενώ αποκαλυπτική είναι η «αγωνία» του ολλανδού υπουργού Οικονομικών. «Εάν επιτρέψουμε(!) στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου να υποτιμήσουν τα νομίσματά τους -κάτι που θα συμβεί εάν εκδιωχθούν από το ευρώ- θα χτυπηθούν οι εξαγωγές μας και η οικονομία μας» («Ελευθεροτυπία» 24-11-10).
Αυτό λοιπόν που βγαίνει σαν συμπέρασμα με βάση αυτά που αναφέρθηκαν (και πολλά που δεν αναφέρθηκαν) είναι πως αυτό που πρέπει να «εγγράψουν» οι λαοί στους δικούς τους λογαριασμούς είναι πως δεν χρωστάνε αυτοί στο σύστημα, αλλά το σύστημα σ’ αυτούς. Αυτός άλλωστε είναι ο μόνος λογαριασμός που έχουν να «εξοφλήσουν» οι λαοί με το δικό τους τρόπο και μόλις συγκροτηθούν σε δύναμη ικανή να το πράξει.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Σόιμπλε: Λάθος η επιστροφή στη δραχμή....

Σόιμπλε: Λάθος η επιστροφή στη δραχμή....

Η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή δεν είναι ταμπού, αλλά το θεωρώ λάθος, δηλώσει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο εβδομαδιαίο περιοδικό Fokus.
Παράλληλα, αποφεύγει να απαντήσει σε ερώτηση περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, παραπέμποντας στην πρόσφατη εκτίμηση του ΔΝΤ και της ΕΚΤ ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος της.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας αντικρούει το ενδεχόμενο εξόδου, έστω και πρόσκαιρα, μεμονωμένων, προβληματικών χωρών από το Ευρώ. «Αυτό θα ήταν η αρχή του τέλους για το κοινό νόμισμα» λέει.
Προειδοποιεί ότι το τέλος του κοινού νομίσματος θα είχε καταστροφικές συνέπειες για.... τη γερμανική οικονομία. «Θα ζήσουμε μία ισχυρή ανατίμηση του δικού μας νομίσματατος και - συνδεδεμένη με αυτό - μια δραστική μείωση των εξαγωγών μας» σημειώνει ο κ. Σόιμπλε. «Θα σήμαινε πολύ περισσότερους ανέργους και πολύ λιγότερα φορολογικά έσοδα. Δεν μπορώ να αναλάβω τέτοια ευθύνη» προσθέτει.
Ο κ. Σόιμπλε επισημαίνει ότι με τα προγράμματα διασωσης του ευρώ η Γερμανία δεν χάνει χρήματα, αλλά επενδύει στο κοινό νόμισμα. "Αυτό αποδίδει - κυρίως για τη Γερμανία και δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε" λέει ο κ. Σόιμπλε.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Απέτυχε το Μνημόνιο – νέα μέτρα 29 δισ

Απέτυχε το Μνημόνιο – νέα μέτρα 29 δισ

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η κυβέρνηση δε θα αναγκαστεί να μας βάλει κοστούμι συνολικού ύψους 30 δις. Μόνο… 29 δις ευρώ θα κληθούμε να βάλουμε από την τσέπη μας μέχρι το 2015 προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα και να βγουν τα νούμερα του πρώτου Μνημονίου. Ούτε λίγο – ούτε πολύ, παρουσιάζοντας το επικαιροποιημένο Μνημόνιο σήμερα ο Γ. Παπακωνσταντίνου, παραδέχθηκε εμμέσως ότι έπεσαν έξω κι ότι το πρώτο Μνημόνιο του Μαΐου δεν έφτανε ούτε για πρόγευμα. Το κυρίως πιάτο θα είναι άλλα 29 δις ευρώ που θα εξοικονομηθούν πάση θυσία. Κατ’ αρχάς ο υπουργός Οικονομικών παραδέχθηκε ότι το έλλειμμα του 2011 από 17,035 δισ. ευρώ που προϋπολογιζόταν θα είναι τελικά 18,807 δισ. και απαιτεί έτσι πρόσθετα μέτρα 1,8 δισ. για φέτος (“πρόσθετα μέτρα είναι αναγκαία για να διασφαλιστεί ο στόχος του 2011″. Επομένως ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή μας δουλεύουν ψιλό γαζί.
Έτσι, για να μειωθεί το έλλειμμα στο 6 δισ. (ή 2,5% του ΑΕΠ) ως το 2014 και ακόμα περαιτέρω στα 3 δισ. (1% του ΑΕΠ) το 2015, η κυβέρνηση πρέπει να λάβει συνολικά μέτρα ύψους πάνω από 29 δισ. ευρώ μέχρι και το 2015.
Μέχρι τα μέσα Μαρτίου θα κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Οικονομικής Πολιτικής 2012-14, που θα αφορά μέτρα 8% του ΑΕΠ ή 19,2 δισ. ευρώ, για να μειωθεί κατά 6% του ΑΕΠ το έλλειμμα.
Επιπλέον, για την εξοικονόμηση άλλων 3 δισ. το 2015, θα απαιτηθούν έως και 9 δισ. μέτρα (καθώς για κάθε 1 δισ. προσαρμογής αντιστοιχούν με τα σημερινά δεδομένα μέτρα περίπου 2,5 δισ. ευρώ). Όλα τα μέτρα που θα απαιτηθούν την περίοδο 2012-2015 ισοδυναμούν δηλαδή με περίπου 27,5 δισ. Επιπλέον το 1.8 δις. που έπεσαν έξω για φέτος και φτάνουμε στα 29 δις.
Αλλά για να καταλάβετε το μέγεθος της αποτυχίας, ήδη ο προϋπολογισμός του 2011 μπαίνει μέσα, μπάζει από παντού, οπότε ούτε τα πρόσθετα μέτρα μπορούν με ασφάλεια και θα κληθεί το υπουργείο Οικονομικών να βρει νέα «μαξιλάρια» ασφαλείας.
Ο υπουργός είπε ότι τα 2/3 θα βρεθούν από εξοικονόμηση δαπανών. Τι εννοεί, ότι θα κόψει και πάλι από το ΠΔΕ, από τα σχολεία και τα νοσοκομεία; Αδιέξοδη πολιτική με λίγα λόγια.
«Οι οποιεσδήποτε περαιτέρω παρεμβάσεις θέλουμε να έρχονται από την πλευρά των δαπανών και δεν μιλάω για περικοπές μισθών και συντάξεων. Σε μια χώρα, όπου το φορολογικό σύστημα έχει παθογένειες, όπως το δικό μας, δεν μπορείς να ανατρέψεις τα πάντα σε έξι ή δώδεκα μήνες. Η εμπειρία δείχνει ότι αυτό θέλει 18 με 24 μήνες» τόνισε ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Όπως καταλαβαίνετε χρειάζεται περισσότερος χρόνος στην κυβέρνηση για να μετατρέψει την Ψωροκώσταινα σε… Φορογιώργαινα, όπου Γιώργος και ο πρωθυπουργός και ο «τσάρος».
Ο κ. Παπακωνσταντίνου διαβεβαίωσε για ακόμη μια φορά ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση, σημειώνοντας «απλώς ο ρυθμός εξόδου, η ευκολία ή η δυσκολία του δρόμου εξαρτάται από το ευρύτερο πλαίσιο».
Όσο για την αποτυχία της κυβέρνησης να πετύχει ακόμη και τους στόχους που η ίδια βάζει, τα έριξε στη διεθνή συγκυρία. Ο ΥΠΟΙΚ ανέφερε ότι εξαιτίας και προβλημάτων σε άλλες χώρες, αυτό που ξεκίνησε από τον Οκτώβριο να διαφαίνεται ως γρήγορη αποκλιμάκωση των επιτοκίων, σταμάτησε. Δημιουργήθηκε αμφιβολία στις αγορές κατά πόσο θα είναι δυνατή η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. «Η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να απαντήσει και σε αυτές τις απαντήσεις περιλαμβάνεται και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας».
Στο σημείο της αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας υπάρχει και η δεύτερη μεγάλη διαφοροποίηση στο νέο Μνημόνιο. Κάτω από τις σφοδρές αντιδράσεις των τελευταίων δύο εβδομάδων απαλείφθηκε η φράση για 50 δις που είχε αναφέρει η τρόικα και γίνεται αναφορά για ενίσχυση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας για την περίοδο 2012-2015, καθώς και για μεγιστοποίηση των εσόδων από αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας την περίοδο 2011 – 2015. Επίσης, η εντολή της τρόικας για εξεύρεση μέχρι το 2012 ποσού 15 δις ευρώ από αποκρατικοποιήσεις και κρατικά ακίνητα μετατέθηκε ένα χρόνο μετά, δηλαδή για το 2013.
Κατά τα λοιπά, για φέτος η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη καθώς προβλέπεται ύφεση 3% και πληθωρισμός 2,5%, καθώς και μείωση στο 8% του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών για το 2011. Αλλά ακόμη κι αυτά τα νούμερα επισφαλή είναι αν φανταστεί κανείς ότι ο πληθωρισμός τρέχει πάνω από 5% και το πετρέλαιο κοντεύει να φτάσει τα 2 ευρώ.
Ιδιαίτερη σημασία είναι αυτό που είπε ο υπουργός για την επιμήκυνση με εμφανή την ανησυχία του ότι είναι ένα μέτρο που δε φτάνει. Σημείωσε «πως αποτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα, γιατί διευκολύνει πάρα πολύ την περίοδο 2014-2015. Το αν αρκεί ή όχι, εξαρτάται από το πώς θα το αντιμετωπίσουν οι αγορές. Εμείς ζητάμε την κατανόηση των αγορών ότι η Ελλάδα θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της, βάζοντας στο τραπέζι θέματα, όπως μείωση επιτοκίου και επαναγορά ομολόγων». Από τα λεγόμενά του διαφαίνεται μια απογοήτευση για τις διαπραγματεύσεις που θα μπορούσαν να φέρουν λύση για την κρίση χρέους με επαναγορά ομολόγων. Ισως δηλαδή να αποφασιστεί επιμήκυνση με μείωση επιτοκίων, για λόγους ισότητας με την Ιρλανδία, αλλά η επαναγορά μάλλον μεταφέρεται στις ελληνικές καλένδες

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Σχεδίασαν τη χρεοκοπία…..οι πολιτικοί!

Σχεδίασαν τη χρεοκοπία…..οι πολιτικοί!

Του Δημήτρη Καζάκη Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 23/2/2011
Με τον πρωθυπουργό στη γύρα για μια ακόμη φορά προκειμένου να ξεπουλήσει όσο-όσο ότι έχει απομείνει από την κυριαρχία και την περιουσία της χώρας, συνεχίζονται σε επίπεδο Ε.Ε. οι παρασκηνιακές κινήσεις, τα ποικίλα πάρε-δώσε για την «τελική λύση» τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την ευρωζώνη. Ωστόσο, όποια κι αν είναι αυτή η «τελική λύση», το σίγουρο είναι ότι θα είναι η απαρχή ενός νέου γύρου βαθέματος της κρίσης της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Το οικοδόμημα της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και η «αρχιτεκτονική» του ευρώ πάσχει εκ θεμελίων και επομένως δεν σώζεται με καμιά αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού και της εσωτερικής διαρρύθμισης.
Δεν μπορεί η υιοθέτηση ενός ανελαστικού και σκληρού κοινού νομίσματος, όπως και η αναγωγή των πάντων στην πάση θυσία τήρηση των 3 ή 4 κριτηρίων του Μάαστριχτ, να έχει οδηγήσει στη χειρότερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη τουλάχιστον μεταπολεμικά και οι δημιουργοί όλων αυτών να περιμένουν πώς αν σφίξουν ακόμη περισσότερο τα λουριά θα υπάρξει διέξοδος. Πρόκειται για τον ορισμό του παραλογισμού. Η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει γιατί οι αρχιτέκτονες του ευρώ κατήργησαν τα βασικά μακροοικονομικά εργαλεία με τα οποία μια εθνική οικονομία μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Η ίδια η λογική του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που δημιουργήθηκε για να υποστηρίζει το ευρώ, αποτέλεσε τον καταλύτη της σημερινής κρίσης και την εγγύηση δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη στο άμεσο μέλλον, τουλάχιστον για τις πιο αδύναμες οικονομίες.
Και τι προσπαθούν να κάνουν οι γραφειοκράτες, οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί της ευρωζώνης και της Ε.Ε.; Να επιβάλουν ένα ακόμη πιο αυστηρό και ανελαστικό «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας» και μια «οικονομική διακυβέρνηση» που δεν καταργεί απλά τις επιμέρους δημοσιονομικές πολιτικές, αλλά την ίδια την εσωτερική συγκρότηση της εθνικής οικονομίας των κρατών-μελών, συγκεντρώνοντας όλες τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις στη δικαιοδοσία των κεντρικών οργάνων της Ένωσης. Και μετά περιμένουν ότι θα υπάρξει διέξοδος από την κρίση.
Η βοϊδόμυγα της… Ήρας
Λες και έστειλε η Ήρα από τον Όλυμπο μια βοϊδόμυγα που, όπως τρέλανε τις μυθικές αγελάδες στις όχθες του Στρυμόνα, έκανε το ίδιο και με τους ευρωκράτες που τώρα σπρώχνουν το κοπάδι των κρατών-μελών στο γκρεμό, στην άβυσσο των διεθνών αγορών. Ίσως να είναι η εκδίκηση της μυθικής Ελλάδας για το καθεστώς του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης που επέβαλαν στη χώρα με μοναδικό σκοπό να διασώσουν τους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους επενδυτές ομολόγων. Κάτι άλλωστε που ομολογούν όλοι σήμερα ανοιχτά. «Αυτό που έχει συμβεί μέχρι σήμερα είναι το γεγονός ότι οι Ιρλανδοί και οι Έλληνες φορολογούμενοι έχουν φορτωθεί καινούργιο χρέος έτσι ώστε οι πιστωτές να μην αποκρυσταλλώσουν απώλειες. Δεν είναι παρά μια μεταμφιεσμένη διάσωση για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τους ασφαλιστές του Βορρά. Όπως προειδοποιούσε ανέκαθεν η Αριστερά, η νομισματική ένωση είναι μια ‘υπόθεση για τραπεζίτες’», όπως έγραφε πρόσφατα ο γνωστός δημοσιογράφος και αναλυτής της Daily Telegraph (20/2), Άμπρος Έβανς-Πρίτσαρντ.
Η βοϊδόμυγα δεν έχει αφήσει ήσυχο ούτε τον κ. Παπανδρέου με την κυβέρνησή του. Θα μου πείτε, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια μιας και η πετριά, όπως λέει κι ο λαός μας, υπήρχε εξυπαρχής. Είναι τέτοια η προσήλωση της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Παπανδρέου στα συμφέροντα των αγορών και των ευρωκρατών, που πραγματικά έχουν χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και πραγματικότητας. Είναι χαρακτηριστικό το εξής: Αποκαλύφθηκε ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 φέρεται να είχε ζητήσει ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου την παρέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, σύμφωνα με δήλωση που φέρεται να έχει κάνει ο Ντομινίκ Στρος-Καν, σε γαλλικό κανάλι. Η δήλωση του επικεφαλής του ΔΝΤ φέρεται να έχει γίνει στο γαλλικό κανάλι Canal+, στο πλαίσιο ντοκιμαντέρ για τον κ. Στρος-Καν, που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα. Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προσφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμβαση του Ταμείου σε μία χώρα της Ευρωζώνης.
Πώς απάντησε σ’ αυτή την αποκάλυψη η κυβέρνηση; Όχι μόνο την επιβεβαίωσε, αλλά σύμφωνα με τον κ. Πεταλωτή αυτή ήταν η επιδίωξη της κυβέρνησης εξαρχής: «Όλοι θυμόμαστε τις τεράστιες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να αντιμετωπίσει με τον πλέον άμεσο τρόπο το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας το οποίο αποκαλύφθηκε μετά τις εκλογές του 2009», σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και συνέχισε: «Με λεπτούς χειρισμούς, με ψυχραιμία και περίσσια αποφασιστικότητα, καταφέραμε σε εποχές πολύ δύσκολες για τη χώρα μας, να δημιουργηθεί η γνωστή λύση του τριμερούς μηχανισμού δανεισμού και στήριξής μας και η υπαγωγή μας σε αυτόν.
Ήταν… προμελετημένο
Αυτό που σήμερα είναι το ζητούμενο για την Ευρώπη, δηλαδή η δημιουργία ενός μόνιμου παρόμοιου μηχανισμού, εμείς το κατορθώσαμε, επιχειρώντας σ' ένα εξαιρετικά δύσκολο κλίμα αναξιοπιστίας για τη χώρα μας, έτσι όπως την παρέδωσε η ΝΔ και φθάσαμε σήμερα, απαλλαγμένοι από τις προσωρινές δανειακές μας ανάγκες, να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Η πορεία αυτή ούτε αυτονόητη, ούτε εύκολη ήταν. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και συμπυκνωμένης κατανόησης από τον ελληνικό λαό και την κυβέρνησή μας.»
Τι μας αποκαλύπτει ο κ. Πεταλωτής; Αφενός, ότι ευθύς εξαρχής στόχος της κυβέρνησης ήταν να μας οδηγήσει στο καθεστώς του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Αμέσως μετά τις εκλογές του 2009. Κι επομένως όταν ο κ. Παπανδρέου δήλωνε στις 3/12/2009 στο CNN ότι «δεν θα αναγκαστούμε να προβούμε σε στάση πληρωμών και ότι δεν χρειάζεται να διασώσει την Ελλάδα η ΕΕ», αποδεικνύεται ότι έλεγε παραμύθια. Αφετέρου, ότι η Ελλάδα υπήρξε το πειραματόζωο για να δοκιμασθεί πάνω της ο μόνιμος μηχανισμός που ετοιμάζεται για ολόκληρη την ευρωζώνη και την Ε.Ε. σήμερα. Και έχει το θράσος αυτή η κυβέρνηση να επιχαίρεται, γιατί παραμύθιαζε τον ελληνικό λαό για μήνες πριν επίσημα «ανακαλύψει» ότι δεν μπορεί να αποφύγει την πτώχευση χωρίς το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση.
Ποιων τα συμφέροντα υπηρετούσε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, όταν ομολογεί σήμερα ότι η επιδίωξη ήταν εξαρχής να εφαρμοστεί ο μηχανισμός στήριξης στην Ελλάδα, ως πιλοτικό πρόγραμμα για τον μόνιμο μηχανισμό που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ευρωκρατούντες; Ποιοι ήθελαν κάτι τέτοιο; Μην ξεχνάμε ότι στις 29/1/2010 ο Αλμούνια, ο κατεξοχήν υπεύθυνος επίτροπος τότε, είχε δηλώσει ότι η ευρωζώνη δεν διαθέτει κανένα «σχέδιο Β» για να βοηθήσει την Ελλάδα. «Δεν υπάρχει ζήτημα διάσωσης της Ελλάδας» είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια του ετήσιου Νταβός. «Η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει. Στην ευρωζώνη πτώχευση δεν υφίσταται». Όλα τα προβλήματα της χώρας θα λυθούν με βάση το «σχέδιο Α», δηλαδή τη «δημοσιονομική προσαρμογή» της χώρας, που είχε εκπονήσει τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ανάλογες δηλώσεις έκανε τότε και ο Μπαρόζο. Ποιος λοιπόν επεδίωκε τη λύση του «σχεδίου Β», που σήμερα έχει επεκταθεί σ’ όλη την ευρωζώνη;
Από τη στήλη αυτή, από το πρώτο κιόλας άρθρο στις 4/3/2010, προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε με τις περισσότερες δυνατές λεπτομέρειες ότι οι λεγόμενες «αγορές», δηλαδή οι κερδοσκόποι δανειστές του ελληνικού δημοσίου, αλλά και των άλλων κρατών της ευρωζώνης, ήθελαν ευθύς εξαρχής να υπάρξει ένας τέτοιος μηχανισμός. Ένας μηχανισμός που θα τους εξασφάλιζε τις χρεωστικές απαιτήσεις τους έναντι μιας ενδεχόμενης επίσημης πτώχευσης, αλλά και θα έθετε στη διάθεσή τους τις χώρες σαν την Ελλάδα που βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Αυτός ο μηχανισμός επιβλήθηκε πιλοτικά στην Ελλάδα με τους χειρότερους, με τους πιο επαχθείς όρους. Επιβλήθηκε κατόπιν στην Ιρλανδία και οι αγορές εξακολουθούν να πιέζουν για να υπάρξει μόνιμος τέτοιος μηχανισμός ώστε να αναλάβει τις χώρες που έπονται.
Επομένως η ομολογία του κυβερνητικού εκπροσώπου αποκαλύπτει ένα μέρος των συμφωνιών που έκλεισε στο παρασκήνιο η κυβέρνηση Παπανδρέου με τους κερδοσκόπους ήδη από την αρχή της κρίσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα τέλη Ιανουαρίου, αρχές Φεβρουαρίου του προηγούμενου έτους, κυβερνητικά στελέχη είχαν απανωτές συναντηθεί στην Αθήνα με τον κ. Πόλσον, επικεφαλής ενός από τα μεγαλύτερα hedge fund παγκοσμίως. Ο κύριος αυτός βρέθηκε στην Αθήνα μόνο και μόνο για να διαπιστώσει πόσο «ανοιχτή για δουλειές» ήταν η κυβέρνηση και η Ελλάδα, όπως διαβεβαίωνε ο ίδιος λίγες ημέρες αργότερα στη γνωστή σύσκεψη των hedge funds στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης στις 8/2/2010. Οι επαφές και οι συμφωνίες που κλείστηκαν με την κυβέρνηση και τους κερδοσκόπους στο παρασκήνιο, άνοιξαν το δρόμο για την επιβολή του καθεστώτος του μνημονίου και άνοιξαν την πόρτα για την μετεξέλιξη της Ε.Ε. σύμφωνα με τα γούστα και τα άμεσα συμφέροντα των πιο αδίστακτων και παρασιτικών δυνάμεων της διεθνούς αγοράς.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Επιδοτήσεις 15 εκατ. ευρώ θα επιστρέψει η Ελληνικός Χρυσός

Επιδοτήσεις 15 εκατ. ευρώ θα επιστρέψει η Ελληνικός Χρυσός

Η τιμή πώλησης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός το 2003 ήταν κατώτερη της πραγματικής αγοραίας αξίας τους και, ως εκ τούτου, η εταιρεία έλαβε επιδοτήσεις κατά παράβαση των κανόνων της EE περί κρατικών ενισχύσεων αποφαίνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το ύψος της επιδότησης υπολογίστηκε σε 14 εκατ. ευρώ. Δεδομένου ότι η εταιρεία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φόρους επί των συναλλαγών, το συνολικό ποσό που το Δημόσιο πρέπει να ανακτήσει από τον δικαιούχο ανέρχεται σε 15,3 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους, όπως επισημαίνεται σε ανακοίνωση της Κομισιόν
Πιο αναλυτικά, κατόπιν εμπεριστατωμένης έρευνας, η οποία κινήθηκε τον Δεκέμβριο του 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τιμή των 11 εκατ. ευρώ που καταβλήθηκε για την πώληση των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός το 2003 ήταν κατώτερη της πραγματικής τους αξίας. Η πώληση πραγματοποιήθηκε χωρίς ανοικτό διαγωνισμό ή εκτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των μεταλλείων από ανεξάρτητο εκτιμητή. Επίσης, η πωλητήρια σύμβαση προέβλεπε απαλλαγή από τους φόρους συναλλαγών. Η Επιτροπή έλαβε σχετική καταγγελία τον Ιούλιο του 2007.
Έκθεση σχετικά με την Ελληνικός Χρυσός, η εκπόνηση της οποίας ανατέθηκε λίγο μετά την πώληση, υπολόγισε την αξία των μεταλλείων σε 25 εκατ. ευρώ. Οι φόροι που θα έπρεπε να είχαν καταβληθεί επί της πώλησης ανέρχονται σε 1,34 εκατ. ευρώ.
Για τους παραπάνω λόγους, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ελληνικός Χρυσός έλαβε παράνομη κρατική ενίσχυση, την οποία η Ελλάδα οφείλει να ανακτήσει, μαζί με τους τόκους. Τα μεταλλεία βρίσκονται στην περιοχή της Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Είναι γνωστά για την παραγωγή χρυσού, αλλά και χαλκού, ψευδαργύρου, μολύβδου και αργύρου. Η Ελληνικός Χρυσός ιδρύθηκε με σκοπό την αγορά των μεταλλείων. Επί του παρόντος ανήκει στην καναδική μεταλλευτική εταιρεία European Goldfields.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Γερμανοί: Οι Ελληνες να επιστρέψουν στην δραχμή

Γερμανοί: Οι Ελληνες να επιστρέψουν στην δραχμή

Οι Γερμανοί επιμένουν ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η επιστροφή στην δραχμή Σήμερα η Süddeutsche Zeitung (Διάβασε εδώ) τονίζει «Δώστε στους Έλληνες πάλι τη δραχμή» και συνεχίζει «Το συμβούλιο εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Η υπερχρεωμένη Ελλάδα θα χρειαστεί το αργότερο το 2013 νέα οικονομική βοήθεια, προειδοποιεί σε έκθεσή της και η ομάδα οικονομολόγων γύρω από τον πρόεδρο του Ινστιτούτου Ifo Χανς-Βέρνερ Ζιν.
Το δραστικό πρόγραμμα εξυγίανσης δεν ...........επαρκεί, ακόμη και σήμερα η ελληνική κρίση υποβαθμίζεται, υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι.»
«Επίσης ορισμένες μεγάλες τράπεζες δεν πιστεύουν πια ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της. Σύμφωνα με τον Τόμας Μίροφ, τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους είναι αναπόφευκτη.
‘Οι αγορές χαιρετούν εδώ και καιρό μια τέτοια λύση’, δήλωσε ο κ. Μίροφ και πρόσθεσε ότι ‘για να ξεπεράσει τα προβλήματά της η Ελλάδα πρέπει να μειώσει το ποσοστό του χρέους της έναντι του ΑΕΠ στο 100% από το 150%’. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε αυτόματα ότι οι ιδιώτες-πιστωτές θα πρέπει να αποδεχθούν παραγραφή των απαιτήσεών τους πάνω από 30%.»
Και η εφημερίδα καταλήγει: «Σήμερα Τρίτη η γερμανική κυβέρνηση παρεμβαίνει ξανά στην κρίση. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έχει συνομιλίες στο Βερολίνο με την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ για τις οικονομικές εξελίξεις στη χώρα του.»

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Το «κούρεμα» πλησιάζει: ποιοι χάνουν και πόσα!

Το «κούρεμα» πλησιάζει: ποιοι χάνουν και πόσα!

Η αναδιάρθρωση του χρέους προβάλει ως όλο και πιθανότερη κατάληξη του «ελληνικού δράματος» και ο Γ. Παπανδρέου παίζει σήμερα στο Βερολίνο το τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης, για μια ευνοϊκή ρύθμιση τον Μάρτιο, αλλά με ελάχιστες ελπίδες επιτυχίας. Το «Β» παρουσιάζει σήμερα αναλυτικά τις εκτιμήσεις για τις απώλειες κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών από μια αναδιάρθρωση χρέους με «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων κατά 30%.
Τα μηνύματα που φθάνουν στην Αθήνα από τη γερμανική πλευρά είναι απογοητευτικά, καθώς το Βερολίνο όχι μόνο δεν φαίνεται έτοιμο να εγκρίνει τον Μάρτιο το ευνοϊκό για την Ελλάδα σενάριο «ήπιας» αναδιάρθρωσης του χρέους, αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι θέτει σε αμφισβήτηση ακόμη και την άμεση έγκριση της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις. ευρώ, παρότι έχει συμφωνηθεί επί της αρχής στο Eurogroup!
Η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ, που προσπαθεί να συνέλθει από την ιστορικών διαστάσεων αποτυχία των Χριστιανοδημοκρατών στις τοπικές εκλογές του Αμβούργου (το ποσοστό του κόμματος έπεσε στο 20%!), έχει σκληρύνει τη στάση της σε επικίνδυνο βαθμό, καθώς υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες, ότι ακόμη και η έγκριση της επιμήκυνσης θα συνδεθεί στις προσεχείς Συνόδους Κορυφής με το συνολικό «πακέτο» για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, δηλαδή με το αν θα ενδώσουν οι εταίροι της ευρωζώνης στις γερμανικές προτάσεις για το δρακόντειο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που προτείνεται από το Βερολίνο.
Κυβερνητικά στελέχη ερμηνεύουν αυτή τη στάση ως πολιτικό ελιγμό της Μέρκελ, ώστε να μην περάσει από το Κοινοβούλιο την επιμήκυνση του ελληνικού δανείου πριν από τις κρίσιμες εκλογές στην Βάδη-Βυρτεμβέργη, στα τέλη Μαρτίου. Πιθανόν, σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, η Μέρκελ να θέλει να δει πρώτα την έγκριση του «αιματηρού», νέου προγράμματος λιτότητας μέχρι το 2014 από τη Βουλή, τον Μάιο, για να αποδεσμεύσει την επιμήκυνση, χωρίς κίνδυνο δυσάρεστων πολιτικών εκπλήξεων από την Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται σήμερα στη δυσάρεστη θέση να διαπραγματεύεται στη συνάντησή του με την κ. Μέρκελ όχι κάποια από τις «προωθημένες» λύσεις συνολικής αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος (δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης για επαναγορά ομολόγων από την Αθήνα), αλλά το γερμανικό «ναι» στην ήδη συμφωνημένη επιμήκυνση!
Την ίδια στιγμή, τα μηνύματα από την Γερμανία είναι πιο «γκρίζα» από κάθε άλλη φορά για την Ελλάδα, με τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Βέρνερ Χόγιερ να δηλώνει ευθέως πριν από λίγες ημέρες, ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους παραμένει ως επιλογή για την ελληνική κυβέρνηση και τον Αντρέας Σμιτς, πρόεδρο της Ένωσης των ιδιωτικών γερμανικών τραπεζών, που έχουν σχεδόν μηδενική έκθεση στα ελληνικά ομόλογα, να εμφανίζει ως αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, τοποθετώντας τη χρονικά το 2013.
Μια μέρα πριν συναντηθεί με τον κ. Παπανδρέου η Άνγκελα Μέρκελ στη δημόσια συζήτηση παρενέβη και η πανίσχυρη Bundesbank, που διατηρεί τεράστια πολιτική επιρροή στην Γερμανία. Όπως μετέδωσε χθες το Reuters, η Buba τάσσεται κατά της ενίσχυσης της χρηματοδότησης και της διεύρυνσης του ρόλου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF), ώστε να έχει τη δυνατότητα αγοράς κρατικών ομολόγων, ή χορήγησης δανείων σε κυβερνήσεις για την επαναγορά τους. Επιπλέον, λέει «όχι» στην έκδοση ευρωομολόγων και «ναι» στο «κούρεμα» ιδιωτών πιστωτών!
«Το αποτέλεσμα (σ.σ.: τέτοιων μέτρων ενίσχυσης των ασθενών οικονομιών) θα ήταν να περιοριστεί περαιτέρω η ευθύνη των ιδιωτών πιστωτών και των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών και να επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι στις χρηματοδότριες χώρες με πρόσθετους, πιθανότατα σημαντικούς κινδύνους», τονίζει η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας στην τελευταία μηνιαία έκθεσή της.
Καθώς το «κούρεμα» πιστωτών φαίνεται ότι κάθε ημέρα που περνά γίνεται όλο και πιο πιθανό, έχει ιδιαίτερη σημασία να καταγραφούν οι απώλειες των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών σε αυτή την περίπτωση. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Piraeus Securities, όλες οι ελληνικές τράπεζες, μετά τις ενισχύσεις της κεφαλαιακής τους βάσης το τελευταίο διάστημα και όσες έπονται άμεσα (π.χ.: πώληση μετοχών της Finansbank από την Εθνική) «αντέχουν» σε ένα «κούρεμα» της αξίας των ομολόγων κατά 30%.
Μόνη εξαίρεση αποτελεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λόγω της πολύ μεγάλης συμμετοχής των κρατικών ομολόγων στο ενεργητικό του, η οποία υπερβαίνει το 30%. Για το Τ.Τ., οι αναλυτές της χρηματιστηριακής εκτιμούν, ότι θα χάσει 1,073 δις. ευρώ από το «κούρεμα» και θα χρειασθεί μια αύξηση κεφαλαίου τουλάχιστον 1 δις. ευρώ για να συνεχίσει τη λειτουργία του κανονικά.
Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις στις υπόλοιπες τράπεζες, η Εθνική θα καταγράψει απώλειες κεφαλαίων ύψους 2,49 δις. ευρώ σε περίπτωση «κουρέματος», η Alpha θα χάσει 1,098 δις. ευρώ, η Eurobank 1,5 δις. ευρώ, η Τρ. Πειραιώς 1,584 δις. ευρώ, η Τράπεζα Κύπρου 630 εκατ. ευρώ και η Αγροτική 1,178 δις. ευρώ, τα οποία καλύπτονται με την προγραμματισμένη αύξηση των κεφαλαίων της το προσεχές διάστημα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι απώλειες των ελληνικών τραπεζών από το «κούρεμα» είναι ελεγχόμενες χάρη στο δάνειο των 110 δις. ευρώ, που «εξαφανίζει» μεγάλο μέρος της επίπτωσης. Μεγάλο μέρος των ομολόγων που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες λήγουν μέσα στην τριετία εκταμίευσης του δανείου και θα αποπληρωθούν με τις δόσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση, γι’ αυτό και δεν υπολογίζονται από τους αναλυτές στο συνολικό «κούρεμα». Η μόνη περίπτωση να χάσουν οι τράπεζες τα κεφάλαιά τους από ομόλογα που λήγουν μέσα στη διάρκεια του διεθνούς δανείου θα ήταν να κηρύξει η χώρα μονομερώς στάση πληρωμών, που θα συνεπαγόταν το «πάγωμα» των εκταμιεύσεων του δανείου, κάτι που θεωρείται πολιτικά αδιανόητο για την κυβέρνηση.

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με τη βούλα Ecofin

Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με τη βούλα Ecofin

Το ξεπούλημα της ακίνητης δημόσιας περιουσίας επιβάλλεται όχι μόνο από το Μνημόνιο, αλλά και από σχετική Απόφαση του Ecofin που εκδόθηκε στις 20/12/2010 και η οποία ενσωματώνει το Μνημόνιο, όπως αναφέρει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Αυγή» ο κ. Νότης Μαριάς, αναπληρωτής Καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Διαπιστώνοντας, μετά από αυτό, ότι μένει αίολος ο αρχικός ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι προχωράει στο ξεπούλημα δημόσιας ακίνητης περιουσίας προκειμένου δήθεν να μειώσει το δημόσιο χρέος. Καθώς επίσης και το επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης, ότι στις προθέσεις της δεν ήταν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αλλά η δήθεν αξιοποίησή της.
Αυτό προκύπτει από το κείμενο της εν λόγω Απόφασης του Συμβουλίου (Ecofin), που αφορά στην «ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοσιονομικής εποπτείας» της Ελλάδας. Η απόφαση αυτή, δημοσιεύθηκε στις 29/1/2011 στην επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (L 26/15) σε όλες τις επίσημες γλώσσες της Ε.Ε. Στο κείμενο της Απόφασης στα ελληνικά αναφέρονται επί λέξει τα εξής:
«Καλύτερη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, με σκοπό την αύξηση σε τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ κατά την περίοδο 2011-2013, εκ των οποίων τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ το 2011 και έσοδα από την πώληση περιουσιακών στοιχείων (ακίνητης περιουσίας και χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων) θα χρησιμοποιηθούν για την εξόφληση χρέους και δεν θα μειώσουν τις προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης για τη συμμόρφωση με τα ανώτατα όρια για το έλλειμμα…».
Το ίδιο ισχύει και για το κείμενο στις υπόλοιπες γλώσσες. Έτσι το κείμενο της Απόφασης στην αγγλική γλώσσα χρησιμοποιεί τη λέξη «sale» κ.λπ.
Τα παραπάνω επιβεβαίωσε και ο Πρόεδρος του Eurogroup J.C. Jounker στις 14/2/2011 στις Βρυξέλλες, ενώ στις 16/2/2011 ο Αλέξης Τσίπρας έφερε το θέμα στη Βουλή καταθέτοντας μάλιστα στα πρακτικά του Κοινοβουλίου και απόσπασμα της σχετικής απόφασης του Ecofin.
Επομένως, συνεχίζει ο κ. Μαριάς, οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι δεν πρόκειται να πουληθεί ελληνική γη δεν πείθουν πλέον κανέναν, αφού η εν λόγω Απόφαση του Ecofin σύμφωνα με το δίκαιο της Ε.Ε. είναι άμεσα εκτελεστή, υπερισχύει κάθε αντίθετης διάταξης προγενέστερου ή μεταγενέστερου ελληνικού νόμου και η παραβίασή της επιφέρει σημαντικές νομικές συνέπειες.
Η αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση
Η υποκρισία και η διγλωσσία της κυβέρνησης αποδεικνύεται επιπλέον και από το γεγονός ότι η τρόικα και οι δανειστές με τη συναίνεση της κυβέρνησης έχουν ήδη στοχοποιήσει τη δημόσια ακίνητη περιουσία.
Αυτό προκύπτει από την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση Ελλάδας-κρατών Ευρωζώνης που προβλέπει ότι οι δανειστές μπορούν να εκχωρήσουν ή να μεταβιβάσουν με κάθε άλλο τρόπο οποιαδήποτε από τα δικαιώματά τους, ενώ η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιτάξει αντιρρήσεις στο ζήτημα αυτό. Επίσης κατ' εξαίρεση ένας δανειστής έχει δικαίωμα μονομερώς να εκχωρήσει ή και να μεταβιβάσει είτε μέρος των δικαιωμάτων του στο πλαίσιο ανακατανομής των συμμετοχών των δανειστών είτε οποιοδήποτε από τα δικαιώματά του στο κράτος - μέλος που είναι ο εγγυητής του.
Αφού λοιπόν οι δανειστές να μπορούν να βάλουν χέρι στην «ακατάσχετη δημόσια περιουσία», επέβαλαν τη ρήτρα για άρση της ασυλίας λόγω εθνικής κυριαρχίας.
Έτσι στο άρθρο 14.5 της δανειακής σύμβασης καθορίζεται ότι «ο δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στον βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Μάλιστα, σύμφωνα με το σημείο 11 του Υποδείγματος νομικής γνωμοδότησης που υπέγραψε ήδη η ελληνική πλευρά, «ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης -συντηρητικής ή αναγκαστικής- ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση».
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι, σε περίπτωση μη εξόφλησης των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας, τα κράτη της Ευρωζώνης μπορούν να κατάσχουν και να εκπλειστηριάσουν ακόμη και τα ακατάσχετα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας, ανυπολόγιστης υλικής και πολιτιστικής αξίας, συμπεριλαμβανομένων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.
Έτσι, επισημαίνει ο κ. Μαριάς, ενώ οι Γερμανοί έχουν προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προκειμένου να μην επιτραπεί η κατάσχεση γερμανικής δημόσιας περιουσίας στην Ιταλία από τα θύματα του Διστόμου, έχουν επιβάλει στην Ελλάδα με την παραπάνω δανειακή σύμβαση, που υπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών, την άρση ασυλίας λόγω εθνικής κυριαρχίας προκειμένου να μπορούν να μας κατάσχουν «ακατάσχετη δημόσια περιουσία».
Δεν έχει κυρωθεί από τη Βουλή
Η παραπάνω δανειακή σύμβαση Ελλάδας-κρατών Ευρωζώνης δεν έχει καν κυρωθεί από την ελληνική Βουλή. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση φοβάται το τεράστιο πολιτικό κόστος και για τον λόγο αυτό, ενώ η σχετική σύμβαση έχει κατατεθεί στη Βουλή για κύρωση από τις αρχές Ιουνίου 2010, εντούτοις μέχρι σήμερα δεν έχει προχωρήσει η σχετική διαδικασία. Το γεγονός αυτό δημιουργεί τεράστια ερωτήματα πολιτικής και συνταγματικής τάξης, αφού δεν είναι δυνατόν να εκτελείται η εν λόγω αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση χωρίς να έχει καν κυρωθεί από τη Βουλή. Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος.
Έτσι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι στην εποχή του «Μνημονίου της χρεωκοπίας» έχει καταπατηθεί κάθε ίχνος συνταγματικής νομιμότητας».

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΟΔΙΑ;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΟΔΙΑ;

Η αυθόρμητη κίνηση πολιτών για την άρνηση της πληρωμής των διοδίων οδήγησε σε αδιέξοδο την κυβέρνηση και τα συμφέροντα των ιδιόκτητων εταιρειών για την άμεση ψήφιση νομοσχεδίου με αποτέλεσμα την εισαγωγή ως παράβαση στον ΚΟΚ, που οδηγεί μέχρι και στην αφαίρεση διπλώματος και πινακίδων, μέχρι και την ποινικοποίηση της άρνησης πληρωμής των διοδίων!
Σαφώς μια ενεργή κοινωνία και οικονομία δεν μπορεί να λειτουργεί αρνούμενη να ανταποδώσει τις υπηρεσίες που τις προσφέρει το κράτος και οι ιδιωτικοί φορείς και εταιρείες, όμως το ύψος αυτής της οικονομικής απολαβής πρέπει να είναι καταρχήν συμφέρον για τον πολίτη αυτής της χώρας. Με λίγα λόγια δεν μπορεί να ζητά και να υποχρεώνει η πολιτεία για λογαριασμό των ιδιωτικών εταιρειών, τον πολίτη να πληρώνει υπέρογκα ποσά χωρίς την ανάλογη προσφορά και πάντα συγκρίνοντας το καθεστώς των υπόλοιπων χωρών. Για αυτό η ΜΟΤΕΚ απαιτεί:
1.Την κατάργηση των διοδίων σε οδικό δίκτυο που δεν πληρεί τις τεχνικές προδιαγραφές εθνικών οδών (π.χ. Κόρινθος - Πάτρα).
2.Την μείωση των υπόλοιπων διοδίων στα ίδια επίπεδα πριν την ιδιωτικοποίηση των διοδίων.
3.Την έκπτωση διοδίων σε πολίτες με συχνές διελεύσεις τουλάχιστον 50% σε σχέση με τις κανονικές τιμές (π.χ. όπως Γέφυρα Ρίου)
4.Την υποχρεωτική κατασκευή παράλληλων οδικών δικτύων με το εθνικό δίκτυο, ως εναλλακτική λύση για αυτούς που δεν επιθυμούν την πληρωμή των διοδίων.
5.Την αλλαγή αναλογίας των διοδίων μεταξύ μοτοσυκλέτας και αυτοκινήτων, σε 1:6(π.χ. Γέφυρα Ρίου-Αντίρριου).
6.Την αντικατάσταση επικίνδυνων μπαριερων, ειδικά κατασκευασμένες για την προστασία των μοτοσυκλετιστών.
7.Την συχνή και αποτελεσματική συντήρηση των υπόλοιπων οδικών εθνικών αρτηριών.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

«Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησέ τον μέχρι τέλους»

«Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησέ τον μέχρι τέλους»

Καθένας από εμάς που αναζητά στην τέχνη τη φυγή και την ουσία, έχει ξεθάψει από βιβλία λέξεις που τις κουβαλάει σαν ξόρκια. Σκόρπιες φράσεις, στίχους τραγουδιών ή ποιημάτων, ατάκες από θεατρικά... Κόσμους ολόκληρους χτισμένους με γράμματα, σκηνές από ζωές που δεν ζήσαμε αλλά διαβάζοντας έγιναν δικές μας αναμνήσεις, λόγια που αρχειοθετήθηκαν στον εγκέφαλο και ανασύρονται στην επιφάνεια κάθε φορά που αναζητούμε μια απάντηση.
Για μένα τα πράγματα είναι απλά: η ζωή μου ολόκληρη είναι δεμένη με τα βιβλία που έχουν περάσει από τα χέρια μου. Όπως άλλοι κοιτούν φωτογραφίες, εγώ ξεφυλλίζω βιβλία. Και θυμάμαι. Πού ήμουν όταν τα διάβαζα, τι μουσική μου άρεσε τότε, ποιοι άνθρωποι εκείνο το διάστημα έδιναν ρυθμό στις μέρες μου.
Όμως υπάρχουν και κάποια άλλα βιβλία στα ράφια της βιβλιοθήκης μου γεμάτα υπογραμμισμένες προτάσεις, παραγράφους ολόκληρες, τις οποίες διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας έχω μάθει πλέον απ' έξω. Αυτά δεν είναι βιβλία-καρτ ποστάλ, είναι τα βιβλία της ζωής μου. Όσα θα έπαιρνα μαζί μου σε μια βαλίτσα βιαστικά αν έπρεπε να φύγω από το σπίτι για πάντα ακολουθώντας ένα μεγάλο έρωτα ή αν με κυνηγούσαν με όλα τα δόντια έξω τα αδηφάγα Λανκολίαρς του Στίβεν Κινγκ κι έπρεπε να διακτινιστώ για πάντα σε ένα άλλο πιο φιλικό σύμπαν.
Τα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα, «Το βιβλίο της ανησυχίας» (εκδ. Αλεξάνδρεια), «Η ώρα του διαβόλου» (εκδ. Εξάντας) και ο «O Οδοιπόρος» (εκδ. Νεφέλη) που εκδόθηκε πρόσφατα, ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.
Όσα είχα διαβάσει για πρώτη φορά δεκατρία χρόνια πριν στο «Βιβλίο της ανησυχίας» με ακολουθούσαν για καιρό. Ακόμα και σήμερα, όταν λυγίζω κάτω από το βάρος μιας σπλάτερ υπαρξιακής αγωνίας που με καθηλώνει, επειδή δεν μπορώ να ξεκολλήσω από τη σκέψη του πόσο κενός νοήματος είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε, επιστρέφω στη σελίδα 47. Διαβάζω και ξορκίζω: Τον φόβο του αγνώστου, μα πάνω απ' όλα τη διαστροφή που είναι εγγεγραμμένη στο DNA μου να αναζητώ απαντήσεις σε πράγματα που ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι φτιαγμένος να καταλάβει.
Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Υπάρχει; Είναι κοινό για όλους ή κάθε ον αυτού του κόσμου πρέπει να δώσει νόημα στις μέρες που περνούν άσκοπα; Από τι υλικά είναι φτιαγμένο αυτό που λέμε ζωή; Και πού πάμε όταν φεύγουμε από αυτή; Πού βρίσκονται όσοι αγαπήσαμε και χάθηκαν; Πού θα πάμε όταν έρθει κι η δική μας η ώρα;
«Η ζωή για μένα είναι ένα πανδοχείο όπου πρέπει να σταθώ μέχρις ότου έρθει η ταχυδρομική άμαξα για την άβυσσο. Δεν ξέρω πού θα με πάει γιατί δεν ξέρω τίποτα. Θα μπορούσα να δω αυτό το πανδοχείο σαν μια φυλακή, γιατί είμαι υποχρεωμένος να περιμένω εκεί μέσα. Θα μπορούσα και να το θεωρήσω σαν έναν χώρο ευχάριστης κοινωνικής συναναστροφής γιατί εκεί συναντιέμαι με άλλους ανθρώπους. Δεν είμαι ωστόσο ούτε ανυπόμονος ούτε άνθρωπος με γούστα κοινά. Αφήνω αυτούς που κλειδώνονται στο δωμάτιό τους και περιμένουν, ξαπλωμένοι άβουλα, χωρίς να μπορούν να κοιμηθούν, αφήνω αυτούς που κουβεντιάζουν στα σαλόνια απ ' όπου οι φωνές κι η μουσική φτάνουν ευχάριστα στ' αυτιά μου. Στέκομαι στην πόρτα και γεύομαι τα χρώματα και τους ήχους του τοπίου μέχρις ότου τα μάτια μου και τα αυτιά μου να μεθύσουν – και σιγοτραγουδώ, για μένα μόνο, συγκεχυμένες μελωδίες που συνθέτω ενόσω περιμένω.
Για όλους μας θα πέσει η νύχτα και η άμαξα θα φτάσει. Γεύομαι την αύρα που μου δίνουν και την ψυχή που μου δώσαν για να τη γευτώ, και δεν ρωτώ ούτε ψάχνω παραπέρα».
Διαβάζω λοιπόν τα λόγια του Πεσσόα και υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι από το να είμαι μια απειροελάχιστη πανικόβλητη ψείρα ριγμένη στο σύμπαν, ένα ζωύφιο με περιορισμένο οπτικό πεδίο που βλέπει μόνο την κορυφή του παγόβουνου (και αυτή όχι ολόκληρη) και νομίζει ότι είναι σε θέση να ερμηνεύσει το υπόλοιπο τμήμα που κρύβεται στα απύθμενα σκοτάδια του ωκεανού, είναι καλύτερα να απολαμβάνω το τώρα.
Ο μοναδικός μου σκοπός θα πρέπει να είναι να γεμίσω αυτό το χρόνο, τον οποίο έχω στη διάθεσή μου μέχρι να έρθει η δική μου η άμαξα, με όσο το δυνατόν πιο ωραίες στιγμές: Με σεζ λονγκ πλάι στο κύμα και δροσερά mojitos, ανοιξιάτικες βόλτες σε δρόμους με ολάνθιστες αμυγδαλιές, βιβλία που με ταξιδεύουν, υπέροχα φιλιά στα κλεφτά, τρυφερές αγκαλιές στα γρασίδια, δημιουργικές δουλειές που με γεμίζουν. Και φυσικά μακριά από εμένα οι φανατισμοί και οι «βεβαιότητες» που σου χαρίζουν μεν την ψευδαίσθηση ότι ανήκεις κάπου, αλλά στην ουσία σε εγκλωβίζουν. Σε βάζουν σε μία διαδικασία να κυνηγάς μάταια το ξύλο σαν εκείνον τον σκύλο για τον οποίο διάβαζα στο μικρό βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ «Θρησκεία και Ψυχιατρική» (εκδ. Άγρα). Εκεί λοιπόν ο συγγραφέας του best seller «Όταν έκλαψε ο Νίτσε», λέει ότι ο σκύλος έχει απόλυτη ανάγκη κάποιος να του πετάει ένα κομμάτι ξύλο για να τρέχει να το πιάνει ανακουφισμένος που του έδωσαν έναν σκοπό. Το ίδιο ακριβώς κάνουν, εξηγεί, και οι θρησκείες στον άνθρωπο: προσπαθούν να τον ανακουφίσουν από την υπαρξιακή αγωνία προσφέροντάς του την πίστη σε μια ανώτερη δύναμη που ελέγχει (;) όσα ο άνθρωπος αδυνατεί και η οποία γνωρίζει (;) όλες τις απαντήσεις.
Στον «Οδοιπόρο» ο Φερνάντο Πεσσόα θέτει όλα αυτά τα ερωτήματα: Ποιος είναι ο αληθινός μας στόχος; Ο έρωτας και η ηδονή, η δόξα, η εξουσία, η πίστη, η σοφία, η ηρεμία; Τι μας περιμένει στο τέλος του δρόμου; Και πότε πραγματικά μέσα στο μακρύ ταξίδι της ζωής νιώθεις ότι μπορείς να μείνεις σταθερός και να πεις με σιγουριά ότι αυτός ο σταθμός είναι και ο τελευταίος;
Γραμμένο σαν παραμύθι, αυτό το ημιτελές αριστούργημα το οποίο χρονολογείται γύρω στο 1917, μα ξεθάφτηκε από τα μπαούλα του Πορτογάλου συγγραφέα και εκδόθηκε για πρώτη φορά στην χώρα του το 2009 (εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του!), αφηγείται την ιστορία ενός ανήσυχου ταξιδευτή. Περιγράφει ένα μακρύ οδοιπορικό αυτογνωσίας.
Ο ήρωας, ένα ανυποψίαστο και άπειρο αγόρι, ζούσε γαλήνια στην αγροικία του πατέρα του. Περνούσε τα απογεύματά του στον πευκώνα που περιέβαλλε το σπίτι, ακούγοντας τον άνεμο ο οποίος έκανε τις βελόνες και τα φύλλα των δέντρων να θροΐζουν. Απολάμβανε όσο τίποτα να κοιτά απλά τους περαστικούς, τις άμαξες που πήγαιναν κι έρχονταν στο δρόμο. Ένιωθε μια ευτυχία ανείπωτη ή μάλλον όχι ευτυχία: ευχαρίστηση, ευδαιμονία. Όταν νύχτωνε έμπαινε μέσα και διάβαζε στη σιωπή, ακούγοντας μόνο τον ήχο από τα κούτσουρα που καίγονταν στη φωτιά. Οι γριές που τον αγαπούσαν «είχαν μόλις αποκοιμηθεί γύρω από τη σόμπα, με το πιγούνι τους χωμένο στη ρόμπα τους» κι εκείνος νιώθοντας μια απίστευτη υπνηλία αφηνόταν γλυκά στην ήσυχη, μακρόσυρτη νύχτα. Κι έτσι η ζωή του περνούσε με τη «ζεστή αίσθηση ότι δεν υπήρχε τίποτα εκεί έξω». Δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο για να νιώσει πλήρης. Όλος ο κόσμος του τελείωνε στα όρια του πευκώνα. Μέχρι που ένα απόγευμα πέρασε μπροστά του ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα. Ο μυστηριώδης αυτός άνθρωπος έσπειρε με μια μόνο φράση του την αμφιβολία μέσα στο μυαλό του αγοριού. «Μην κοιτάζεις το δρόμο. Ακολούθησέ τον μέχρι τέλους» του είπε και έκτοτε τίποτα δεν ήταν το ίδιο.
«Ποτέ πια δεν ένιωσα ηρεμία ούτε ευχαρίστηση. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η ζωή μου έγινε κενή και χλωμή. Εγώ που είχα τα πάντα, ένιωθα να μου λείπουν όλα. Δεν επιθυμούσα τίποτα και ταυτόχρονα επιθυμούσα τα πάντα. (...) Τα πράγματα της απλής μου ζωής, αυτά που στο παρελθόν περνούσαν απαρατήρητα, άρχισαν να με ενοχλούν, κι αυτά που με ευχαριστούσαν άρχισαν να περνούν απαρατήρητα, ή παράξενα, σαν λουλούδια χωρίς άρωμα και χρώμα. Δεν ξέρω να πω αν αυτή η μεταμόρφωση που με έκανε άλλον υπήρξε αργή ή γρήγορη. Το μόνο που ξέρω είναι ότι άρχισε όταν είδα τον Άντρα με τα Μαύρα να χάνεται στη στροφή του δρόμου».
Έτσι αποφάσισε να φύγει. Την ημέρα του ταξιδιού του όλοι γύρω του έκλαιγαν. Εκείνος όμως ξεκίνησε χωρίς να κοιτάξει πίσω. Έπρεπε να ακολουθήσει το δρόμο του.
Πέρασε από πολλές πόλεις και χωριά. Συνάντησε πολλούς ανθρώπους που όλοι είχαν έναν σκοπό, εκείνος όμως δεν έμοιαζε μαζί τους γιατί αναζητούσε έναν άγνωστο παράξενο άντρα που δεν θυμόταν πια ούτε καν τη μορφή του.
Στην πρώτη πόλη γνώρισε ένα πανέμορφο κορίτσι. «Την ερωτεύτηκα μόλις την αντίκρισα. Έχασα την ψυχή μου μόλις της απηύθυνα το λόγο. Τα μάτια της, φωτιά στην ταραχή μου, άναψαν πυρκαγιά στα κοιμισμένα βάθη του είναι μου. Η επαφή του χεριού της με έκανε να ξεχάσω τα πάντα».
Το μυαλό του δεν είχε πια τον έλεγχο, το σώμα σαν μαγνήτης αναζητούσε το δικό της. Μέχρι που τα χείλη τους έμπλεξαν για πρώτη φορά. Διαβάζω και σταματώ. Φέρνω την εικόνα στο μυαλό μου. Στη μέση μιας πλατείας, με εκατοντάδες διαβάτες, με άμαξες να περνούν θορυβωδώς, κι εκείνος μαζί της παραδομένος σε ένα φιλί δίχως ήχο. Σε ένα βαθύ φιλί που σβήνει τα πάντα γύρω του, σε μια ελεύθερη κατάδυση δίχως τέλος. Δεν φαντάζομαι πια, θυμάμαι.
Κι όμως εκείνος παρόλο που ήθελε να ζήσει μαζί της για πάντα, ήξερε ότι έπρεπε να φύγει. Κι ας ήταν σίγουρος πως ότι κι αν αγαπούσε από εκεί κι ύστερα θα ήταν δυνατό, θα ήταν δικό του, μα δεν θα ήταν ποτέ όπως εκείνο.
Βασανίστηκε για καιρό, μα έφυγε και πάλι. Εκείνη έκλαιγε. Κι εκείνος, μέσα του. Μα έφυγε. Ταξίδευε δυστυχισμένος μα ένιωθε σίγουρος ότι είχε πράξει το σωστό.
«Μερικές φορές αναρωτιόμουν μήπως τελικά ο δρόμος δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης πέρα από το ότι με είχε οδηγήσει σε εκείνη. Μήπως τελικά είχα πειστεί να τον ακολουθήσω μόνο και μόνο για να συναντήσω αυτήν που τόσο αγαπούσα. (...) Είχα σταματήσει! Πόσες μέρες τώρα είχα σταματήσει! Ο δυστυχής! Και με πόση χαρά! Είχα σταματήσει γιατί αγαπούσα, γιατί επιθυμούσα, γιατί ήθελα. Αλλά τι είναι αγαπώ, τι είναι επιθυμώ, τι είναι θέλω, αν όχι σταματώ (τουλάχιστον ως προς την επιθυμία του δρόμου);».
Εδώ η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο σταματά. Το υπόλοιπο κείμενο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η Teresa Rita Lopes, η γυναίκα που έχει αναλάβει να ερευνήσει το έργο του Πεσσόα, συμπλήρωσε την έκδοση με τις σημειώσεις του συγγραφέα για το διήγημα, στις οποίες εκείνος περιγράφει αναλυτικά σε τρίτο πρόσωπο τη συνέχεια του ταξιδιού. Έτσι ο αναγνώστης μαθαίνει τη συνέχεια και το τέλος. Ο ήρωας περιπλανιέται πιο βαθιά στην πόλη, ακολουθώντας το δρόμο, σε κάθε σταθμό του γνωρίζει κι άλλες γυναίκες: τη Δόξα, την Εξουσία, την Πίστη, τη Σοφία, την Μοίρα του Θανάτου, την Ηρεμία, την Προσωπικότητά του, μα απ' όλες φεύγει γιατί πρέπει να βγει ξανά στο δρόμο. Μέχρι το τέλος. Το όποιο τέλος του δικού του δρόμου.
Το αλληγορικό παραμύθι του Φερνάντο Πεσσόα είναι ένα βαθύτατα αισθαντικό κείμενο, ακόμα και οι σημειώσεις του συγγραφέα για το ημιτελές διήγημα. Είναι ένα μυστικιστικό οδοιπορικό που μοιάζει με τη ζωή του καθενός από εμάς. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή μας από ένα δρόμο που τον ακολουθούμε μέχρι τέλους; Κι οι άλλοι άνθρωποι σάμπως δεν είναι τα σκαλιά που μας οδηγούν στον πιο συνειδητό εαυτό μας; Άλλες φορές βέβαια γίνονται η κόλαση. Μπορεί όμως να γίνουν κι ο παράδεισος. Και μόνο η πιθανότητα αυτή δεν αρκεί για να βουτήξεις βαθιά μέσα τους κι ας χαθείς;

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Πως η Goldman Sachs οργάνωσε την επιχείρηση "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ"

Πως η Goldman Sachs οργάνωσε την επιχείρηση "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ"

Ενδιαφέρον θα ήταν να μάθουμε εάν η Γκόλντμαν Ζακς διατηρούσε ή και συνεχίζει να διατηρεί κάποιον “τοποτηρητή” και στα καθ’ ημάς και σε ποιο ακριβώς πόστο. Σε κυβερνητικό ή μήπως σε κρατικό που πάντως επηρεάζει καθοριστικά κρίσιμες κυβερνητικές αποφάσεις σχετικά με την οικονομία και τη διαχείριση των...
δημοσιονομικών μας προβλημάτων; Πως θα σας φαινόταν αν ο προπονητής του Ολυμπιακού έπαιζε 100 εκατομμύρια στο Προ-Πο, ποντάροντας στην ήττα και τον υποβιβασμό της ομάδας του και συνιστώντας στους φίλους του να κάνουν το ίδιο; Τι θα έκαναν οι οπαδοί των Ερυθρολεύκων σε έναν τέτοιο προπονητή;
Αυτό ακριβώς φαίνεται ότι κάνει η.....τράπεζα Γκόλντμαν Ζακς, κύριος σύμβουλος επί σειρά ετών των ελληνικών κυβερνήσεων σε θέματα χρέους και ιδιωτικοποιήσεων, προνομιακός συνομιλητής των Πρωθυπουργών και από τους κύριους διαχειριστές του δημόσιου χρέους μας. Με το ένα χέρι, η τράπεζα κερδίζει δισεκατομμύρια από τις “συμβουλές” της και τη διαχείριση του χρέους. Με το άλλο, παίζει στην αγορά CDS ποντάροντας στη χρεωκοπία της Ελλάδας, σε στενή συνεργασία με το κερδοσκοπικό χετζ φαντ Πόλσον, που κέρδισε του κόσμου τα λεφτά στην κρίση του 2008. H Γκόλντμαν φροντίζει ταυτόχρονα να υπονομεύει την ελληνική αξιοπιστία, τινάζοντας στον αέρα τα ελληνικά επιτόκια και οδηγώντας τη χώρα στον γκρεμό! Αν δεν χρεωκοπήσει η Ελλάδα κερδίζει από τα....
αυξημένα επιτόκια, αν χρεωκοπήσει κερδίζει από τη χρεωκοπία. Κερδίζει στήνοντας τη φούσκα, κερδίζει και ξεφουσκώνοντας τη φούσκα, πιστή στην αρχή “άρπαξε το τσεκ πριν σκάσει το καρπούζι”.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα καρπούζι. Η τράπεζα το παρουσιάζει ως υπαρκτό, κερδίζει από την πώλησή του και το αφήνει να σκάσει πριν το πάρει στα χέρια του ο αγοραστής. Δεν είναι πρώτη φορά που το κάνει, είναι η πάγια μέθοδός της, χάρη στην οποία κυριάρχησε στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, εξοντώνοντας τους ανταγωνιστές. Η Γκόλντμαν γιγαντώνεται απομυζώντας τους πελάτες-θύματα, γι’ αυτό την ονόμασε βαμπίρ η Λιμπερασιόν.
Τα ίχνη της εντοπίζονται πίσω από όλες τις φούσκες και οικονομικές καταστροφές (κερδοσκοπία πετρελαίου, μετοχών υψηλής τεχνολογίας κ.ο.κ.).
Η τράπεζα πρωταγωνίστησε στα σάπια στεγαστικά δάνεια, οδηγώντας στην καταστροφή του 2008. Τότε, οι τραπεζίτες ανάγκασαν τις κυβερνήσεις να ξοδέψουν 11.400 δισεκατομμύρια δολλάρια (αν έχετε τρόπο να φαντασθείτε ένα τέτοιο ποσό) για να καλύψουν τις νομότυπες ή μη απάτες των τραπεζών. Αφού σώθηκαν οι από τη χρεωκοπία, βγάζοντας μάλιστα και κάτι τις, οι τραπεζίτες επανήλθαν στα ίδια βάζοντας στο στόχαστρο ευάλωτα κράτη. Και δοκιμάζοντας το ευρώ, προτού κατοχυρωθεί ως παγκόσμιο αποθεματικό, υπονομεύοντας την αμερικανική κυριαρχία.
Η ΦΙΡΜΑ
Οι Αμερικανοί λατρεύουν τα παρατσούκλια. Τη CIA τη λένε «The Company» (H Εταιρεία). Τη Μαφία «The Family» (Η Οικογένεια). Την Goldman Sachs «The Firm» (Η Φίρμα). Γκόλντμαν και Σαξ ήταν δύο Γερμανοεβραίοι μετανάστες. ‘Ιδρυσαν την τράπεζα το 1869, αλλά δεν θα μπορούσαν ίσως να φανταστούν ότι θα γινόταν σήμερα η μεγαλύτερη στον κόσμο, αλλά και μια πραγματική, αν και αφανής, όσο μπορεί, υπερκυβέρνηση του κόσμου.
Η Γκόλντμαν δεν έχει απλώς καλές σχέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση, είναι, σε μεγάλο βαθμό, η κυβέρνηση. Το μυστικό της επιτυχίας της; ‘Εσπαγε πρώτη όλες τις κρατικές ρυθμίσεις και ηθικές δεοντολογίες, ποντάροντας και κερδίζοντας από την χρεωκοπία των πελατών της! Μπορούσε να το κάνει, γιατί είχε ανθρώπους της στην κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ, σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, σε ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Επηρεάζει καθοριστικά τις αποφάσεις που διαμορφώνουν την τραπεζική αγορά και τις ρυθμίσεις της.
Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία της συνέβαλε στο Κραχ του 1929. ”In God we Trust” γράφει κάθε δολλάριο, ΅In Goldman Sachs we Trust”, παρέφρασε ο Τζων Κένεθ Γκαλμπρέιθ, που της αφιέρωσε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του για την κρίση. Στις δεκαετίες του “κρατισμού” που ακολούθησαν, η Γκόλντμαν έγινε πιο προσεκτική, έφτιαξε το όνομά της και είχε μάλιστα μότο την “μακροπρόθεσμη απληστία”. Διεύρυνε προσεκτικά την επιρροή της, διεισδύοντας σταδιακά και “φυτεύοντας” τους ανθρώπους της στα βασικά κέντρα οικονομικής εξουσίας ΗΠΑ και Ευρώπης, στις κυβερνήσεις και τις κεντρικές τράπεζες. ‘Ωσπου, οι σταδιακές “απελευθερώσεις” της αγοράς χρήματος πέρασαν το κρίσιμο σημείο, στα τελευταία χρόνια Κλίντον, με Υπουργό Οικονομικών τον Ρούμπιν, επιτρέποντας στην τράπεζα να παίξει άγρια το “μεγάλο παιχνίδι” της, την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας “Αυτοκρατορίας του Χρήματος”
Η Γκόλντμαν εκμεταλλεύθηκε τις “απελευθερώσεις” και την κατάργηση των περισσότερων φραγμών και ρυθμίσεων (που συχνά προκάλεσε η ίδια), συμπρωταγωνιστώντας στο στήσιμο της μιας φούσκας μετά την άλλη. Μπόρεσε να το κάνει, γιατί επηρέαζε με τους ανθρώπους της καθοριστικά την αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική.
Η μεγάλη ευκαιρία της ήταν η κρίση του 2008. Πρωταγωνίστησε στον μπουμ των στεγαστικών δανείων προς αναξιόπιστους δανειολήπτες, μετά ανακάτεψε τα “τοξικά δάνεια” με υγιέστερα προϊόντα και τα πούλησε ως υγιή. Μετά κερδοσκόπησε εις βάρος των αγοραστών των προϊόντων της στην δευτερογενή αγορά CDS, των ασφαλιστικών συμβολαίων έναντι αναξιόπιστων χρεών, επιταχύνοντας την κρίση. Από τη μια κέρδισε μεταπουλώντας στεγαστικά δάνεια, από την άλλη ποντάροντας και συμβάλλοντας στην καταστροφή των προϊόντων της. Κύριο εργαλείο της ήταν η αγορά CDS (Credit Default Swaps), δευτερογενών χρηματοπιστωτικών προϊόντων, ασφαλίστρων έναντι χρεωκοπίας, μια από τις πιο αδιαφανείς και πιο απορυθμισμένες. Τρεις τράπεζες ελέγχουν το 75% της αγοράς, Γκόλντμαν, J.P. Morgan και Ντώυτσε Μπανκ.
¨Όταν ξέσπασε η κρίση, η Γκόλντμαν χρησιμοποιίησε τον άνθρωπό της στην κυβέρνηση, τον Υπουργό Οικονομιών Πόλσον για να αποτρέψει κάθε συνδρομή στις τράπεζες, οδηγώντας στη χρεωκοπία τον κύριο ανταγωνιστή της, τη Λήμαν Μπράδερς. Όταν η Λήμαν χρεωκόπησε, ο Πόλσον άλλαξε αμέσως ρότα και έσπευσε να διασώσει τις υπό χρεωκοπία τράπεζες. Η Γκόλντμαν όχι μόνο απηλλάγη του κύριου ανταγωνιστή, αλλά και κέρδισε 13 δις δολλάρια από το σχέδιο σωτηρίας. (Μια εκπληκτική έρευνα για την Γκόλντμαν Ζακς δημοσιεύεται στο περιοδικό “Τετράδια”, τεύχος 57-58, των εκδόσεων “Στοχαστής”). Σε αυτή την “τράπεζα που τρομάζει”, κατά την έκφραση της Λιμπερασιόν, ανέθεσαν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, μετά το 1998, σημαντικό μέρος της διαχείρισης του ελληνικού χρέους και της εμπιστεύτηκαν το μέλλον του ελληνικού λαού.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

ΤτΕ: Αυξάνονται τα δάνεια σε «κόκκινο»

ΤτΕ: Αυξάνονται τα δάνεια σε «κόκκινο»

Σε συνεχή άνοδο βρίσκονται τα δάνεια σε καθυστέρηση τόσο στην καταναλωτική και στεγαστική πίστη όσο και στην επιχειρηματική, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) που δημοσιεύονται στην έκθεση της για τη Νομισματική Πολιτική, επιβεβαιώνοντας εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών και οικονομικών αναλυτών που διατυπώνονται τους τελευταίους μήνες.
Την ίδια στιγμή επιβεβαιώνονται και οι εκτιμήσεις για μηδενικούς ή και αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης του δανεισμού προς τα νοικοκυριά, λόγω των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης τόσο σε ιδιώτες, με αποτέλεσμα την μειωμένη ζήτηση, όσο και σε τράπεζες, που περιορίζει τη ρευστότητα τους για χρηματοδότηση.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, αύξηση παρατηρήθηκε στο λόγο των δανείων σε καθυστέρηση προς το σύνολο των δανείων και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό σε σύγκριση με το τέλος του πρώτου εξαμήνου 2010. Το Σεπτέμβριο του 2010 τα δάνεια σε καθυστέρηση ανήλθαν στο 10% του συνόλου, από 7,7% που ήταν τον Δεκέμβριο του 2009.
Στον τομέα της καταναλωτικής πίστης παρατηρείται η μεγαλύτερη επιδείνωση. Ειδικότερα, στον τομέα αυτό, στο σύνολο της αγοράς, τα δάνεια σε καθυστέρηση έφθασαν το 18,4% τον Σεπτέμβριο του 2010, από 13,4% τον Δεκέμβριο του 2009. Όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη σε μερικές τράπεζες το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 20%.
Στην στεγαστική πίστη τα δάνεια σε καθυστέρηση προσεγγίζουν πλέον το 10%, ανήλθαν στο 9,7% τον Σεπτέμβριο του 2010, έναντι 7,4% τον Δεκέμβριο του 2009. Στην επιχειρηματική πίστη τα δάνεια σε καθυστέρηση φθάνουν πλέον το 8,5% τον Σεπτέμβριο του 2010, από 6,7% τον Δεκέμβριο του 2009.
Όπως αναφέρεται στην έκθεση της ΤτΕ, η σημαντική επιδείνωση - λόγω του αντίξοου μακροοικονομικού περιβάλλοντος - της χρηματοοικονομικής κατάστασης των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών αναπόφευκτα επηρέασε δυσμενώς την ποιότητα του δανειακού χαρτοφυλακίου των τραπεζών.
Θετική εξέλιξη αποτελεί η αύξηση (αν και μικρή) του ποσοστού κάλυψης των δανείων σε καθυστέρηση από προβλέψεις (Σεπτέμβριος 2010: 43,2%, Δεκέμβριος 2009: 41,5%), απόρροια της σημαντικής ενίσχυσης του αποθέματος των προβλέψεων έναντι του πιστωτικού κινδύνου κατά το εννεάμηνο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου του 2010.
Το ποσοστό κάλυψης, όπως επισημαίνει η ΤτΕ, ωστόσο χρειάζεται να αυξηθεί περαιτέρω, αν ληφθεί υπόψη η σημαντική άνοδος (δηλαδή η επιδείνωση) του λόγου των «καθαρών» καθυστερήσεων (δηλαδή της διαφοράς μεταξύ των δανείων σε καθυστέρηση και των συσσωρεμένων προβλέψεων για τον πιστωτικό κίνδυνο) προς το σύνολο των εποπτικών ιδίων κεφαλαίων, καθώς και το ενδεχόμενο περαιτέρω επιδείνωσης του οικονομικού περιβάλλοντος και της χρηματοοικονομικής κατάστασης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στην Ελλάδα.
Για τους ανωτέρω λόγους επιβάλλεται οι τράπεζες να προχωρήσουν σε περαιτέρω ενίσχυση του αποθέματος των προβλέψεών αυτών. Ανάγκη εξεύρεσης από τις τράπεζες εναλλακτικών πηγών άντλησης κεφαλαίων
Ιδιαίτερες πιέσεις δέχθηκε η ρευστότητα, καθώς κατά την υπό εξέταση περίοδο οι ελληνικές τράπεζες ήταν αποκλεισμένες από τις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίων. Η εξέλιξη αυτή ήταν συνέπεια των συνεχών υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδος, που αναπόφευκτα συμπαρέσυραν και τις αξιολογήσεις των τραπεζών. Την ίδια περίοδο, επιπρόσθετες πιέσεις στη ρευστότητα άσκησε η σταδιακή εκροή καταθέσεων, η οποία μάλιστα συνεχίστηκε μέχρι και τα τέλη του 2010.
Ως αντιστάθμισμα στις ανωτέρω πιέσεις λειτούργησαν τα μέτρα ενίσχυσης για τη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας και η παροχή ρευστότητας από το Ευρωσύστημα.
Όπως όμως επισημαίνει η ΤτΕ, πρέπει να επισημανθεί ωστόσο ότι και οι δύο αυτές πηγές κεφαλαίων αποτελούν προσωρινή μόνο λύση των προβλημάτων ρευστότητας των τραπεζών. Για το λόγο αυτό κρίνεται απολύτως αναγκαία η εξεύρεση από τις τράπεζες εναλλακτικών πηγών άντλησης κεφαλαίων. Μικρές θετικές ενδείξεις στην κατεύθυνση αυτή παρείχε η άντληση κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές από δύο τράπεζες μετά το Σεπτέμβριο του 2010, ενώ υπάρχει πρόθεση και άλλων τραπεζών να προχωρήσουν σε ανάλογες κινήσεις τους πρώτους μήνες του 2011.
Ικανοποιητική παραμένει η κεφαλαιακή επάρκεια των ελληνικών τραπεζών και των ομίλων τους, η οποία εμφάνισε μάλιστα μικρή βελτίωση έναντι του πρώτου εξαμήνου του 2010 και οριακή μόνο μείωση σε σύγκριση με το τέλος του 2009. Στο τέλος Σεπτεμβρίου του 2010, ο Δείκτης Κεφαλαιακής Επάρκειας (ΔΚΕ) και ο Δείκτης Βασικών Κεφαλαίων (ΔΒΚ) διαμορφώθηκαν για τις τράπεζες σε 12,8% και 11,2% αντίστοιχα, ενώ για τους τραπεζικούς ομίλους σε 11,4% και 10,1% αντίστοιχα. Ωστόσο, παρά τα ικανοποιητικά αυτά μεγέθη, στην παρούσα συγκυρία επιβάλλεται οι τράπεζες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές στη διαμόρφωση της μεσοπρόθεσμης στρατηγικής τους όσον αφορά το επιθυμητό επίπεδο της κεφαλαιακής τους βάσης και τον τρόπο χρήσης των κεφαλαίων τους και να συνεκτιμούν το αντίξοο μακροοικονομικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, καθώς επίσης και τις επερχόμενες αλλαγές στο ρυθμιστικό πλαίσιο διεθνώς.
Οι παράγοντες που επηρέασαν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα τους πρώτους εννέα μήνες του 2010 εκτιμάται ότι θα συνεχίσουν να το επηρεάζουν προς την ίδια κατεύθυνση τουλάχιστον και τους πρώτους μήνες του 2011. Συνεπώς, οι προοπτικές για την κερδοφορία, την ποιότητα του χαρτοφυλακίου δανείων και τη ρευστότητα των τραπεζών και των ομίλων τους σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα εξακολουθούν να περιβάλλονται από υψηλή αβεβαιότητα, τονίζει η ΤτΕ.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Πρόκληση Τρόϊκας, πολιτικός κόσμος, τύπος

Πρόκληση Τρόϊκας, πολιτικός κόσμος, τύπος

Τα σικέ παιχνίδια στην πολιτική είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Ορισμένα όμως από αυτά είναι εντυπωσιακά σικέ. Τόσο, που δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις κι αναγκάζεσαι να αναρωτηθείς: «Μας θεωρούν τόσο ηλίθιους ή κάτι άλλο συμβαίνει;». Ένα τέτοιο παιχνίδι παίζεται από την περασμένη Παρασκευή 11/2 με τις ανακοινώσεις της Τρόικας για την εκποίηση- ως το 2015- δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ. Η συνέντευξη ξεκίνησε στις 3 μ.μ. της Παρασκευής και ολοκληρώθηκε αργά το απόγευμα της ίδιας ημέρας.
«H Ελλάδα θα πρέπει να αντλήσει έσοδα 50 δισ. ευρώ από το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων έως το 2015» είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο Σ. Ντερούζ, εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Τρόικα. Και πρόσθεσε: «Η κυβέρνηση είναι πολύ αισιόδοξη ότι αυτό το πόσο- των 15 δισ. ευρώ τα επόμενα δύο χρόνια και τα 35 δισ. μετά- είναι εφικτό… Διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τρεις πολύ σημαντικές πηγές εσόδων από αποκρατικοποιήσεις: εισηγμένες και μη εισηγμένες επιχειρήσεις, τα μερίδια του Δημοσίου σε αυτές τις επιχειρήσεις και εμπορικά ακίνητα». Συνεπώς η κυβέρνηση γνώριζε και είχε συμφωνήσει ή για να το πούμε διαφορετικά η Τρόικα ανακοίνωσε στη συνέντευξη αυτό που είχε συμφωνήσει νωρίτερα με την κυβέρνηση.
Τα προμηνύματα και τα αποκαλυπτήρια
Προμηνύματα για τα όσα θα ανακοίνωνε η τρόικα υπήρχαν προτού οι Σ. Ντερούζ (Κομισιόν), Π. Τόμσεν (ΔΝΤ) και Κ. Μαζούχ (ΕΚΤ), καθίσουν στο τραπέζι της συνέντευξης Τύπου. Μια μέρα πριν, την περασμένη Πέμπτη (10/2), ο εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, Π. Ρουμελιώτης, μιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου είπε χαρακτηριστικά: «Ακούω κάποιους να λένε ότι το 2013 τελειώνει το Μνημόνιο. Πρέπει να σας πω ότι αυτό είναι μία μεγάλη ψευδαίσθηση. Η δημοσιονομική προσαρμογή για την Ελλάδα δεν πρόκειται να σταματήσει. Θα ισχύσει για 15 με 20 χρόνια», υποστήριξε. Διευκρίνισε μάλιστα ότι η «διάσωση» της ελληνικής οικονομίας δεν αφορά το έργο μίας κυβέρνησης, αλλά και άλλων κυβερνήσεων μετά τη σημερινή. «Και οι επόμενες κυβερνήσεις δεν έχουν περιθώρια άλλης πολιτικής», τόνισε (Βλέπε: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 11- 2- 2011).
Λίγο πριν την επίμαχη συνέντευξη της Τρόικας, ένα άλλο στέλεχος του ΔΝΤ, ο σύνδεσμος της μόνιμης αντιπροσωπείας του ΔΝΤ στην Αθήνα, Μπομπ Τράα, μιλώντας σε συνέδριο που διοργάνωσε η Τράπεζα της Ελλάδος για τις προοπτικές των οικονομιών της ΝΑ Ευρώπης, ανέφερε: «Το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται πλέον με περικοπές στις συντάξεις. Το κράτος πρέπει να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις, για να μειώσει το χρέος, να βάλει τους κανόνες που θέλει και μετά να εκχωρήσει σε ιδιώτες τη λειτουργία και εκμετάλλευση οργανισμών, λιμανιών κ.λπ.».
Αλλά και οι ανακοινώσεις της Τρόικα δεν φαίνεται να εξέπληξαν κανέναν, τουλάχιστον από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ο αναπληρωτής αρμόδιος τομεάρχης της ΝΔ για θέματα οικονομίας Χρήστος Σταϊκούρας, αμέσως μετά τις ανακοινώσεις των τροϊκανών έσπευσε να δηλώσει περιχαρής: «Όταν η Νέα Δημοκρατία υποστήριζε, από τον προηγούμενο Ιούλιο, ότι μπορεί η χώρα να αντλήσει 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου και από ιδιωτικοποιήσεις, η κυβέρνηση μιλούσε για μαγικές συνταγές. Σήμερα, που η Τρόικα καταλήγει στο ίδιο ποσό, μετά από 7 επιπλέον μήνες απραξίας, τι έχει να μας πει η κυβέρνηση;».
Η κυβέρνηση δεν είχε να πει τίποτα αφού τα ανακοινωθέντα της τρόικας ήσαν αυτά που είχε συμφωνήσει μαζί της.
Τη συμφωνία Τρόικας - Κυβέρνησης ομολόγησε και το υπουργείο Οικονομικών στο ενημερωτικό σημείωμα που έστειλε, την ίδια ημέρα (την Παρασκευή), στον Τύπο αναφορικά με το τι προβλέπεται στην τρίτη επικαιροποίηση του μνημονίου. Στο ενημερωτικό αυτό σημείωμα του υπουργείου διαβάζουμε ότι το επικαιροποιημένο μνημόνιο προβλέπει μεταξύ άλλων: «Ενίσχυση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας για την περίοδο 2012-2015. Ολοκλήρωση της καταγραφής και της δημιουργίας ενός χαρτοφυλακίου συμμετοχών και εμπορικά αξιοποιήσιμων ακινήτων ύψους τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ. Στόχος είναι η συνολική είσπραξη εσόδων τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ την περίοδο 2011-2015 εκ των οποίων τα 15 δισ. έως το 2012». Για την ολοκληρωμένη ενημέρωση του αναγνώστη οφείλουμε να αναφέρουμε ότι την Πέμπτη 10/2/ και την Παρασκευή 11/2 (ως το μεσημέρι), η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών υπό τον κ. Παπακωνσταντίνου βρισκόταν σε συνεχή διαπραγμάτευση με την Τρόικα ώστε να καταλήξουν στο τελικό κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου. Μόνο αφότου κατέληξαν η Τρόικα προχώρησε σε συνέντευξη (η οποία είχε οριστεί για το πρωί την Παρασκευής, αναβλήθηκε και τελικά πραγματοποιήθηκε στις 3 μ.μ.).
και ξάφνου ξύπνησε… η εθνική υπερηφάνεια


Μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, γύρω στις 1.30’ π.μ. του Σαββάτου, όταν η Ελλάδα κοιμόταν και οι ξενύχτηδες είχαν άλλα ενδιαφέροντα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, κατ’ εντολήν του πρωθυπουργού προχώρησε στο περίφημο διάβημα… εθνικής υπερηφάνειας στέλνοντας προς τα ΜΜΕ και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία την εξής ανακοίνωση: «Η συμπεριφορά των εκπροσώπων της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, κατά τη σημερινή τους συνέντευξη, ήταν απαράδεκτη. Τους ζητήσαμε να βοηθήσουν και τιμάμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας. Δεν ζητήσαμε όμως από κανέναν να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας. Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούν τον ρόλο τους. Και αυτό θα το καταστήσουμε σαφές σε όλους τους εταίρους μας. Έχουμε ανάγκη αλλά έχουμε και όρια. Και τα όρια της αξιοπρέπειάς μας δεν τα διαπραγματευόμαστε με κανέναν. Εντολές παίρνουμε μόνο από τον ελληνικό λαό. Ακόμη, η κυβέρνηση επανειλημμένως έχει τοποθετηθεί για την ανάγκη αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, με όρους διαφάνειας, ώστε αυτή να συνεισφέρει στην ανάπτυξη αλλά και στη μείωση του δημόσιου χρέους. Επ’ αυτού έχουν γίνει επίσημες ανακοινώσεις καθώς και λεπτομερής σχεδιασμός σε βάθος πολλών ετών. Είναι προφανές βέβαια ότι η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει εκποίηση δημόσιας γης. Εξ ίσου προφανές είναι ότι για τη λήψη αυτών των αποφάσεων μόνη αρμόδια είναι η ελληνική κυβέρνηση».
Τώρα η εθνική αξιοπρέπεια είχε έρθει στη θέση της… Αν διαβάσει όμως κάποιος προσεκτικά τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου χωρίς αμφιβολία θα διαπιστώσει πως ο ίδιος και η κυβέρνηση που εκπροσωπεί θέτουν ζήτημα εντολών που τάχα δεν παίρνουν από κανέναν άλλον παρά μόνο από τον ελληνικό λαό. Όμως για ποιες εντολές γίνεται λόγος; Για την ανακοίνωση από μέρους της Τρόικας προγράμματος αποκρατικοποιήσεων ύψους ύψους 50 δισ. ευρώ ως το 2015; Μα αυτό είχε συμφωνηθεί, πριν την ανακοίνωση των τροϊκανών, ως μέρος του επικαιροποιημένου μνημονίου. Συνεπώς στη σωστή της μετάφραση, η δήλωση Πεταλωτή μόνο έτσι διατυπώνεται: «Τις εντολές που παίρνουμε, και στις οποίες υπακούμε, μόνον εμείς έχουμε το αποκλειστικό δικαίωμα να τις ανακοινώνουμε στον ελληνικό λαό».

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

"Εφιαλτικά" συμπεράσματα για τη Θράκη

"Εφιαλτικά" συμπεράσματα για τη Θράκη

Επί χρόνια γίνεται μία προσπάθεια ανάδειξης του Θρακικού προβλήματος, ενός εθνικού προβλήματος που όσο η Αθήνα αποφεύγει, τόσο αυτό γιγαντώνεται και απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των πολιτών της περιοχής.Επιχειρήσαμε, να αποδώσουμε τον στρατηγικό σχεδιασμό και την γενικότερη παρεμβατικότητα της Τουρκίας στην Θράκη, αναλύσαμε πλείστες όσες περιπτώσεις της μεθοδικής «εργασίας» που έχουν αναλάβει μυστικές υπηρεσίες της γείτονος Τουρκίας προκειμένου να αλλοιώσουν την πραγματικότητα και να «χτίσουν» με υπομονή όλα εκείνα τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» που μπορούν να στοιχειοθετήσουν σοβαρότατο πρόβλημα για τον χαρακτηρισμό της Ελληνικότητας της περιοχής.
Πολιτική ανικανότητα και αδικαιολόγητη δουλικότητα σε παροτρύνσεις ξένων.
Εγκληματικά λάθη πολιτικών, ανυπαρξία εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, εξυπηρετήσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά κυρίως η αδυναμία της Αθήνας να κατανοήσει την ευθύνη της προς την περιφέρεια, οδηγεί σήμερα τη Θράκη (και όχι μόνο) στις διαθέσεις εκείνων που σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα μακρόχρονο σχέδιο πολιορκίας και άλωσης ελληνικών περιοχών.
Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε, όσο πιο σύντομα γίνεται, να αποδείξουμε πως πλησιάζει πολύ επικίνδυνα η στιγμή εκείνη κατά την οποία ο Ελληνισμός θα τεθεί μπροστά σε τεράστια εκβιαστικά διλήμματα ως προς την Θράκη, αλλά και ως προς το Αιγαίο.
Εγνωσμένης αξίας ορυκτού πλούτου, η Θράκη, έχει ουσιαστικά παραδοθεί και λείπουν οι... υπογραφές για την δημιουργία μίας - εντός της Ελλάδος- περιοχής που θα λειτουργεί ως μόνιμο αγκάθι και με μεγάλους κινδύνους να μετατραπεί σε μία άτυπα κατεχόμενη από την Τουρκία περιοχή. Ζητάμε τον σεβασμό, την κατανόηση, την βοήθεια αλλά και την προσοχή όλων εκείνων των Ελλήνων που ενδιαφέρονται να αναδειχθεί το πραγματικό πρόβλημα της Θράκης. Ευελπιστούμε πως αυτή η προσπάθεια που καταβάλλουμε θα τύχει του δέοντος σεβασμού και της προσοχής που της αξίζει...
♣ Οι ειδικοί έχουν σημάνει συναγερμό
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές γεωπολιτικής, διπλωμάτες, αλλά και ιστορικοί και κοινωνιολόγοι, έχουν ποικιλοτρόπως καταδείξει το μέγεθος του συνεχώς διογκούμενου προβλήματος, που λέγεται Θράκη.
Οι φόβοι όλων πάντα ενέτειναν στο σοβαρότατο ενδεχόμενο μίας μικρής «επανάστασης» (σε πολιτικά πλαίσια ενισχυμένη από την διπλωματία της Άγκυρας) και αίτησης ανεξαρτησίας. Αργότερα, άρχισε να συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο Κοσοβοποίησης της Θράκης, αφού πληρούσε τα κριτήρια, αλλά είχε και τους ανθρώπους (π.χ. τούρκος πρόξενος Σαρνίτς) για να υλοποιήσουν ένα νέο Κόσοβο. Ίσως, το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση (παρά τα όποια σημερινά οικονομικά της προβλήματα), ανάγκασε την Άγκυρα να «υποχωρήσει» σε περισσότερο ήπιες μεθόδους τουρκοποίησης της Θράκης.
♣ Γιατί η Τουρκία θέλει μία «Ανεξάρτητη Δυτική Θράκη»
Είναι γνωστό πως οι «δεξαμενές σκέψης» της Τουρκίας και οι γενικότερες στρατηγικές που ακολουθούνται από την τουρκική εξωτερική πολιτική, καθώς και από τις υπηρεσίες (κυρίως εθνικού ενδιαφέροντος) της γείτονος, έχουν «στοχεύσει» την Ελληνική Θράκη πριν από δεκαετίες. Ίσως και από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκο - Κεμαλικού κράτους, όταν τα Ελληνικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Ανατολική Θράκη χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα (ελέω συμφωνιών που υπέγραψε η τότε ελληνική κυβέρνηση).
Από τότε μέχρι σήμερα, έχoυν αποκαλυφθεί μία σειρά από θέματα (π.χ. χρυσός, ουράνιο, πετρέλαιο κ.α.) που διαθέτει η Θράκη. Όμως, το ότι αποτελεί το τμήμα σύνδεσης Ασίας και Ευρώπης, με δρόμους συγκοινωνιών, αλλά και ενέργειας, η περιοχή της Θράκης σήμερα μεταβάλλεται σε περιοχή ελέγχου ροής ενέργειας προς την Ευρώπη, καθιστώντας την στο εγγύς μέλλον (την αμέσως επόμενη δεκαετία) περιοχή που θα συγκεντρώσει βαριά βιομηχανία και σημαντικά οικονομικά και τραπεζικά κεφάλαια θα ζητήσουν να κατοικοεδρεύσουν σε αυτήν. Η Άγκυρα θέλει όχι μόνο να είναι παρούσα, αλλά να «διευθύνει» και να αποκομίσει τα μέγιστα οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη που προκύπτουν από τα ανωτέρω.
♣ Πως μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη Θράκη;
Το ερώτημα που σήμερα θα πρέπει να απαντηθεί είναι: μπορεί ειρηνικά να τεθεί θέμα δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κρατιδίου στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης; Η απάντηση είναι πως είμαστε πολύ κοντά στο ενδεχόμενο αυτό. Αλλά όχι ακόμη. Εκτός αν κάποιοι αποφασίσουν να ρίξουν τις μάσκες της φιλίας τους επειδή θα πρέπει να επιταχύνουν τις. «δουλειές» τους στην Βαλκανική και στην Ανατολική Μεσόγειο. Πότε όμως θα είναι δυνατό να υλοποιηθεί μία ανακήρυξη της Θράκης ως ανεξάρτητου κρατιδίου; Μα φυσικά, όταν αυτό το κρατίδιο θα πληρούσε τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» ενός κράτους, είναι η απάντηση. Δηλαδή να έχει:
. Ενιαίο, συμπαγές και αδιαίρετο γεωγραφικό χώρο
. Οργανωμένη Διοίκηση ή σύστημα αυτοδιοίκησης
. Υποτυπώδες σύστημα οικονομίας ή Τραπεζικό σύστημα
. Υποτυπώδες έστω σύστημα Υγείας
. Οργανωμένο σύστημα Παιδείας
. Κοινή ιστορική και εθνική συνείδηση των πολιτών
Αυτά αποτελούν τα συστατικά στοιχεία αποτελούν την «μαγιά» για να γίνει ο εφιάλτης πραγματικότητα.
♣ Τι συμβαίνει σήμερα στη Θράκη;
Επειδή, λοιπόν, το «ψηφιδωτό» είναι πλέον μπροστά μας, καλό θα είναι να το αποκωδικοποιήσουμε και να το δούμε επιτέλους ολόκληρο, όπως έχει μέχρι σήμερα στηθεί από την Άγκυρα. Στο σημείο αυτό θα πρέπει επίσης να σημειωθεί πως οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών από την Αθήνα ή οι ευθύνες των εκάστοτε τοπικών αρχόντων της Θράκης, συνετέλεσαν τα μέγιστα ώστε ο κίνδυνος μεταβολής της Ελληνικής Θράκης σε περιοχή υπό άτυπη Ελληνική συγκυριαρχία να έχει μεγιστοποιηθεί σε βαθμό λίαν επικίνδυνο.
Δυστυχώς, είμαστε πολύ κοντά στο να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα μας στερήσουν ως χώρα το αναφαίρετο δικαίωμα να ονομάζουμε την Θράκη αμιγώς Ελληνική και περιοχή υπό πλήρη Ελληνική κυριαρχία.
Και αυτή η ομιχλώδης κατάσταση έχει δημιουργηθεί λόγω μηδενικής μέριμνας και έλλειψης μακροχρόνιου σχεδιασμού εκ μέρους των Αθηνών. Οι εκάστοτε προσωπικές πολιτικές υπουργών, βουλευτών, Νομαρχών και Δημάρχων, κατάφεραν να αποδομήσουν και σε πολλές περιπτώσεις να παραχωρήσουν σοβαρά δικαιώματα στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Άγκυρας και τους εκάστοτε πρακτορίσκους και ανθυπρακτορίσκους της ΜΙΤ και του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, που διαφεντεύουν πλέον σε μεγάλες περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό.
Η εφήμερη δόξα κάποιων πολιτικών ή οι μακροχρόνιοι σχεδιασμοί τους για ανέλιξη στην πολιτική, δυστυχώς, έχει ως αντίκρισμα την ίδια την Θράκη. Η ψήφος έχει καταστεί ναρκωτικό για τους πολιτικούς, που δεν διστάζουν να το καταναλώνουν σε υπέρμετρες δόσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουν την πολιτική τους ματαιοδοξία, αγνοώντας ηθελημένα τις επιπτώσεις της «δουλικότητας» που απαιτείται ως «αντίδωρο». Μάλιστα, όπως θα καταδείξουμε στη συνέχεια ο περίφημος «Καλλικράτης» αποτελεί το καλύτερο δυνατό δώρο προς την κατεύθυ νση πιθανότατης (απ)αίτησης ανεξαρτησίας της Θράκης. Ένα δώρο, που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονικός ιδεασμός του νομοθέτη ή κενότητα πολιτικής και εθνικής ευθύνης του πολιτικού συστήματος. Αργά, αλλά σταθερά, με ευγενικές «χορηγίες» από την Αθήνα, από την Άγκυρα αλλά κυρίως από τις ΗΠΑ, η Θράκη είναι ένα σχεδόν βήμα πριν «σκάσει» σαν βόμβα, με άγνωστα αποτελέσματα.
♣ Σύστημα Αυτοδιοίκησης (υπάρχει ήδη)
Ο «Καλλικράτης» παρέχει τοπική αυτοδιοίκηση, με δομημένη ιεραρχία. Μέσα από ένα νομοσχέδιο για την τοπική Αυτοδιοίκηση και χωρίς προφανώς οι σχεδιαστές του να λάβουν σοβαρά υπ' όψιν τους την εθνική ιδιαιτερότητα της Θράκης, κατέστη δυνατό να παραχωρηθεί το «δικαίωμα» σε φανατικούς τουρκόφρονες, πιστούς υπηρέτες του εκτουρκισμού της Θράκης, να αναλάβουν την τοπική αυτοδιοίκηση σε συγκεκριμένες περιοχές που συνορεύουν μεταξύ τους.
Τι θα κάνει άραγε ο «σοφός νομοθέτης» εάν αύριο δηλώσουν όλοι αυτοί οι τουρκόφρονες - προσφάτως εκλεγέντες- δήμαρχοι, ότι νιώθουν τούρκοι και ασκούν το καθήκον τους ως τούρκοι πολίτες; Μπορεί άραγε ο «νομοθέτης» να κατανοήσει τι ακριβώς σημαίνει για τη Θράκη μία ενιαία τοπική αυτοδιοίκηση, που δεν είναι φίλα προσκείμενη στο Ελληνικό Σύνταγμα και στην εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση; Ας θεωρήσουμε, όμως, πως απλώς ο νομοθέτης έκανε λάθος και δεν υπολόγισε παραμέτρους που του ήταν άγνωστες. Το λάθος όμως, του νομοθέτη δυστυχώς, επεκτείνεται και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα όργανα του τουρκισμού στην Θράκη.
Έτσι, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει ήδη μία άτυπη κυβέρνηση, που έχει ορκιστεί στον Εχίνο Ξάνθης, μέλη της οποίας είναι όλοι οι πρώην και νυν μουσουλμάνοι βουλευτές όλων των Ελληνικών κομμάτων. Η άτυπη κυβέρνηση δρα με την «βιτρίνα» της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Μειονότητας Τούρκων Δυτικής Θράκης» και έχει άμεσες σχέσεις με το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Μάλιστα, τελευταία, με την ευγενική χορηγία του τούρκου προξένου, και την επιμέλεια της άτυπης αυτής κυβέρνησης των «τούρκων» της Θράκης, έχει ξεκινήσει μία καταιγίδα δημιουργίας «τουρκικών συλλόγων» (κυρίως πολιτιστικών, που βάζουν ιστορικά θεμέλια τουρκικού πολιτισμού στην περιοχή, διαστρεβλώνοντας την ιστορία αλλά και οικειοποιούμενοι ως τουρκικό τον ήδη υπάρχοντα πολιτισμό των μουσουλμάνων της περιοχής), που διασπείρονται στην ορεινή Θράκη αλλά και στο νοτιοανατολικό πεδινό τμήμα του νομού Ροδόπης.

Μία ευρεία γεωγραφική περιοχή, αυτοδιοικούμενη, με επίπεδα τοπικής αλλά και κεντρικής διοίκησης, ήδη υπάρχει, ελέω Καλλικράτη. Κάποιοι στην Αθήνα είτε δεν υπολόγισαν σωστά τις εξελίξεις, είτε τις υπολόγισαν με λάθος «μέτρα» και «σταθμά». συνεχίζοντας τα λάθη εις βάρος της Θράκης και του Ελληνισμού.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Κλειδωμένη η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους

Κλειδωμένη η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους

Το ενδεχόμενο haircut ύψους 30% στο ελληνικό χρέος φαίνεται ότι εξετάζει το ελληνικό δημόσιο. Σύμφωνα με αξιόπιστη πηγή το ελληνικό δημόσιο έχει αναθέσει σε δύο αξιωματούχους και γνώστες του αντικειμένου να διερευνήσουν δύο εναλλακτικές λύσεις.
Α)Τι χρέος θα μπορούσε να επαναγοράσει το ελληνικό δημόσιο
Β)Αν ένα haircut 30% θα μπορούσε και υπό ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Για τον σκοπό αυτό έχουν υπάρξει δύο πολύ κρίσιμες συναντήσεις μια με αμερικανικούς επενδυτικούς οίκους που ετέθη το θέμα αναδιάρθρωσης χρέους και μια άλλη με ευρωπαίους ειδικά μεγάλες τράπεζες που επίσης διερευνήθηκε το ενδεχόμενο haircut.
Από τις συναντήσεις αυτές που ακόμη και αν διαψευσθούν, η πηγή μας επιμένει ότι έχουν υπάρξει, προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα.
Τα συμπεράσματα είναι κατά βάση 4
1)Το ελληνικό δημόσιο εξετάζει την αναδιάρθρωση χρέους. Αυτό πλέον είναι γεγονός.
Να σημειωθεί ότι τα δύο βασικά σενάρια είναι ή η Ελλάδα λαμβάνει ρευστότητα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο και επαναγοράζει ελληνικό χρέος σε τρέχουσες τιμές ή ανακοινώνει haircut 30% στο ελληνικό χρέος.
Η επαναγορά θεωρείται το καλό σενάριο και ήπιας μορφής haircut καθώς η απομείωση θα καθοριστεί από τις αγορές.
Το haircut χωρίς επαναγορά είναι πιο επώδυνη λύση καθώς η Ελλάδα θα καθορίσει τι θα χάσουν οι τωρινοί κάτοχοι ομολόγων δηλαδή οι δανειστές….
2)Οι αμερικανικοί επενδυτικοί οίκοι λόγω και της μικρότερης συμμετοχής τους στο ελληνικό χρέος είναι πιο θετικοί στο haircut ενώ αντιθέτως στους ευρωπαϊκούς κύκλους οι προβληματισμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι.
3)Ορισμένες ελληνικές τράπεζες έχουν προετοιμασθεί για haircut 30%. Η Εθνική τράπεζα π.χ. ....δεν υπερθωρακίσθηκε τόσο πολύ κεφαλαιακά χωρίς λόγο.
Η Εθνική θα μπορούσε να αντέξει ένα haircut 20% με 30%.
4)Χρονικά η αναδιάρθρωση θα συμβεί μέσα στους επόμενους λίγους μήνες δηλαδή θα πραγματοποιηθεί το 2011 και όχι το 2012 ή το 2013 και θα αφορά τουλάχιστον το 60% του χρέους. Το μόνο ανοικτό ζήτημα δεν είναι αν θα υπάρξει αναδιάρθρωση αυτό είναι δεδομένο αλλά το ζήτημα είναι ποιας μορφής και τι ποσοστού θα είναι. Το ελληνικό δημόσιο θα ήθελε μέσω επαναγοράς από 20% έως 30%.
Πέτρος Λεωτσάκος

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Τά κόλπα της κυβέρνησης…

Τά κόλπα της κυβέρνησης…

Δείτε τί συμβαίνει κάθε φορά πού παίρνουμε τή δόση μας… Μήπως τό παιχνίδι είναι στημένο; Έκτός τής πρώτης πού μοιάζει μέ ήρεμη αύξάνεται μιά ένταση συνεχώς μεταξύ Έλλάδας καί δανειστών. Αύτή ή ένταση κρύβει τίς προσπάθειες τής μιάς καί τής άλλης πλευράς νά έπιβάλλουν τούς όρους τους. Τώρα πώς ή Έλλάδα μπορεί νά έπιβάλει όρους δέν τό καταλαβαίνω, όταν γνωρίζω ότι μάς έχουν πάρει τά σώβρακα, τί όρους νά έπιβάλω;
Στα ελληνικά ταμεία η πρώτη δόση του δανείου Το πρώτο τμήμα των ευρωπαϊκών δανείων προς την Ελλάδα, ύψους 14,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, καταβλήθηκε την Τρίτη το πρωί, όπως προβλεπόταν, για να βοηθηθεί η χώρα να αντεπεξέλθει στις προθεσμίες αποπληρωμής των χρεών της, όπως έγινε γνωστό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το γεγονός επιβεβαίωσε με δηλώσεις του από τις Βρυξέλλες και ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με τον οποίο το ποσό που εκταμιεύθηκε την Τρίτη αφορά τη συμβολή 10 χωρών-μελών της ζώνης του ευρώ.
Όσον αφορά στις υπόλοιπες πέντε που δεν συμμετείχαν στη πρώτη δόση, εκκρεμούν εσωτερικά ζητήματα και διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν στι χώρες αυτές, ενώ ο κ. Παπακωνσταντίνου διευκρίνισε πως στο μέλλον θα συμμετάσχουν κι αυτές, όπως, εξάλλου, έχουν δεσμευθεί.
Το Συμβούλιο Eurogroup επιβεβαίωσε την ετοιμότητα των χωρών-μελών του να διαθέσουν το πρώτο μέρος των διμερών συντονισμένων δανείων προς την Ελλάδα, υπογράμμισε σε δηλώσεις του μετά τη σύνοδο του Eurogroup ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Ο κ. Γιούνκερ σημείωσε επίσης ότι ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ενημέρωσε λεπτομερώς το Συμβούλιο για την πορεία εφαρμογής του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.
«Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν πιστεύουμε ότι η Ελλάδα δεν θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και απορρίπτουμε όσα έχουν γραφεί στα ΜΜΕ σχετικά με αυτό το ζήτημα. Φυσικά θα παρακολουθούμε πολύ στενά όλες τις εξελίξεις στην Ελλάδα», ανέφερε ο επικεφαλής του Eurogroup.
Με την εκταμίευση των 14,5 δισ. και το ποσό των 5,5 δισ. ευρώ που εκταμιεύτηκε την προηγούμενη εβδομάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμπληρώνεται η πρώτη δόση των 20 δισ. ευρώ από το μηχανισμό στήριξης συνολικού ύψους 110 δισ. ευρώ που έχει συμφωνηθεί μεταξύ Ελλάδας, Ευρωζώνης και ΔΝΤ στο πλαίσιο του τριετούς οικονομικού προγράμματος που εφαρμόζεται στη χώρα μας. Με αυτά τα χρήματα καλύπτονται οι άμεσες και βραχυχρόνιες δανειακές ανάγκες και υποχρεώσεις της Ελλάδας, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών.
Η λίστα των δέκα χωρών της Ευρωζώνης που συνέβαλαν στην πρώτη δόση έχει ως εξής:
Χώρα Ποσό ΚfW - Γερμανία 4,427,870,552.22 Γαλλία 3,325,164,236.57
Ιταλία 2,921,922,720.93 Ισπανία 1,941,619,822.56 Ολλανδία 932,510,618.54 Αυστρία 454,003,276.67
Πορτογαλία 409,274,004.99 Λουξεμβούργο 40,847,902.58 Κύπρος 32,009,604.25 Μάλτα 14,777,260.69
ΣΥΝΟΛΟ 14,500,000,000.00
Στο μεταξύ, ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν εξέφρασε την εκτίμηση ότι «η σημερινή κρίση είναι μόνο ελληνική κρίση», αλλά πρόσθεσε με βεβαιότητα ότι η Ελλάδα «θα την ξεπεράσει». «Η ανάπτυξη είναι ένα ερώτημα-κλειδί. γιατί η Ελλάδα αντιμετωπίζει τόση δυσκολία για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης; Διότι έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας», υποστήριξε ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ο κ. Στρος Καν δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο Euronews ότι οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να εκμεταλλευθούν τη σημερινή κρίση για «να αναμορφώσουν» το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και να ολοκληρώσουν τη νομισματική ενοποίηση.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Γιατί ο λαός δεύτερη φορά δεν συγχωρεί

Γιατί ο λαός δεύτερη φορά δεν συγχωρεί

Η πρόθεση της Κυβέρνησης να εισάγει ρύθμιση σε νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες, με την οποία να ποινικοποιείται η άρνηση πληρωμής διοδίων τελών, σε σταθμούς μάλιστα που εκμεταλλεύονται ιδιώτες, μόνο σαν πολιτικό ατόπημά της μπορεί να χαρακτηρισθεί. Η κυβέρνηση προφανώς δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταλάβει ότι όλοι αυτοί που δεν πληρώνουν διόδια, δεν είναι «τσαμπατζήδες» αλλά άνθρωποι, οι οποίοι απλά έχουν αξιοπρέπεια.
Δεν θέλει να καταλάβει ότι αυτοί που δεν πληρώνουν, ...
δεν το κάνουν για να την αντιπολιτευθούν αλλά γιατί, (σε αντίθεση με τους κυβερνώντες), βιώνουν καθημερινά την αγωνία για την επιβίωσή τους. Και ζώντας σε μια τέτοια κατάσταση, δεν μπορούν να βλέπουν μια «ελίτ» ντόπιων και ξένων μεγαλοεργολάβων και τραπεζιτών, να συνεχίζει να πλουτίζει σε βάρος του λαού, απομυζώντας την «προίκα» των εθνικών δρόμων, οι οποίοι αποτελούν κοινωνικό αγαθό.
Και τέλος δεν θέλει να καταλάβει ότι και αυτοί ακόμα που από φόβο εξακολουθούν να πληρώνουν, έχουν τα ίδια ακριβώς «πιστεύω» στο συγκεκριμένο θέμα, με αυτούς που δεν πληρώνουν.
Η ίδια η Κυβέρνηση προεκλογικά αναγνώριζε ότι οι συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών μας δρόμων και τα επιβαλλόμενα διόδια τέλη είναι δυσβάστακτα και άδικα για τους πολίτες και δεσμεύτηκε ότι άμεσα θα προσχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευσή τους για την αποκατάσταση της αδικίας.
Έκτοτε περιμένουμε. Και αντί μετά από ενάμισι περίπου χρόνο, να βρεθεί μια δίκαιη λύση, η Κυβέρνηση δια του αρμόδιου Υπουργού της, αρχικά μας λοιδορεί και μας εξυβρίζει και στη συνέχεια μας αντιμετωπίζει σαν κακοποιούς.
Και όλα αυτά τη στιγμή πολλοί βουλευτές της έχουν ταχθεί κατά των συμβάσεων παραχώρησης, κατά του τρόπου με τον οποίο μας επιβάλλονται τα διόδια τέλη και έχουν μάλιστα συμμετάσχει σε πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις για την εξεύρεση μιας δίκαιης λύσης.
Μετά από όλα αυτά, θεωρούμε ότι η ενδεχόμενη ποινικοποίηση της άρνησης πληρωμής διοδίων και οι ποινικές καταδίκες των πολιτών, προς χάριν μάλιστα των μεγαλοεργολάβων, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να γιγαντώσουν το κίνημα κατά των διοδίων, να πυροδοτήσουν την υποβόσκουσα από καιρό κοινωνική έκρηξη, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Καλούμε όλους τους βουλευτές και ειδικά τους βουλευτές της Πιερίας:
-Να μην επιτρέψουν να έρθει στη Βουλή οποιαδήποτε διάταξη νόμου που να επιφέρει ποινικές ή αστικές κυρώσεις σε όσους δεν πληρώνουν διόδια.
-Να αντισταθούν και να αρνηθούν να ψηφίσουν μια τέτοια διάταξη.
Εκαναν το μεγάλο λάθος, όπως κάποιοι από αυτούς ομολόγησαν, να ψηφίσουν τις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων, γιατί δεν γνώριζαν το τι θα επακολουθήσει.
Τώρα που ξέρουν ας μη κάνουν ένα δεύτερο μεγαλύτερο.
Γιατί ο λαός δεύτερη φορά δεν συγχωρεί…

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Σε απόσυρση τα μετρητά στις αγορές

Σε απόσυρση τα μετρητά στις αγορές

Με στόχο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, καταργούνται οι συναλλαγές τους μετρητοίς σε αγορές άνω των 3.000 ευρώ. Μόνο πιστωτική, χρεωστική και επιταγές από 1η Απριλίου Το μέτρο αρχικά αφορούσε αγορές άνω των 1.500 ευρώ. Αλλαγές της τελευταίας στιγμής το υπουργείο Οικονομικών
Τέλος στις αγορές με μετρητά άνω των 3.000 ευρώ βάζει το υπουργείο Οικονομικών, ένα μέτρο που θα ισχύσει από την 1η Απριλίου, με στόχο την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
Από την ημερομηνία αυτή και μετά, οι συναλλαγές θα γίνονται με τη χρήση πιστωτικής και χρεωστικής κάρτας ή μέσω επιταγών. Με το μέτρο αυτό, οι κατά τόπους εφορίες θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν φύλλο και φτερό τις συναλλαγές των καταναλωτών.
Αρχικά, το ποσό είχε οριστεί μην υπερβαίνει συναλλαγές των 1.500 ευρώ, ωστόσο θεωρήθηκε ότι προκειμένου η αγορά να προσαρμοστείπιο εύκολα, είναι σκόπιµο κατά τους πρώτους µήνες εφαρµογής του το µέτρο να αφορά συναλλαγές άνω των 3.000 ευρώ και µόνο από την 1η Ιανουαρίου 2012 να ισχύσει το όριο των 1.500 ευρώ.
Αν τώρα οι αγορές άνω των 3.000 ευρώ γίνονται µε δόσεις, η αξία της συναλλαγής θα εµφανίζεται ολόκληρη στην απόδειξη, ωστόσο ο πελάτης θα επιβαρύνεται τµηµατικά κάθε µήνα µε το ποσό της άτοκης ή έντοκης δόσης, όπως ακριβώς ισχύει σήµερα.
Για παράδειγµα, αν κάποιος αγοράσει µια οικοσκευή αξίας 6.000 ευρώ και συµφωνήσει η πληρωµή της να γίνει σε 12 άτοκες δόσεις, ενώ θα πάρει απόδειξη για όλο το ποσό, θα χρεώνεται κάθε µήνα µε 500 ευρώ στον λογαριασµό της κάρτας του.
Επισηµαίνεται τέλος ότι από την 1η Απριλίου τίθεται σε ισχύ και το µέτρο της φοροκάρτας, όπου θα καταγράφεται η αξία της κάθε συναλλαγής και την οποία θα µπορούνν α χρησιµοποιούν προαιρετικά οι φορολογούµενοι στις συναλλαγές τους. Η κάρτα θα είναι ανώνυµη και ο στόχος του υπουργείου Οικονοµικών είναι να αντικαταστήσει τις αποδείξεις.
Πρόκειται για ρύθµιση που επίσης έχει ψηφιστεί από πέρυσι αλλά καθυστέρησε να εφαρµοστεί. Αυτό που ακόµη δεν ισχύει, αλλά θα καθιερωθεί σύντοµα µε την έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης, είναι η υποχρέωση των συµβαλλόµενων σε κάθε συναλλαγή να ενηµερώνουν ηλεκτρονικά την κεντρική βάση δεδοµένων του υπουργείου Οικονοµικών.